Γιατί δεν πάμε στη Χάγη;

Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Προφανώς δεν θα διέφυγε της προσοχής σας ότι όσο εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων στους ευρωπαίους εταίρους μας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κλιμακώνονται αρνητικά βαθαίνοντας το χάσμα ανάμεσα στις δύο χώρες καθιστώντας ολοένα και περισσότερο αδύνατη την προσέγγισή τους. Αυτό απέδειξε για πολλοστή φορά το σύμφωνο της Τουρκίας με τη Λιβύη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσά τους. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι οι παρεμβάσεις της ΕΕ, με υποβολέα τη Γαλλία κυρίως, αντί να αμβλύνουν αντίθετα οξύνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δημιουργώντας συνεχώς νέα αδιέξοδα. Μήπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελούν το πρόσφορο πεδίο αντιπαράθεσης των συμφερόντων ευρωπαϊκών χωρών σε Εγγύς Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο με τα ανταγωνιστικά γι αυτά τουρκικά συμφέροντα; Μάλιστα, όπως φάνηκε στην τελευταία σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, προσετέθη άλλη μια παράμετρος που θα καθορίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αφού ο Εμανουέλ Μακρόν τάσσεται αναφανδόν υπέρ των ελληνικών θέσεων  ενώ αντίθετα ο πρόεδρος Τραμπ διαρκώς κολακεύει τον Ταγίπ Ερντογάν μπροστά στον κίνδυνο να αποχωρήσει η Τουρκία από τις δομές ασφαλείας της Δύσης. Όμως, υπάρχει άλλη δυνατότητα για την Ελλάδα και την Τουρκία πέραν της ρήξης;

Ο κ. Γιώργος Πρεβελάκης, καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σορβόννη σε άρθρο του με τίτλο «Τα δεινά των υδρογονανθράκων» αντιπαραθέτει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το παράδειγμα των γαλλογερμανικών σχέσεων. Η Γαλλία και η Γερμανία συγκρούστηκαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους όπως και το 1870, ήσαν λαοί σε μόνιμη αντιπαράθεση, τους χωρίζουν ποταμοί αίματος αλλά μετά τον Β’ Π.Π διεκδικούν την ηγεμονία της ΕΕ με ειρηνικούς τρόπους, παρά την εξόφθαλμη στρατιωτική υπεροχή της Γαλλίας. Γράφει συγκεκριμένα:

«Εβδομήντα χρόνια μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η οικονομική σύγκλιση και η ευρύτερη συνεργασία ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία φαίνονται απολύτως φυσικές. Η αλληλοδιείσδυση των δύο οικονομιών, η δημιουργία μιας τεράστιας αγοράς και ο ρόλος του γαλλογερμανικού διπόλου στην οργάνωση του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου αναβάθμισαν τις οικονομικές προοπτικές και τη θέση των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή. Εντούτοις, την επομένη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η εξέλιξη αυτή δεν έμοιαζε καθόλου πιθανή. Η αλληλοεξόντωση Γάλλων και Γερμανών, κυρίως κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμανική κατοχή και τα ναζιστικά εγκλήματα λειτουργούσαν καταλυτικά, απαγορευτικά σε κάθε προσέγγιση.

»Πολύ αίμα χωρίζει και τους Έλληνες με τους Τούρκους, συνεχίζει Όμως, όπως και στη γαλλογερμανική περίπτωση, τα οφέλη από μιαν ενδεχόμενη στενή συνεργασία θα ήσαν τεράστια. Τα ελληνικά και τα τουρκικά εδάφη ελέγχουν από κοινού ένα σημαντικό παγκόσμιο σταυροδρόμι. Αυτή η γεωγραφική θέση εξασφάλισε την ισχύ και την αίγλη της βυζαντινής και της οθωμανικής αυτοκρατορίας, πριν οι εμπορικές ροές στραφούν προς τον Ατλαντικό. Σήμερα, η ραγδαία άνοδος της Κίνας στο παγκόσμιο στερέωμα ανανεώνει τις παλαιές γεωοικονομικές λογικές. Μπορούν, άραγε, η Ελλάδα και η Τουρκία να ακολουθήσουν τη γαλλογερμανική εμπειρία;». Για να καταλήξει: «Είναι πολλά τα μακροπρόθεσμα εθνικά διακυβεύματα για να θυσιαστούν στον βωμό κάποιων, κυρίως ξένων, οικονομικών συμφερόντων. Δεν πρέπει οι υδρογονάνθρακες να γίνουν και στα καθ’ ημάς πηγή δεινών».

