του Παντελή Σαββίδη
Φωτογραφία: Απο την είσοδο φοιτητών, χθες, στην αίθουσα εκδηλώσεων της παλιάς φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Οι φοιτητές διέκοψαν την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη “Για την Ελλάδα που ματώνει”.
Το 1981, όταν η Ελλάδα γινόταν μέλος της ΕΟΚ, η χώρα δεν εκπλήρωνε τις οικονομικές προϋποθέσεις να γίνει μέλος της Κοινότητας αλλά οι Ευρωπαίοι της έκαναν, παρότι ανατολίτικης συμπεριφοράς, το χατήρι, για να διασφαλίσουν ότι δύσκολα θα ξαναγινόταν πραξικόπημα, θα την εξανάγκαζαν να εγκαταλείψει, σιγά σιγά, την μετεμφυλιακή της νοοτροπία με την αναγκαστική προσαρμογή των θεσμών της στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα είχαν, πληρώνοντας για όλα αυτά, στους κόλπους τους μια χώρα που έφερε το όνομα, και υποτίθεται τον πολιτισμό, της αρχαίας Ελλάδας στη φιλοσοφία της οποίας οικοδομήθηκε η ευρωπαϊκή ήπειρος. Το όνομα της αρχαίας Ελλάδας το έφερε, με τον πολιτισμό της δεν είχε καμμιά σχέση. Και δεν έχει.
Παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν, απο τότε, η χώρα εξακολουθεί να διατηρεί τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά της.
Οι εξουσίες τις οποίες έχει δώσει το σύστημα στον πρωθυπουργό τον έχουν καταστήσει χαλίφη. Απο πουθενά δεν ελέγχεται και έχει ενσωματώσει όλες τις υποδιαιρέσεις των εξουσιών σε ένα πρόσωπο, το δικό του.
Ο πρωθυπουργός ελέγχει τη δικαιοσύνη, την βουλή με την πλειοψηφία που διαθέτει και, φυσικά, την κυβέρνηση, της οποίας τα μέλη έχοντας συνείδηση της ανυπαρξίας τους, φέρονται δουλικά. Και διαμορφώνουν και δουλική ψυχολογία , όπως φάνηκε απο τις επικύψεις του υπουργού εξωτερικών στον τούρκο πρόεδρο και τον τρόπο που στάθηκε απέναντί του η πρόεδρος της δημοκρατίας. Όταν έτσι φέρονται δημοσίως, φανταστείτε τι γίνεται στο παρασκήνιο όπου κανείς δεν τους βλέπει.
Η Ελλάδα δεν είναι κράτος δικαίου, παρά μόνο τύποις, το πολιτικό της σύστημα είναι ολιγαρχικό και διοικείται απο υποσύνολα με μαφιόζικες ή κατσαπλάδικες δομές και συμπεριφορές. Ο κοτζαμπασισμός δεν εξέλιπε απο εποχής τουρκοκρατίας. Είναι το κρίαρχο χαρακτηριστικό της οικονομικής ελιτ της χώρας.
Αυτό φαίνεται απο την κρατική αντίδραση του ανύπαρκτου, όταν συνδιαλέγεται με οικονομικά συμφέροντα, πρωθυπουργού, στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στον αθλητισμό, μετά το τελευταίο απο τα πολλά συμβάντα, απο τον τρόπο που συμπεριφέρονται εγκληματικού χαρακτήρα ομάδες νέων παιδιών χωρίς ίχνος παιδείας (απο την στιγμή που εγκαταλείφθηκε η κλασική παιδεία στα σχολεία), απο τον έλεγχο των πανεπιστημίων απο γκρουπούσκουλα, κυρίως, αναρχικά, αυτόνομα και αντιεξουσιαστικά κατά δήλωσή τους και ακραία αριστερά (στην ουσία τα περισσότερα μέλη τους είναι πρακτοράκια της ασφάλειας και παρακρατικές ομάδες που κάνουν οτιδήποτε τα διατάξει το βαθύ κράτος για ένα πιάτο φασολάδα), απο τον τρόπο που λειτουργεί η δικαιοσύνη, κατά παραγγελία της κυβέρνησης, απο τον τρόπο που ψηφίζονται τα νομοσχέδια (οι κομματικές ομάδες έχουν αυστηρότερη πειθαρχία απο στρατό) αλλά, κυρίως, απο τον τρόπο που συνδιαλέγεται η κυβέρνηση με τα οικονομικά συμφέροντα. Την έχουν πιάσει με έναν βρόγχο απο τον λαιμό και την κάνουν ό,τι θέλουν.
