Συναγερμό θα έπρεπε να έχει σημάνει στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών η ωμή και πρωτοφανής στα χρονικά εκβιαστική απαίτηση της Γερμανίας να αλλάξει το Σύνταγμα των Σκοπίων για να συμπεριληφθεί σε αυτό και η ύπαρξη «βουλγαρικής» μειονότητας στο γειτονικό κρατίδιο.
Δυστυχώς όμως η ελληνική διπλωματία τελεί σε κατάσταση νιρβάνας έχοντας πεισθεί ότι όλοι εργάζονται για το δικό μας καλό και δεν υπάρχουν γεωστρατηγικές επιδιώξεις πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες…δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αυτή την περίοδο μάλιστα ασχολείται με το «φλέρτ εξ Ανατολών» γι αυτό και η βρώμικη γερμανική μεθόδευση δεν συγκίνησε ούτε τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης που την εμφάνισαν ως κάτι…φυσιολογικό. Ισως ακόμη και βολικό για την Ελλάδα!
Το να αλλάξει το σύνταγμα των Σκοπίων βεβαίως δεν θεωρείται πρωτοφανές. Λαστέξ…έχει γίνει τα τελευταία χρόνια όπως ακριβώς και οι ερμηνείες των διατάξεων του. Η αιτία όμως που επιβάλλεται αυτή η αλλαγή και ο εκβιαστικός τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται προκαλεί μεγάλη εντύπωση.
- Και ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η πίεση ασκείται πλέον ανοιχτά από το Βερολίνο προς τα Σκόπια με τρόπο που επιτείνει την θλιβερή σύγκριση με την Ελλάδα καθώς ουδέποτε η Γερμανία στήριξε τις ελληνικές θέσεις απέναντι στο γειτονικό κράτος και μάλιστα με την αφοσίωση που δείχνει για να στηρίξει τις αντίστοιχες της Βουλγαρίας!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η φιλοδοξία των Σκοπίων να ενταχθούν στην ΕΕ με γερμανική παρότρυνση φάνηκε ότι «ξεκλειδώθηκε» με την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών που συνοδεύτηκε από την άρση όλων των ελληνικών επιφυλάξεων.
Τότε όμως ήρθε το βέτο της Βουλγαρίας, που σε αντίθεση με το ελληνικό ήταν βροντερό και αδιαπραγμάτευτο. Οι βουλγαρικές κυβερνήσεις που ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης έχουν κοινές θέσεις στα εθνικά θέματα και δεν κάνουν εκπτώσεις, απαίτησαν από τα Σκόπια να αναγνωρίσουν βουλγαρική μειονότητα στο έδαφος τους. Η απαίτηση αυτή δεν είναι καθόλου αθώα, ούτε προβάλλεται στο πλαίσιο «δημοκρατικών ευαισθησιών».
Και εξηγώ αμέσως το γιατί. Οι Βούλγαροι αναγνωρίζουν την ευρύτερη Μακεδονία ως γεωγραφική οντότητα, αλλά δεν αναγνωρίζουν «μακεδονική» γλώσσα, ούτε «μακεδονική εθνική συνείδηση». Απλούστατα επειδή θεωρούν ότι το σκοπιανό ιδίωμα αποτελεί παραφθορά της βουλγαρικής γλώσσας και οι κάτοικοι του κρατιδίου είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους «Βουλγαρομακεδόνες».
Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι τις «μακεδονικές μειονότητες» υπαρκτές και ανύπαρκτες στα Βαλκάνια, διεκδικεί πλέον ως «μητέρα-πατρίδα» η Βουλγαρία και όχι το ανυπόληπτο και αμελητέο κρατίδιο των Σκοπίων.
Αλλά ας δούμε πώς προέκυψε η γερμανική παρέμβαση. Το περασμένο καλοκαίρι Σόφια και Σκόπια, με την μεσολάβηση της Ευρωπαικής Ενωσης, πρακτικά δηλαδή της Γερμανίας, έφτασαν σε μια κατ΄αρχήν συμφωνία που υποχρέωνε το κρατίδιο να αλλάξει το σύνταγμα του για να συμπεριλάβει «βουλγαρική μειονότητα».
- Με την γνωστή παρελκυστική τακτική τους οι Σκοπιανοί απέφυγαν να κάνουν την δέσμευση τους πράξη, κυρίως επειδή το εθνικιστικό κόμμα VMRO που παλαιότερα είχε και πτέρυγα «βουλγαροφρόνων», θεωρεί με την σειρά του ότι αυτό πρέπει να μονοπωλεί τον νέο «Μακεδονισμό» στα Βαλκάνια.
