του Παντελή Σαββίδη
Τις τελευταίες ημέρες με προβλημάτισε η επιμονή και η ένταση με την οποία ευρωπαίοι ηγέτες και μμε δηλώνουν ανήσυχοι απο την επιθετικότητα της Ρωσίας και προετοιμάζονται για πόλεμο.
Και αναζητώ τους λόγους. Διότι πιστεύω πως η Ρωσία δεν είναι σε θέση να διεξάγει άλλον πόλεμο κατά της Ευρώπης στον οποίο θα εμπλακούν και οι ΗΠΑ.
Μπορεί ο Τράμπ να λέει αυτά που λέει για την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους αλλά η βαθιά Αμερική γνωρίζει πως με την Ευρώπη ταυτίζεται το απόλυτο συμφέρον της.
Σε όσους, λοιπόν, επιμένουν ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ευρώπη θέτω το εξής απλό ερώτημα: σε ποια Ευρώπη θα επιτεθεί;
-Θα ξεκινήσει έναν πόλεμο για να καταλάβει όλην την Ευρώπη; Δύσκολο.
-Θα επιλέξει ορισμένες χώρες να επιτεθεί και να τις καταλάβει; Μπορεί να τις καταλάβει; Να τις κάνει τι; Και μπορεί, αν τις καταλάβει, να τις κρατήσει;
-Θα τις βομβαρδίζει απο τη Μόσχα; Για να κερδίσει τι;
-Θα επιδιώξει να τις εντάξει στην σφαίρα επιρροής της; Αυτό δεν το κατάφερε η Σοβιετική Ένωση θα το καταφέρει η Ρωσία;
-Αποκλείω το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου. Μπορεί να το χρησιμοποιεί για να μην δώσει η Δύση όπλα στην Ουκρανία, δεν πρόκειται, όμως, να το κάνει υπο τον κίνδυνο να εξαφανιστεί και η ίδια.
Ο πόλεμος και, μάλιστα, ένας πόλεμος που κρατά κοντά τέσσερα χρόνια αποδυναμώνει μια δύναμη. Όσο ισχυρή και αν είναι. Και η Ρωσία δεν έπεισε ότι είναι ισχυρή δύναμη. Το ότι έχει επιτυχίες στην Ουκρανία δεν λέει τίποτε. Η εικόνα στο πεδίο μάχης την ευνοεί. Όπως και άλλες συνθήκες (φιλικά διακείμενοι πληθυσμοί, άρνηση της Δύσης να παράσχει κατάλληλα όπλα στην Ουκρανία, έλλειψη ουκρανικής αεροπορίας). Με τι δυνατότητες θα επιχειρήσει να καταλάβει άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
Πίσω, λοιπόν, απο τις δηλώσεις των ευρωπαίων ηγετών κρύβονται άλλες σκοπιμότητες. Ποιες;
Μια που θα μπορούσαμε να δούμε είναι η συναίνεση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης στην πολιτική που ακολουθείται. Επιμέρους δυνάμεις έχουν και άλλους στόχους. Για παράδειγμα η Βρετανία θέλει να είναι αυτή που θα εκμεταλλευτεί τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας. Η Βρετανία θέλει και κάτι ακόμη. Ούσα εκτός Ε.Ε. θέλει να διαλύσει την Ενωση. Δεν την εξυπηρετεί μια Ε.Ε. έστω και υπο αυτήν την ασυντόνιστη κατάστασή της.
Κάτι βαθύτερο συμβαίνει και προκαλεί την ευρωπαϊκή ανησυχία. Ποιό; Κάποια στιγμή θα γίνει σαφέστερο. Πάντως, ο πόλεμος με την Ρωσία δεν είναι.
ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΕΜΜΟΝΗ
«Η Ελλάδα ακολουθεί μια προκλητική, συγκρουσιακή πολιτική έναντι της Ρωσίας» δήλωσε η Ζαχάροβα.
Η Ρωσία «θα απαντήσει κατάλληλα» στην απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει στην παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών με την Ουκρανία, δήλωσε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα σε δημοσιογραφική ενημέρωση, την Πέμπτη.
Μήπως πρέπει να αφήσουμε τις ιδεοληψίες και να πιέσουμε όλοι μαζί την κυβέρνηση να εργαστεί προς την ειρήνευση της περιοχής, όχι της κλιμάκωσης της έντασης; Ο Μητσοτάκης και τα καλόπαιδά του θα πάνε στο Κάϊρο (συμβολική ονομασία) όπως η πολιτική ηγεσία το 40. Εμείς θα μείνουμε εδω για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.
Η πολιτική Μητσοτάκη είναι ακατανόητη. Ιδιαίτερα, τώρα, που οι ΗΠΑ φαίνεται να θέλουν να αντικαταστήσουν στην ουκρνανική ηγεσία τον Ζελένσκι και πιέζουν για ένα σχέδιο ειρήνευσης μετά απο 4 σχεδόν χρόνια πολέμου.
Η φίλη του Βυζαντίου -που την ”βάφτισε” χριστιανή ορθόδοξη -ΡΩΣΙΑ και που μετά το 1878 έφερε στον Ελληνισμό το ”δώρο” του Πανσλαβισμού πρέπει -μετά τον 4ετή περίπου πόλεμο που επέβαλε στην φιλοδυτική Ουκρανία – να κάμει μια επίθεση φιλίας προς όλα τα κράτη της Ευρώπης , με αρχή την ομόδοξη Ελλάδα ,αφού προηγηθεί το ”προσκύνημα” του Πατριάρχου Μόσχας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως , με τον οποίον έπαυσε να έχει ”κοινωνία χριστιανικής αγάπης ”εδώ και χρόνια .
Πρέπει να θεωρήσουμε σοβαρούς τους πολιτικούς και στρατιωτικούς της Γερμανίας και Γαλλίας , που προετοιμάζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους και τους πολίτες τους για μια καταδρομικού τύπου επίθεση της Ρωσίας του κ. Πούτιν για να ”τεστάρει” τις αντιδράσεις της απόλεμης μετά το 1945 και χωρίς στρατό Ευρωπαϊκής Ενώσεως ”με τα 27 κεφάλια”.
Τέτοια επίθεση δέχτηκε το ”πολύφερνο” Ιράν και ούτε πόλεμο κήρυξη και έκτοτε ”δεν ομιλεί ” .
Η Ελλάδα μας είναι δεδομένη φίλη και σύμμαχος της Δύσης και από το 1923 (που πήρε το Αιγαίο) είναι ο δεύτερος φύλακας (με πρώτο την δήθεν επιτήδεια ουδέτερη Τουρκία ) των Στενών του Ελλησπόντου και των εκείθεν μέχρι την Μαύρη Θάλασσα
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΕΒΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ , μια Ρωσία που μετά το 2004 έχασε τις κομμουνιστικές μέχρι το 1989 Βουλγαρία και Ρουμανία , οι οποίες έγινα μέλη του ΝΑΤΟ και μετά το 2007 έγινα και μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και τώρα πρωτοστατούν εναντίον της .
ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΝΕΤΑΙ ΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΘΕΙ Η ΡΩΣΙΑ , ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΟΥΡΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΩΠΗ και τη θέλουμε.
Επειδή δεν γνωρίζουμε τις κινήσεις, που γίνονται σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, θα ήταν καλό να είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί στις εκτιμήσεις μας.
Και τι εννοώ. Πράγματι, ο ρωσικός στρατός δεν φαίνεται να έχει την ικανότητα να πραγματοποιήσει στρατιωτικούς στόχους, που του αποδίδει η ευρωπαϊκή προπαγάνδα, ότι μπορεί. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει, ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις στην ανατολική Ουκρανία έχουν εξαντλήσει τα όριά του. Ακόμη και σήμερα, η κλιμάκωση είναι ελεγχόμενη.
Δεύτερον, ο στρατηγικός στόχος του δυτικού μπλοκ παραμένει ίδιος: ο διαμελισμός της Ρωσίας και η κατοπινή εκμετάλλευσή του. Η κατάσταση ασφαλείας στην Βαλτική έχει μεταβληθεί εις βάρος της Ρωσίας, το ίδιο και στη Βαλκανική. Η Ρωσία πιέζεται σε όλα τα μέτωπα. Μια ειρηνική διευθέτηση του ουκρανικού ζητήματος δεν συνεπάγεται σταθεροποίηση της κατάστασης ασφαλείας στην Ήπειρο.
Τρίτον, δεν πιέζεται μόνο η Ρωσία. Πιέζονται πολύ και αφόρητα όλες οι κεντρικές δυνάμεις. Υπό τις παρούσες συνθήκες, το σύνολο των οικονομιών των κεντρικών δυνάμεων δεν αντέχει περισσότερο από 1-2 χρόνια. Ουσιαστικά, έχουν καταρρεύσει και επιζούν, χάριν ανατροφοδότησης. Η πίεση δεν αργεί να μεταβληθεί σε νευρικότητα και η νευρικότητα σε επιθετικότητα. Είναι ένα έργο το οποίο το έχουμε ξαναζήσει.
Τέταρτον στα καθ’ημάς. Οι ενέργειες Μητσοτάκη δεν πρέπει να θεωρούνται αυθαίρετες και χωρίς πρότερη αμερικανική έγκριση. Αυτό θα πρέπει να μας δημιουργήσει υποψίες σχετικά με το είδος της διευθέτησης, που επιδιώκει το σχέδιο Τραμπ.
Η Ελλάς θα ήταν ευχή να έδειχνε μετριοπάθεια και αποστασιοποίηση. Όμως, μετά την ήττα, που υπέστη στον οικονομικό πόλεμο της δεκαετία του 2010, έχει απωλέσει την όποια περιορισμένη ανεξαρτησία διέθετε. Ελάχιστα πράγματα θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά ο Μητσοτάκης. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι χάσαμε.
Άλλο να ακολουθείς την γενική γραμμή τής Δύσης κι άλλο να ξεσπαθώνεις και να παριστάνεις τον πολέμαρχο. Η ανοησία τού Μητσοτάκη έχει πολλαπλώς βλάψει την χώρα, χωρίς άλλον λόγο, πλην τής προσωπικής του προβολής, που μάλλον δεν τού χρησίμευσε σε τίποτε τελικά, αφού δεν τού έδωσαν κανένα πόστο στην ΕΕ ή το ΝΑΤΟ.
Το έχω γράψει ξανά, αλλά θα το επαναλάβω. Κατά την γνώμη μου, ο λόγος τού “πανικού”, που κυρίως η Γερμανία προάγει και συντηρεί, δεν είναι άλλος από τον αποπροσανατολισμό τής κ.γ. από τα οικονομικά της χάλια. Όντως, η Ρωσσία δεν έχει κανέναν λόγο να επιτεθεί στην Ευρώπη, αν βεβαίως η τελευταία, τοις ΗΠΑ ρήμασι πειθομένη, δεν κάνει κάτι που να την προκαλεί, όπως τότε (2014), που ανεμείχθη στην εξέγερση τού Euromaidan.