Βιβλίο: “ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ”

του Γιώργου Κομνηνού*  

“ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΑ”  “ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ”

1. Βιβλίο – τίτλος

Το εξώφυλλο λέει ακριβώς τι πραγματεύεται το βιβλίοι. Η πρόταση είναι να φύγουμε από τη ζούγκλα τη σύγκρουση και να πάμε στη συναίνεση στο δίκαιο, στη Δικαιοκρατία, ένα νέο πολιτικό σύστημα.

-Θα παρουσιάσω σύντομα τις βασικές θέσεις του βιβλίου μου.

Γιατί έγραψα το βιβλίο. Κίνητρα – στόχος

Με πείραζαν πάντα οι αδικίες λόγω της κομματικής λειτουργίας, η αναποτελεσματικότητα, η τοξικότητα, ανάμεσα στους πολίτες λόγω κομματικών θέσεων, η διάσπαση της κοινωνίας σε κομμάτια που βρίζονται  και μισούνται μεταξύ τους.

Καρπός της αγανάκτησής μου, της απαξίας και της προσβολής που μου προκαλούσε η λειτουργία του σημερινού συστήματος είναι το παρόν βιβλίο μου.

 Βιβλίο ανοιχτό , πολιτικό- φιλοσοφικό, σπόρος δικαιοκρατίας

Είναι ένα βιβλίο το οποίο θέλω να προβληματίσει και είναι ανοιχτό για τους πολίτες όλου του κόσμου, ώστε να προσθέσουν, να αφαιρέσουν ή να διορθώσουν αυτή την πρώτη πρόταση που καταθέτω για τη δικαιοκρατία.

– Δεν είναι πρόταση για  ένα ακόμη κόμμα όπως βλέπουμε να ξεφυτρώνουν καθημερινά στις μέρες μας.

– Δεν προτείνω λύσεις στο πόδι για τα σημερινά προβλήματα .

– Δεν θέλω να κάνω τον σοφό πολιτικό, ούτε καν τον “σοφό λαό”.

 – Προσωπικά δεν αισθάνομαι καθόλου σοφός, όταν καλούμαι να αποφασίσω για πολιτικούς και για πολιτικά θέματα και φυσικά δεν πιστεύω και ότι ο λαός είναι σοφός  αντίστοιχα.

Ο κάθε πολίτης είναι σοφός στα θέματα με τα οποία ασχολείται και τα ξέρει καλά.Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού,από τους σημερινούς πονηρούς πολιτικούς που χαϊδεύουν αυτιά.

– Προτείνω έναν πολιτικό επιστημονικά δομημένο αλγόριθμο.Μία πρόταση ενός νέου πολιτικού συστήματος.

Οραματίζομαι ένα πολιτικό δημοκρατικό σύστημα, το οποίο να αποδίδει το δίκαιο σε όλους τους ανθρώπους, πάντα και ταυτόχρονα. Απεχθάνομαι τους πανηγυρισμούς των νικητών το βράδυ των εκλογών και δεν μπορώ να δεχτώ την λύπη την ταπείνωση και την δυστυχία που αισθάνονται οι ηττημένοι των εκλογών.

Οραματίζομαι μία κοινωνία ομόνοιας, αδελφοσύνης η οποία να είναι ευτυχής με τις αποφάσεις που θα παίρνονται από το πολιτικό σύστημα.

Θυμάμαι τους στίχους του αείμνηστου Ξυλούρη που έλεγε χαρακτηριστικά…. εμείς εδώ δεν τραγουδάμε να χωρίσουμε τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε να ενώσουμε τον κόσμο.Αυτός είναι και ο στόχος της δικαιοκρατίας.

Ζούμε σε δημοκρατίες αλλά είμαστε μονίμως εναντίον  της κάθε Κυβέρνησης

– Λέμε η δημοκρατία είναι το άριστο πολιτικό σύστημα!

Όμως

– α. Μονίμως όλη η αντιπολίτευση κατηγορεί την εκάστοτε κυβέρνηση για ψεύτες κλέφτες, απατεώνες κλπ

– β.το 65% και πλέον του λαου είναι εναντίον της κάθε κυβέρνησης, για αδικίες,

διαφθορά,πελατοκρατία κλπ.