Την λύση προσπάθησε να δώσει την περασμένη εβδομάδα η «Πράσινη» υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, ίσως η πιο άχρωμη, άοσμη και…άσχετη πολιτικός που έχει περάσει ποτέ από το τιμόνι της γερμανικής διπλωματίας, αλλά απολύτως κατάλληλη για χοντροκομμένες «υπερατλαντικές αποστολές».
Η Αναλένα Μπέρμποκ κατέφθασε στα Σκόπια και προειδοποίησε μπροστά σε ανοιχτά μικρόφωνα τον ομόλογο της ότι η «Βόρεια Μακεδονία» δεν θα έχει ευρωπαική προοπτική αν δεν ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Βουλγαρίας, τροποποιώντας το σύνταγμα της. Η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας που πιθανότατα γίνεται με την συγκατάθεση των ΗΠΑ είναι ολοφάνερη και δεν χρειάζεται περαιτέρω ερμηνείες με βάση τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Οι μεν Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι η βουλγαρική μειονότητα δεν είναι άξια αναφοράς γιατί περιορίζεται μόλις στο 0,19% και οι Βούλγαροι υποστηρίζουν πονηρά ότι είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη, χωρίς να προσδιορίζουν το μέγεθος της, αφού όπως είπαμε, θεωρούν ότι-πλην Αλβανών-όλοι οι «Βορειομακεδόνες» είναι Βούλγαροι.
Πέραν του ότι η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας αναβιώνει επικίνδυνους άξονες επιρροής στα Βαλκάνια θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την άμεση αντίδραση της ελληνικής πλευράς αφού ποτέ στο παρελθόν η Γερμανία δεν πίεσε με τον ίδιο τρόπο προς ενίσχυση των απολύτως εύλογων ελληνικών αξιώσεων έναντι των Σκοπίων.
Στην πράξη η ελληνική διπλωματία βρίσκεται μπροστά σε αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», αφού τα Σκόπια καλούνται να χαλιναγωγήσουν τον εθνικισμό τους και να συμμορφωθούν πλήρως με τις διατάξεις της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να χαριστεί η πατρωνία των απανταχού αυτοπροσδιοριζόμενων ως «Σλαβομακεδόνων» στη Βουλγαρία γιατί αυτό, με βάση και το ιστορικό προηγούμενο, θα αποτελούσε μία άλλη πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών είχε συνεννοηθεί εγκαίρως με την Βουλγαρία θα είχε ενδεχομένως πετύχει μία πολύ καλύτερη ρύθμιση για την ανύπαρκτη «μακεδονική» γλώσσα στην συμφωνία των Πρεσπών που κατέληξε να διαφημίζεται ως κάτι το αυθύπαρκτο.
Τώρα είναι πολύ αργά για «συνεννόηση» αφού η Βουλγαρία πρεσβεύει την δική της (κεκαλυμμένα μεγαλοιδεατική)βαλκανική πολιτική και εμείς χορεύουμε εκστασιασμένοι το τσιφτετέλι της ερωτικής παρόρμησης προς την Τουρκία του Ερντογάν…
https://hellasjournal.com/2023/03/germaniko-bourloto-sta-valkania-ti-simeni-i-omi-paremvasi-tis-bermpok-iper-tis-sofias-i-voulgaria-anagorevete-se-prostati-ton-dithen-makedonon/
“…η ελληνική διπλωματία βρίσκεται μπροστά σε αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»…”
Υπάρχει ακόμα παράθυρο ευκαιρίας, ώστε αν οι βουλγάρικες απαιτήσεις χρησιμοποιηθούν έξυπνα από την ελληνική διπλωματία, να λειτουργήσουν τελικά υπέρ των ελληνικών συμφερόντων και δικαίων, οδηγώντας σε αναθεώρηση της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών. Είναι μικρότερο κακό για την Ελλάδα η πιθανότητα ανάπτυξης ενός βουλγαρικού επεκτατισμού, σε σύγκριση με μία μόνιμα εγκατεστημένη αμφισβήτηση (ή σχετικοποίηση έστω) της ελληνικότητας του όρου Μακεδονία, Μακεδόνας και μακεδονικός από τους Σκοπιανούς. Το πρώτο είναι πολύ μακρινό και μπορεί να βρει πρόσκομμα στους Αλβανούς, ενώ το δεύτερο είναι μία πραγματικότητα. Το πρόβλημα για πολλοστή φορά είναι ότι δεν υπάρχει ελληνική διπλωματία…
“Τότε όμως ήρθε το βέτο της Βουλγαρίας, που σε αντίθεση με το ελληνικό ήταν βροντερό και αδιαπραγμάτευτο”
Ποιο ελληνικό; Οι Σκοπιανοί έχουν κάμει κουρέλι την ΣτΠ και η κυβέρνηση, που είχε εξαγγείλει προεκλογικώς ότι θα μεριμνά για την πιστή τήρησή της, κάνει πως δεν βλέπει και προωθεί την ευρωπαϊκή ένταξη τού μορφώματος.
