της ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΩΡΓΗ
Η περίφραξη του σχολείου έξω έξω προς τα πευκάκια είχε μια τρύπα, από τις κλασικές τρύπες που έχουν οι περιφράξεις για να μπαίνεις και να βγαίνεις ανενόχλητα. Και τον φύλακα τι τον έχουνε; O φύλακας είναι για να ανεβάζει και να κατεβάζει τη μπάρα στα αυτοκίνητα και να ρωτάει “ποιόν θέλετε;”. Σιγά μην κάνει το γύρο στην άλλη άκρη του σχολείου να ελέγξει τί γίνεται στα πευκάκια. Εκεί στο χωματόδρομο που βγάζει η τρύπα πάνε και παρκάρουν για λίγα λεπτά κάτι μαύρες μερσεντές, κάτι περίεργες καινούριες μερσεντές με συμπιεσμένο το κλασικό σχήμα σαν κουτάκι αναψυκτικού που το έχεις ζουλήξει, γιατί τάχα αυτό το συμπιεσμένο σώμα μοιάζει πιο δυναμικό και ακριβότερο. Το σχολικό έχει αφήσει το κορίτσι μια χαρά και θα το παραλάβει επίσης μια χαρά στις 3.30 για να το πάει σπίτι. Ενδιάμεσα όμως, μια αθώα βόλτα προς την τρύπα με τρεις φιλενάδες, που θα γυρίσουν δύο, θα ξαναπάνε δύο στο άλλο διάλειμμα και θα γυρίσουν τρεις και μια μαύρη μερσεντές που θα φύγει γεμάτη σκόνη από το χωματόδρομο αρκούν για να ολοκληρωθεί η παραγγελία της τσάντας «Μπίρκιν». Δεκαπέντε χρονών και θέλει «Μπίρκιν». Εδώ η Μπίρκιν δεν είχε τσάντα «Μπίρκιν». Αν μου τη χαρίζανε θα την έπαιρνα γιατί χωράει τα πάντα, και το σπίτι σου και σένα. Αλλά δεν θα μου τη χαρίζανε, γιατί δεν έχω κανέναν τόσο πλούσιο φίλο, για να μην πω για συζύγους, που κοιτάνε να τη βγάλουν καθαρή με τίποτα ασημένια Ιωαννίνων ή γαλακτομπούρεκα Γαλυφιανάκη με απώτερο σκοπό να τα φάνε οι ίδιοι. Η «Μπίρκιν» λοιπόν είναι μια πολύ ακριβή τσάντα, μα πραγματικά ακριβή, που πρέπει να έχεις μέσον στον οίκο που την παράγει, ή πραγματικά πολλά λεφτά για να δεχτούν, όχι να σου την πουλήσουν, αλλά απλώς να πάρουν την παραγγελία σου και να σε κρατήσουν στο περίμενε για κάνα δυό χρόνια. Το κοριτσάκι λοιπόν θα πάρει την τσάντα –έχει σκεφτεί και πού θα την κρύβει πριν μπει στο σπίτι- και οι γονείς, που σκάνε οχτώ χιλιάρικα το χρόνο για να «πάρει την καλύτερη δυνατή παιδεία» το παιδί τους και να μην βρίσκεται στην ίδια τάξη με μετανάστες, θα κοιμούνται ήσυχοι κι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους.
Έκανε λάθος που εξεμάνη ο αρχηγός της συντηρητικής παράταξης. Δεν έχει πληροφορηθεί σωστά πώς το μεγαλύτερο ποσοστό πώλησης νιάτων δεν γίνεται για μια θέση στον ήλιο, αλλά για περισσότερα ακριβά πράγματα από αυτά που ήδη η οικογένεια προσφέρει χωρίς να σκέφτεται, η ευκατάστατη οικογένεια που τον ψηφίζει και που δεν θέλει να ξέρει ούτε τί ζωή ζει, ούτε τί ζωή ονειρεύεται το κορίτσι με την τσάντα.
Η αλήθεια είναι ότι οι φίλες της θα σκάσουν. Θ΄ανοίξει καμιά φορά και θα φανούν όλως τυχαίως τα διακοσόευρα στην εσωτερική τσέπη. Εκεί που άλλες συναγωνίζονται με Ι-phone τελευταίου εξαμήνου, τους σκας την τσάντα που κάνει μεταχειρισμένη όσο ενοίκια δυό χρόνων μιας μέσης οικογένειας και τις αποτελειώνεις. Και τί ζητάει ο άνθρωπος; Συγκινήσεις στα πευκάκια. Σιγά το πράγμα.
Όχι, δεν είναι φτωχοκόριτσο. Τα φτωχοκόριτσα κοιτάνε να βρούνε μια δουλειά το απόγευμα ή μια δουλειά ό,τι νά’ναι και τελειώνουν τα τέσσερα χρόνια στα πέντε. Τα φιλόδοξα κοριτσάκια όλων των προελεύσεων είναι άλλη ιστορία. Ίσως αυτό είναι το λάθος στην κατά άλλα σωστή επισήμανση. Προηγείται η φιλοδοξία της ανάγκης. Τα παιδιά που έχουν ηθικό έρεισμα δεν υποκύπτουν στα μαύρα αυτοκίνητα, τα μαύρα λεφτά, τις μαύρες τσάντες και τις μαύρες εκλογές στο Πανεπιστήμιο. Μια δύναμη μέσα τους δεν τα αφήνει. Θά’θελα να του το πω στο αυτί του κυρίου Κουτσούμπα. Να το ξέρει να το πει την άλλη φορά.
Όλοι οι αμαρτάνοντες παντοιοτρόπως είχαν προηγουμένως ηθικά ερείσματα , τα οποία δύσκολα διατηρούνται ισοβίως όταν υπάρχει ανάγκη ,ή περισσεύουν οι θελήσεις για απολαύσεις.
Όλοι μας ,κυρία Χατζηγιώργη , είμαστε βαφτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ,αλλά πολλοί στην ζωή μας καταλήγουν άθεοι .
”Πολλά τα δεινά ,ουδέν δεινότερον ανθρώπου πέλει”