μόνο το 25- 30%  των πολιτών  αισθάνονται ικανοποιημένοι.

 Η συμμετοχή όλων των πολιτών στη λήψη αποφάσεων δυστυχώς δεν διασφαλίζει ότι όλοι οι πολίτες  αισθάνονται δικαιωμένοι από τις αποφάσεις της δημοκρατίας.Δημοκρατία λέω εγώ δεν μπορεί να είναι η επιβολή της άποψης, των συμφερόντων της οποιας πλειοψηφίας.Δημοκρατία λέω εγώ  το πολιτικό σύστημα που με τις αποφάσεις του δικαιώνει ικανοποιεί το 100% των πολιτών

Τελικά μας αρέσει η δημοκρατία; Γιατί εχουμε αποχη από 20 μέχρι και 70%

• Γιατί ειμαστε δυστυχείς , θυμωμένοι, βρίζουμε την εκάστοτε κυβέρνηση;
• μήπως η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα;
• Μήπως μπερδεύουμε την δημοκρατία με την ελευθερία του ατόμου,την ελευθερία έκφρασης που ασφαλώς είναι το μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο;
• Μήπως τα κόμματα δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους;

Έρευνα για το παγκόσμιο βαρόμετρο διαφθοράς, “transparency international”, που έγινε σε 107 χώρες, έδειξε ότι οι πολίτες σε όλο τον κόσμο θεωρούν τα κόμματα σαν τον πιο διεφθαρμένο θεσμό. 

• Αντίστοιχα έρευνα της ICAP στην Ελλάδα έδειξε ότι μόλις το 2,2 % των πολιτών εμπιστεύονται τα κόμματα.Δηλ. μόνο οι κομματάνθρωποι.
• Το παράδοξο είναι πως όλοι εμείς περιμένουμε από τα κόμματα- κυβερνήσεις να πάνε την κοινωνία μπροστά στο δίκαιο και την ευημερία.

Τσώρτσιλ: ” Η δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα αλλά δεν υπάρχει καλύτερο”.

Συμπληρώνοντας τον Τσώρτσιλ

Εγώ λέω ίσως μέχρι σήμερα. Μπορούμε όμως να βρούμε ένα καλύτερο.

Θέλω να σημειώσω ότι από την εποχή του Περικλή και του Κλεισθένη 2500 χρόνια μετά

– Όλες οι επιστήμες, η τεχνολογία πήγαν εκατ. έτη φωτός μπροστά

         Μόνο στην πολιτική μείναμε στα ίδια!   Άρα οφείλουμε να ψάξουμε και στην πολιτική για κάτι ποιό νέο ,πιό αποτελεσματικό,ποιό δίκαιο.

– Για να το προσεγγίσουμε όμως, πρέπει να πάμε πίσω

στη γένεση των ανθρώπινων κοινωνιών.

Άνθρωπος της ζούγκλας και το “Κοινωνικό συμβόλαιο”

– Ο άνθρωπος σαν λογικό όν αισθάνθηκε την ανάγκη κοινωνικοποίησης για λόγους διασφάλισης της τροφής, ασφάλειας και δικαίου

– Η δημιουργία των κοινωνιών έγινε με βάσει το “Κοινωνικό Συμβόλαιο” .

“Κοινωνικό συμβόλαιο” είναι η άτυπη, διαχρονική σύμβαση του ανθρώπου, βάση της οποίας επιλέγει να ζει με ειρήνη, ασφάλεια και δικαιοσύνη μέσα σε μία κοινωνία ανθρώπων.

Η δικαιοσύνη λοιπόν είναι το βασικό πρόταγμα του κοινωνικού συμβολαίου.

–  Για το κοινωνικό συμβόλαιο μίλησαν μετα τον 16ο αιώνα οι πολιτικοί φιλόσοφοι ο Τόμας Χομπς,ο ζαν ζακ Ρουσσώ,ο Τζον Λοκ κλπ.

Πολιτεύματα μέχρι την Αθηναϊκή δημοκρατία

– (Φύλαρχος, βασιλιάς, τύραννος, αργότερα αυτοκράτορας κλπ)

Στην  Αθηναϊκή δημοκρατία – Δεν αποφασίζει πια ο βασιλιάς. Ο λαός αποφασίζει για την τύχη του

–  Για τον βασιλιά που ήταν  ένας η αποφαση ήταν απλή, καθώς μόνος του αποφάσιζε απο που θα πάει ο δρόμος.

– Τώρα όμως λαός έχει δέκα διαφορετικές προτάσεις. Από που θα πάει λοιπόν ο δρόμος; Ποια απόφαση θα πάρουμε;

– Αναγκαστικά περίπου δόθηκε η εύκολη πρόχειρη λύση.Η πλειοψηφία ορίζει το δίκαιο.

– Σωστό;  Λάθος!

Νομίζω ότι ο πιο σημαντικός ηθικός δικαιικός κανόνας είναι αυτός που ορίζει ότι τα δικαιώματα του κάθε ατόμου πρέπει να φτάνουν μέχρις εκεί που δεν στερούν αντίστοιχα δικαιώματα από άλλους συμπολίτες του.

 Η ψήφος μου όμως μπορεί να κάνει κακό σε κάποιους άλλους συμπολίτες μου, που δεν θέλουν να υποστούν τα δικά μου θέλω. Άρα η ψήφος μου ειναι με την έννοια αυτή, ένα καταχρηστικό ατομικό δικαίωμα εναντίων των άλλων πολιτών.

Η δημοκρατία λέμε είναι το άριστο πολίτευμα. Πετυχαίνει δηλαδή πάντα τις άριστες λύσεις για την κοινωνία;

Η συνεχής όμως εναλλαγή κυβερνήσεων, μέσα από τις εκάστοτε πλειοψηφίες και η εναλλαγή λύσεων, οδηγεί σε λογικό άτοπο, καθώς δεν είναι δυνατόν η άριστη λύση να είναι πότε στα αριστερά πότε στα δεξιά και πάντα να είναι η άριστη. 

Μήπως είναι η Δημοκρατία μια ουτοπία; Μήπως δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει το σύνολο της κοινωνίας ευτυχισμένο;

– Καταθέτω την άποψη πως για κάθε κοινωνικό θέμα – πρόβλημα, υπάρχει πάντα μία άριστη – μοναδική λύση,Αυτή που εγώ ονομάζω “η λύση του Θεού”. Τη λύση  που θα έδινε ο Θεός με την έννοια του υπέρτατου – σοφού δίκαιου όντος. Αυτήν πρέπει να αναζητά η πολιτική και όχι την εκάστοτε πλειοψηφούσα άποψη – θέση.

Τη λύση του Θεού όμως παρά του ότι ακούγεται υπεράνθρωπη  μπορεί εύκολα να τη βρει ο κάθε τρίτος δικαστής έξω από τα αντικρουόμενα συμφέροντα ( Όπως στα δικαστήρια), ιδιαίτερα αν είναι απόλυτα γνώστης του κάθε θέματος.

Αδυναμίες της δημοκρατίας-έννοια της ψήφου

– Έλλειψη πολιτικής γνώσης από τους ψηφοφόρους

Ψηφίζω σημαίνει εκλέγω, σημαίνει επιλέγω και για να επιλέξω πρέπει να αξιολογήσω. Είμαι όμως ικανός να αξιολογήσω; Έχω όλα τα δεδομένα στοιχεία για μια σοβαρή αξιολόγηση;

• Συνήθως ψηφίζουμε για τα συμφέροντά μας .Όχι για το δίκαιο.
• και η πλειοψηφία των συμφερόντων ορίζει το δίκαιο.

  – Μα η πλειοψηφία συμφερόντων  ήταν ο Νόμοςτης ζούγκλας όπου ο δυνατός, οι πολλοί όριζαν το δίκαιο.

Προσωπικά αισθάνομαι λοιπόν προσβολή της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειάς μου, όταν υποχρεώνομαι να ψηφίσω ,να λύσω δηλ ένα πρόβλημα που με ξεπερνά, ιδιαίτερα όταν  δεν έχω ούτε τις γνώσεις αλλά ούτε και τα ανάλογα δεδομένα για να το λύσω με υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια για το καλό όλης της κοινωνίας και το δικό μου.

Αναγκάζομαι να ψηφίσω, γιατί αν δεν το κάνω, κάποιος άλλος θα ψηφίσει και μπορεί να επιλέξει κάτι χειρότερο, που θα το υποστώ και 

14. Ορισμός της δημοκρατίας

• Ειναι το πολίτευμα στο οποίο
• α) Η εξουσία πηγάζει από το λαό

            β) ασκείται από όλο το λαό

            γ) για το καλό όλου του λαού

Αν ξεκινήσουμε από το τρίτο σκέλος του ορισμού της δημοκρατίας το ότι δηλαδή η εξουσία ασκείται για όλο το λαό, θα δούμε ότι εδώ η σημερινή δημοκρατία της ζούγκλας απέτυχε παταγωδώς καθώς μόνο 20 με 25% είναι ευτυχείς. Όλοι οι υπόλοιποι είναι δυστυχείς, κατηγορούν, βρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση.

Όσον αφορά στο δεύτερο μέρος του ορισμού, ότι δηλαδή η εξουσία ασκείται από όλο το λαό, πάλι δεν ισχύει γιατί στην ουσία η εξουσία ασκείται μόνο από το 24% του λαού, που εξέλεξαν την κυβέρνησή τους. Αυτοί και η κυβέρνησή τους λειτουργούν για το δικό τους συμφέρον, ορίζουν το δίκαιο κατά πως αυτοί το εννοούν (ποινικοί κώδικες Τσίπρας –  Μητσοτάκης).

Όσο για το πρώτο μέρος του ορισμού της δημοκρατίας είναι δεδομένο ότι ο λαός, εξουσιοδοτεί κάποιους (την κυβέρνηση) να χρησιμοποιεί την ισχύ του για λογαριασμό του.

Η σημερινή δημοκρατία της ζούγκλας , ερασιτεχνισμός, το λάθος εργαλείο

Από την εποχή του Περικλή το 461 π.χ μέχρι σήμερα 2500 χρόνια μετά, όλες οι ανθρώπινες δράσεις έχουν γίνει επιστήμες και έχουν πάει εκατομμύρια λέω έτη φωτός μπροστά. Η ιατρική, η τεχνολογία, ακόμη και το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό.

Από τότε όμως μόνον η πολιτική δράση, το έργο δηλαδή της διοίκησης των κοινωνιών παραμένει κάτι ερασιτεχνικό με τις ίδιες παραδοχές.

 α) Κάθε άνθρωπος μία ψήφος, β) όλοι γνωρίζουν άριστα την πολιτική γ) όλοι μπορεί να γίνουν πολιτικοί έτσι όπως είναι. δ)Το δίκαιο είναι σχετικό ε) δεν υπάρχει ένα απόλυτο δίκαιο μία άριστη λύση στ) Η πλειοψηφία ορίζει το δίκαιο.

Αν δεχτούμε ότι η δημοκρατία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα εργαλείο για να παίρνουμε αποφάσεις , τότε εγώ λέω πως είναι το εντελώς λάθος εργαλείο.

Ειναι σαν να θέλουμε να καρφώσουμε ένα καρφί και αντί για σφυρί παίρνουμε ένα λαμπόγυαλο.

Το μόνο που θα καταφέρουμε όπως καταλαβαίνετε είναι να κάνουμε το λαμπόγυαλο κομμάτια, όπως δηλαδή κάναμε και την κοινωνία των ανθρώπων δεκάδες κομμάτια με τη δημοκρατία της ζούγκλας 

Την λαθεμένη αυτή δημοκρατική διαδικασία λήψης των κοινών αποφάσεων, φιλοδοξεί να διορθώσει – αντικαταστήσει η πρότασή μου για τη δημοκρατία του δικαίου “τη δικαιοκρατία”, “dikeocracy”.

  ”  ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΊΑ ”  “DIKEOCRACY”

   Βελτίωση   – αντιμετώπιση – εξάλειψη παθογενειών

Αναγκαίες προϋποθέσεις για να πάρει ο πολιτικός δίκαιες αποφάσεις

• Ηθικός – ακέραιος 

 – Ο αποφασίζων άριστος γνώστης – έμπειρος

       – Εντελώς έξω από τα συμφέροντα (δικαστής)

             – Στη σημερινή δημοκρατία της ζούγκλας δυστυχώς δεν ισχύει τίποτα από αυτά, όλα γίνονται ερασιτεχνικά, χαοτικά θα έλεγα και μέσα από τη διαπλοκή των πολιτικών λαμόγιων

με μεγαλοσυμφέροντα και κοινωνικές ομάδες συμφερόντων.

 Αντίθετα η δικαιοκρατία θέτει ως στόχο της, την υλοποίηση του βασικού προτάγματος του κοινωνικού συμβολαίου. Δίκαιο για όλους ταυτόχρονα και πάντοτε. 

Στη Δικαιοκρατία η διοίκηση των ανθρώπινων κοινωνιών είναι μια κορυφαία δράση, είναι ένα έργο σύνθετο και απαιτεί γνώσεις και εμπειρίες .

Έτσι όπως κάθε σύνθετη- δύσκολη δουλειά, γίνεται καλά μόνο όταν γίνεται από ειδικούς επιστήμονες επαγγελματίες, έτσι και η δουλειά της πολιτικής για να γίνεται σωστά,πρέπει να γίνεται από επαγγελματίες πολιτικούς επιστήμονες και όχι από ερασιτέχνες και λαμόγια όπως λέει ο λαός.

Έλλειψη πολιτικών γνώσεων- θεραπεία

Θεωρώ ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι η κορυφαία επιστήμη όπως όλες οι άλλες επιστήμες πρέπει να διδάσκεται σε ανάλογο πανεπιστήμιο για πολιτικούς. λόγια

Όλοι οι πολίτες που θέλουν να ασχοληθούν και να προσφέρουν μέσα από την πολιτική, μπορούν να είναι υποψήφιοι για τα πανεπιστήμια πολιτικής, κανένας αποκλεισμός. Για να μπορέσουν να μπουν στα πανεπιστήμια θα πρέπει να περάσουν από δεκάδες εξετάσεις –  τεστ, όπως ηθικά, ψυχικά, πνευματικά, τεστ γνωσεων , κρίσης κλπ.

Στο πανεπιστήμιο πολιτικής θα γίνεται άριστη εκπαίδευση για όλα τα πολιτικά θέματα (διοίκηση, ηγεσία, οικονομικά, λήψη αποφάσεων, ιεράρχηση προτεραιοτήτων κτλ).

Έτσι ο πολιτικός όταν βγει από το πανεπιστήμιο

θα ειναι άριστος γνώστης των πολιτικών θεμάτων

Έλλειψη εμπειριών- θεραπεία

Στη δικαιοκρατία θα εφαρμόζεται ό,τι σήμερα ισχύει σ’ όλες τις άλλες επιστημονικές δράσεις του ανθρώπου ( δικαιοσύνη, ιατρική ,ηγεσία των στρατών όλου του κόσμου κλπ).

Μετά την επιτυχή αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο πολιτικής, οι πολιτικοί θα πρέπει για περίπου 5 ή 10 χρόνια να εργαστούν στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Ύστερα από κάποια χρόνια και μετά από ανάλογες εξετάσεις, θα μπορεί ο πολιτικός επιστήμονας να μπει στην κυρίως διαδικασία της πολιτικής, να γίνει δηλαδή μέλος δημοτικών συμβουλίων, περιφερειακών συμβουλίων, όπως να συμμετέχει και στην κεντρική πολιτική. Σιγά σιγά να μπορεί να ξεκινήσει να γίνει πολιτικός, full time, π χ δήμαρχος, περιφερειάρχης, γενικός γραμματέας σε υπουργεία, και κάποια στιγμή  μπορεί να φτάσει  να γίνει υπουργός ή και πρωθυπουργός.

Αξιολόγηση- βαθμολόγηση-ανέλιξη των πολιτικών επιστημόνων

Η αξιολόγηση των πολιτικών επιστημόνων, γίνεται κυρίαρχα από μια συστηματική επιστημονική διαδικασία, από το σώμα αξιολογητών- ελεγκτών, από την δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, το λαό κλπ.

Έτσι ένας πολιτικός ανέρχεται στα σκαλοπάτια της ιεραρχίας ανάλογα με τη βαθμολογία του, και όταν φτάσει στα ψηλά για να παίρνει κορυφαίες αποφάσεις θα είναι κατά τεκμήριο,

α) Ηθικός και αδέκαστος,

β) Βαθύς γνώστης των θεμάτων της πολιτικής,

γ) Γεμάτος εμπειρίες,

δ) Και άρα κατά τεκμήριο θα μπορεί να παίρνει άριστες αποφάσεις για το 100% του λαού, και όχι για την όποια πλειοψηφία, για μια κοινωνία δικαίου και ευημερίας.

Δικαιοσύνη 

• .Οι Δικαστές είναι 100% ανεξάρτητοι από πολιτικούς
• Δικάζουν όπως σήμερα διαφορές  πολιτών μεταξύ τους, με το κράτους ,και τους πολιτικούς λειτουργούς. 

 Υλοποίηση , μετάβαση στη Δικαιοκρατία

• Για την υλοποίηση της Δικαιοκρατίας είναι λογικό και προβλέπεται μία μεταβατική περίοδος.
•  κατα την διαδικασία αυτή ελπιζω πως θα βρεθούν κάποιοι σοφότεροι από μένα  , που θα δουλέψουν για την εφαρμογή και τη συνεχή βελτίωση του συστήματος της δικαιοκρατίας.( Ήδη έχω την δήλωση της εγγονής μου.Παππού  μου λέει εγώ θα παλέψω για την εφαρμογή της δικαιοκρατίας.)
• Προσωπικά  θα ήθελα την όποια πρόταση, για την ολοκλήρωση της ιδέας της Δικαιοκρατίας , γι αυτό και στο βιβλίο μου θα βρείτε το τηλ και το εμαιλ μου, ώστε όποιος θέλει να στέλνει τις προτάσεις του.
•  
• Το βιβλίο μου με την έννοια αυτή δεν είναι παρά ένας σπόρος δικαίου για τις επόμενες γενιές, για μια  καλύτερη κοινωνία, μια κοινωνία δικαίου και ευημερίας για όλους 

βιογραφικό

*Γιώργος Κομνηνός Γεννήθηκε το 1953 στην Ξάνθη. Είναι οικονομολόγος, απόφοιτος του πανεπιστημίου Πειραιά. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση και την Επιχειρησιακή έρευνα στο Λονδίνο και στο Lancaster της Αγγλιας.

Εργάστηκε σαν manager σε συνεταιριστικά εργοστάσια και στη συνέχεια επί 30 χρόνια σαν ελεύθερος επαγγελματίας οικονομικός και φορολογικός  σύμβουλος σε εκατοντάδες επιχειρήσεις.

Τον πείραζε πάντα η κοινωνική αδικία και ο διαχωρισμός των πολιτών σε προνομιούχους και μη, σε πατρίκιους και πληβείους.

Προσπάθησε να βοηθήσει, να διορθωθούν τα κακώς κείμενα είτε ατομικά με τις δικές του δυνάμεις, είτε μέσα από συλλογικούς φορείς και τέλος και μέσα από την πολιτική δημοκρατική διαδικασία.

Μοιραία έζησε από κοντά τη διαφθορά, τη φαυλότητα, την ανικανότητα και όλες τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος της δημοκρατίας.

Ενιωσε αγανάκτηση  αίσθημα  απαξίας και προσβολής που του προκάλεσε η σημερινή λειτουργία της δημοκρατίας

Διεπιστωσε ότι τα ελαττώματα της δημοκρατίας, όπως αυτή  λειτούργησε από την εποχή του Περικλή μέχρι και σήμερα, είναι εγγενή, απόρροια δηλαδή του ίδιου του λάθους συστήματος. Αποφάσισε ,Τόλμησε  ετσι να καταθέσει την πρότασή του για ένα νέο πολιτικό σύστημα ,όπως αυτό περιγράφεται μέσα στο βιβλίο μου “Από τη δημοκρατία της ζούγκλας στη δημοκρατία του δικαίου”  “στη δικαιοκρατία”.

Αποφάσισε δε να ευαισθητοποιήσει- να κινητοποιήσει όλους τους πολίτες για την μετάβαση στο πολιτικό σύστημα της δικαιοκρατίας,  με στόχο μια πιο δικαιη ποιο  ανθρώπινη κοινωνία για τις επόμενες γενιές.