Κάνει κάτι απλοϊκές υποθέσεις ο έμπειρος δημοσιογράφος κ. Χαρβαλιάς ,όπως
” …αν η το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών- ο κ. Κοτζιάς δηλαδή-είχε συνεννοηθεί με Βουλγαρία , θα είχε ενδεχομένως πετύχει μια πολύ καλύτερη ρύθμιση για την ανύπαρκτη ”μακεδονική” γλώσσα στην Συμφωνία των Πρεσπών…” και νομίζει ότι δεν το σκέφτηκαν στο ΥΠΕΞ αυτό το απλό , σαν να αποκλείει την συνειδητή απόφαση της συγκυβερνήσεως ΣυριζΑνέλ να χαρίσουν τις ανύπαρκτες ”μακεδονική” γλώσσα και εθνότητα ,που τις είχαν ενσωματώσει οι Σκοπιανοί από την ανεξαρτησία του κράτους τους το 1991 .
Ξεχνά ο φιλίστωρ κ. Χαρβαλιάς ότι το ΚΚΕ από το 1934 -και νωρίτερα- είχε ταχθεί υπέρ της απόσχισης της Μακεδονίας -την οποίαν απελευθέρωσε ο στρατός μας με αιματηρούς αγώνες το 1912/13-από την Ελλάδα και την δημιουργία μιας Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και ότι οι περισσότεροι Συριζαίοι είναι κομμουνιστογενείς;;;.
Εάν συζητούσαν με την Βουλγαρία θα έπρεπε να ακυρώσουν την ειλημμένη απόφασή τους για τα δώρα αυτά προς τους Αλβανοσλάβους των Σκοπίων, γιαυτό και την απέφυγαν .
Όσο για την φιλοβουλγαρική στάση της Γερμανίας αυτή -όλοι γνωρίζουμε- ότι άρχισε το 1914 στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και τελείωσε το 1944 με την ήττα αμφοτέρων στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο -ποιος Θρακομακεδόνας ξεχνά την αιμοσταγή βουλγαρική κατοχή του 1941-44-.
Και τώρα η Γερμανία τιμά τις παλιές φιλίες της με Τουρκία και Βουλγαρία Κροατία και Ρουμανία και ας είμαστε όλοι αυτοί εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πάντως μέχρι τώρα με το να βρίζουμε -όντας μέλη της Ε.Ε -τους εταίρους Γερμανούς τίποτε δεν κερδίσαμε.
Ρωτήστε και τον κ.Τσίπρα , που για χάρη τους έκανε την” κωλοτούμπα” μετά το αδικαιολόγητο δημοψήφισμά του το 2015.
Ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει μάλλον σε κώμικ παρά σε ανάλυση διπλωματικών διεργασιών.
Η γερμανική παρέμβαση κινείται στα πλαίσια των κοινώς αποδεκτών ενταξιακών διαπραγματεύσεων και σε καμία περίπτωση δεν αφορά την εξυπηρέτηση ειδικών γερμανικών συμφερόντων (αν και φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε από καμία χώρα στον κόσμο να ασκεί διπλωματία ενάντια στα συμφέροντά της).
Η ελληνική ένσταση σχετικά με την ένταξη των σκοπίων δεν έχει την ίδια γενική βαρύτητα, ως πρόβλημα ονομασίας, για την Ε.Ε. όπως η αναγνώριση εθνικών μειονοτήτων. Η επιλογή της σχετικής διατύπωσης της γερμανίδας υπουργού εξωτερικών ως ρητή απαίτηση εκφράζει την ιδιαίτερη ευαισθησία της Ένωσης για τέτοιου είδους ζητήματα. Εξάλλου στο ίδιο πνεύμα κινούνται και οι ελληνικές ενέργειες στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας.