του Χρ. Αραμπατζή*
H αυγή μιας νέας χρονιάς είναι πάντα μια ευκαιρία, ένα παράθυρο προσωπικού αναστοχασμού, αναζήτησης αναφοράς σε αξίες και σε πρόσωπα που θερμαίνουν την ψυχή του καθενός μας, κάνοντας ψηλαφητή την αίσθηση της αγάπης είτε αυτή πηγάζει από μέσα μας είτε αναφέρεται σε μας.
Στην ιστορική του πορεία ο άνθρωπος απαιτεί την ευτυχία και το «ευ ζην», ως κάτι εγγεγραμμένο βαθιά μέσα του, ως αποκλειστικό σκοπό της ύπαρξής του και αυτό με τη σειρά του αποτυπώνεται στη ζωή του και στον πολιτισμό του.
Πλείστες φορές αδημονούμε να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας και τον κόσμο μας σε ελπίδες και προσδοκίες που κατασκευάζονται με ευχολόγια αυτοθαυμασμού και αυτοδικαίωσης, για να εφησυχάσει η συνείδησή μας, να μετριαστεί η δίψα μας για το απόλυτο και την πληρότητα που προσφέρει αυτό για το οποίο υπάρχουμε, την αγάπη.
Έτσι η αρχή κάθε χρόνου αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία στην προσωπική ζωή του καθενός και της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Οι ψυχές μας φτωχές από αγάπη και πλούσιες στη μικρότητα, μένουν συχνά παγιδευμένες στη φιλαυτία μας και στην πρόσκαιρη απόλαυση. Η αυτοαναφορικότητα γίνεται η σιδεριά που μας φυλακίζει και απομυζά κάθε ίχνος χαράς.
Η Πρωτοχρονιά είναι ίσως η ευκαιρία να γίνει το γλυκοχάραμα του νέου χρόνου σημείο εκκίνησης μιας καινούργιας προσπάθειας στην άσκηση της αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας, της μακροθυμίας προς τον κάθε άλλο, της υπομονής και της αγωνιστικότητας να διορθώσουμε όλα όσα διαπιστώνουμε διαχρονικά ως συνεχείς αποτυχίες και λάθη στην έκφραση της αγάπης.
Ο συνάνθρωπός μας είναι η μοναδική ευκαιρία να ψηλαφήσουμε την ευτυχία.
*Ο Χρήστος Αραμπατζής είναι καθηγητής Χριστιανικής Γραμματείας στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ
Εἶναι μήπως ἡ ἀγάπη κληρονομική καί μεταφέρεται ἀπό τά γονίδια, ἀπό τόν πατέρα ἤ τήν μητέρα; Μήπως εἶναι ζήτημα παιδείας, τάση μιμητισμοῦ ἤ συμπτωματική πράξη; Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά ἔχουν ἐρευνηθεῖ καί ἐρευνῶνται ἀκόμα γιατί ἐπιστημονική ἀπάντηση δέν ἔχει δοθεῖ. ῾Η θρησκεία καί ἰδιαίτερα ὁ Χριστιανισμός ἔχουν προσεγγίσει τό θέμα τῆς ἀγάπης. Καί στήν ἀρχαιότητα πού δέν ὑμνοῦσαν τόσο τήν ἀγάπη, δέν εἶχαν ὅμως ναούς γιά τόν θεό Ἄρη, τόν θεό τοῦ πολέμου. Σίγουρα εἴμαστε μοναδικοί καί ἔχουμε ἄλλη σχέση μέ κάθε ἕναν ἄνθρωπο. ῾Ο κάθε ἄνθρωπος εἶναι μοναδικός ὅπως τά δακτυλικά του ἀποτυπώματα, κι ἄν μοιάζει μέ κάποιον ἄλλο, δέν ἔχει τόν ἴδιο πατέρα, ἴδια μητέρα, ἴδια παιδιά, σκυλιά, γατιά. Μπορεῖ νά μοιάζουν γιατί ἔχουν συγγενῆ γονίδια, ὅπως καί κάποιοι ἄνθρωποι πού τούς συναντᾶμε καί αἰσθανόμαστε νά τούς γνωρίζουμε ἐνῶ μόλις συστηθήκαμε.
Ζητήματα πού ἡ θρησκεία τά ὑπαινίχθηκε, ἡ ἐπιστήμη δέν ἀκούμπησε ἀκόμα, ἀπό τήν ἀρχαιότητα ὑπάρχει ἀνάλογη γνώση.
῾Ο Χαλίλ Γκιμπράν ἔχει γράψει χαρακτηριστικά γιά τά παιδιά.
https://www.mama365.gr/32280/ta-paidia-soy-den-einai-paidia-soy-ena-sygklonisti.html
Ζητούμενο ἡ ἀγάπη.
Κάποιες ἀναρτήσεις λόγω τῶν ἡμερῶν μᾶς κάνουν γνωστές τίς ἰδιαίτερες σκέψεις τῶν ποιητῶν.
Αγαπητέ αδελφέ, χρόνια πολλά.
Μακάρι ο χρόνος αυτός να σας είναι μεστός, όλο σπόρο.
Τίμια σκέψη, θαρραλέα έκφραση, άτρομη πράξη,
λευτεριά από μικρά συμφέροντα.
Ο Θεός να σας έχει καλά, να εξακολουθείτε το ανηφόρισμα.
Νίκος Καζαντζάκης
Εννοείτε ότι οι όροι αγάπη και έρωτας έχουν σχέση με τον πολιτισμό, την κοινωνικοποίηση των ανθρώπων και όχι βιολογικές αφετηρίες.
Κυρίως ωστόσο, όπως εξαιρετικά έυστοχα καταλήγει το άρθρο, οι έννοιες αυτές δεν έχουν καμία αξία – ουσία χωρίς τους συνανθρώπους και αυτό αφορά κυρίως την αστοχία στην τοποθέτηση της ύπαρξης αυτών των δύο ως ηθικό ζήτημα.
Αγάπη και έρωτας δεν μπορεί ποτέ να απευθύνονται στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Έχουν βιωματικό χαρακτήρα.
Τό ἄρθρο μιλάει γιά ἀγάπη. Συνηθίζεται νά ἐννοοῦμε τήν ἀγάπη ὡς μία Χριστιανική ἔννοια, ὁ Χριστιανισμός ἀναφέρθηκε στήν ἀγάπη στόν συνάνθρωπο. Δέν νομίζω ὅτι ἡ ἔννοια αὐτή δέν ἦταν γνωστή πρίν, ἀλλά τότε σάν ὁ ἄνθρωπος νά ἀνέβηκε ἕνα σκαλοπάτι.
῾Ο ἔρωτας ὑπῆρχε καί στήν ἀρχαιότητα ὡς θεός.
Καί οἱ δύο ἀπευθύνονται κατά τήν γνώμη μου ξεχωριστά σέ κάθε ἄνθρωπο. Ἄλλη ἡ ἀγάπη τῆς μητέρας γιά τό παιδί, ἄλλη ἡ ἀδελφική ἀγάπη, ἄλλη ἡ ἀγάπη πρός τούς φίλους κλπ. Καί ὁ ἔρωτας εἶναι θέμα χημείας καί ἀφορᾶ συγκεκριμένους ἀνθρώπους.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω εκπομπή των ανιχνεύσεων με καλεσμένο τον Γιανναρά στα πλαίσια της δημοσίευσης του βιβλίου του Ενάντια στην θρησκεία, στην οποία είχε διευκρινιστεί, ότι ο Χριστιανισμός προτιμούσε τον όρο του έρωτος διότι σε αντίθεση με την συγγενική αγάπη δεν είχε το προαπαιτούμενο της σύνδεσης.
Τόσο ο έρωτας όσο και η αγάπη παραπέμπουν σε σχέση η οποία αποτελεί ταυτόχρονα τρόπο ύπαρξης. Σε αυτό το σημείο τέθηκε και η σύνδεση με την αρχαιοελληνική πόλη ως τρόπος ύπαρξης και αυτοσυνειδησίας μέσω της κοινωνίας, λειτουργικά μέσω της εκκλησίας του Δήμου.
᾿Ενάντια στήν θρησκεία, γιατί θεωρεῖ ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι βιολογική θρησκευτική ἀναγκαιότητα γιά τόν ἄνθρωπο, δηλαδή μία βιολογική παρόρμηση τοῦ ἀνθρώπου στήν πίστη σέ θεό, νά εἶναι ἠθικός γιατί τό θέλει ὁ θεός κλπ. ᾿Εγώ νομίζω ὅτι οἱ κανόνες τῆς ᾿Ορθοδοξίας, προέρχονται ἀπό τήν βαθύτατη μελέτη τῆς ζωῆς, τοῦ βίου τοῦ ἀνθρώπου, σχετικά μέ τήν ὁμάδα ἀνθρώπων πού εἶναι οἱ ῾Ελληνορθόδοξοι, γιατί μιλᾶμε γιά τήν ᾿Εκκλησία, συνέχεια τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Δήμου. ᾿Αναφέρεται στήν ᾿Εκκλησία τοῦ Δήμου ὡς τρόπο συνύπαρξης ὅπου πραγματώνεται ἡ κοινωνία τῶν σχέσεων. Κι αὐτό θεωρῶ ὅτι συμβαίνει γιατί ὑπάρχει κοινή ρίζα, πεπρωμένο κοινωνίας, κοινή γλώσσα, ἀκούγεται ὁ λόγος, ἡ ῾Ελληνική γλώσσα ἦταν γλώσσα πρωτίστως προφορική, ἀκουγόταν δηλαδή. Μία ὁμάδα ἀνθρώπων εἶναι σάν ἕνα εἶδος ἄνθους, τά ἄνθη αὐτά ἔχουν ἴδιο ἄρωμα, ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, ἔχουν κοινά χαρακτηριστικά, ἀλλά ἔχουν ἀλληλεπίδραση μέ τά ἄλλα εἴδη ἀνθέων. ῾Η ᾿Εκκλησία εἶχε ἐπί πλέον τό χαρακτηριστικό τῆς ἰσότητας, ἰσότητα κοινωνικῶν ὁμάδων καί ἰσότητα φύλων, ἀγωνιζόταν γιά τήν ἰσότητα ἑδραιώνοντάς την στόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας.
῾Η μελέτη καί ἐμβάθυνση στήν Χριστιανική θρησκεία ἔχει ἀποδειχθεῖ πολύ δύσκολη, μέ διάφορες ἑρμηνεῖες, σύμφωνα μέ τήν προσέγγιση τοῦ μελετητή. Καί διαφέρει ἀπό δόγμα σέ δόγμα, γιατί πιστεύω ὅτι ἡ κάθε ὁμάδα εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἄλλη, κάτι πού δέν ἐρευνᾶται τόσο.
᾿Αναφέρθηκε ὁ κ. Γ. στόν ἔρωτα ὡς ἐκστατικό. ᾿Αλλά οἱ ἀναφορές στόν ἔρωτα ἦταν ἕως ἀπαγορευτικές, κάποιες ἐποχές τοῦ Χριστιανισμοῦ. ῾Ο σκοπός τεκνοποίησης μοιάζει νά ὑπερίσχυε. Δέν δέχεται ὁ κ. Γ. ὅτι ὑπάρχει χημεία στόν ἔρωτα. ῾Η ἕλξη ὅμως πού αἰσθάνεται πρῶτα ὁ ἄνδρας ἀφορᾶ τήν δημιουργία τῆς γυναίκας. ῾Υπάρχει ὁ ἔρωτας, ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἄλλου μισοῦ, πού εἶναι περιπετειώδης ὅπως ἡ ᾿Οδύσσεια. Ἄν μιλοῦσαν στούς ἀνθρώπους γιά χημεία, δέν θά ἀφηνόντουσαν νά ζήσουν καί ἴσως ΄ ἐρωτευόντουσαν ΄ βάσει συνταγῆς. Ὅμως ἡ ἕλξη λειτουργεῖ καί οἱ συνθῆκες ζωῆς λειτουργοῦν γιά νά φέρουν κοντά δύο ἀνθρώπους ὅταν καί αὐτοί εἶναι ὥριμοι. ῾Η ᾿Ορθόδοξη θρησκεία ἔβαζε κάποιους κανόνες π.χ. ἐγκράτεια, ὡς βοήθεια στούς ἀναζητοῦντες. Τά διάφορα ἀρνητικά ρεύματα τούς ἀπομάκρυναν, καί ἀκόμα κι ἄν συναντιόνταν μπορεῖ νά ἦταν ἀδιάφοροι. ᾿Ενάντια στίς δυσκολίες γενικά τῆς ζωῆς, ἡ θρησκεία εἶχε κανόνες, πού μπορεῖ νά μελετηθοῦν, ὄχι μέ πνεῦμα δεισιδαιμονίας ἤ σκοταδιστικό.
Ας μην αναζητούν οι Χριστιανοί πηγές σε άλλα ανθρώπινα κατασκευάσματα .
Ο Χριστός μας είπε ”αγάπην δε μη έχω χαλκός ηχών και κύμβαλον αλλαλάζον” είσαι άνθρωπε.
Δύσκολά ή εύκολα αυτή είναι η χριστιανική ενδελέχειά μας . Οι μη χριστιανοί -ελεύθεροι όντες- ας ψάχνονται .
Μόνο να σκέπτονται μήπως δεν προλάβουν να αγαπήσουν και πουν στους συνανθρώπους τους ότι τους αγαπούν .
Πολλοί επειδή δεν το είπαν εν ζωή στους ανθρώπους τους -ή και τους μισούσαν- οδύρονται στους τάφους τους επαναλαμβάνοντας συνεχώς το ” σ’αγαπούσα και σ’αγαπώ”.
῾Ο Ὕμνος τῆς Ἀγάπης τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82
Καλησπέρα ,εσείς όμως δεν αρκεστήκατε σαυτόν τον ύμνο της αγάπης ,που θα ήταν καλά να τον αναρτήσετε για να πείσετε όσους αναζητούν εκατό χρόνια τώρα την αγάπη και την αλληλεγγύη στον κομμουνισμό ,στον ινδουϊσμό και σε άλλους -ισμούς.
Καλή χρονιά .
Δέν λέει ποῦ θά βροῦμε τήν ἀγάπη, ἀλλά τί εἶναι ἡ ἀγάπη. Δέν εἶναι ὁ ὕμνος τῆς Νέας Δημοκρατίας.
Καλή χρονιά.
Αισθάνομαι τη δυσκολία της απαντήσεως σας ,αλλά η καταφυγή σας στην πολιτική δεν πείθε κανένα .
Προτείνω για να μάθουμε τι είναι αγάπη και πως εφαρμόζεται (καλός Σαμαρείτης κλπ) να διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη.
Ο κοσμοπολιτισμός -δικός και άλλων χριστιανών – ικανοποιεί τα αυτιά και τα μάτια αλλά δεν διδάσκει την αγάπη του ύμνου της αγάπης του Αποστόλου Παύλου. Έστω .
Εδώ και κανέναν χρόνο, ο ΣΑΝ μας το έχει ρίξει στην θρησκεία. Όμως, αν είναι όντως καλός Χριστιανός, θα πρέπει να προσεύχεται και για τούς εχθρούς του (π.χ. Ερντογάν), να μην πιάνει όπλο στο χέρι του, να μην έχει σχέση με πατριωτισμούς, εθνικισμούς κλπ., καθ’ ότι ο Χριστός και η διδασκαλία Του είναι πέραν και υπεράνω πατρίδων, εθνών και φυλών. Και προπαντός πέραν και υπεράνω ΚΟΜΜΑΤΩΝ και ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ. Είναι ο ΣΑΝ (καλός) χριστιανός; Τότε δεν πρέπει να τον ενδιαφέρει αν οι Τούρκοι μάς πάρουν δυο-τρία νησιά, ή και ολόκληρη την χώρα. Αδέλφια μας είναι κι αυτοί, κατά τον ιδρυτή τής χριστιανικής θρησκείας.
Χριστιανισμός αλά κάρτ δεν υπάρχει. Ή τα εφαρμόζεις όλα, ή δεν μπορείς να λέγεσαι χριστιανός.
Μήν κάθεστε σέ ρεῦμα μήν κρυώσετε. ᾿Από ἐκεῖ μπορεῖ νά αἰσθανθήκατε κάτι καί ἀπό τήν ἀνάγκη σας νά ἀπαντήσετε προσάπτοντας. Ὅλοι ἐδῶ γνωρίζουμε νά ἀπαντᾶμε ἄν θέλουμε, ἀλλά προτιμᾶμε νά ἐμβαθύνουμε περισσότερο. Δέν εἶναι κοσμοπολιτισμός ἡ προτροπή «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη», ἀλλά ἀναγνώριση ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλοι καί ὅτι εἶναι δυνατόν καί εὐκταῖο νά διδαχθοῦν.
Αγαπητέ κύριε Επισκέπτη, χριστιανός είμαι από τότε που βαφτίστηκα, διεθνιστής όμως ουδέποτε υπήρξα .
Όσοι αγωνίσθηκαν να και θα αγωνισθούν για την Πατρίδα στην χριστιανική Ανάσταση πιστεύουν.
Τους άθεους να φοβόμαστε ως στρατιώτες, οι περισσότεροι από τους οποίους Ή δεν στρατεύονται με παρατάσεις των σπουδών τους -όπως τώρα ο κ. Κασσελάκης που θα πάει 20ημερη εκδρομή στον Έβρο μου- ή εξασφαλίζουν -μερικές φορές και με τρελόχαρτα-το ΓΙΩΤΑ 4 για να μη πάρουν όπλο .
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΣΩ ΟΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΘΕΟ .
Άσχετη, ως συνήθως, η απάντησή σου, αλλά σε δικαιολογώ.
Αυτό τό άρθρο υπενθυμίζει καί επικεντρώνεται σέ αυτό πού πολλοί ξεχνάνε καί ασχολούνται περισσότερο με τό μετά θάνατον, ότι όλες οι θρησκείες,αλλά ή χριστιανική εν προκειμένω, είναι μία πρόταση ζωής…. καί ή χριστιανική ζωή πρωτίστως είναι αγάπη….
το θεωρώ λίγο αόριστο αυτό το οποίο υποστηρίζεται στο τέλος.