Απο αυτό το είδος της… δημοκρατίας, κινδυνεύει ο ελληνικός λαός.
Αν κάτι απέμεινε απο τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. ας είναι η προσπάθεια της Ένωσης να επαναφέρει στοιχειώδεις λειτουργίες της δημοκρατίας στη χώρα. Μόνη της δεν μπορεί. Δεν έχει ούτε τη δημοκρατική νοοτροπία (τα 400 χρόνια επηρεάζουν, ακόμη, τις δομές της, ούτε το πολιτικό προσωπικό που να θέλει να κάνει τις αναγκαίες τομές, ούτε την κρίσιμη λαϊκή μάζα να τις επιδιώξει.
Όσοι, λίγοι, απέμειναν και θέλουν να ζήσουν σε ένα ελάχιστα, έστω, δημοκρατικό περιβάλλον, περιμένουν απο μη Έλληνες ευρωβουλευτές με δημοκρατικές ευαισθησίες να φέρουν στο ευρωκοινοβούλιο το θέμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Χθες, απαγορεύτηκε απο ομάδα “φοιτητών” να μιλήσει σε πανεπιστημιακή αίθουσα του ΑΠΘ αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος!!!
Είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουν να συντηρούν με τον φόρο τους αυτό το είδος πανεπιστημίων. Πρέπει να αναζητηθεί τρόπος να επιλέγουμε, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες, το που θέλουμε να κατευθυνθεί η φορολόγησή μας.
Η αστυνομία είναι παρούσα στα γήπεδα αλλά απούσα απο την καθημερινή ζωή των πολιτών εκτός κάποιων περιπτώσεων κυκλοφοριακής ρύθμισης. Οι περισσότεροι Έλληνες την περίοδο της κρίσης έχουν πέσει θύματα ληστειών και κλοπών με την αστυνομία να τους περιπαίζει όταν, αφελώς κατέφευγαν σε αυτήν.
Το κρατικό πανεπιστήμιο γίνεται σιγά σιγά παρελθόν, με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα (σπάνε καθημερινά και ριμάζουν στις αίθουσες διδασκαλίας διότι το κράτος, δηλαδή, οι έλληνες πολίτες, θα πληρώσουν) πολλοί καθηγητές είναι στο κλίμα των φοιτητών εν ονόματι μιας ελευθεριακής αντίληψης που, υποτίθεται, αρμόζει στην έρευνα και τον ακαδημαίκό τρόπο (χαίρονται όταν καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμιά τους 500ή !!!θέση στην παγκόσμια κατάταξη).
Δεν θέλουν αρκετοί πολίτες να συντηρείται ένας χώρος που περιβάλλεται απο άσυλο, στον οποίο όταν προσέρχονται κινδυνεύει η ζωή τους και στον οποίο, άλλοι, πλην των αρμόδων αρχών, καθορίζουν ποιος θα παραβρεθεί και θα μιλήσει.
“Έξω οι φασίστες απο το “πανεπιστήμιό μας”” φώναζαν χθες οι φοιτητές. “Πανεπιστήμιό τους” (!!!) αυτό στο οποίο βανδαλίζουν καθημερινά οι ίδιοι και πρέπει να εκδιωχθούν αυτοί που πληρώνουν για την αποκατάσταση των βανδαλισμών.
Αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. Είναι χώρος παραγωγής αυταρχικής και ολοκληρωτικής νοοτροπίας. Είναι γκουλάνγκ.
Δεν πάει άλλο με τον ελληνικό φασισμό.
Κάποιος πρέπει να μας προστατεύσει αφού είμαστε ανίκανοι να το κάνουμε μόνοι μας.
Κάποιος απο έξω. Η ελπίδα μας στις ευαίσθητες, δημοκρατικές δυνάμεις του ευρωκοινοβουλίου. Ζούμε σε καθεστώς καλυμμένου φασισμού.
Είναι η “εκλόγιμη μοναρχία”, που λέει ο καθηγητής Κοντογιώργης.
Οι χαλίφηδες, όμως, χρειάζονται και γιουσουφάκια, για να τούς γλείφουν. Ξέρετε εσείς κανένα τέτοιο;
Τους βουλευτές του κυβερν’ωντος κόμματος, μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που περιμένει το 50 ευρω, τα στελέχη της ΝΔ, οι μικρομεσαίες τάξεις που δεν έχουν επιρροή.
Δεν έχουν επιρροή γιατί λοβοτομήθηκαν, παρά πολύ προσεκτικά από το 1996 και δώθε τουλάχιστον. Μόνο ο,τι αρπάξει ο…, ειδικά από τα μνημόνια και δώθε. Γιατί από την «ευημερια» του χρηματιστηρίου και του ευρώ, πέσαμε στην λουμπα των μνημονίων και ο κόσμος όλος ήρθε ανάποδα. Από τα διακοποδάνεια στα market pass…
Τελικά πάντα φταίνε οι άλλοι, δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν? αλλά, πολύ απλά είναι γεννημένοι ραγιάδες, και οι περισσότερες οικογένειες έχουν ευνουχίσει τα παιδιά τους.
Πόσο συχνά ακούς δίπλα σου, “και τι να κάνουμε;”, “όλοι ίδιοι είναι”, “κοίτα την δουλειά σου”, κλπ κλπ
Τυχαία ήμαστε στην θέση που είμαστε, ανεχόμενοι την επιβολή των μνημονίων, με συνέπεια την μετατροπή της χώρας σε οικόπεδο.
Φυσικά δεν είναι υποχρεωμένος ο κάθε ένας δίπλα μας να γνωρίζει, αλλά με ευχολόγια, δεν έχουμε ούτε παρόν, ούτε μέλλον.
‘Όσο για την κουτοπόνηρη ερώτηση, “έχεις να μας προτείνεις κάτι…” μεγάλα παιδιά είμαστε, και ξέρει ο κάθε ένας πως έρχονται οι αλλαγές, και από ποιους, δηλαδή εμάς τους ίδιους, ή εάν έχουμε την τύχη, χλωμό το κόβω, να βγει ένας μπροστά για το Έθνος.
Προφανώς διαφεύγει του αρθρογράφου το γεγονός, ότι η εξαγωγή πολιτευμάτων τουλάχιστο από τον καιρό του πελοπονησιακού πολέμου αποτελούσε βασικό στοιχείο του διακρατικού επεκτατισμού.
Το άρθρο υποστηρίζει αυτήν την επιλογή, αφού είναι φανερό, ότι το χρήμα και οι πολιτικές ελευθερίες έχουν αυτό το κοινό: όποιος δεν ξέρει να τα διαχειρίζεται, μοιραία υποδουλώνεται σε αυτούς οι οποίοι τα παρέχουν.
Αφού πρώτα περιγράφουμε ένα κράτος καί τίς δομές τού στα κακά τούς τά χάλια!!… Μας φταίνε οι φοιτητές πού φέρονται αντιδημοκρατικά;;!!!… αυτό δεν είναι αντιφατικό; …. τουλάχιστον αυτή αντιδρούν!!… έστω καί “λάθος” πολλές φορές…
Όι μεγάλοι κοιτάνε τήν βολή τούς καί αρκούνται στο ξεροκομματο πού τούς πετάει η εξουσία….
Δεν μιλάμε για φοιτητές αόριστα και για “αντίδραση” αόριστα, αλλά για μέλη συγκεκριμένων πολιτικών παρατάξεων οι οποίοι “αντιδρούν” απέναντι στην ελεύθερη έκφραση πολιτών με τους οποίους διαφωνούν και όχι απέναντι στους “μεγάλους”.
Α. “..η χώρα δεν εκπλήρωνε τις οικονομικές προϋποθέσεις να γίνει μέλος της Κοινότητας αλλά οι Ευρωπαίοι της έκαναν, παρότι ανατολίτικης συμπεριφοράς, το χατήρι,…”
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Καραμανλής τους έπεισε για όλα τα παραπάνω και μας έκαναν το χατίρι.
Β. Ο άρχοντας, χαλίφης πρωθυπουργός θεμελιώθηκε το 1985 με την αλλαγή του Συντάγματος πολλοί είχαν μιλήσει για τον κίνδυνο αλλά η προσωπολατρία στον Ανδρέα κάλυψε κάθε συζήτηση.
Γ. Έχουν αναλυθεί, εξαιρετικά από την ιστοσελίδα σας, οι πραγματικοί λόγοι της αποτυχίας μας ως Ευρωπαϊκό Κράτος. Δεν λειτουργεί σωστά κανένας θεσμός.
η αποστολή παρωχημένων θεσμών και πολιτευμάτων δεν είναι να λειτουργούν αλλά να ελέγχουν και εξουσιάζουν αντίστοιχα.
Υπομονή κύριε Σαββίδη, θα μας λυπηθούν……..
Για να γράψω σοβαρά, όλα αυτά που ζούμε και αγανακτούμε, μια μερίδα Ελλήνων πολιτών, να θυμηθούμε όλοι εμείς, ότι οι αλλαγές, οι επαναστάσεις, άλλη μια κακοποιημένη λέξη, γίνονται από τους λίγους, ποτέ από τους πολλούς
Αμάν, το έβαλα και στο άλλο κείμενο! 🙁
Τεσπα…. ο Μυτιληναίος δεν συμφωνεί μαζί σας, κ. Σαββίδη.
https://www.iefimerida.gr/politiki/mytilinaios-gia-mitsotaki
Τέτοιο “σπατουλάρισμα” θα το ζήλευε και ο ΣΑΝ 🙂
Θα σου πω. Ουσιαστικά ξέχασα να βάλω το smiley που είχα βάλει στο άλλο άρθρο κατά λάθος, όπου προσπαθώ να δώσω μια ειρωνική έμφαση στο σχόλιο.
Τεσπα, εξαρτάται που θέλει να εστιάσει κανείς σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν, μέσα από ποιο ιδεολογικό πρίσμα τα μεταβολίζει κ.ο.κ.
Πολιτικά μιλάει ο κ. Σαββίδης και είναι γεγονός ότι μόνο δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα δεν είμαστε. Αλλά δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη Μητσοτάκη αυτό. Όλα τα κόμματα θέλουν να έχουν του χεριού τους την δικαιοσύνη π.χ. Δεν ελέγξαμε τους αρμούς της εξουσίας, δεν δήλωναν οι Συριζαίοι;
Το θέμα είναι ότι η ελληναρία, ενδιαφέρεται μόνο για ένα πράγμα. ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ. Ούτε για Πρέσπες, ούτε για παρακολουθήσεις, ούτε για τον Ερντογάν, ή το μπάχαλο ανύπαρκτο κράτος όπου μπορεί να σου προκύψει σύγκρουση τρένων, Δαδιά, χιόνια στην Αττική οδό ή οτιδήποτε άλλο. Σου λέει τα γνωρίζω όλα αυτά, αυτοί είμαστε, οπότε αυτό που έχει σημασία είναι πως θα εξασφαλίσουμε να μη συμβεί τίοτα κακό σ’ εμάς και από κει και μετά, ότι φάμε κι ότι πιούμε.
Με άλλα λόγια, θέματα όπως οι παρακολουθήσεις δεν ενδιαφέρουν πρακτικά κανέναν. Οπότε ο Μητσοτάκης μέχρι το 2031 θα είναι εδώ, δεδομένου ότι έχει μειωθεί η ανεργία και θα συνεχίσει να μειώνεται, μεγάλα έργα όπως ΒΟΑΚ, Μετρό Αθήνας Γραμμή 4 κλπ, θα έχουν ολοκληρωθεί και ελπίζω εκεί γύρω στο 2030 να έχουν ξεκουμπιστεί και οι τελευταίοι προ-ΑΣΕΠ βυσματίες του κωλο-δημοσίου.
Μου λες αν διαφωνείς για τα ανωτέρω.
Δεν διαφωνώ καθόλου. Σωστός είσαι. Αν δεν ήμασταν τόσο αδιάφοροι για όλα, εκτός από τον εαυτούλη μας, δεν θα είχαμε καταντήσει έτσι.
«Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα,
(κι η ψυχή μας ήταν το ύφασμα που δεν
τ’ αγόρασε κανείς).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ’ την ούγια
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ: η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
Έφτανε στη ζωή μας μια στενή γωνιά
-πιάνουν στη γη μας τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε μέτρησέ μας∙
δε μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!»
ποίημα:ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ τοῦ Δημήτρη ᾿Αντωνίου
(ἀπό Γενιά του ’30, η απόπειρα της σύνθεσης https://ardin-rixi.gr/archives/237171 )
Αὐτή ἡ ποιότητας πραμάτεια, ὁ πλοῦτος μας καί ἡ ψυχή μας, πού δέν τ´ ἀγόρασε κανείς, ὅπως λέει ὁ ποιητής, γιατί δέν μπόρεσαν νά ἐμβαθύνουν καί νά ἐκτιμήσουν τήν ἀξία της. Δὲν φτιάχνεται αὐτός ὁ πανέμορφος πολιτισμός ἀπό εὐτελῆ ὑλικά, ἀπό ὀλίγιστο κόπο, ἀπό μισάνθρωπα αἰσθήματα, ἀπό μικρές σκέψεις ξεγελάσματος. Τά καλύτερα πνεύματα τῆς ἀνθρωπότητας ἔσκυψαν νά ἐμβαθύνουν στά νοήματα. Τά μάρμαρα, αὐτά τά ὄχι πολύτιμα ὑλικά, ἔγιναν πολύτιμα καί μή ἀντιγράψιμα, μόνο ἀπό τό ἀνθρώπινο ἄγγιγμα, ἄγγιγμα ψυχῆς. Τά ὑψηλά διανοήματα τῶν ἀρχαίων, οἱ βυζαντινοί ὕμνοι, τά ἁπλά παραδοσιακά κεντίδια στήν ὑπόδουλη χώρα, μαρτυροῦν τό ἴδιο, τόν ὕμνο στήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς, τήν πνευματική ἀναζήτηση, τήν ἀναζήτηση καί ἀνάδειξη ὡς ἔκφραση τῆς ψυχῆς τοῦ πιό ὡραίου ἀπό μέσα μας. ῾Η δημοκρατία ἀναδεικνύει τόσο τήν ἀξία τῆς μονάδας ὅσο καί τήν ἀξία τοῦ συνόλου καί τήν συνεχῆ ἀλληλεπίδραση, ἀλλά καί τήν προοπτική ἰσότητας.
Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.
οἱ διαχρονικές φράσεις τοῦ Ρίτσου
Δέν εἶναι ζωή τά ἐνεργειακά προγράμματα, ἰδιαίτερα ὅταν ἀσχημαίνουν τόν τόπο μας, δέν εἶναι παιδεία ἡ παιδεία πού δέν στοχεύει στό νά κάνει τόν ἄνθρωπο καλύτερο καί ἡ εἰκόνα τῶν Πανεπιστημιακών χώρων εἶναι χαρακτηριστική, δέν εἶναι ἰδανικό γιά τόν ἄνθρωπο, τόν παραγωγικό ἄνθρωπο τά ἐπιδόματα. Λείπει ἡ ἱκανή παιδεία γιά τόν ῾Ελληνικό ῾Ελληνισμό, λείπει ἡ ἔγνοια γιά τήν παραγωγική διαδικασία στήν σημασία γιά τήν ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, λείπει ἡ φροντίδα καί ἡ ἀγάπη στήν φύση.
῾Η ἀδιαφορία γιά τήν ζωή καί τόν πλησίον, ἡ βία, εἶναι ἀποτέλεσμα, ἀντανάκλαση τοῦ τί εἰσπράτουν εἰδικά οἱ νέοι ὡς ἐντύπωση.
῾Υπάρχουν ὅμως καί οἱ φωτεινές ἐξαιρέσεις, ‘’Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά’’ (᾿Οδυσσέας ᾿Ελύτης).
Σας ζηλεύω. Έχετε φτιάξει έναν όμορφο δικό σας κόσμο και περιπλανιέστε σ αυτόν. Προσπάθησα να το κάνω και εγώ αλλά δεν τα κατάφερα.
Εἶναι ὄμορφος ὁ κόσμος. Μᾶς τό δείχνουν ὅσοι τό βλέπουν, οἱ ποιητές, ὁ ὄμορφος πολιτισμός μας, ἡ θεϊκή φύση. Εἶναι περιπέτεια ἡ προσπάθεια νά κρατηθοῦμε στό μέτρο, στίς ἀρχές, ζώντας στήν πιό ἁπλῆ καθημερινότητα, ἀλλά εἶστε κι ἐσεῖς ἀπό αὐτούς πού ἀγωνίζονται καί τά καταφέρνουν. ῾Υποχρέωσή μας νά δείξουμε αὐτόν τόν κόσμο σέ ὅσους δέν τό βλέπουν.
Γράψατε ,αγαπητοί φίλοι , για ένα κράτος -την Ελλάδα μας -που είναι ευρωπαϊκό με όλα τα κεκτημένα της Ενώσεως , με πολυκομματική Δημοκρατία και εκλεγμένους βουλευτές και Δημάρχους και με άλλες Αρχές που λειτουργούν βάσει του ισχύοντος Συντάγματος , αλλά δεν γράψατε ότι αυτό το κράτος το υπηρετούν και το λειτουργούν οι λεγόμενοι φορείς -οι άνθρωποι δηλαδή- που είναι η αιτία της σημερινής κρατικής μας παρακμής .
Σαυτό το κράτος , το οποίο από το 1986 κυβερνάται από τον εκάστοτε πρωθυπουργό -έτσι το ήθελαν οι Ανδρέας-Μένιος Κουτσόγεωργας-ΕυαγγελοΒενιζέλος και η Αυριανή-εκτός από τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται σε ικανοποιητικό επίπεδο τα εσωτερικά και επαρκέστατα τα εξωτερικά μας θέματα -οι άλλες κρατικές Αρχές λειτουργούν υπό το άγρυπνο βλέμμα των συνδικαλιστών υπαλλήλων τους ,την ανεπάρκεια των προϊσταμένων τους , που ορίζονται από πολυμελή και με πάσης φύσεως ιδιοτέλειες (ιδίως υποταγής) από ΑΣΕΠ και λοιπά Όργανα και με μόνα τους προσόντα τα μεγάλα βιογραφικά με τα πτυχία ,αρκετά από τα οποία τα έλαβαν από το ταχυδρομείο με κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και άλλες προσβάσεις, χωρίς δύναμη επιβολής στους υφισταμένους τους.
Αν προσθέσουμε και την μονιμότητα ,το αμετάθετο και την ανύπαρκτη πειθαρχική ευθύνη αυτών των υπαλλήλων το μίγμα γίνεται εκρηκτικό και η ελπίδα για καλυτέρευση των πραγμάτων ελάχιστη ακόμα και με κυβέρνηση μονοκομματική -δικτατορική- ή όπως τώρα με αντιπολίτευση που γνωρίζει τι πρέπει να γίνει , αλλά υπολογίζει και τις ψήφους αυτών των υπαλλήλων ,οι οποίοι μαζί με τις οικογένειές τους αριθμούν κάπου τρία εκατομμύρια ψήφων .
Αυτήν την περίοδο μάλιστα που μειώνεται η επιρροή των κομμάτων της Αντιπολιτεύσεως -εκτός από το ΚΚΕ- και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση επικρατεί η κομματική συνεργασία οι δημόσιοι υπάλληλοι αυτονομούνται και τώρα που θα πάρουν και αύξηση λογικά προτιμούν όπως και σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα την σημερινή κυβέρνηση , η οποία τους φέρεται καλύτερα από τις λεγόμενες αριστεροπροοδευτικές κυβερνήσεις, όταν μάλιστα οι περισσότεροι δεν θα προλάβουν να ξαναδούν την κυβέρνηση του κόμματος τους σαυτήν την 10ετία.
Υ.Γ Υπηρέτησα στην Δημόσια διοίκηση από το 1962-1993 με διαφορετικές κυβερνήσεις .
Σε άλλη ευκαιρία θα αναφερθώ στις μεταβολές που έγιναν στον κρατικό μηχανισμό.
ΔΕΝ ΣΑΣ -ΜΑΣ- ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΟΙΚΤΙΡΟΥΝ ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ;;;.
Όχι δεν υπογράφω ως κοινωνικός παρατηρητής και αναλυτής.