Η άποψή μου είναι ότι το διακύβευμα της σύγκρουσης στην Ανατολική Μεσόγειο υπερβαίνει τους υδρογονάνθρακες. Είναι σύγκρουση για την επιρροή στην Εγγύς Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα. Θα επανέλθουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εκεί ή θα επικρατήσει τελικά η Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη; Αυτό είναι το ζητούμενο, με αιχμή του δόρατος των ευρωπαϊκών συμφερόντων τη χώρα μας.

Ας μη ξεχνάμε ότι τις προσπάθειες για μια ελληνοτουρκική σύγκλιση ξεκίνησαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Μουσταφά Κεμάλ αμέσως μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Σήμερα όμως ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στην ελληνοτουρκική σύγκλιση περνά από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δυνατότητα που αποσιωπάται εκατέρωθεν. Και όμως: Το 2003 – 2004 Ελλάδα και Τουρκία έφθασαν ένα βήμα πριν την υπογραφή συνυποσχετικού για την προσφυγή στη Χάγη στα πλαίσια των συμπερασμάτων του Συμβουλίου Κορυφής του Ελσίνκι το 1999. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του «Το εθνικό ζήτημα στην εποχή μας» γράφει ότι σύμφωνα με όσα εξιστόρησε ο Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι σε βιβλίο του το 2011 σχετικά με τις διερευνητικές επαφές μεταξύ των δύο χωρών την περίοδο 2002 – 2003 με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη και ΥΠΕΞ τον Γιώργο Παπανδρέου, η τότε ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε με την Τουρκία να περιοριστεί σε 6 μίλια, σε ορισμένες μόνον ευαίσθητες περιοχές του Αιγαίου, με αντάλλαγμα την υπογραφή του συνυποσχετικού για τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.. Σύμφωνα με την ίδια πηγή η συμφωνία ναυάγησε γιατί το επιτελείο Σημίτη δεν θα μπορούσε να την περάσει από τη Βουλή (Καθημερινή 11/8/2011). Στις 28/5/2006, ο τέως (τότε) πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος με επιστολή του στην “Καθημερινή” πρότεινε την παραπομπή προς ρύθμιση όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στη Χάγη, δηλώνοντας σε νέα του επιστολή μια εβδομάδα μετά ότι «μετά τη συνολική επί όλων των θεμάτων απόφαση του Δικαστηρίου, αν υπάρξει τέτοια απόφαση, τότε, ρυθμιζομένων οριστικώς των σχέσεων μας με την Τουρκία, δεν θα υπάρχει πλέον κίνδυνος πολέμου…». Την ίδια ώρα, σε τηλεφωνική δημοσκόπηση που διενήργησε η Metron Analysis σε δείγμα 800 ατόμων πανελλαδικώς, για λογαριασμό της εφημερίδας “Το Πρώτο Θέμα”, το 66% των ερωτηθέντων τάχθηκε υπέρ της παραπομπής των ελληνοτουρκικών διαφορών στη Χάγη, συμφωνώντας με την άποψη του Κωστή Στεφανόπουλου. Το δείγμα είναι μικρό αλλά αποκαλύπτει την ενδόμυχη τάση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, οι κραυγές των λίγων επικαλύπτουν τη σωφροσύνη της πλειοψηφίας.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

7-12-2019

spot_img

15 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αμα το δειγμα των 800 Ελληνων ,που σε τηλεφωνικη δημοσκοπηση της ΜΕΤΡΟΝ ΑΝΑΛΥΣΙΣ του 2006 (αμφιβαλλω γιαυτο ,εκτος εαν ο αειμνηστος Προεδρος Στεφανοπουλος δεν συνεννοηθηκε με την τοτε κυβερνηση του κ. Κωστα Καραμανλη, που παντως δεν προωθουσε αυτην την λυση)-μπορει να μας αναρτησετε την σχετικη επιστολη του με την δημοσκοπηση της προαναφερθεισης Εταιρειας-ας ξαναγινει νεα δημοσκοπηση , για να μη ”ταλαιπωρουμαστε -κυβερνηση και λαος- με ΠΛΑΝ Α , ΠΛΑΝ Β και μπορει και ΠΛΑΝ Γ,αφου οι ειρηνοφιλοι Ελληνες προτιμουν τα Διευνη Δικαστηρια αντι της υπερασπισεως της τιμης της αιωνιας Ελλαδος μας.
    Παντως προς το παρον ολα τα κομματα δεν εξεφρασαν τετοια αποψη .

  2. Για όλα φταίει η ΕΕ, που δεν μάς αφήνει να μονιάσομε με τούς Τούρκους. Καρμπόν τα ίδια και τα ίδια, προφανώς διότι η επανάληψις είναι μητέρα τής μαθήσεως. Μονάχα που από το προηγούμενο κήρυγμα για ελληνοτουρκική φιλία κατά το παράδειγμα Γερμανίας-Γαλλίας, έχομε κάποιες μικορεξελίξεις, που δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν. Κατά τ’ άλλα η ΕΕ φταίει για όλα!…

    “Στις 28/5/2006, ο τέως (τότε) πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος με επιστολή του στην “Καθημερινή” πρότεινε την παραπομπή προς ρύθμιση όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στη Χάγη, δηλώνοντας σε νέα του επιστολή μια εβδομάδα μετά ότι «μετά τη συνολική επί όλων των θεμάτων απόφαση του Δικαστηρίου, αν υπάρξει τέτοια απόφαση, τότε, ρυθμιζομένων οριστικώς των σχέσεων μας με την Τουρκία, δεν θα υπάρχει πλέον κίνδυνος πολέμου…»”

    Χοντρό λάθος τότε τού Στεφανόπουλου να κάνει λόγο για “ρύθμιση όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών”, λες και δεν ήξερε ότι η Ελλάδα δέχεται μόνο μία διαφορά με την Τουρκία: Αυτήν τής υφαλοκρηπίδος των νησιών και καμμία άλλη. Η ενέργεια αυτή τού Στεφανόπουλου ήταν συνέχεια τής πολιτικής Σημίτη, την οποία ασπάστηκε και ο διάδοχός του. Γράφτηκαν πολλά άρθρα τότε, τα οποία αντέκρουαν αυτήν την εντελώς αβάσιμη πρόταση, μεταξύ των οποίων το καλύτερο και πλέον τεκμηριωμένο ήταν αυτό τού τέως ΠτΔ Χ. Σαρτζετάκη: ΛΟΓΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΘΝΙΚΩΣ ΕΠΙΖΗΜΙΟΥ ΑYTOΠΑΓΙΔΕΥΣΕΩΣ

    Ακόμη ένα Τὸ νομικὰ ἀβάσιμό της προτάσεως Στεφανόπουλου

  3. Ευγενής ο πατριωτισμός και των δύο αλλά μέχρι τώρα, στα τελευταία 100 χρόνια οδήγησε στη συρρίκνωση του Ελληνισμού σε ένα ελάχιστο κρατίδιο. Η απόφαση της Χάγης θα νομιμοποιήσει τα εθνικά μας δίκαια και θα είναι σεβαστά από όλους. Δεν σας εντυπωσιάζει ότι από τότε που άρχισαν να πληθαίνουν οι φωνές υποστήριξης των θέσεών μας οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επιδεινώνονται ραγδαία; Γιατί δέχθηκε η ΕΕ να εντάξει στους κόλπους της την Κυπριακή Δημοκρατία, και να οικειοποιηθεί το πρόβλημα κατοχής αλλά και της ντε φάκτο διαίρεσής της; Το τελευταίο σύμφωνο Τουρκίας – Λιβύης όντως ξεπερνά κάθε όριο καταπάτησης του διεθνούς δικαίου, αναλογιστήκατε όμως ποτέ τη στάση του προέδρου Αναστασιάδη; Τί λέτε, θα ανεχθεί η Τουρκία με το μήκος των ακτών που διαθέτει στην Αν. Μεσόγειο ένα κρατίδιο απέναντί της, στο οποίο υφίσταται δική της μειονότητα και είναι βάσει διεθνών συνθηκών εγγυήτρια δύναμη, να θέλει να της επιβάλει τους δικούς της όρους; Έχει γίνει οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας; Γιατί δεν προσφεύγει ο πρόεδρος Αναστασιάδης στη Χάγη, παρά μόνον τώρα θυμήθηκε το διεθνές Δικαστήριο που τα πράγματα έφτασαν τα όρια; Διότι όντας η Κυπριακή Δημοκρατία ανίσχυρη έχει υιοθετήσει μια μαξιμαλιστικά πολιτική αντάξια του Ερντογάν, με υποβολέα τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, δηλαδή της Γαλλίας εν προκειμένω, η οποία στην περίπτωση του οικοπέδου 7 αντί να αγνοήσει τις τουρκικές απειλές άλλαξε τον προγραμματισμό των γεωτρήσεων. Το χειρότερο είναι ότι συμπαρασύρει την Αθήνα η οποία από εθνικό κέντρο μεταβλήθηκε σε ακόλουθο της Λευκωσίας. Να σας θυμίσω τη ντροπιαστική αποχώρηση της τεθωρακισμένης μεραρχίας από την Κύπρο το 1967 και ακόμη πιο ντροπιαστική επιστράτευση του 1974 όταν η χώρα μας μεταβλήθηκε σε θεατή της επέλασης του Αττίλα 1 @ 2; Μη ξεχνάμε ότι στρατιωτικοί κυβερνούσαν τότε, άσχετα αν ήταν πραξικοπηματίες, που ήσαν απαλλαγμένοι από το πολιτικό κόστος οιασδήποτε απόφασης. Η Χαγη αποτελει τη μοναδική διέξοδο προς την κατοχύρωση των δικαίων μας βάσει τους διεθνούς δικαίου που συνεχώς επικαλούμαστε. Ας μη ξεχνάμε ότι και το δίκιο έχει πολλές οπτικές όψεις, εξαρτάται ποιος είναι αυτός που το ερμηνεύει. Γιαυτό είναι αναγκαία η γνωμοδότηση ενός ουδέτερου οργάνου. Αυτές είναι οι απόψεις μου. Σέβομαι όμως και τις δικές σας.

    • “Ευγενής ο πατριωτισμός και των δύο αλλά μέχρι τώρα, στα τελευταία 100 χρόνια οδήγησε στη συρρίκνωση του Ελληνισμού σε ένα ελάχιστο κρατίδιο”

      Δεν συρρίκνωσε τον Ελληνισμό ο πατριωτισμός, αλλά μία αποτυχημένη εκστρατεία στην Μ. Ασία. Διότι, ο πατριωτισμός οδήγησε και στους Βαλκανικούς Πολέμους, που υπερδιπλασίασαν την Ελλάδα. Άλλως, σήμερα εσύ θα καθόσουν στο Δεδεαγάτς κι εγώ θα ήμουν Κρης πολίτης. Προφανώς, έχεις άλλη αντίληψη περί πατριωτισμού, αλλά εδώ μπαίνουν θέματα εθνικών συμφερόντων, τα οποία κανένα σοβαρό κράτος δεν απεμπολεί. Τα άρθρα δεν διακρίνονται από “πατριωτισμό” (sic), αλλά από νομικές γνώσεις, που καταρρίπτουν τούς ισχυρισμούς τού Στεφανόπουλου. Καταδεικνύουν σαφέστατα πού κάνει λάθος και το έγραψα κι εγώ.

      Η Χάγη θα μάς δικαιώσει, γι αυτό ακριβώς η Τουρκία ουδέποτε πρόκειται να δεχτεί την προσφυγή εκεί, αφού με τον τσαμπουκά μπορεί να παίρνει ό,τι θέλει, επειδή εμείς συνεχώς υποχωρούμε, πράγμα που αποθρασύνει τον αντίπαλο. Και με την Αλβανία τα ίδια δεν κάνομε; Και υποχωρούμε ακριβώς επειδή έχει λείψει από τις πολιτικές μας ηγεσίες ο πατριωτισμός. Βλέπεις, μέχρι το ’40 τον είχαμε ακόμη και αργότερα στην Κατοχή. Το μίασμα τού εθνομηδενισμού μάς έφερε στα σημερινά χάλια και τώρα πληρώνομε ακριβά την πυγοδοσία τού Σημίτη στα Ίμια.

      Οι ελληνοτουρκικές θέσεις επιδεινώνονται ραγδαία από τότε που εμείς δώσαμε κώλο στα Ίμια και συνεχίσαμε τις ανόητες “επιθέσεις φιλίας” (ΜΟΕ και τρίχες κατσαρές), που εδώ κι 90 χρόνια αποδείχτηκαν μάταιες και μάλλον επιβλαβείς, για λόγους που έχω εξηγήσει διεξοδικότατα και όχι από τότε … “που άρχισαν να πληθαίνουν οι φωνές υποστήριξης των θέσεών μας”.. Αυτή η αυθαίρετη θέση μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει, διότι είναι εντελώς αβάσιμη.

      Η Κυπριακή Δημοκρατία (τώρα με αναγκάζεις να επαναλαμβάνομαι, ενώ σού τα έχω ξαναγράψει) είναι κράτος ενιαίο και αδιαίρετο, αναγνωρισμένο ως τέτοιο από το ΟΗΕ, συνεπώς καλώς την ενέταξε στους κόλπους της ΕΕ. Απ’ εκεί κι ύστερα, δεν έδειξε την πρέπουσα συμπεριφορά προς κράτος-μέλος, δεν έδειξε την “ευρωπαϊκή αλληλεγγύη”, στην οποία πιστεύουν ακόμη κάποιοι αφελείς, αλλά άρχισε συζητήσεις με τον ΑΤΤΙΛΑ.

      Η προσπάθειά σου να στηρίξεις τα “δίκαια” τής Τουρκίας, όπως κι αυτή κάποιων ολιγίστων τής αυτής νοοτροπία, που γράφουν εδώ μέσα, είναι καταφανής, πλην η ΚΔ έχει κατοχυρώσει την ΑΟΖ της διεθνώς και το πρόβλημα δεν είναι τι θα κάνει η Τουρκία, ή τι “λέω εγώ”, αλλά τι λέει το Διεθνές Δίκαιο, βάσει τού οποίου δικάζει η Χάγη. Ξεκαθάρισε τι θέλεις, διότι από την μία μιλάς για Χάγη κι από την άλλη για τον θα ανεχθεί η Τουρκία κλπ. Η Τουρκία έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με το ψευδοκράτος, δηλαδή … με το εαυτό της.

      Τα υπόλοιπα που γράφεις μάλλον ξεφεύγουν από το θέμα και αρχίζεις να πελαγοδρομείς. Αναφέρεσαι ξανά στην Χάγη, αλά σού απάντησα παραπάνω. Δεν μπορείς να πας μοναχός σου και ούτε θα πετύχεις τίποτε μ’ αυτήν, αν δεν έχεις την ισχύ των όπλων να επιβάλεις την απόφαση τού ΔΔΧ. Και η ισχύς των όπλων έχει νόημα, μόνον αν είσαι πραγματικός πατριώτης, αποφασισμένος να υπερασπιστείς τα δίκαια τής πατρίδος σου. Είσαι;

      • Επισκέπτη ειπα να ξεπεράσω με ηπιο τρόπο τις προσβολές σου, όπως το έκανα στο παρακάτω σχόλιο 5, αλλά δεν θα το κάνω διότι κάθε φορά επαναλαμβάνεσαι με τις ίδιες προσβολές στη διαφορετική άποψη. Κάποτε αυτή η μέθοδος τρομοκράτησης της διαφορετικής άποψης με τη ρετσινιά του μη πατριώτη θα πρέπει να σταματήσει. Γιατί το κάνετε αυτό; Για να επικαλύπτουν οι κραυγές της μειοψηφίας τη σωφροσύνη της πλειοψηφίας. Ο δικός πατριωτισμός είναι που συρρίκνωσε τον Ελληνισμό στα ελάχιστα κρατικά του όρια. Όσον αφορά τους πολιτικούς μας για τη σύμπνοια τους που επιδεικνύουν απέναντι στην Τουρκία αυτό πρέπει να κάνουν για να μη φανεί η πολιτική ηγεσία του τόπου διχασμένη. Βέβαια και για έναν άλλο λόγο. Διότι ο πολιτικός κόσμος οδήγησε αυτή τη χώρα διαχρονικά στις ήττες και στη σημερινή κατάντια. Αυτό θέλουν να επικαλύψουν. Αναφέρομαι παρακάτω στο 5 στον Κονδύλη ο οποίος σημειώνει ότι σε 70 χρόνια από το 1922 μέχρι το 1992 ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε στο ελάχιστο εξ αιτίας αυτών των κραυγών. Αυτό δεν αφορά μόνον τη Μικρασιατική καταστροφή. Διάβασε το Επίμετρό του για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Λέγεται ότι παλαιότερα διδάσκονταν στη Σχολή Πολέμου. Όσον αφορά τον πατριωτισμό του καθενός εγώ έχω να σου παραθέσω ορισμένα εχέγγια. Δεν είμαι καν Θρακιώτης στην καταγωγή, ούτε η συζυγός μου. Όμως πριν 40 χρόνια εγκατασταθήκαμε στην Αλεξ/πολη, δεν τρέξαμε να φύγουμε από εδώ στις πατρίδες μας αλλά κάναμε πατρίδα μας τη Θράκη, και ό,τι περιουσιακό δημιουργήσαμε το δημιουργήσαμε εδώ, ουτε ένα ευρώ έξω από τη Θράκη. Γιαυτό με ενδιαφέρει να συνεχίσω να ζω επί ελληνικού εδάφους. Εσύ ζεις στο φρούριο της Κρήτης, βέβαια δεν σου αποδίδω ευθύνες γιαυτό αλλά δεν έχεις τα ίδια κίνητρα με μένα διότι θεωρείς τον τόπο σου ασφαλή. Το δεύτερο και σημαντικότερο. Προσωπικά έχω επίθετο και όνομα. Ό,τι υποστηρίζω απέναντι στις κραυγές σας το υποστηρίζω επώνυμα. Εσύ που θέλεις να μου κάνεις μαθήματα πατριωτισμού (!!!), ποιός είσαι; Επανειλημμένα σε προκάλεσα. Εσύ που θέλεις τον πόλεμο, πως θα καταδεχθείς να πολεμήσεις ή να ενταχθείς στα μετόπισθεν λόγω της ηλικίας μας. Ως Επισκέπτης; Και η Κρητικιά η Ντορα Μπακογιάννη πρότεινε προσφυγή στη Θράκη. Θα κάνεις και σε αυτή μαθήματα πατριωτισμού; Διότι αυτή ως πρώην ΥΠΕΞ ξέρει περισσότερα από εσένα και εμένα.

        • Διορθώσεις:
          1. Εσύ που θέλεις τον πόλεμο, πως θα καταταγείς για να πολεμήσεις ή να ενταχθείς στα μετόπισθεν λόγω της ηλικίας μας. Ως Επισκέπτης;
          2. Και η Κρητικιά η Ντορα Μπακογιάννη πρότεινε προσφυγή στη Χάγη.

          • “Και η Κρητικιά η Ντορα Μπακογιάννη..” 🙂 🙂

            Θέλω πόλεμο; Από πού βγαίνει αυτό;

            Κατά τ’ άλλα, άρχισες να ξεφεύγεις από την ουσία τού θέματος, κάνοντας … “παράπονα” τύπου ΣΑΝ. Έχετε συγγένεια; Όσο συνεχίζεις, εκτίθεσαι και αυτογελοιοποιείσαι. Κάτσε να διαβάσεις να ξέρεις για τι πράγμα γράφεις κι άσε τις φλυαρίες. Το θέμα τού ονοματεπωνύμου το έχομε συζητήσει ξανά. Αν γράψω “Κωστής Ανδρουλάκης” τι θα καταλάβεις;

  4. Δεν ξέρω Επισκέπτη ποιος σου έδωσε πιστοποιητικό πατριωτισμού ώστε να μπορείς να αμφισβητείς τον πατριωτισμό όσων έχουν διαφορετική άποψη. Ούτε βέβαια υπερασπίζομαι τα “δίκαια” της Τουρκίας. Τα δικά μας δίκαια υπερασπίζομαι διότι θέλω να συνεχίζω να ζω στην Αλεξ/πολη επί ελληνικού εδάφους. Δεν την κάναμε εμείς τη Μικρασιατική εκστρατεία. Οι σύμμαχοι μας έστειλαν με τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας εγκαταλείψουν μετά όταν συγκρούστηκαν τα συμφέροντά τους μεταξύ τους. Μεχρι τότε είμασταν με τους νικητές του Α’ Π.Π. για να γνωρίσουμε ως νικητές τη μεγαλύτερη εθνικη καταστροφή. Αλλά και στο Β’ ΠΠ νικητές είμασταν για να γνωρίσουμε άλλη μια εθνική καταστροφή που διαμόρφωσε νοοτροπίες που καθορίζουν τη ζωή μας μέχρι σήμερα. Η ΕΕ δεν μπορεί να οριοθετήσει τις ΑΟΖ αυτή είναι υπόθεση των κρατών γιαυτό θα πρέπει να πάμε στη Χάγη. Όταν λες ότι θα χάσουμε, τί θα χάσουμε; Προφανώς θα χάσουμε τα εθνικά μας δίκαια όπως τα ερμηνεύουμε εμείς. Διότι ο μοναδικός φορέας που μπορεί να ερμηνεύσει το Διεθνές Δίκαιο που όλοι επικαλούνται είναι η Χάγη. Αν θέλεις συζήτηση δεν έχω αντίρρηση αλλά μόνο στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού των απόψεων. Έχω διαφορετικές απόψεις από εσένα και καλά κάνω. Γνωρίζω ότι μέσα στη φρενίτιδα του εθνικισμού, όπως το 1992 για τα Σκόπια είναι δύσκολη η έκφραση διαφορετικής και ψύχραιμης άποψης αλλά αυτές οι απόψεις είναι που θα προστατέψουν τα εθνικά μας δίκαια και το μέλλον μας. Ο Κονδύλης γράφει στο Επίμετρο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ότι από το 1922 έως το 1992 σε 70 χρόνια ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε στα ελάχιστα όρια του ελληνικού κράτους. Οι “πατριώτες” το πέτυχαν αυτό!!! Θέλεις να επαναληφθεί η τραγωδία; Διότι αν αύριο ο Ερντογάν αλλάξει πολιτική και συμπλεύσει με τις ΗΠΑ και την ΕΕ το βέβαιο είναι ότι θα μείνουμε μόνοι μας και ανυπεράσπιστοι. Ένα κλικ χρειάζεται μόνον. Ενω η Χάγη θα μας προστατέψει από αυτό το “κλικ”.

    • Δεν χρειάζομαι πιστοποιητικό (sic) πατριωτισμού. Για να έχεις την συνείδησή σου ήσυχη, αν σε πει κανείς “πατριώτη”, να θυμάσαι ότι οι Σοβιετικοί τότε και οι Ρώσσοι σήμερα, δεν λένε ποτέ “Β’ΠΠ”, αλλά ο μεγάλος ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ πόλεμος. Δηλαδή, δεν έχουν δαιμονοποιήσει τον πατριωτισμό, αλλά τον καταλαβαίνουν πολύ σωστά.

      Οι Σύμμαχοι μάς έστειλαν στην Μ. Ασία; Θα καγχάσω! Ο Βενιζέλος έφαγε τα κομμάτια του να σύρει την Ελλάδα στον Α’ΠΠ, με απώτερη προοπτική την δημιουργία τής Μ. Ελλάδας (Ελλάδα των Πέντε Θαλασσών και Δύο Ηπείρων) κι έφαγε τα μούτρα του. Τον Β’ΠΠ, παρά τις προσπάθειες τής κυβερνήσεως Μεταξά, να παραμείνομε ουδέτεροι, μάς τον επέβαλαν οι Ιταλοί. Μήπως και τότε έπρεπε να δώσομε κώλο στο τελεσίγραφο; Υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται (π.χ. Ν. Θεοδωρίδης), ότι κακώς είπαμε “ΟΧΙ”.

      Αυτά που γράφω περί Χάγης, ή δεν τα διάβασες, ή δεν τα κατάλαβες, γι αυτό γράφεις αλλ’ αντ’ άλλων. Λέω εγώ πουθενά να μην πάμε στην Χάγη; Να πάμε, αλλά πάει η Τουρκία; Να πάμε μονομερώς; Και τι θα βγει; Βεβαίως η Χάγη δικάζει βάσει τού Διεθνούς Δικαίου (το γράφω παραπάνω), το οποίο όμως η Τουρκία εφαρμόζει και αποδέχεται αλα καρτ. Είναι δυνα΄τον να συζητάς λογικά και ειρηνικά μ’ ένα κράτος-πειρατή;

      Άλλο, όμως, αυτό και άλλο η αντιρρήσεις στο άρθρο Στεφανόπουλου. Διάβασες ποτέ τι έγραφε ο Στεφανόπουλος;(*) Διάβασες τα δύο άρθρα που σού παρέθεσα; Αμφιβάλλω.

      (*)“Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκτιμά ότι στο Διεθνές Δικαστήριο θα πρέπει να τεθούν τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. «Δε γνωρίζω, προσθέτει ο κ. Στεφανόπουλος, εάν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κρίσης του Δικαστηρίου και η είσοδος τουρκικών αεροσκαφών στο FIR Αθηνών, χωρίς την υποβολή σχεδίου πτήσης»” (απ’ εδώ) H Ελλάδα, από την εποχή τού Κωνσταντίνου Καραμανλή, δέχεται ότι με την Τουρκία υπάρχει μία και μόνο διαφορά, αυτή τής υφαλοκρηπίδος των νήσων. Ο Στεφανόπουλος λέει να βάλομε “στο καλάθι” ζητήματα, που θεώρησε ως “ζητήματα-διαφορές” ο Σημίτης, τού οποίου σε δεκανίκι είχε μετατραπεί -γνωστό αυτό- από το 2000 και μετά, στο Ελσίνκι το 1999. Όχι, δεν έχεις διαβάσει το άρθρο-παρέμβαση τού Σταφανόπουλου στην «Καθημερινή της Κυριακής» 28-5-2006, άλλως θα το είχες παραθέσει στον ΣΑΝ, που σού το ζήτησε στο (1). Όταν πας για ένα ζήτημα στην Χάγη, μπορεί να κερδίσεις, μπορεί και όχι. Αν βάλεις πέντε ζητήματα-αιτήματα ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, τότε, ακόμη κι αν κερδίσεις μερικά, κάποια θα τα χάσεις κι επομένως θα βγει ωφελημένη μόνον η Τουρκία χωρίε λόγο κι αιτία. Κατάλαβες πού ήταν το λάθος τού Στεφανόπουλου;

      “Έχω διαφορετικές απόψεις από εσένα και καλά κάνω”. Μην είσαι και τόσο βέβαιος, εκτός κι αν έχομε διαφορετική αντίληψη τού “καλού”.-

      Όχι, δεν μ’ ενδιαφέρει να συνεχίσω τον “διάλογο”, αφού είχα να επισημάνω αυτά που έπρεπε να επισημανθούν.

      Να είσαι καλά.

      • Διόρθωση: “αφού είχα να επισημάνω αυτά που έπρεπε να επισημανθούν” => αφού επεσήνα αυτά που έπρεπε να επισημανθούν

      • Σε απάντησα στο 4.1.1. πριν στείλεις τα τελευταία σχόλια.
        Και πάλι στο ξαναλέω. Δεν μπορείς να προσβάλλεις τον άλλο και να εμφανίζεσαι ως πατριώτης με ψευδώνυμο. Οι πατριώτες έχουν όνομα και επίθετο.

          • Γιατί να γράψεις Κωστής Ανδρουλάκης; Είναι σαν να επαναλαμβάνεις το Επισκέπτης. Το θέμα είναι να αναλαμβάνεις την ευθύνη των χαρακτηρισμών σου. Προφανώς δεν με ενδιαφέρει το όνομά σου. Οι απόψεις σου με ενδιαφέρουν αλλά εσύ συνεχίζεις να προσβάλλεις τον συνομιλητή σου με την κουκούλα του Επισκέπτη. Όσον αφορά το διάβασμα εγώ θα συνεχίσω να διαβάζω και λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις και τα γεγονότα δεν θα διστάσω να διαφοροποιήσω και τυχόν απόψεις μου. Αυτή είναι η έννοια “του διαβάζω”. Γιαυτό διαβάζουμε.

Leave a Reply to Επισκέπτης Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
29,900ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα