Εμβληματικά μέσα ενημέρωσης, ακόμη και αυτά που υποστηρίζουν την πολιτική Μητσοτάκη, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως δεν μπορούν να σιωπούν μπροστά στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που αποκαλύφθηκε.
Στα σχόλιά τους, που πολλαπλασιάζονται καθημερινά, εστιάζουν στο πρόβλημα και επεκτείνουν την ανάλυσή τους στα στραβά της μυστικής υπηρεσίας που πρέπει να διορθωθούν κοινή συναινέσει.
Ένας καλός τρόπος να αποστεί η προσοχή της κοινής γνώμης απο την πολιτική ευθύνη.
Η ουσία είναι ότι όσοι παρακολουθούν στενά το θέμα της μυστικής υπηρεσίας, ως θεσμού, επισημαίνουν απο καιρό σοβαρές αδυναμίες της. Η πλέον κραυγαλέα, δημοσίως, που δείχνει και το εσωτερικό κλίμα, είναι τα δημόσια πάρτυ που κάνουν μερικές φορές οι εργαζόμενοί της. Υπάρχει μια χαλάρωση, λένε, την οποία δεν μπορώ να επιβεβαιώσω. Δεν έχω πληροφόρηση απο τον χώρο, παρά εξ αντανακλάσεως.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα πρόβλημα στην απόδοση της υπηρεσίας το οποίο ο Αλ. Παπαχελάς προσδιόρισε ως δύσκολη εξίσωση. Πως, δηλαδή, η υπηρεσία θα μπορεί να επιτελεί τον ρόλο της, αποτελεσματικά, αλλά, παράλληλα, δεν θα παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.
Θα μπορέσει να λυθεί η εξίσωση; Δεν πιστεύω. Μπορεί το σύστημα να επισημαίνει τις αδυναμίες του θεσμού αλλά όταν έρθει η ώρα θα πετάξει τα σκουπίδια κάτω απο το χαλί. Παρακολουθώντας την αρθρογραφία του κ. Γεραπετρίτη διαπιστώνω πως ο σκληρός πυρήνας της κυβέρνησης δεν έχει άποψη τι να αλλάξει. Θα περιμένει απο κάποιους τεχνοκράτες οι οποίοι ποτέ δεν θα βρεθούν. Ή αν βρεθεί κάποιος θα προτείνει μια κομματική λύση.
Το δεύτερο που αποκάλυψε η υπόθεση είναι ότι οι κυβερνήσεις λειτουργούν πάντα εκ των υστέρων. Δεν έχουν κυβερνητικό πρόγραμμα για τίποτε. Καθώς κυβερνούν τρέχουν πίσω απο τα προβλήματα που αναδύονται και προτείνουν πρόσκαιρες λύσεις. Το παρατηρούμε σε οτιδήποτε σοβαρό έχει ανακύψει και με την παρούσα κυβέρνηση. Και τώρα με την ΕΥΠ. Αντί η κυβέρνηση να φέρει εξ αρχής μια πρόταση λύσης για να διαμορφώσει μια αποτελεσματική υπηρεσία με τους δημοκρατικους περιορισμούς της εξίσωσης που προαναφέραμε, καλεί, τώρα, όλους τους ενδιαφερόμενους να συζητήσουν το θέμα. Σε λίγο θα ξεχαστεί χωρίς να γίνει τίποτε. Το σύστημα είναι έτσι δομημένο ώστε τιμωρεί οποιονδήποτε παίρνει πρωτοβουλία για να το βελτιώσει. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικής που περιμένει να συμβεί κάτι για να διαμορφώσει τις κινήσεις του είναι το υπουργείο εξωτερικών.
Το τρίτο ζήτημα είναι πολιτικό. Δυστυχώς, ο Μητσοτάκης διέψευσε όλους όσους τον εμπιστεύτηκαν και επένδυσαν στην παρουσία του για τη διαμόρφωση ενός ορθολογικού φιλελεύθερου κράτους.
Όπως διέψευσε και ο Τσίπρας τους αριστερούς που περίμεναν μια πολιτική δικαίωση εδώ και χρόνια.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι “όλοι ίδιοι είναι”. Ο Μητσοτάκης το επιβεβαίωσε και με την απόφαση της κυβέρνησής του (ας υποθέσουμε πως ο ίδιος δεν γνώριζε) να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους του και με την διαχείριση της υπόθεσης την επόμενη ημέρα.
Ένα εύστοχο σχόλιο στο protagon μιλά για το τέλος του αντιΣύριζα μετώπου. Το πιστεύω. Οι κεντρώοι, στέκονται κριτικά, πλέον, απέναντι στον Μητσοτάκη και την πολιτική του.
Αυτές οι διαπιστώσεις δεν έχουν να κάνουν με τον βολονταρισμό των οπαδών του που θέλουν να βλέπουν την κυβέρνησή τους να κυβερνά και ας κάνει ό,τι θέλει.
Πέραν των οπαδών του Μητσοτάκη, ευτυχώς, υπάρχει μια πλειοψηφία που ενοχλείται απο φαινόμενα σαν και αυτά που παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες.
ΥΓ: το προσφιλές αφήγημα των φίλα προκείμενων στον κ. Μητσοτάκη είναι πως μια προσφυγή στις κάλπες θα αποσταθεροποιήσει την χώρα. Δεν υποστηρίζω και εγώ την προσφυγή στις κάλπες, κυρίως, διότι δεν πιστεύω πως θα δώσουν πολιτική διέξοδο. Αλλά απο πότε οι φιλελεύθεροι της Νέας Δημοκρατίας πιστεύουν πως η άσκηση του πλέον κρίσιμου δημοκρατικού δικαιώματος των πολιτών αποσταθεροποιεί την χώρα;
Όσο για την Τουρκία και την απειλή της, θα είναι πάντα παρούσα. Και του χρόνου που θα έρθει η ώρα των εκλογών, η Τουρκία θα είναι εκεί και θα απειλεί. Δεν θα γίνουν εκλογές επειδή η Τουρκία θα απειλεί την Ελλάδα; Επαναλαμβάνω, δεν με ενδιαφέρει να γίνουν εκλογές. Θέσεις και συμπεριφορές σχολιάζω.
Π.Σ.
