Από τον Λογοθετίδη στον Τσακνή

Δεν ισχύει το ίδιο και για όσους ήρωες ή ηρωίδες βρίσκονται ακόμη ανάμεσά μας. Θυμάστε την υπέροχη ταινία «Eνας ήρως με παντούφλες». Ο Λογοθετίδης, ως στρατηγός Δεκαβάλλας, παρακολουθεί την ανέγερση του ανδριάντα του στην πλατεία μπροστά στο σπίτι του. Κι ενώ ο ίδιος πένεται, ο ανδριάς του χαίρει άκρας υγείας. Η Ραχήλ Μακρή δεν έχει το κωμικό ταλέντο του Λογοθετίδη. Παλεύει να κερδίσει το κοινό της σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα, φωνάζοντας, ουρλιάζοντας. Της ταιριάζει περισσότερο ρόλος καρατερίστα παρά πρωταγωνιστή. Ανήκει όμως στις τάξεις των ηρώων εν ζωή. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των υπαλλήλων της ΕΡΤ δεν θα είχε αγγίξει το μεγάλο κοινό χωρίς τα περάσματά της.

Μπείτε στη θέση της ηθοποιού. Ο θίασος επαναλαμβάνει ύστερα από χρόνια την επιτυχία στην οποία συνέβαλε και δεν την καλούν στη σκηνή. Τι να πει κανείς; Ο κ. Τσακνής φοβήθηκε μην τον επισκιάσει με το κωμικό της ταλέντο; Συμβαίνουν αυτά στο θέατρο. Αν και, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να φοβάται. Τα πάει τόσο καλά ο ίδιος. Θεωρώ επίσης ότι η παρέμβαση της κ. Μακρή κατά τη διάρκεια του επικηδείου και το «Επιτέλους βγάλτε τον σκασμό» του κ. Τσακνή προσέθεσε στο σενάριο, όπως όλοι οι αυτοσχεδιασμοί στην κωμωδία. Αποκλείεται να του το είχαν γράψει. Του βγήκε αυθόρμητα και ήταν πολύ επιτυχημένο.

Στο σημείο αυτό θέλω να απολογηθώ. Eνα από τα προβλήματά μου με τη σύγχρονη τέχνη είναι η έλλειψη χιούμορ. Τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, ακόμη και τα προϊόντα της αφοδεύσεώς τους. Oταν όμως είδα το λιτό μνημείο που φιλοτέχνησε ο κ. Κυριάκος Ρόκος, άλλαξα γνώμη. Αυτά τα δάχτυλα που συμπλέκονται δεν σημαίνουν τη σύμπραξη των νεκρών και των ζωντανών ηρώων; Πόση κωμωδία μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφανθεί ποιοι από τους ήρωες της ΕΡΤ είναι ζωντανοί και ποιοι νεκροί. Προς το παρόν αρκούμαι στο πρόγραμμα των ζωντανών νεκρών που εκπέμπουν τα κανάλια των ηρώων.

“Καθημερινή”