Με αφορμή τον Στρατηγικό Διάλογο που συμφώνησαν Κυπριακή Δημοκρατία και ΗΠΑ, το ΑΚΕΛ θέτει στην κυβέρνηση «αδυσώπητα ερωτήματα», όπως τα βαφτίζει, για το ρόλο των Βρετανικών Βάσεων.
«Πότε θα απαντήσει επιτέλους η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη στα ερωτήματα του ΑΚΕΛ για την χρήση των βρετανικών βάσεων από τις ΗΠΑ προς υποστήριξη του Ισραήλ στον βάρβαρο πόλεμο που διεξάγει στη Γάζα; Ποιες είναι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν «τους τελευταίους οκτώ μήνες» στις οποίες ενεπλάκη η Κύπρος;».
Γιατί δεν έθεσαν τα αδυσώπητα ερωτήματα το 2011 όταν οι Βρετανικές Βάσεις έκαναν επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης; Ήταν χειρότερα τα πράγματα τότε. Διότι, ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Δημήτρης Χριστόφιας, έκανε και το μεγάλο λάθος να δηλώνει δημόσια ότι οι βάσεις είναι κυρίαρχες. «Δεν ευλογούμε στρατιωτικές επεμβάσεις ακόμη και αυτού του είδους», έλεγε (20/3/2011), αλλά «δυστυχώς, οι Βάσεις είναι κυρίαρχες». Όπως εξηγούσε, «εμείς δώσαμε το μήνυμα στη Βρετανία ότι δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιηθούν οι Βάσεις», αλλά τι να κάνουμε αφού οι Βάσεις είναι κυρίαρχες! Φτάνει που δώσαμε το μήνυμα.
Όλα αυτά διότι πιστεύουν (!) πως ο Στρατηγικός Διάλογος με τις ΗΠΑ, που το κορυφαίο στοιχείο του μέχρι τώρα, είναι η κατάργηση της βίζας για τους Κύπριους που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ, είναι «υποταγή της Κύπρου στις ΗΠΑ». Η οποία υποταγή «δεν συνιστά γεωπολιτική αναβάθμιση ούτε καθιστά τη χώρα μας πυλώνα ασφάλειας, αλλά το αντίθετο».
Η ουσία είναι ότι καμία βοήθεια, καμία θετική επιρροή για το Κυπριακό δεν είχαμε από τη Βρετανία. Είτε με Μνημόνιο Συναντίληψης, είτε με δημόσια δήλωση ότι οι Βάσεις είναι κυρίαρχες, είτε με παραπομπή του προβλήματος των Βάσεων στα εγγόνια μας.
Είναι μαύρο χιούμορ να θεωρείται υποταγή στις ΗΠΑ η ενίσχυση των διακρατικών σχέσεων μας. Διότι, δεν είμαστε και καμιά υπερδύναμη να τους πούμε όχι σε ό,τι ζητήσουν. Αν, για παράδειγμα, ζητήσουν να ελλιμενιστεί στη Λεμεσό για ανεφοδιασμό ο στόλος τους, υπάρχει περίπτωση να πούμε όχι; Ούτε κατά διάνοια. Αφού αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια γιατί να μην συμβαίνει στο πλαίσιο μιας θεσμοθετημένης συνεργασίας από την οποία θα έχει και η Κύπρος κάποιο όφελος;
Έστω και μόνο η ενίσχυση της κρατικής οντότητας της απειλούμενης Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένα όφελος. Δεν το έχουμε ανάγκη; Μήπως το περιμένουμε από τη Βρετανία; Από την Παλαιστίνη; Από τη Συρία; Από τη Ρωσία;
Αν ισχύει αυτό που είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι «τους τελευταίους οκτώ μήνες, οι ΗΠΑ έμαθαν για τη στρατηγική αξία του νησιού για στρατιωτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις», ας το αξιοποιήσουμε. Μπας και δούμε άσπρη μέρα. Διότι παριστάνοντας τους ανυπότακτους αντιαμερικάνους, από το 60 μέχρι σήμερα, άσπρη μέρα δεν είδαμε.
Εγώ έχω ένα άλλο ερώτημα, στο οποίο δεν έχω βρει απάντηση: Πόσα χρωστά το ΗΒ στην ΚΔ για τις βάσεις; Γιατί η ΚΔ δεν κάνει τίποτε να τα εισπράξει; Μού θυμίζει το υπόλοιπο τού κατοχικού χρέους, που έχει η Γερμανία προς την Ελλάδα και αρνείται να το πληρώσει.
Και γιατί αυτή η θεσμοθετημένη συνεργασία δεν μεταφράζεται σε αίτηση ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ;
Μήπως φοβάται το ΑΚΕΛ και το αντι- αγγλικό μένος των Κυπρίων, αλλά εκεί που ζούμε αν δεν μπορούμε μόνοι μας στην άκρη οι συναισθηματικοί και μπροστά η λογική.
Διότι δεν πρόκειται να μπει στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό. Για ευνόειτους λόγους. Έλεος με τα ερωτήματα τέτοιου είδους…
Η είσοδος της Κύπρου στο ΝΑΤΟ εξαρτάται αποκλειστικά από τις ΗΠΑ. Όπως έγινε και με την Σουηδία η Τουρκία θα κάνει κωλοτούμπα.
Τώρα που θέλει F-35 η Τουρκία είναι η κατάλληλη περίοδος υποβολής της αίτησης ένταξης. Τα άλλα θα τα κανονίσουν οι ΗΠΑ για ευνόητους λόγους