Η Ζεϊνάμπ, ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών, είναι μεταξύ των γυναικών στην Τεχεράνη που αφιερώνουν οκτώ ώρες την ημέρα για να διαφυλάξουν την «αγνότητα της κοινωνίας».
Ο Ισμαήλ, κάτοικος της βόρειας Τεχεράνης, περνά τα βράδια του περιπολώντας στους δρόμους της βόρειας Τεχεράνης για να καταγράψει τους αριθμούς πινακίδων κυκλοφορίας των οχημάτων στα οποία οι γυναίκες δεν φορούν υποχρεωτικό χιτζάμπ.
Αυτά τα άτομα αναφέρονται ως «επιβολής του χιτζάμπ» από αξιωματούχους της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Η Ζεϊνάμπ και άλλες γυναίκες από τη γειτονιά της υποβλήθηκαν σε αρκετές προπονήσεις πριν ξεκινήσουν τον Ιούλιο την αποστολή της να προειδοποιήσει τις γυναίκες με ακάλυπτα μαλλιά.
Είναι μέρος ενός δικτύου που είναι υπεύθυνο για τη «φωτογράφηση και τεκμηρίωση» ατόμων που δεν συμμορφώνονται.
Ο υπουργός Εσωτερικών Ahmad Vahidi αρνήθηκε την έκδοση αδειών σε άτομα που εμπλέκονται στην «Προώθηση της Αρετής και την Πρόληψη της Βίας», υποστηρίζοντας ότι ο αρραβώνας τους ήταν «αυθόρμητος».
Και στις 24 Νοεμβρίου, αναγνώρισε ότι μια τέτοια δραστηριότητα είναι δημόσιο καθήκον.
Δύο ημέρες αργότερα, η εφημερίδα Etemad αποκάλυψε ένα εμπιστευτικό έγγραφο που δείχνει ότι οι επιβολής του χιτζάμπ οργανώνονται υπό την επίβλεψη του Βαχιντί για να «καταστέλλουν» τις γυναίκες.
Σε συνέντευξή της στο IranWire, η Zeinab εξηγεί ότι αναγκάστηκε να φροντίσει μόνη της τις δύο κόρες της και τον γιο της αφού ο σύζυγός της εγκατέλειψε την οικογένεια.
Απελπισμένη να τα βγάλει πέρα, ανταποκρίθηκε σε μια ευκαιρία εργασίας που της πρότεινε μια γυναίκα στην οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια σπιτιού.
Αυτή η δουλειά, που περιγράφεται ως αποστολή για τη διαφύλαξη «της αγνότητας της κοινωνίας», προσέφερε μια προοπτική οικονομικής ασφάλειας, με μηνιαίο εισόδημα και υλικά οφέλη αξίας περίπου 13 εκατομμυρίων δολαρίων (260 δολάρια).
Μέρες αφότου η γυναίκα σύστησε τη Ζεϊνάμπ στον σύζυγό της, προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε προπαρασκευαστικά μαθήματα για να γίνει επιβολή του χιτζάμπ.
Τα μαθήματα ξεκίνησαν με διαλέξεις για το χιτζάμπ, που περιγράφεται ως θεϊκή υποχρέωση, και τις αρχές της «Προώθησης της Αρετής και της Πρόληψης της Βίας».
Οι επόμενες συνεδρίες επικεντρώθηκαν σε πρακτικές πτυχές της εργασίας, δίνοντας έμφαση στη σημασία της διατήρησης μιας ομαδικής παρουσίας, στην αποφυγή σύγκρουσης με γυναίκες που δεν τηρούν τον αυστηρό κώδικα ενδυμασίας και στη χρήση της φωτογραφίας για την τεκμηρίωση περιπτώσεων μη συμμόρφωσης.
Στη συνέχεια, η Ζεϊνάμπ και οι συνάδελφοί της επιβολής του χιτζάμπ ξεκίνησαν οκτάωρες περιπολίες στην Τεχεράνη, υπενθυμίζοντας στις γυναίκες να καλύπτουν κατάλληλα τα μαλλιά τους.
“Εμείς μόνο προειδοποιούμε”, λέει η Zainab. «Λέμε, «Κυρία μου, αγαπητή μου, το χιτζάμπ, το φουλάρι ή το σάλι σου».
Κάθε ομάδα επιβολής του χιτζάμπ αποτελείται συνήθως από οκτώ γυναίκες που συνοδεύονται από αρκετούς άνδρες.
Οι άντρες παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο περιθώριο, αλλά όταν προκύπτει μια σύγκρουση μεταξύ δυνάμεων επιβολής και προκλητικών γυναικών, παρεμβαίνουν για να στηρίξουν τις γυναίκες επιβολής του νόμου.
Η Ζεϊνάμπ αναγνωρίζει ότι κατά τη διάρκεια των περιπολιών της συμβαίνουν περιστασιακές συγκρούσεις.
«Μας έχουν πει ότι αν βλάψουμε κάποιον, πρέπει να λογοδοτήσουμε και τα κεντρικά γραφεία θα αρνηθούν οποιαδήποτε σχέση μαζί μας», εξηγεί. «Από την πρώτη κιόλας μέρα είπαν ότι αν χτυπήσουμε κάποιον θα είμαστε υπεύθυνοι για αυτό».
“Δεν θα εμπλακώ σε καμία σύγκρουση γιατί χρειάζομαι αυτή τη δουλειά για να ταΐσω τα παιδιά μου. Αν συμβεί κάτι, κανείς δεν θα έδινε ένα κομμάτι ψωμί στα παιδιά μου”, προσθέτει η γυναίκα.
Ο Ισμαήλ λέει στο IranWire ότι εργάζεται για οκτώ έως 10 ώρες καθημερινά σε μια φάρμα πουλερικών στο Shahriar, κοντά στην Τεχεράνη.
Μετά από αυτή τη δουλειά, μετακινείται στην πρωτεύουσα, όπου παρακολουθεί και αναφέρει πινακίδες κυκλοφορίας οχημάτων που μεταφέρουν γυναίκες χωρίς κάλυμμα.
Ο Ισμαήλ λέει ότι έχει λάβει ένα “λογισμικό παρακολούθησης” από την τοπική παραστρατιωτική δύναμη Basij για να ταυτοποιεί αυτοκίνητα με “ξεκουφωμένες γυναίκες”.
Για περισσότερους από τέσσερις μήνες, έχει αναφέρει περιπτώσεις «παραβιάσεων του χιτζάμπ» στο βόρειο τμήμα της Τεχεράνης πέντε ημέρες την εβδομάδα.
«Οι πλούσιοι στο βόρειο τμήμα της Τεχεράνης είναι οι πράκτορες της Δύσης, το ισραηλινό και αμερικανικό επιτελείο, που πατάνε το αίμα του μαρτυρικού πατέρα μου και ανθρώπων σαν εμένα», λέει.
Ο πατέρας του Ισμαήλ πέθανε στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ τη δεκαετία του 1980.
Ο άνδρας, που ισχυρίζεται ότι δεν λαμβάνει χρήματα για τη δουλειά του, εκφράζει την απογοήτευσή του που περιορίζεται να αναφέρει 40 αυτοκίνητα κάθε 24 ώρες.
“Μερικές μέρες μου χρειάζονται δύο ώρες για να φτάσω στη γειτονιά Niavaran και μισή ώρα για να καταγράψω τους αριθμούς πινακίδων 40 αυτοκινήτων. Τα εισάγω στο λογισμικό και μετά πρέπει να επιστρέψω.”
Ο Ισμαήλ αναγνωρίζει ότι παρά την εντεινόμενη καταστολή των γυναικών χωρίς κάλυμμα του κεφαλιού, ο αριθμός τους δεν έχει μειωθεί.
Αυτό το αποδίδει στην έλλειψη αποφασιστικής δράσης του δικαστικού σώματος και στους περιορισμούς που τίθενται στη δύναμη Basij.
«Αν μας είχαν αφήσει, θα βάζαμε ένα φουλάρι και ένα τσαντόρ στα κεφάλια των γυναικών, χρειάζεται μόνο λίγη αποφασιστικότητα και δύναμη».
https://iranwire.com/en/women/122925-tehran-hijab-enforcer-i-need-this-job-to-feed-my-children/
