Δημήτρης Μακροδημόπουλος: Γιατί η κυβέρνηση χρειάζεται έναν εχθρό;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

 του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Οι υπερβολές της φιέστας με την οποία η κυβέρνηση υποδέχθηκε τα έξη πρώτα μαχητικά Ραφάλ, πρωτόγνωρη στα χρονικά αγοράς πολεμικού εξοπλισμού, απέδειξε πόσο χρειάζεται η κυβέρνηση έναν εχθρό στη σημερινή συγκυρία. Σήμερα που οι νεκροί από την πανδημία διατηρούνται σε τρομακτικούς αριθμούς, σήμερα που ισοπεδώνεται αντί να αναβαθμίζεται το ΕΣΥ παρά τη διετή εμμονή της πανδημίας, σήμερα που το “επιτελικό” κράτος της κυβέρνησης χρεοκόπησε με την “Ελπίδα” για πολλοστή φορά στα δυόμιση χρόνια που κυβερνά, για να μπορεί να νομοθετεί χωρίς αντιδράσεις και το κράτος να αποκαθηλώνεται βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Διότι όπως μας λέει ο Ούλριχ Μπεκ ” Εν όψει της απειλής του εχθρού όλες οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις διαλύονται…. Οι εικόνες του εχθρού έχουν απόλυτη προτεραιότητα στις συγκρούσεις, υπερβαίνουν τις ταξικές συγκρούσεις….”. Γράφει όμως και άλλα που ερμηνεύουν τις μεθοδεύσεις με τις οποίες πολιτεύεται η κυβέρνηση:

“Στην εσωτερική πολιτική, οι εικόνες του εχθρού δημιουργούν, εμπεριέχουν, ανοίγουν πηγές εξωδημοκρατικής, αντιδημοκρατικής συναίνεσης…Οι εικόνες του εχθρού καθιστούν δυνατή την ανεξαρτητοποίηση από τη δημοκρατία με τη συναίνεση της δημοκρατίας… Η αμυντική συναίνεση λοιπόν είναι μια συναίνεση που δίνει ισχύ” Πώς διαμορφώνεται η συναίνεση στην κατασκευή του εχθρού; “Διαμορφώνεται με βάση την παλιά “αρχή”: Φταίει ο άλλος! Ο εχθρός έκανε την αρχή. Αυτός με απειλεί και όχι αντίστροφα, μια αντίληψη που ωστόσο κυριαρχεί και στις δύο πλευρές. Γιατί η εικόνα του εχθρού δεν είναι ο ίδιος ο εχθρός αλλά απλώς μια εικόνα που φτιάχνουμε για το ίδιο τον εχθρό.

Όμως, σύμφωνα με τη “λογική” της εικόνας του εχθρού, μπορώ να νίψω τας χείρας μου στην αθωότητα”. Αλλά ο εχθρός που πραγματικά προτίθεται να επιτεθεί, αν πραγματικά προτίθεται να το πράξει, γιατί να περιμένει πρώτα να εξοπλιστείς με τα Ραφάλ και με τις φρεγάτες και δεν επιτίθεται τώρα; Γιατί δεν το έπραξε η Τουρκία;

Όμως οι εξοπλισμοί δεν προσφέρουν τίποτα επί της ουσίας. Για δύο λόγους: Πρώτον, διότι οι βελτιώσεις στην τέχνη της καταστροφής θα ακολουθούν τον ρυθμό της επιστημονκής προόδου και κάθε χρόνο που περνάει θα χρειάζεται να δεσμεύονται όλο και περισσότερα χρήματα στις πολυδάπανες πολεμικές μηχανές.

Δεύτερον: Όπως έγραφε ο Μαρξ για τα σύνορα: «Αν πρόκειται τα στρατιωτικά συμφέροντα να θέσουν τα όρια, τότε οι διεκδικήσεις δεν θα έχουν τελειωμό, γιατί τα στρατιωτικά σύνορα είναι κατ’ ανάγκη λανθασμένα σύνορα και δεν βελτιώνονται παρά με προσάρτηση καινούργιων εδαφών και επί πλέον δεν είναι δυνατόν να χαραχτούν οριστικά και δίκαια, διότι τα επιβάλλει ο κατακτητής στον κατακτημένο και φέρουν, επομένως, μέσα τους το σπέρμα καινούργιων πολέμων». Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας που άλλαξε για άλλη μια φορά το χάρτη του Νοτίου Καυκάσου. Στον προηγούμενο πόλεμο, το 1992 – 1994, η Αρμενία είχε κατορθώσει να αποσπάσει όχι μόνο τον έλεγχο του Ναγκόρνο Καραμπάχ που αποτελεί διεθνώς αναγνωρισμένο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και επτά γειτονικών αζερικών επαρχιών, μέσω των οποίων εξασφάλιζε την εδαφική συνέχεια με το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Με τη τελευταία σύρραξη οι επτά επαρχίες επέστρεψαν στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο κατέλαβε και ένα τμήμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Και ασφαλώς έπεται συνέχεια μελλοντικά. Τί είναι αυτό που μετέβαλε για άλλη μια φορά τα σύνορα των δύο κρατών; Ασφαλώς ο συσχετισμός δυνάμεων των δύο εμπόλεμων που διαφοροποιήθηκε έναντι του πολέμου το 1992 1994. Διότι οι ξένες δυνάμεις που θέλουν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή, σε κάθε περιοχή, αξιοποιούν τις τοπικές διαφορές ως φορέα διείσδυσης των συμφερόντων τους. Γιαυτό οι χώρες που γειτονεύουν είναι καταδικασμένες να βρουν μόνες τους τρόπο να ζήσουν ειρηνικά. Δεν έχουν άλλη επιλογή πέραν της επίλυσης των διαφορών με προσφυγή στη Χάγη.

Ποιές είναι οι συνέπειες της συντήρησης της ελληνοτουρκικής κρίσης για την οποία οι εξοπλισμοί προοιωνίζονται ότι θα έχει μακρόχρονη συνέχεια; Η ενεργειακή κρίση τις ανέδειξε ξεκάθαρα εν μέσω οικονομικής κρίσης και πανδημίας. Επί χρόνια ακούμε για τον υποθαλάσσιο πλούτο μας, των υδρογονανθράκων στην Ανατολή Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Σήμερα μεσούσης της ενεργειακής κρίσης, κάνοντας τον απολογισμό της πολιτικής της τελευταίας δεκαετίας με τη γείτονα, μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο αποτυχημένη είναι. Διότι σε αυτό το χρονικό διάστημα, αν υπήρχε ηγεσία που θα αγνοούσε το πολιτικό κόστος  και προσέφευγε στη Χάγη, τα προβλήματα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θα είχαν επιλυθεί στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Μάλιστα η ενεργειακή κρίση ανέδειξε και την αδυναμία των κυβερνητικών στελεχών που διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική της χώρας μας, να “διαβάσουν’ τις επερχόμενες εξελίξεις, Παράδειγμα;; Ο  ΥΠΕΞ κ. Δένδιας κατά την επίσκεψή του στη Σαουδική Αραβία τον περασμένο Απρίλιο είχε δηλώσει στην εφημερίδα Arab News: «Η Ελλάδα πιστεύει στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Δεν πρόκειται να ξεκινήσει να σκάβει τον πυθμένα της Μεσογείου Θάλασσας για να βρει αέριο, για να βρει πετρέλαιο, για έναν πολύ απλό λόγο. Χρειαζόμαστε 10 ή 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε κι από άποψη κόστους-οφέλους θα είναι πολύ πιο ακριβό απ’ ό,τι, για παράδειγμα, στη Σαουδική Αραβία. Άρα από οικονομική άποψη δεν οραματίζομαι ότι η Ελλάδα θα γίνει μια χώρα παραγωγής πετρελαίου». Εκτός πραγματικότητας δηλαδή! Σε ποιόν θα πρέπει να αποδοθεί η ολιγωρία της αξιοποίησης του υποθαλάσσιου πλούτου μέχρι σήμερα αν όχι στην πολιτική μας έναντι της γείτονος και στην εμπλοκή των εθνικών μας συμφερόντων με ξένα συμφέροντα στην περιοχή;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

22/1/2022

 

 

 

 

 

spot_img

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΜΟΝΟ ΠΟΥ Η ΧΑΓΗ-ΓΙΑΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΜΑΣ ΥΔΑΤΩΝ ΣΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΤΗΣ ΑΟΖ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ – ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ -ΠΟΥ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ-ΝΤΕΜΙΡΕΛ ΤΟ 1975- ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΚΑΙ ΤΟ CASUS BELI.
    ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ;; ΝΑ ΤΟΥΣ ”ΣΤΡΑΜΠΟΥΛΙΞΟΥΜΕ ”ΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ,Η ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΓΗ.;;;.
    ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ.
    ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΛΟΥΔΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ ”ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΑΚΑΛΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΚΟΥΔΑ” ,ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΓΚΑΤΣΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ.

  2. Δεν πιστεύω ότι θέλουμε να πάμε στη Χάγη. Αν πραγματικά το επιθυμούσαμε ο Κώστας Καραμανλής θα συνέχιζε την προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη. Ούτε τον φάκελο των σχετικών συνομιλιών παρέλαβε. Έχουμε από πίσω και τη Γαλλία.

  3. Για την ”παγίδα” του Ελσίνκι του 1999 έχουν γραφεί πολλά -και άρθρα και βιβλίο- τα οποία όλα καταλήγουν ότι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος ,την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.
    Ο κ. Καραμανλής τον Δεκέμβριο του 2004 στην Ε.Ε προσέθεσε την διατύπωση ότι στη Χάγη θα πάμε ”εφόσον απαιτείται” ,για να αποφύγουμε να συρθούμε για θέματα που δεν υφίστανται και το Ελσίνκι ενταφιάστηκε με την δήλωση του κ.Ευάγγελου Βενιζέλου , ο οποίος ως ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Σαμαρά τον Ιανουάριο του 2015 κατέθεσε στον ΟΗΕ δήλωση ότι, ”η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Χάγης σε θέματα εδαφικής κυριαρχίας ,συμπεριλαμβανομένων και των χωρικών μας υδάτων”,
    Δεν είναι καλύτερα οι Έλληνοτουρκικές και οι Τουρκοκυπριακές διαφορές να γίνουν Ευρωτουρκικές διαφορές;;;
    ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

  4. Αγαπητέ ΣΑΝ λανθασμένα ερμηνεύετε τα γεγονότα. Οι διαφορές είναι ευρωτουρκικές και έγιναν και γίνονται καθημερινά ελληνοτουρκικές. Εμείς είμαστε ο φορέας των ευρωτουρκικών αντιθέσεων!! Μάλιστα ο Ευαγγελος Βενιζέλος σε μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή είχε πει να προσέξουμε να μη σηκώσουμε το βάρος των ευρωτουρκικών διαφορών και προβλημάτων. Οι διαφορές είναι ολοφάνερα πλέον γαλλοτουρκικές και εμείς αποτελούμε την αιχμή τους δόρατος των γαλλικών συμφερόντων στην Αν Μεσόγειο με προεξάρχουσα βέβαια τη Λευκωσία και τον παραλογισμό της. Θέλει, δηλώνει ο Αναστασιάδης την επίλυση του κυπριακού, να ζήσουν μαζί σε ένα κράτος αλλά τους αποκλείουν από κάθε συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες. Υπάρχει προοπτική επίλυσης τους προβλήματος με αυτή τη λογική;;Ο Καραμανλής φοβόταν τη Χάγη για να μην απεμπολήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Όμως τί έχουμε χωρίς τη οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας;; Τίποτα!! Πότε θα απαλλαγούμε από αυτή τη γάγραινα;; Πότε θα ανασάνει ο τόπος για να αναπτυχθεί;; Μέχρι πότε τρίτοι θα μας υπαγορεύουν κατά γράμμα την εθνική μας πολιτική;;;

  5. Προτιμώ να μας υπαγορεύουν-που δεν την υπαγορεύουν αλλά την στηρίζουν- οι τρίτοι σύμμαχοι και εταίροι στην Ε.,Ε την εξωτερική μας πολιτική παρά η Ερντογανική και όποια άλλη Τουρκία, που τα θέλει όλα με απειλές μάλιστα και προοπτική ”φιλανδοποιήσεώς μας”.
    Τετρακόσια χρόνια περιμέναμε και τους νικήσαμε ,το casus beli τους θα υπολογίσουμε ,όταν μάλιστα δεν υστερούμε σε πλούτο και ανάπτυξη και όταν πέραν της Συμφωνίας Καραμανλή-Ντεμιρέλ το 1975 για την υφαλοκρηπίδαστη Χάγη τα θέλουν όλα εκεί ;;;.
    Δεν είναι απόφαση του Κώστα Καραμανλή ,αλλά τώρα πια όλων μας να μη βιασθούμε να παραδοθούμε εν καιρώ ειρήνης ,όπως με τα Σκόπια.
    ”Να μη πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας ”,όπως έλεγαν οι επαναστάτες του 1821 ;;;.
    ΚΑΙ μη ξεχνάμε πως έχουμε και ένα Πατριαρχείο στην Κων/πολ και μια Κύπρο μοιρασμένη στα δυο.

  6. Αγαπητέ ΣΑΝ, δεν υπήρχε ΄έθνος κράτος τον 14ο και 15ο αιώνα για να μιλάμε για τα 400 χρόνια. Η ιστορία είναι ξεκάθαρη μην την παραποιούμε. Εξάλλου πάντα στην αρχαιότητα αναφερόμαστε και ποτέ στο βυζάντιο το οποίο στα όριά του περιέκλειε πολλές εθνότητες . Βυζάντιο και οθωμανική αυτοκρατορία πολυεθνικές οντότητες ήταν. Το τομάρι μας δυστυχώς το έχουμε σε κάθε ευκαιρία “πουλημένο” στον κάθε “προστάτη”, όπως η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Το γεγονός ότι είμαστε στο ΝΑΤΟ καταργεί εντελώς την εξωτερική μας πολιτική;; Το ζω ήδη στην Αλεξπολη και κάθε μέρα θα το ζω εντονότερα. Απλά ξεπουλάμε την εθνική μας αξιοπρέπεια αντί “προστασίας” και πινακίου φακής. Αυτή η ιστορία θα πρέπει κάποτε να τελειώνει. Είναι θέμα πολιτικής ικανότητας που δυστυχώς απουσιάζει πλήρως. Στην Ιστορία θα μείνουν οι πολιτικοί που επέλυσαν τα εθνικά μας προβλήματα και υπεράσπισαν την εθνική μας αξιοπρέπεια με την πολιτική τους. Όμως για να είμαστε επίκαιροι ας μη ξεχνάμε.Αυτόν τον ραγιαδισμό μας 200 χρόνια τώρα δεν μπορούμε να τον αποβάλλουμε.

  7. Φίλε κ.,Μακροδημόπουλε ,ας μη μονοπωλούμε τον διάλογο .Υπάρχει η δική σας άποψη ,αλλά δεν είναι και ούτε θα γίνει η κρατούσα και στην δημοκρατική Ελλάδα με πολυκομματικές εκλογές δύσκολα θα καταργήσουμε με ένα νόμο τις Συμφωνίες που υπέγραψαν διαχρονικά διαφορετικές κυβερνήσεις μας στα 200 χρόνια , όταν μάλιστα το μοναχικό κράτος μας θα το ”λιανίσουν” όχι μόνον οι μεγάλοι ,αλλά και οι μικροί γείτονές μας ,των οποίων τα συμφέροντα θα συμπέσουν με των Μεγάλων ,ή, θα ισχύσει το ”δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται” .
    ΥΓΙΑΙΝΕ -ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

  8. Το θέμα αγαπητέ ΣΑΝ είναι ότι εμείς σήμερα στην Αλεξ/πολη πληρώνουμε το τίμημα του ραγιαδισμού των Αθηνών. Καλή συνέχεια

Leave a Reply to Σ.Α.Ν. Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,800ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα