ΓΙΑΤΙ ΣΑΠΙΖΟΥΜΕ; Ο ΑΘΗΝΑΪΣΜΟΣ ΩΣ ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ-ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -
του Παντελή Σαββίδη
Φωτογραφία: Σωκράτης: ο φιλόσοφος που καταδίκασαν οι Αθηναίοι
Η συνύπαρξη του ανθρώπου στη βάση κάποιων κοινών χαρακτηριστικών και συμφερόντων χρονολογείται από την αρχή της δημιουργίας του. Φυσικής ή θεϊκής, δεν ενδιαφέρει το παρόν σχόλιο.
Οι ομάδες αυτές κατά καιρούς έπαιρναν διάφορα ονόματα. Σήμερα οι μεγάλες συγκροτήσεις τους ονομάζονται έθνη.
Όσοι κατοικούμε τον τόπο αυτό έχουμε κάποιες κοινές συνήθειες και βλέπουμε, όπως είπε ο Σεφέρης σε ομιλία του κατά την παραλαβή του Νόμπελ, τα ίδια βουνά να καταλήγουν στις ακτές της θάλασσας με αυτά που έβλεπαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Η γενετική αιματολογική εξέταση δεν ενδιαφέρει τους περισσότερους.
Είμαστε, λοιπόν, Έλληνες.
Κατά την προσπάθεια επανασυσπείρωσής μας ως έθνους και επανασυγκρότησής μας ως κράτους, μετά την οθωμανική κατοχή, διαμορφώθηκαν διάφορες απόψεις και για τα στοιχεία της ταυτότητάς μας και για τη μορφή του κράτους που θα οικοδομούσαμε.
Οι συγκυρίες το έφεραν να μην συμπεριληφθεί ολόκληρο το έθνος στην κρατική επέκταση κατά την φάση δημιουργίας του εθνικού κράτους.
Όχι πως δεν ήταν δυνατό. Η προσπάθεια ναυάγησε στον Διχασμό.
Ο Διχασμός ήταν που δεν επέτρεψε την είσοδο της Ελλάδας στο πλευρό των Συμμάχων της στον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ο Διχασμός ήταν, κυρίως, που οδήγησε στην αποτυχία της μικρασιατικής εκστρατείας.
Εξαιτίας του Διχασμού συνέβησαν τα τέσσερα μεγάλα αρνητικά το 22: πτώση του ηθικού του στρατεύματος με την διχαστική προπαγάνδα. Αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας την κρίσιμη στιγμή. Εγκατάλειψη της υποστήριξης από τους Συμμάχους μας μετά την επαναφορά του Βασιλιά. Εγκατάλειψη του στρατού σε αδράνεια επί ένα χρόνο.
Αυτά, δυστυχώς, συνέβησαν αλλά η ιστορία είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει. Η Επανάσταση έμεινε ανολοκλήρωτη. Και γι αυτό συνεχίζεται.
Η κατάληξη του Διχασμού που περιγράψαμε κρίθηκε το 1935 όταν επικράτησε το πραξικόπημα μιας από τις δύο αντιτιθέμενες δυνάμεις. Των βασιλικών και των αυτοαποκαλούμενων εθνικοφρόνων.
Και η εποχή επέβαλε τη θεωρία του μηδενικού αθροίσματος. Ο νικητής τα έπαιρνε όλα. Απο τον στρατό εξεδιώχθησαν όλοι οι βενιζελικοί.
Από εκεί και πέρα και ως το 1974 το έθνος βίωνε μια ακόμη τραγωδία.
Στον πόλεμο του 40, μια ακόμη επέτειο του οποίου γιορτάσαμε χθες, υπήρξε ενότητα που έφερε μαζί με την ανδρεία το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ήταν η τελευταία. Νικήτρια ήταν η γενιά που δεν τα κατάφερε στη μικρασιατική εκστρατεία εξαιτίας του Διχασμού. Οι βενιζελικοί που εδιώχθησαν επανήλθαν ως εθελοντές στο στρατό. Στρατιωτικά στελέχη όπως ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, στον οποίο οφείλεται εν πολλοίς μεγάλο μέρος της επιτυχίας στα ηπειρωτικά βουνά, ή ο Δημήτριος Κασλάς ο οποίος κράτησε το φημισμένο ύψωμα 731, πολέμησαν ηρωϊκά το 1940 αλλά ήταν και έμπειροι στρατιωτικοί από την Μικρά Ασία στον πόλεμο της οποίας συμμετείχαν, επίσης.
Ήρωϊκές προσωπικότητες σαν και αυτές, οι λαοί συνήθως τις τιμούν. Στην Ελλάδα, ο μεν Κασλάς εξορίσθηκε από το κράτος το οποίο υπηρέτησε επειδή αναγκάσθηκε να ενταχθεί τον καιρό της γερμανικής κατοχής στον ΕΛΑΣ ο δε Κατσιμήτρος σίγουρα θα περνούσε στρατοδικείο αν δεν επήρχετο η κατοχή. Από άκαπνους των αθηναϊκών σαλονιών.
Στην Κατοχή, ο Κατσιμήτρος και άλλοι στρατιωτικοί που αντιτάχθηκαν στους Ιταλούς και τους Γερμανούς, όπως ο Γεώργιος Τσολάκογλου, ανέλαβαν κυβερνητικά ηνία και επέσυραν την καταδίκη της αριστεράς. Της οποίας ο διαχρονικός ρόλος ελέγχεται αρνητικά. Επι πολλά χρόνια, το όνομα ανθρώπων όπως οι προαναφερθέντες ήταν συνώνυμο της προδοσίας. Ανθρώπων, δηλαδή, που πολέμησαν σκληρά με καθημερινό κίνδυνο της ζωής τους για να σταθεί στα πόδια του αυτό το κράτος και να συμπεριλάβει το ελληνικό έθνος.
Στην απορία μου γιατί δέχθηκαν να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις άνθρωποι που πολέμησαν τους κατακτητές η απάντηση που μου δόθηκε ήταν πως είχαν υψηλή συνείδηση προσφοράς στο έθνος και την κρίσιμη εκείνη στιγμή ένοιωθαν ότι έτσι θα μπορούσαν να το υπηρετήσουν.
Η αριστερά, βεβαίως, τους διέβαλε.
Κυβέρνηση δεν υπήρχε στην Αθήνα. Είχε αναχωρήσει για το Κάϊρο Δεν φρόντισε ούτε καν να διαχειριστεί, πριν την αναχώρησή της, την υπόθεση της Γερμανικής εισβολής με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει ο ελληνικός στρατός να συλληφθεί αιχμάλωτος αποκομμένος στην Ήπειρο. Ο Γεώργιος Τσολάκογλου έδωσε τη λύση με τη συνθηκολόγηση. Και κατηγορήθηκε γι αυτό. Τι έπρεπε να γίνει; Να αιχμαλωτισθεί ή να αφανισθεί ο στρατός;
Η ιδεολογική επικράτηση της Δεξιάς μετά το 1935 οδήγησε σε μια διχαστική τραγωδία την Ελλάδα ως το 1974. Με αποκορύφωμα την προδοσία της Κύπρου από τους εθνικόφρονες.
Η ιδεολογική επικράτηση της Αριστεράς μετά το 1974, διέσυρε ηρωϊκές προσωπικότητες που σε κρίσιμες στιγμές της πορείας του έθνους στάθηκαν πρωτοπόροι με άμεσο κίνδυνο της ζωής τους.
Ο Διχασμός, δυστυχώς υφέρπει και στις μέρες μας. Και εγκυμονεί κινδύνους.
Το ζήτημα δεν είναι να χαθούμε στις λεπτομέρειες. Αλλά να σταματήσουμε την πηγή που προκαλεί τις αιτίες του.
Και η πηγή είναι ένας σκληρός ομοιογενής πυρήνας στο κέντρο του κράτους, με οριζόντια αναφορά στο πολιτικό φάσμα που δεν ενδιαφέρεται ούτε για το σύνολο της χώρας ούτε για το σύνολο του έθνους. Ενδιαφέρεται, μόνο, για τα στενά δικά του συμφέροντα. Αυτή είναι η σύγχρονη, πολύ επικίνδυνη έκφραση του μικροελλαδισμού. Περιορίσθηκε όχι στα πριν το 1912 σύνορα αλλά στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Δυστυχώς, το σύστημα είναι πολύ πιο ισχυρό από τις αδύναμες φωνές που το αμφισβητούν. Η οποιαδήποτε αισιόδοξη εξέλιξη περνά από τη δική του βούληση να αλλάξει. Αλλά αυτή η βούληση δεν υπάρχει.
Ο Διχασμός, δυστυχώς, όσο και να τον εξορκίζουμε είναι υπαρκτός. Και εκδηλώνεται και σε κρίσιμες επετείους, όπως η χθεσινή όπου οι μεν έβαλαν κατά των δε.
Βεβαίως, την μεγάλη εικόνα την καθόρισε η παρέλαση και τα ακροβατικά του Διός αλλά αυτό δεν φθάνει. Το πολιτικό σύστημα τον αναπαράγει καθημερινά.
Την ακραία ωφελιμιστική και παρακμιακή διάσταση της πολιτικής του πολιτικού συστήματος αποκαλύπτουν τα καθημερινά σκάνδαλα που έρχονται στη δημοσιότητα και η παρακμή που παρατηρείται στον δημόσιο βίο με όσα διαβάζουμε σε κοινωνικό επίπεδο.
Σωτηρία, δυστυχώς, δεν διαφαίνεται.
makthes.gr
spot_img

30 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Ο αντι-αθηναισμός ως αναδυόμενη ιδεολογία δεν είναι λύση.
    Το πρόβλημα είναι κοινωνιολογικό. Ο δεύτερος όσα και να πάρει θέλει να γίνει πρώτος. Να γίνει ο βασιλιάς που όλα τα φώτα θα πέφτουν πάνω του και να πάρει και λίγο την κουτάλα με το μέλι.
    Αν είμασταν στην Ελβετία θα μπορούσε να γίνει ένα δημοψιφήσματα και να λυθεί το θέμα (του πρώτου). Αυτό όμως δεν το θέλει ο δεύτερος γιατί θα χάσει και μετά δεν θα μπορεί να διαμαρτύρεται γενικά, αόριστα και θεωρητικά.
    Το βόλεμα του δεύτερου να πετροβολεί τον πρώτο είναι βασικός λόγος καθυστέρησης και τροχοπέδη της ανάπτυξης ενός σύγχρονου κράτους χωρίς κοινωνικά αρχηγικά και υπαρξιακά βαρίδια.
    Εκλογές έρχονται και το κόμμα του Πούτιν ενισχύεται από κάθε κατεύθυνση μετά και τη βλακώδη δήλωση του Βορίδη. Τελάληδες με ντουντούκες πάντα θα βρίσκονται πρόθυμοι.

  2. Εγώ θα έλεγα πάλι ότι στην σημερινή εποχή ο Διχασμός έχει καταντήσει αμελητέος και τον έχουμε εξορίσει κι αυτόν και τους θιασώτες του εις τας Αθήνας. .

    Κατά τα άλλα , εγώ στην χθεσινή παρέλαση είδα μια ενωμένη και συμπαγή αλυσίδα Ελλήνων, που έπιανε τα εκατέρωθεν πεζοδρόμια της παραλιακής , από τα ανατολικά μέχρι και τον Λευκό Πύργο , με μοναδική παραφωνία να εντοπίζεται στο ύψος της Γερμανικής Πρεσβείας και των Επισήμων , που παρέμεναν αποκομμένοι, περιθωριοποιημένοι κι απομονωμένοι

    Ούτε κι “ακροβατικά” είδα εγώ.
    Οι σαλτιμπαγκοι ήταν καλά μαντρωμένοι χθες στην μονιά τους.

    Εγώ αυτό που είδα χθες είτε σε αυτούς κι αυτές που παρήλαυναν κάτω στην γης , είτε σε αυτούς που έσκιζαν πάνω τον αέρα τα σύννεφα κι άνοιγαν τόπο στον Ήλιο, ήταν πατριωτικό φρόνημα και την αθάνατη Ελληνική ψυχή.

    Εκεί κάτω και κει πάνω κρύβονταν οι αυριανοί μας ήρωες.
    Αυτοί που τιμούν εμπράκτως και θα τιμούν ετούτη την Πατρίδα ..

    Εγώ εκεί κάτω και κει πάνω είδα ανθρώπους με αγνές προθέσεις κι αισθήματα , που βροντοφωναζαν υπερήφανα την αγάπη τους για την Ελλάδα..
    Ανθρώπους που συγκινούσαν και συνέπαιρναν στο διάβα τους κι αυτούς που παρακολουθούσαν από το αριστερό πεζοδρόμιο της Μεγάλου Αλεξάνδρου κι αυτούς που κάθονταν στο δεξί .

    Είδα έναν λαό που εγίνηκε Ένα.

    Είδα ανθρώπους που πάνω τους πάντα στήριξε το παρελθόν της κι εξακολουθεί να στηρίζει το μέλλον της τούτη η Πατρίδα.

    Είδα το γόνιμο, το υγιές.
    Είδα τον Ανθό της Ελλάδας!

    Την σαπίλα την αφήνω για τους εξόριστους των Αθηνών και για τις ύαινες….

    Για αυτούς που σοδόμισαν τις ψυχές τους και νομίζουν ότι μπορούν να σοδομίσουν την ψυχή του Έλληνα, με την συνεχή προβολή ειδεχθών πράξεων των παρασιτικών τους κύκλων…

    Για αυτούς που διασκεδάζουν την ανασφάλεια και τους φόβους τους με παρακολουθήσεις άλλων….

    Για αυτούς που νομίζουν ότι παίρνουν αξία επειδή κάποιοι άλλοι τους παρακολουθούν..

    Για όσους βαυκαλιζονται ότι κρατούν στα χέρια τους τα ηνία της εξουσίας που τα όρια της τους τα όρισαν άλλοι κι όχι ο Ελληνικός λαός.

    Για αυτούς που διοικούν μια ανύπαρκτη Ελλάδα και που νομίζουν ότι είναι ικανοί να τιθασεύσουν χίμαιρες.

    Γιατί να ασχοληθώ με την δική τους κόλαση και την επίπλαστη “δήθεν πραγματικότητα” τους ?
    Το βρίσκω περιττό !

    Η πραγματικότητα βρίσκεται αλλού. Στέκεται όρθια πολύ μακριά από αυτούς ..

    Εγώ ασχολούμαι με αυτόν, που όσο κι αν θέλουν κι αν το προσπαθούν δεν μπορούν, ούτε πρόκειται, ούτε είναι ικανοί να τον λυγίσουν και να μειώσουν την αξία του.
    Με αυτόν που αργά ή γρήγορα είναι γραφτό τους να βρεθούν αντιμέτωποι..

    Χθες από το Καστελόριζο, την Κρήτη
    την Μάνη ,την Λαμία, τη Λάρισσα , τα Γρεβενά ,την Πρέβεζα έως την Ερεικουσσα, την Φλώρινα , την Δράμα το Ορμένιο,την Λήμνο και την Σαμοθράκη , τις Οινούσσες και τον Άη Στράτη, χτυπούσε δυνατά και συντονισμένα στον ίδιο παλμό η καρδιά του πάντοτε Ελεύθερου και Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού .
    Με αυτόν έγινα ένα κι εγώ απ’ την Θεσσαλονίκη ..
    Στην Σαντορίνη κυμάτιζε μια τεράστια Ελληνική Σημαία που η σκιά της κάλυπτε όλο το Αιγαίο ..

    Και μύωψ να ήσουν ήταν αδύνατον να μην το αντιληφθείς !

  3. @ Ελευθέριο

    “Εκλογές έρχονται και το κόμμα του Πούτιν ενισχύεται από κάθε κατεύθυνση μετά και τη βλακώδη δήλωση του Βορίδη. Τελάληδες με ντουντούκες πάντα θα βρίσκονται πρόθυμοι”

    Ποια δήλωση Βορίδη ενισχύει το κόμμα τού Πούτιν; Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τι γράφεις. Όσο σαφές είναι το άρθρο, με το οποίο συμφωνώ, τόσο ασαφές είναι το σχόλιό σου.

  4. Η Δημοκρατία είναι δύσκολο “σπόρ” ιδίως για αυτούς που την χρησιμοποιούν ως άρμα και εργαλείο για την διάδοση/επιβολή των προσωπικών και συν αυτώ ιδεολογιών τους. Δυσκολεύονται να δουν όλη την εικόνα στην κοντόφθαλμη ματιά τους και να καταλάβουν ότι δεν είναι υποχρεωτικό όλοι να συμφωνούν μαζί τους (εν προκειμένω με τη θεωρία του Αθηναϊσμού) ή να χειραγωγούνται εύκολα από τα αφηγήματα τύπου “Πράβδας”. Ρίχνουν και έναν εθνικό πανηγυρικό δεκάρικο (όπως κάνει ο Ερντογάν στους αμόρφωτους και πεινασμένους Τούρκους) και μετά για τσίπουρα στα λαδάδικα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ.

  5. Ὄχι γιατί παραωριμάσαμε πάντως, σαπίζει ἕνας καρπός εἴτε γιατί κόβεται ἀπό τό κλαδί του εἴτε γιατί μένει ἀφάγωτος.
    ῾Ο ῾Ελληνισμός δέν εἶναι μία πόλη, εἶναι μία συνέχεια πού τήν μαθαίναμε στήν ἐποχή μου στήν ἱστορία, εἶναι μία γλώσσα ὅπου μιλιέται, εἶναι μία συνείδηση ῾Ελληνική, εἶναι ὅλα τά ἀρχαῖα πρῶτα πού βρίσκονται σέ ὅλες τίς περιοχές τοῦ ῾Ελληνικού πολιτισμοῦ πρίν ἀπό τά Βυζαντινά καί τόν νεώτερο ῾Ελληνικό Πολιτισμό. Σέ ὅλες τίς περιοχές τῆς ῾Ελλάδος ὑπάρχουν Μουσεῖα μέ εὑρήματα τοῦ ἴδιου ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ. Δέν ὑπάρχουν μόνο στήν ᾿Αθήνα. Γιατί τό ἄρθρο ἑστιάζει στήν ᾿Αθήνα. ῾Η ᾿Αθήνα τοῦ σήμερα γιά κάποιους ἐξακολουθεῖ νά εἶναι τό λίκνο ἑνός πολιτισμοῦ, γιά ἄλλους εἶναι ἕνα ἀστικό κέντρο ἐκμεταλλεύσιμο ὡς real estate, χωρίς ἴχνος πράσινου καί καλαίσθητης ἀνάπτυξης, χωρίς κάλλος, πού χρειάζεται ἕνα brand name γιά νά θυμίζει πολιτισμό. Ἕνα ἀστικό κέντρο πού ὅλο μεγαλώνει, μέ κατοίκους ἐγκλωβισμένους σέ διαμερίσματα μπροστά σέ ὀθόνες, χωρίς καμμία σύνδεση μέ γῆ καί μέ ἀέρα, θά μποροῦσαν νά εἶναι ὁπουδήποτε στόν πλανήτη, τό ἴδιο θά αἰσθανόντουσαν. Ἕνας ´πολιτισμός ´ ἀφάγωτος, πού δέν ἔχει μελετηθεῖ καί δέν ἔχει ἀφομοιωθεῖ στό σήμερα, ντεμοντέ γιά κάποιους καί ἀνάξιος λόγου.

    Τί εἶδα ἀπό τήν χθεσινή μέρα; Αὐτό

    https://www.in.gr/2022/10/28/greece/naksos-xeirokrotimata-gia-tin-mathitria-pou-parelase-moni-tis-sto-xorio-apollonas/

    Σχολεῖα πού κλείνουν γιατί δέν ὑπάρχει νοιάξιμο γιά τόν πολιτισμό μας, δέν ὑπάρχει νοιάξιμο γιά τόν Ἕλληνα, δέν ὑπάρχει πολιτική ἀποκέντρωσης, ἀνάπτυξης, παραγωγῆς, παιδείας, πολιτισμοῦ. Παράδειγμα, ἡ Δημητσάνα τό 1889 εἶχε 2.500 κατοίκους καί τώρα ἔχει 350 περίπου. Εἶχε Γυμνάσιο- Λύκειο ἀπό τό 1930 μέ δωρεά εὐεργέτου καί τώρα δέν λειτουργεῖ καί ὅσοι μαθητές ὑπάρχουν ἐκεῖ πηγαίνουν στό σχολεῖο τῆς Βυτίνας.
    Αὐτά γιά νά μήν παραπονιέστε γιά τήν Θεσσαλονίκη, πού τήν προτίμησε ὁ Βενιζέλος.
    Δέν εἶναι θέμα ᾿Αθήνας ἤ Θεσσαλονίκης ἤ Κωνσταντινούπολης, δέν ἀντικαθιστᾶ ἡ μία τήν ἄλλη. Εἶναι ζήτημα ῾Ελληνικού Πολιτισμοῦ καί κατανόησής του.

    Ἕνας Πολιτισμός μέ ἰδιαιτερότητα, μέ κύρια σημαίνοντα τόν Ἔρωτα, τήν ᾿Αθανασία , τήν Δημοκρατία. Τί ἔχει μείνει ἀπό αὐτά στίς μέρες μας; Καί ὁ Μέγας ᾿Αλέξανδρος νά ξαναγεννιόταν αὐτή τήν ἐποχή θά τόν κυνηγοῦσαν ὡς ἀποικιοκράτη, θά τοῦ πετοῦσαν τό ἔργο του, μπορεῖ νά τόν ἀπαξίωναν προσωπικά, ἤ νά περίμεναν νά ξανακτίσει τίς ᾿Αλεξάνδρειες. ᾿Αλλά αὐτό τό ἔργο ἔγινε ἅπαξ καί κανένα ἀνδρείκελο δέν μπορεῖ νά τόν ὑποκαταστήσει. Δέν ἦταν ἔργο στιγμιαῖο, ἦταν ἕνα ἔργο συνέχειας, πού δέν μπορεῖς νά τό ἀποκόψεις ἀπό τίς προηγούμενες περιόδους τοῦ ῾Ελληνικοῦ Πολιτισμοῦ οὔτε ἀπό τίς ἑπόμενες. Μία σκυταλοδρομία ὁ Ἑλληνικός Πολιτισμός.
    Γιά ἰδέες νά συζητᾶμε τώρα, γιά Ἔρωτα, γιά Ἀθανασία, γιά Δημοκρατία;

  6. Η επιλογή δύο πρωτοσέλιδων άρθρων για τον Αθηναϊσμό (ως πηγή εθνικού μαρασμού και παρακμής) την επομένη της εθνικής επετείου, είναι τουλάχιστον προκλητική και σίγουρα δεν είναι τυχαία. Κρίμα.
    Όταν οι θεσμοί (ΠτΔ, ΥΕΘΑ, Α/ΓΕΕΘΑ, Ένοπλες Δυνάμεις, κόμματα, κ.αλ.) τιμούν την Θεσσαλονίκη, θα ήταν καλύτερα να μην αναμασιέται το μήνυμα του διχασμού τέτοιες ημέρες. Αυτό ψάχνουν οι απέναντι και αλείφεται βούτυρο στο ψωμί τους.

    • Διχασμό παράγουν όσοι χωρίζουν τους έλληνες και αυτή είναι η αθηναϊκή ομάδα που νέμεται την εξουσία και χειρίζεται αποικιοκρατικά τη χώρα. Και όσοι υποστηρίζουν αυτήν την πολιτική. Όχι αυτοί που την αποκαλύπτουν.
      Να μην περιφέρεσαι εδώ με διαφορετικά ψευδώνυμα. Δεν έχεις το θάρρος να υπογράφεις με το όνομά σου. Αποδεκτόν. Να χρησιμοποιείς και διαφορετικά ψευδώνυμα είναι πρόκληση. Θα σου συνιστούσα να μην το ξανακάνεις.

  7. @ANIXNEUSEIS
    Συμφωνώ με την θέση ότι να αλλάζεις ψευδώνυμο , όχι απλώς δεν πολλαπλασιάζει την άποψη αλλά εκφράζει μια υφέρπουσα κατάσταση νοσηρής ανασφάλειας να υποστηριχθεί η άποψη κατά τρόπο σοβαρό με ονοματεπώνυμο που της προσδίδει σπουδαιότητα.
    Είναι σαν ο συγγραφέας να φοβάται να πει ελεύθερα αυτό που πιστεύει και χρειάζεται διαρκώς να αλλάζει φαινομενικά πρόσωπα, απομειωνοντας με τον τρόπο αυτό την ουσία των όσων επιδιώκει να διαπραγματευτεί κι εντάσσοντας τα ως φωνή από το Twilight zone..

    Τώρα το να υποστηρίζουμε ότι αποκαλύπτουμε μια σάπια πολιτική, δεν ξέρω τι χρησιμότητα έχει εάν δεν το συνοδεύουμε με μια σαφή πρόταση μιας εναλλακτικής πολιτικής.

    Το να λες δηλαδή συνεχώς σε κάποιον ότι έχεις καρκίνο, έχεις καρκίνο, έχεις καρκίνο.., δεν ξέρω σε τι ακριβώς θα του χρησιμεύσει εάν συγχρόνως δεν του προσδιορίζεις τα αναγκαία για την θεραπεία του και τα φάρμακα που απαιτούνται να λάβει .

    Κατά την άποψη μου δεν αρκεί να εντοπίζουμε τις παθογένειες ή τις αιτίες που τις προκάλεσαν και συνεχίζουν να τις προκαλούν, ο διάλογος πρέπει να τείνει στην εύρεση βιώσιμων λύσεων κι εναλλακτικών προτάσεων.

    Εάν δεν υπάρχουν τέτοιες προτάσεις ο ασθενής οδηγείται στο αδιέξοδο, συνειδητοποιεί ότι ματαιοπονεί και συμβιβάζεται με αυτό που ήδη έχει, περιμένοντας το μοιραίο τέλος του.

    Το να αποκαλύπτεις στον πολίτη μόνον τις οδυνηρές για αυτόν πολιτικές, εάν δεν έχεις να του προτείνεις
    σαφείς ανατρεπτικές λύσεις ως προς αυτές τις πολιτικές , στο τέλος της ημέρας καταλήγει σαν να του λες, συμβιβάσου με αυτό που έχεις, αποδέξου το και προχωρά, δεν υπάρχει για σένα άλλη οδός!

    Ειλικρινά δεν πιστεύω πως αυτός είναι ο σκοπός των Ανιχνευσεων, να εκπέμψουν δηλαδή μια διάχυτη απαισιοδοξία , μια αίσθηση αδυναμίας και ματαιοπονίας στον αναγνώστη τους.

    Δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα .
    Όλα τα προβλήματα έχουν λύσεις.
    Τα πάντα εξαρτώνται από τον βαθμό της εξυπνάδας του λύτη.
    Ας σκεφτούμε δημιουργικά.

    Το πρόβλημα το βιώνουν στο πετσί τους όλοι, η συνεχής επανάληψη του δεν τους λέει κάτι καινούργιο.
    Το καινούργιο για όλους θα είναι η λύση κι η πρακτική εφαρμογή της.

    • Κυρία Παπαδοπούλου δημοσιογράφος είμαι και όχι ερευνητής. Καθημερινά σχόλια γράφω πάνω σε ένα διαγνωσμένο σύμπτωμα. Δεν κάνω διδακτορικό ούτε είμαι πολιτικός φορέας. Παρόλα αυτά κατά καιρούς κάνω και προτάσεις αλλαγών στην κατεύθυνση που προτείνετε. Επειδή την θέση που διατυπώνετε την έχω ξαναδιαβάσει να σας εξηγήσω πως δημοσιογραφικά μπορείς να επισημαίνεις παθογένειες χωρίς να έχεις προτάσεις. Ας τις βρουν τις λύσεις τα κόμματα και οι οργανώσεις. Αν διαμορφώσουμε άποψη λύσης θα την καταθέσουμε. Η συνεχής επανάληψη αποτελεί μια πίεση (αν συνοδευτεί και απο λαϊκή βούληση) για αλλαγή προς θετικότερες κατευθύνσεις που θα βρει η κυβέρνηση και τα κόμματα. Πολύ απλά το κράτος όπως λειτουργεί σήμερα είναι σαν να καταπίνει τα παιδιά του. Πρέπει να αλλάξει. Πως; Ας το βρούν τα κόμματα. Εγώ όταν θα έχω κάτι να πω θα το γράψω.
      Να σας το πω πιο απλά; Καθημερινά πρέπει να γράφω. Μπορώ να κάνω καθημερινά διδακτορικά;

      • “Πως; Ας το βρούν τα κόμματα”
        Δηλαδή, θα βάλομε τον λύκο να φυλάξει τ’ αρνιά; Μα οι συμμορίες, που αυτοαποκαλούνται “κόμματα”, ανδρώνονται μέσα σ’ αυτό το σάπιο κράτος που έφτιαξε η Μεταπολίτευση. Ένα κράτος φτιαγμένο από και για τα κόμματα. Λες να χαλάσουν το σπίτι των, να βγουν από τον βούρκο που τα τρέφει;

  8. Aπολύτως ορθός ο τίτλος του σημερινού άρθρου του κυρίου Σαββίδη, αλλά και το περιεχόμενο του άρθρου στη σωστή κατεύθυνση. Ιδιαιτέρως αξίζουν συγχαρητήρια στο κύριο Σαββίδη για την ορθή αποτίμηση της προσφοράς των Κατσιμήτρου και Τσολάκογλου, ιδίως του δευτέρου που έχει ταυτιστεί στη συλλογική συνείδηση (κακώς) με τον δωσιλογισμό. Xωρίς την πρωτοβουλία Τσολάκογλου για συνθηκολόγηση κινδύνευε με αιχμαλωσία ολόκληρος ο Ελληνικός Στρατός. Η πολιτική ηγεσία και ο βασιλιάς επέλεξαν τη φυγή στο Λονδίνο και στα Κάιρα, αποποιούμενοι των ευθυνών των και αφήνοντας το λαό στην τύχη του. Συνεχίστε κύριε Σαββίδη να στηλιτεύετε το Αθηναικό κράτος, (κράτος τώρα …τρόπος του λέγειν).

  9. Φθάσατε στο 1935 ,αγαπητέ κ.Σαββίδη, με τις συνέπειες του τελευταίου Διχαστικού Βενιζελοκίνητου Στρατιωτικού Κινήματος ,αλλά δεν γράψατε ότι από το 1915-1920 ο Βενιζέλος ”έγραψε μόνος του την Ελληνική Ιστορία” -γιαυτό και τα πολλά λάθη του-έχοντας όχι μόνον τους φιλοβασιλικούς αξιωματικούς- ο όρκος τους ήταν πίστη στον συνταγματικό Βασιλέα των Ελλήνων- εκτός του στρατεύματος, αλλά και όλους τους εκλεγμένους ικανότατους πολιτικούς του αντιπάλους (Μεταξά, Γούναρη ,Ίωνα Δραγούμη(που τον δολοφόνησε κιόλας ο δικός του Γύπαρης, μέρα-μεσημέρι στο κέντρο των Αθηνών ) στην εξορία-Κορσική κ.ο.κ.
    ‘Επίσης δεν γράψατε-δεν έγραψαν και άλλοι -ότι οι αποταχθέντες το 1935 Βενιζελικοί στρατιωτικοί -ταυτίσθηκαν αντισυνταγματικώς με αυτό το κόμμα- ”τοποθετήθηκαν” από το ΕΑΜ -ΚΚΕ επικεφαλής των Μονάδων του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού και πολέμησαν από το 1945-49 τους αντιμοναρχικούς συναδέλφους και ευτυχώς νικήθηκαν και δεν κομμουνιστοποίησαν την Ελλάδα μας -αν και σαυτό βοήθησαν προκαταβολκά οι Τσώρτσιλ και Στάλιν στην Γιάλτα το 1945-.
    ΌΛΟΙ πια γνωρίζουμε-το παραδέχθηκε και ο ίδιος στην Βουλή το 1928-ότι τον εθνικό διχασμό τον επέβαλε ο Βενιζέλος και οι σύμμαχοί του στην ΑΝΤΑΝΤ και κυρίως οι Γάλλοι το 1917.
    ΚΑΙ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτός ο διχασμός μεταξύ των ΜΗ κομμουνιστών Ελλήνων σταμάτησε από το 1946 με την συγκυβέρνηση των φιλελευθέρων του Θεμ.Σοφούλη και των Λαικών του Ντίνου Τσαλδάρη και κράτησε μέχρι τον Ιούλιο του 1965, όταν εκείνη ”η κουρελού” της Ενώσεως Κέντρου του Γέρου Παπανδρέου ”ξανάναψε ” το αντιμοναρχικό τζάκι , στο οποίο ”έριξε και βενζίνη” ο γιος του Ανδρέας το 1985 όταν ”έδιωξε” από την Προεδρία της Δημοκρατίας τον ”Πατριάρχη της Δεξιάς” αείμνηστο Κων/νο Καραμανλή.
    ΕΚΤΟΤΕ ”πήραν φωτιά τα τόπια” και φυσικά ο ΑθηναΪσμός,- που τον συμφέρει -δεν θέλει να την σβήσει.
    Υ.Γ Πάντα το κλεινόν- κατά τα άλλα άστυ Αθήνα- κυριαρχούσε μέχρι το 335 π.Χ -με πολλές μεταπτώσεις ακμής και παρακμής- και πάντα την όλη Ελλάδα και τον Ελληνισμό τον έσωζαν οι εξωελλαδίτες για τα μέτρα τους( βάρβαρους τους έλεγαν και μερικοί τους λένε), ο Μέγας Αλέξανδρος, όλοι οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες -πλην του δραματικού ΜωραΪτη Κων/νου Παλαιολόγου-ο Μεταξάς και μεταπολεμικά στον καιρό της ειρήνης ο αείμνηστος Καραμανλής.
    Μέχρι στιγμής δεν εμφανίστηκε άλλος ,αλλά τι είναι μια δεκάδα χρόνια μπροστά στα 3000 χρόνια του ενδόξου ελληνισμού;;;.
    ΟΜΩΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ,
    να μάθουμε να λέμε ΟΧΙ σε κάθε ..ισμό , να αναγνωρίζουμε ότι Αθήνα είναι πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους-χάσαμε την Κωνσταντινούπολη οριστικά- και από αυτήν θα προκύψουν οι λύσεις για να ξεφύγουμε από την γενική παρακμή.
    ΠΑΝΤΩΣ ΑΔΕΡΦΙΑ-όπως όλοι διαπιστώνουμε καθημερινά- η πορνογραφία και τα ναρκωτικά είναι το αδιαφιλονίκητο σύμπτωμα του παρόντος και συμπορευόμενα συμπιέζουν ασφυκτικά οικογένειες , κοινωνία και Ελλάδα μας.
    ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ.

  10. Στα παρακάτω links μπορείτε να βρείτε διάφορες χρήσιμες απόψεις για την ανωνυμία στο διαδίκτυο.
    Κρατάω μία από αυτές “Η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι νοητή χωρίς την προστασία του ανώνυμου λόγου”.

    Εξάλλου δεν ψάχνουν όλοι την προβολή ή τη δημοσιότητα. Αν δεν σας αρέσουν τα σχόλια, κρίνονται προσβλητικά ή δεν ταιριάζουν με την “κουλτούρα” και την πολιτική του καναλιού, μπορείτε να τα σβήσετε.

    Σημ. Στους πολιτισμένους διαλόγους οι άγνωστοι ομιλούν στον πληθυντικό και αποφεύγονται οι συστάσεις.

    https://www.kathimerini.gr/opinion/726387/i-anonymia-sto-diadiktyo/

    https://www.2045.gr/prosfata/anonimia-sto-diadiktyo-kai-giati-prepei-na-perioristei/?gclid=Cj0KCQjwnvOaBhDTARIsAJf8eVOft4MdpshBVAmLk9NoB-iMi-XYAX28nrcffa0sWBcrtoWff3ZCw1AaAv4vEALw_wcB

    https://www.2045.gr/prosfata/anonimia-sto-diadiktyo-kai-giati-prepei-na-perioristei/?gclid=Cj0KCQjwnvOaBhDTARIsAJf8eVOft4MdpshBVAmLk9NoB-iMi-XYAX28nrcffa0sWBcrtoWff3ZCw1AaAv4vEALw_wcB

    • Δεν σχολίασα την ανωνυμία. Σχολίασα την συνεχή αλλαγή ανωνυμίας για να φανεί η μεγαλύτερη αποδοχή της άποψης, προφανώς. Μπορείς να σχολιάζεις με 10 ψευδώνυμα το ίδιο θέμα; Για να δείξεις ότι υπάρχουν άλλοι δέκα που συμφωνούν μαζί σου; Αυτό σχολιάσα. Επ αυτού τι άποψη έχετε;

      • Έγραψα το απο κάτω σχόλιο, χωρίς να έχω δει το δικό σας. Απάντησα με την σειρά που μού ήλθαν στο email.

        Παρακαλώ δείτε το σχόλιο τής κ. Παπαδοπούλου. Έχει βγει εκτός πλαισίου και δεν διαβάζεται. Το έχω ξαναδεί αυτό κάποιες φορές.

    • Τα ξέρομε αυτά. Ο λόγος δεν είναι για την ανωνυμία, αλλά για την χρήση πολλαπλών ψευδωνύμων από το ίδιο άτομο, ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν την ίδια άποψη. Στην “φορουμική” γλώσσα, αυτό λέγεται τρολλάρισμα και σε άλλα σελίδες σβήνουν αυτόν που το κάνει και, σε επανάληψη, τον αποκλείουν (μπανάρισμα). Ο πληθυντικός είναι ξενόφερτος τρόπος τού συνδιαλέγεσθαι, φερμένος από την Δύση. Στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα.

  11. Δυστυχώς, πολιτικοκοινωνικός διχασμός υπάρχει παντού, ακόμα και εκεί που (έστω και φαινομενικά) δεν υπήρχε, πχ. στις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα, ο διχασμός έχει πληρωθεί ακριβά, και μάλιστα σε βαθύ ιστορικό χρόνο.

    Το άρθρο ας εκληφθεί ως αφορμή προς προβληματισμό στο σοβαρό αυτό θέμα.

    Τέμνεται άραγε το μέλλον της Ελλάδας με κάτι κοινό και σημαντικό που ατομικά/κομματικά/ιδεολογικά μας υπερβαίνει; Και αν ναι, ποιό είναι αυτό (πχ. ποιά τα συνθετικά χαρακτηριστικά του;) και πώς προχωρούμε όλοι μαζί προς αυτό τον κοινό προορισμό; Και για όσους διαφωνούν (εκφράζοντας έτσι…τον “διχασμό” τους ακόμα και για τον διχασμό): μπορείτε να περιγράψετε πειστικά σενάρια μείωσης του διχασμού εφόσον το παραπάνω ερώτημα παραμένει αναπάντητο, εν απουσία δηλαδή κοινών στόχων; Και αν, τέλος, πιστεύετε ότι ο διχασμός (όχι “η πολυφωνία” ή “η ελευθερία έκφρασης” σε μια κοινωνία) λειτουργεί ως προτέρημα, άρα δεν χρειαζεται να μειωθεί, ποιό το σκεπτικό σας;

    Ευχαριστώ τις “Αντιθέσεις” για την επιμονή τους σε άρθρα και κείμενα που προβληματίζουν, και ιδιαίτερα για την ανάρτηση σχολίων τα οποία κάνουν ανάγουν τον προβληματισμό σε αμφίδρομη επικοινωνία, πρακτική που δυστυχώς δεν ακολουθείται απο άλλα μέσα όσο θα έπρεπε, ενώ είναι τόσο ουσιώδης!

  12. @Ανωνυμος

    Θα έλεγα ότι είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ανωνυμία του μέσω διαδικτύου.

    Η κάθε είσοδος του στο διαδίκτυο συνοδεύεται από ένα Διεθνή Αριθμό Πρωτοκόλλου (ΙΡ) που είναι ευθέως συνδεδεμένος με την συσκευή και την γεωγραφική θέση (με ακρίβεια απόκλισης ελάχιστων εκατοστών) στην οποία βρίσκεται κατά την είσοδο του και με λοιπά στοιχεία που τον ταυτοποιούν απόλυτα.
    https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CF%85%CE%BD%CF%83%CE%B7_%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85

    Επομένως δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ποιος κρύβεται πίσω από ένα ή πολλά ψευδώνυμα.

    Ακόμα κι όταν γράφεται το οποιοδήποτε σχόλιο σε ένα blog ζητείται η διεύθυνση e mail του σχολιάζοντος.
    Οπότε δεν είναι δύσκολο στον διαχειριστή του blog φαντάζομαι να αντιληφθεί εάν πρόκειται για τον ίδιο χρήστη ασχέτως του αριθμού των ψευδωνύμων που αυτός χρησιμοποιεί ενόψει του ότι αυτός δίνει συγκεκριμένο/α e mail..

    Σημειωτέον ότι ακόμα και 100 διαφορετικά e mail να χρησιμοποιεί ένας χρήστης ,όλα ανεξαιρέτως ταυτίζονται με το ίδιο ΙΡ. παραπέμποντας ευθέως σε αυτόν.

    Άσε που στην Ελλάδα των παρακολουθήσεων είναι αστείο να νομίζει ο οποιοσδήποτε ότι μπορεί να πει ανωνύμως τις απόψεις του…

    Οπότε το ψευδώνυμο παρέχει μια εικονική ασφάλεια πίσω από την οποία κανείς πραγματικά δεν μπορεί να κρυφτεί. Απλώς ζει την αυταπάτη του.

    Προσωπικά βρίσκω πιο υγιές να μην διστάζει κάποιος να στηρίξει τις απόψεις του με ονοματεπωνυμο δίχως να φοβάται το κόστος της κριτικής.

    Εκφράζει έναν βαθμό εντιμότητας απέναντι στους συνομιλητές του. Επίσης μια εμπιστοσύνη στις απόψεις του.

    Μια ανώνυμη άποψη είναι μια φοβισμένη άποψη που λογαριάζει το “φακελωμα” .
    (*που όπως εξήγησα ούτως ή άλλως είναι μοιραίο).

    Τι θα γινόταν λέτε εάν οι διάφοροι ανά την ιστορία φιλόσοφοι εξέφραζαν τις απόψεις τους ανώνυμα?
    Δεν θα ξέραμε παραδείγματος χάριν ποιος ήπιε το κώνειο.
    Οι απόψεις θα έχαναν ταυτότητα και θα χάνονταν στην λήθη…
    .
    Κι ας μην γελιομαστε ,όποιος/α γράφει δημόσια τις απόψεις του/της ,το κάνει υποκινούμενος/η από την ανάγκη προβολής τους.

    Υστ: Υποθέτω ότι αναφεροσασταν στις “Ανιχνεύσεις”.
    Οι “Αντιθέσεις” μας έρχονται από την Κρήτη κι είναι του κυρίου Γιώργου Σαχίνη
    (* Ή μήπως λανθάνουσα γλώσσα αλήθεια λέγει ?)

    • Δεν μπορώ να καταλάβω -ας το δουν οι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας- κάποια σχόλια, όπως εδώ το δικό σου, βγαίνουν απ’ άκρου σ’ άκρον τής σελίδας, πέφτουν δεξιά πάνω στις εικόνες/άρθρα και δεν διαβάζονται.

      Οι “Αντιθέσεις” είναι η παλιότερη εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση. Προβάλλονται αδιαλείπτως από το 1995 και είναι ποιοτικώς εφάμιλλες των “Ανιχνεύσεων”. Μπορείς να τις δεις στις 22:00 κάθε Παρασκευή στην ΚΡΗΤΗ-TV, ή στο YouTube.

  13. @ANIXNEUSEIS

    Ποιός μίλησε για διδακτορικές διατριβές ?
    Αυτές αφήστε τες σε εμένα και σ’ όποιον προσφέρεται για αυτές..

    Εσείς όπως είπατε είσαστε δημοσιογράφος. . Εσείς εντοπίζετε το πρόβλημα και κάνετε ερωτήσεις .

    Έχω λοιπόν να προτείνω κάτι.
    Αντί να επαναλαμβάνουμε το πρόβλημα μέσω εκάστοτε διατριβών ή και άρθρων που αναφέρονται σε αυτό, δεν θα ήταν ίσως καλύτερα να ξεκινήσουν οι Ανιχνεύσεις μια δημοσιογραφική καμπάνια , παίρνοντας συνεντεύξεις από πρόσωπα που ανήκουν σε όλο το πολιτικό φάσμα , κοινοβουλευτικό κι εξωθεσμικό, ζητώντας τους να μας δώσουν απαντήσεις και να προτείνουν λύσεις που θα σπάσουν αυτό το απόστημα ?
    Να μας εισηγηθούν προτάσεις , δηλαδή, που θα επαναφέρουν το σύνολο της Ελληνικής Επικράτειας σε μια ομαλή κι αξιοκρατική λειτουργία .

    Αυτό νομίζω είναι μια καθαρά δημοσιογραφική δουλειά, ικανή να οδηγήσει σε έναν γόνιμο δημόσιο διάλογο ο οποίος θα φέρει το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που αν δεν δημιούργησε, εντούτοις συντήρησε κι επέκτεινε τον Αθηνοκεντρισμό , ενώπιον των ευθυνών του , απαιτώντας λύσεις τόσο από αυτούς που σήμερα κάθονται στα έδρανα του κοινοβουλίου , όσο κι από αυτούς που προσδοκούν αύριο να καθίσουν.

    Εγώ για παράδειγμα θα ρωτούσα , γιατί πχ.το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν έχει έδρα την Λάρισσα,? Γιατί το Υπουργείο πχ Πολιτισμού δεν έχει έδρα στους Δελφούς ? Γιατί το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής κι Ασύλου δεν έχει έδρα στην Αλεξανδρούπολη ? Γιατί το Υπουργείο Ενέργειας δεν έχει έδρα του την Κρήτη ? Γιατί το Υπουργείο Αθλητισμού δεν έχει έδρα του την Ολυμπία ? Γιατί το.Υπουργειο Ναυτιλίας δεν έχει έδρα.του.την Ερμούπολη ? κ.ο.κ

    Στις εποχές που θριαμβεύει το διαδίκτυο κι εκμηδενίζονται οι αποστάσεις ,κάποια πράγματα είναι αδικαιολόγητα.
    Όσους νόμους έχει χώρα περίπου τόσα υπουργεία έχει ..
    Και δεν μιλάω μόνο για τα υπουργεία , μιλάω και για άλλες υπηρεσίες πχ γιατί ο Άρειος Πάγος ή το ΣτΕ να μην έχουν παράρτημα τους σε κάθε διοικητική περιφέρεια της Ελλάδας?
    Πχ στην Ελλάδα έχουμε 7 διοικητικές περιφέρειες ,ο Άρειος Πάγος έχει 7 τμήματα ,6 για κάθε τομέα αστικού δικαίου κι ένα για το ποινικό. Γιατί όλα αυτά θα έπρεπε να βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Αθήνα?

    Ή γιατί το κάθε Πανεπιστήμιο να μην έχει το δικό του παράρτημα σε κάθε διοικητική περιφέρεια της χώρας ?

    Αυτό είναι το πιο απλό, που μπορώ να σκεφτώ. Ο κόσμος μαζεύεται στην πρωτεύουσα γιατί όλα βρίσκονται συγκεντρωμένα εκεί..
    Κάποιος άλλος μπορεί να σκεφτεί κάτι περισσότερο λειτουργικό..
    Εγώ σκέφτομαι πως εαν αποκεντρωθει η κεντρική διοίκηση μαζί της θα ακολουθήσει κι ένας μεγάλος αριθμός πολιτών. Συγχρόνως θα τονωθεί απίστευτα η κίνηση στην τοπική αγορά…

    Μια μικρή αλλαγή φέρνει μια μεγάλη..

    Αν δεν μπορείτε εσείς οι δημοσιογράφοι να θέσετε ερωτήσεις που θα βάλουν τους πολιτικούς να σκεφτούν σε πιο δημιουργική κατεύθυνση , αναρωτιέμαι ποιος μπορεί ?

    Αν ξεκινήσει αυτός ο διάλογος σε λίγο θα συμμετέχει κι ο απλός πολίτης..
    Κάποιος πρέπει να τον ξεκινήσει, να αφήσει το πρόβλημα και να καταπιαστεί με την λύση του.

    • Βρίσκω λογική την πρότασή σου. Η συγκέντρωση όλων των υπουργείων/υπηρεσιών στην Αθήνα, συνετέλεσε στο να συγκεντρωθεί εκεί ο μισός πληθυσμός τής χώρας. Αν τις μεταφέρουν εκτός Αθήνας, κάποιες εννοείται απ’ αυτές, ίσως ν’ αρχίσει να μετακομίζει και ο πληθυσμός, ή έστω δεν θα συνεχιστεί το κακό.

  14. @Επισκεπτης

    Δεν είναι μόνο αυτό που ανέφερες σχετικά με τον τρόπο που βγαίνουν τα σχόλια.
    Είναι επιπρόσθετα ότι εδώ κι αρκετό καιρό έπαψα να λαμβάνω e mail που να με ενημερώνει ότι είχα κάποια απάντηση σε σχόλιο μου . Χρειάζεται να το ψάχνω μόνη μου..
    Και δεν είναι μόνο αυτό είναι ότι όπως είπες τοποθετούνται ασύντακτα κι οι απαντήσεις. Πχ εγώ τώρα τυχαία είδα ότι οι Ανιχνεύσεις απάντησαν στο σχόλιο μου..

    Υστ : Παρεπιπτόντως αυτά που.εηραψα παραπάνω στον “ανώνυμο με τα πολλά ψευδώνυμα” ισχύουν και για εσένα αγαπητέ φίλε.

    • Για να λαμβάνεις ειδοποιήσεις, πρέπει (τώρα μάλλον) να έχει λογαριασμό στο WordPress.com. Έχεις;

      Όπως έχω εξηγήσει κατ’ επανάληψη, η χρήση ψευδωνύμου είναι ενίοτε επιβεβλημένη για διαφόρους λόγους. Μπορεί ένα στρατιωτικός, για παράδειγμα, να γράψει τα κακώς κείμενα στο στράτευμα με το όνομά του, ή ένας κληρικός τα τής εκκλησίας; Προφανώς όχι. Από την άλλη, αν σού πω ότι με λένε “Γιώργο Παπαδάκη”, τι θα καταλάβεις. Ούτε με ξέρεις, ούτε ξέρεις αν το ονοματεπώνυμο αυτό είναι το αληθινό μου, όπως κι εγώ δεν ξέρω αν το “Μαρία Ν. Παπαδοπούλου” είναι το δικό σου. Η δυνατότητα χρήσεως ψευδωνύμου δεν έχει δοθεί τυχαία, αρκεί να την σέβεται κανείς και να μην τρολάρει, όπως κάνουν τελευταία κάποιοι, ή κάποιος. Αυτών τα σχόλια πρέπει να σβήνονται, άπαξ και διαπιστωθεί το τρολάρισμα, χωρίς δεύτερη κουβέντα.

  15. @Επισκεπτης

    Ναι, κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε δημιουργικά.
    Υπάρχουν λύσεις .

    Ο δημοσιογράφος δεν είναι αυτός που πρέπει να θέτει τους υπεύθυνους προ των ευθυνών τους και να τους ζητά λύσεις?

    Τι αξία έχει να επαναλαμβάνεις το πρόβλημα , να το πιάνεις και να το αναλύεις.?

    Είναι σαν να καίγεται το σπίτι σου κι εσύ αντί να πάρεις τον κουβά για να σβήσεις την φωτιά ,να κάθεσαι να το βλέπεις να καίγεται και να ασχολείσαι με την αιτία που πήρε φωτιά : Ισως άφησα το φούρνο αναμμένο , αλλά ίσως φταίει κι ο παππούς μου, που βάλε εκεί την παροχή υγραερίου , αλλά εντωμεταξύ μπορεί κι ο γιος μου να άφησε κανένα τσιγάρο αναμμένο, αλλά ποιος ξέρει μπορεί να φταίει και το καντηλακι της γιαγιάς…
    Εντωμεταξύ μέχρι να σκεφτείς και να αναλύσεις τις αιτίες το σπίτι θα έχει γίνει στάχτη !!!

    Η λογική λέει ότι όταν εντοπίσεις το πρόβλημα παύεις να προσκολλάσαι σε αυτό και ψάχνεις λύσεις.. (*Στο παράδειγμα , παίρνεις τον κουβά και τρέχεις για νερό. Τις αναλύσεις για τις αιτίες που έπιασε φωτιά τις αφήνεις για μετά, αφού σώσεις το σπίτι..Εδώ όλα τα κάνουμε ανάποδα!)

    Εν πάση περιπτώσει.. Εγώ έκανα μια πρόταση κι ελπίζω να εμπλουτιστεί το περιεχόμενο της κι από άλλους.

    Υστ:
    Τώρα για τα ψευδώνυμα τι θυμήθηκα ότι λες ?
    Οι Ρωμαίοι αυτοπροσδιορίζονταν πρώτα με το όνομα , ύστερα με το επώνυμο τους (πατρική ή τοπική καταγωγή ) και στο τέλος με το ψευδώνυμο τους.
    Πχ Μάρκος Τύλλιος Κικέρων
    Σαν να λέμε (ον) Μάρκος (επ) Τύλλιος (ψευδ) Κικέρων , που σημαίνει κατά κυριολεξία “Ρεβύθης”.
    https://tigerdoor.ru/el/design/skolko-bylo-rimskih-imen-i-pochemu-markus-vislouhii-osel-ili/
    Μπορείς να βάλεις πίσω από το ονοματεπωνυμο όσα ψευδώνυμα θέλεις !

  16. @ Ανιχνεύσεις October 30, 2022 At 6.31 am.

    Η ανωνυμία και η ενναλακτική ανωνυμία δεν αποσκοπούν στη διάδοση της άποψης, αλλά στην προστασία της άποψης από τους fighetrs, τους πραιτωριανούς και όσους δεν ανέχονται την άλλη άποψη και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την αποδημήσουν. Είναι το μέσον προστασίας των αδυνάμων από τους έμπειρους και δυνατούς φορουμίστες.

  17. Λοιπόν επαναλαμβάνω το σχόλιο μου που δεν φαίνεται και την ηλεκτρονική διεύθυνση που επικαλέστηκαν σε αυτό θα την δώσω μετά :

    Ανωνυμος

    Θα έλεγα ότι είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ανωνυμία του μέσω διαδικτύου.

    Η κάθε είσοδος του στο διαδίκτυο συνοδεύεται από ένα Διεθνή Αριθμό Πρωτοκόλλου (ΙΡ) που είναι ευθέως συνδεδεμένος με την συσκευή και την γεωγραφική θέση (με ακρίβεια απόκλισης ελάχιστων εκατοστών) στην οποία βρίσκεται κατά την είσοδο του και με λοιπά στοιχεία που τον ταυτοποιούν απόλυτα.
    (Δείτε ηλεκτρονική διεύθυνση στο επόμενο σχόλιο)

    Επομένως δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ποιος κρύβεται πίσω από ένα ή πολλά ψευδώνυμα.

    Ακόμα κι όταν γράφεται το οποιοδήποτε σχόλιο σε ένα blog ζητείται η διεύθυνση e mail του σχολιάζοντος.
    Οπότε δεν είναι δύσκολο στον διαχειριστή του blog φαντάζομαι να αντιληφθεί εάν πρόκειται για τον ίδιο χρήστη ασχέτως του αριθμού των ψευδωνύμων που αυτός χρησιμοποιεί ενόψει του ότι αυτός δίνει συγκεκριμένο/α e mail..

    Σημειωτέον ότι ακόμα και 100 διαφορετικά e mail να χρησιμοποιεί ένας χρήστης ,όλα ανεξαιρέτως ταυτίζονται με το ίδιο ΙΡ. παραπέμποντας ευθέως σε αυτόν.

    Άσε που στην Ελλάδα των παρακολουθήσεων είναι αστείο να νομίζει ο οποιοσδήποτε ότι μπορεί να πει ανωνύμως τις απόψεις του…

    Οπότε το ψευδώνυμο παρέχει μια εικονική ασφάλεια πίσω από την οποία κανείς πραγματικά δεν μπορεί να κρυφτεί. Απλώς ζει την αυταπάτη του.

    Προσωπικά βρίσκω πιο υγιές να μην διστάζει κάποιος να στηρίξει τις απόψεις του με ονοματεπωνυμο δίχως να φοβάται το κόστος της κριτικής.

    Εκφράζει έναν βαθμό εντιμότητας απέναντι στους συνομιλητές του. Επίσης μια εμπιστοσύνη στις απόψεις του.

    Μια ανώνυμη άποψη είναι μια φοβισμένη άποψη που λογαριάζει το “φακελωμα” .
    (*που όπως εξήγησα ούτως ή άλλως είναι μοιραίο).

    Τι θα γινόταν λέτε εάν οι διάφοροι ανά την ιστορία φιλόσοφοι εξέφραζαν τις απόψεις τους ανώνυμα?
    Δεν θα ξέραμε παραδείγματος χάριν ποιος ήπιε το κώνειο.
    Οι απόψεις θα έχαναν ταυτότητα και θα χάνονταν στην λήθη…
    .
    Κι ας μην γελιομαστε ,όποιος/α γράφει δημόσια τις απόψεις του/της ,το κάνει υποκινούμενος/η από την ανάγκη προβολής τους.

    Υστ: Υποθέτω ότι αναφεροσασταν στις “Ανιχνεύσεις”.
    Οι “Αντιθέσεις” μας έρχονται από την Κρήτη κι είναι του κυρίου Γιώργου Σαχίνη
    (* Ή μήπως λανθάνουσα γλώσσα αλήθεια λέγει ?)

  18. Το πρόβλημα με αυτή τη ρητορική δεν είναι ότι είναι διχαστική αλλά ότι δεν έχει περιεχόμενο. Ο διχασμός ενίοτε, αν έχει περιεχόμενο, μπορεί να είναι και γόνιμος. Ακραία ωφελιμιστικές και παρακμιακές συμπεριφορές συναντάμε και στα τιμημένα Γρεβενά, το πρόβλημα δεν είναι χωροταξικό. Η περιγραφή του προβλήματος ως Αθηναϊσμός είναι αστεία. Λες και αυτό το σύστημα με τις αξίες και τις μεθόδους του δεν έχει παράρτημα στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη κτλ. Μεγαλύτερο μερίδιο στην κομπίνα θέλουν οι υποστηρικτές αυτών των απόψεων. Και συνήθως είναι γόνοι αυτού του συστήματος συγκυριακά περιθωριοποιημένοι. Οι πολίτες που βρίσκονται πραγματικά εκτός ”κέντρου” ξέρουν ότι αυτό που χρειάζεται είναι διαφοροποίηση ως προς τον τρόπο κι ας είναι αυτός που θα φέρει αυτή τη διαφοροποίηση απ’ τη Ζανζιβάρη.

  19. Στο προηγούμενο σχόλιό μου, ήθελα να πω ότι η ανάρτηση των σχολίων στις “Ανιχνεύσεις” είναι σημαντική διότι μπορεί έτσι να διαβάσει κάποιος και **αντίθετες** απόψεις με αυτές του γράφοντος, κάτι που είναι προς τιμή του κ. Σαββίδη. Έγραψα “Αντιθέσεις” εκ παραδρομής, εκεί που ήθελα να γράψω “Ἁνιχνεύσεις”…αν και ο κ. Σαχίνης, στην εκπομπή του “Αντιθέσεις”, προσπαθεί να προχωρήσει στο βάθος των ζητημάτων, δυστυχώς όμως χωρίς ανάρτηση σχολίων ώστε να υπάρξει -εν δυνάμει έστω- μια αμφίδρομη ανταλλαγή σκέψεων και απόψεων. Ενώ στις “Ανιχεύσεις”, ακόμα και αυτή η ασήμαντη διόρθωση που κάνω εδώ, μου δίνει την ευκαιρία να εξηγήσω τι εννοώ και γιατί το κάνω.

    Γενικότερα τώρα, είναι μεγάλη υπόθεση ο ποιοτικός διάλογος με φυσική κατάληξη μια δεσμευτική απόφαση που υπερβαίνει το άτομο και ωφελεί το σύνολο: πρόκειται άλλωστε (και αυτό) για μια εφεύρεση αμιγώς ελληνική, κάτι που κερδίζεται με προσπάθεια, διότι δεν είναι λαχείο για τυχερούς ή εκλεκτούς…Αυτά τα αντιδημοκρατικά πειράματα, οι Δυτικοί και κυρίως οι Ανατολικοί τα τόλμησαν και τα τολμούν ακόμα και σήμερα αλλά στο τέλος αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η Δημοκρατία είναι ο δρόμος μέσα απο τον οποίο συναντιόμαστε με το μέλλον που μας αξίζει. Πάραυτα, λίγες κοινωνίες στέκονται αντάξιες αυτής της -ισορροπημένης αρμονικά- αλήθειας μεταξύ ελευθερίας-τόλμης-μέτρου, ακόμη λιγότερες το καταφέρνουν με τρόπο που αντέχει στον χρόνο και απειροελάχιστες το τολμούν παράγοντας παράλληλα πολιτισμό που οι υπόλοιποι θεωρούν ως πρότυπο.

    Αυτή νομίζω είναι, ιστορικά μιλώντας, η “συνταγή των Ελλήνων” για την σωστότερη θεραπεία του διχασμού, με την έννοια του σωστού προσανατολισμού της ωφέλιμης ενέργειας που δημιουργεί και συντηρεί κάθε διχασμό, προς δημιουργικές κατευθύνσεις για το σύνολο της κοινωνίας. Αναγκαία συστατικά γι’ αυτό είναι η τόλμη, η φαντασία και η αυταπάρνηση. Αν αυτά όμως σταθερά εκλείπουν απο μια κοινωνία, τότε το παιγνίδι είναι χαμένο. Ακόμα και αν κάποτε τύχει να εμφανιστεί ο “απόλυτα ιδανικός ηγέτης”, τότε μεν σώζεται η κατάσταση προσωρινά, αλλά -αφού ο ηγέτης παρέλθει- ακολουθεί η ίδια παρακμή, συχνα δε με πιο επιταγχυμένο ρυθμό.

    Κάποια σχόλια στάθηκαν αρνητικά στον όρο “Αθηναϊσμό” που χρησιμοποιεί το άρθρο, για να εκφράσει έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που ο όρος υποδηλώνει. Προς τούτο, ερωτώ: διαθέτει και σε ποιό βαθμό η κεντρική (= Αθηναϊκή) πολιτικοκυβερνητική ηγεσία την απαραίτητη τόλμη, φαντασία και αυταπάρνηση για να προσανατολίσει τον όποιο κοινωνικό διχασμό προς μια δημιουργική κατεύθυνση, ή απλά ασκείται στην πολιτική-διαχειριστική πονηριά για να δημιουργεί και να χρησιμοποιεί τον εκάστοτε διχασμό ως καύσιμο ώστε να επιτυγχάνει την διαιώνησή της στην εξουσία (με, εικοντικές έστω, εναλλαγές παικτών κάθε 4-8 χρόνια);

    Αυτό, ως τρόπος -και όχι τόπος- σκέψης, ας μας προβληματίσει.

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα