19 Νοεμβρίου, 2022
Τι επιδιώκει η Τουρκία 100 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης – Μιλάει στο Armyvoice.gr ο Λέκτορας Βενιαμίν Καρακωστάνογλου
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
“Έμμεσα οι ΗΠΑ εγγυώνται την ακεραιότητα κυριαρχία και ασφάλεια της Ελλάδας” αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο Armyvoice.gr ο Διεθνολόγος, Μόνιμος Λέκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου.
Σχολιάζει τις συμμαχίες μας και αναλύει διεξοδικά το Άρθρο 2 της ελληνογαλλικής συμφωνίας για στρατιωτική συνδρομή ερωτώμενος αν αυτό αφορά ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα.
Τονίζει πως “όλα τα νησιά της Ελλάδος που είναι κατοικημένα ή μπορούν έστω να υποστηρίξουν αυτόνομη οικονομική ζωή, θα δικαιούνται και τις 4 θαλάσσιες ζώνες: Αιγιαλίτιδα (12 ν.μ.), Συνορεύουσα (άλλα 12 ν.μ.), ΑΟΖ (200 ν.μ.) και Υφαλοκρηπίδα αντίστοιχα”.
Εκτιμάει πως “πιθανότερο είναι να προκαλέσει η Τουρκία σχεδιασμένα κάποια προσβολή εθνικού μας χώρου”, ενώ επίσης πιθανολογεί πως “πριν τις εκλογές στην Τουρκία θα επιχειρηθεί νίκη επί της Ελλάδος, έστω σημειακή αλλά με υψηλό συμβολισμό”.
Τέλος σχολιάζει την τελευταία τουρκολιβυκή συμφωνία, αλλά και την ελληνική πολιτική διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
-Κύριε Καθηγητά, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τις υπογραφείσες συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, για εξοπλιστικά προγράμματα και αμυντική συνδρομή. Τι απολογισμός μπορεί να γίνει; Έχουν έρθει Rafale, υπάρχουν οι εξελίξεις με την «νέα Σούδα» στην Αλεξανδρούπολη. Μας έχουν θωρακίσει οι συμμαχίες ή έχουμε προσφέρει «γην και ύδωρ»;
Οι εξοπλιστικές προμήθειες της Ελλάδος είναι ιδιαίτερα θετικό γεγονός μετά από μία χαμένη δεκαετία (τουλάχιστον), λόγω χρεοκοπίας και μνημονίων, ενώ η Τουρκία προχωρούσε σε μία φρενήρη παραγωγή στρατιωτικών μέσων, με δικά της βιομηχανικά μέσα (πλοία, UAVs, κ.λπ.).
Έτσι, η γείτων αισθάνθηκε ισχυρή και σταδιακά κλιμάκωσε δραματικά τις διεκδικήσεις της (όλες παράνομες) απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ήδη η Ελλάδα και ο λαός μας ενισχύθηκε ψυχολογικά, λόγω των παραλαβών των Γαλλικών α/φ Rafale και την έναρξη ναυπήγησης των φρεγατών Belhara, καθώς και την αναμενόμενη νέα συμφωνία για Κορβέτες.
Επίσης και οι ΗΠΑ μας προμηθεύουν με ελικόπτερα, τεθωρακισμένα οχήματα και βέβαια προχωράει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Ελληνικών α/φ F-16 σε επίπεδο Viper.
Μολονότι οι παραλαβές του συνόλου των πλοίων και των α/φ θα αργήσουν μερικά χρόνια ακόμη, η ελληνική αυτοπεποίθηση αυξήθηκε, ενώ ο εκνευρισμός της Τουρκίας και οι αντιδράσεις της δείχνουν ότι η αποτροπή της άμυνάς μας (δηλαδή η αποφυγή του πολέμου) έχει λειτουργήσει ήδη.
Γι’ αυτό και η Τουρκία επιχειρεί με λεονταρισμούς να μας εξαναγκάσει σε «οικειοθελείς» εθνικές μας παραχωρήσεις στην κυριαρχία και τα αντίστοιχα δικαιώματα και δικαιοδοσίες μας, όσο ακόμη νιώθει ισχυρότερη, εκμεταλλευόμενη τις όποιες ποσοτικές ή ποιοτικές υστερήσεις μας, μέχρι να ολοκληρωθούν οι προμήθειές μας με τα νέα οπλικά συστήματα.
Σ’ αυτήν την ενδιάμεση περίοδο (μέχρι το 2027 περίπου) πρέπει να επιδείξουμε λοιπόν σύνεση και αυτοσυγκράτηση, χωρίς όμως να παραχωρήσουμε κανένα νόμιμο δικαίωμά μας και να μην αποδεχθούμε καμία οριστική διευθέτηση θαλασσίων συνόρων ή αφοπλισμό νησιών ή, στηρίζοντας την Κύπρο, να μην αποδεχθούμε την νομιμοποίηση της κατοχής της Β. Κύπρου, μέσω μιας «λύσης» δύο ανεξάρτητων κρατών στο νησί. Άλλωστε, και η σημερινή ακόμη στρατιωτική ισορροπία ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα, καθιστά άκρως παρακινδυνευμένο, για την πρώτη, οποιοδήποτε στρατιωτικό εγχείρημα σε όλο το μήκος των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων μας!
Είναι εγνωσμένη η πολεμική αρετή των Ελλήνων και η αξία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εντός του ΝΑΤΟ, λόγω οργάνωσης, εκπαίδευσης, εξοπλισμού και κυρίως της ποιότητας του έμψυχου δυναμικού τους!
Η Ελλάδα, στο πλαίσιο των δύο αμυντικών Συμφωνιών, έδωσε πρόσθετες διευκολύνσεις στις ΗΠΑ (5ετής ανανέωση της Βάσης της Σούδας και δημιουργία νέας Βάσης στην Αλεξανδρούπολη και άλλες), ενώ συμφώνησε με την Γαλλία αμοιβαία στρατιωτική συνδρομή, όρος που αναμένεται μάλλον να δώσει γαλλική στρατιωτική στήριξη στην Ελλάδα, σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης, παρά να οδηγήσει σε ελληνική συνδρομή σε γαλλικές επιχειρήσεις, π.χ. στην υποσαχάρια Αφρική..!
Άλλωστε, έμμεσα, και οι ΗΠΑ εγγυώνται την ακεραιότητα κυριαρχία και ασφάλεια της Ελλάδας με την σαφώς διευρυμένη στρατιωτική παρουσία τους και συνεργασία με την Ελλάδα. Εξάλλου, με τις συμφωνίες αυτές αναδεικνύεται και αξιοποιείται η γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδος, στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, και μάλιστα στην κρίσιμη συγκυρία της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και των αλλαγών που επέρχονται στις στρατιωτικές, οικονομικές και ενεργειακές συμπράξεις.
Η Ελλάδα προφανώς, μέσω του λιμένος της Αλεξανδρούπολης και του ασφαλούς μεταφορικού διαύλου ενεργειακών πόρων και στρατιωτικών προμηθειών μέχρι την Βαλτική θάλασσα, μέσω μάλιστα ΝΑΤΟϊκού εδάφους, δίνει την δυνατότητα παράκαμψης των Δαρδανελίων και της Μαύρης Θάλασσας, που ελέγχονται από την αναξιόπιστη Τουρκία και την επιθετική Ρωσία.
Ταυτόχρονα, η παρουσία Αμερικανών δίπλα στη συνοριογραμμή του Έβρου, δίνει ισχυρά μηνύματα αποτροπής κάθε στρατιωτικής απερισκεψίας προς την Τουρκία.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν αναιρούν την πρώτιστη ευθύνη του Ελληνικού Κράτους διά των Ενόπλων Δυνάμεών του, αλλά και του λαού μας μέσω της Παλλαϊκής άμυνας, να εξασφαλίσει την εθνική ασφάλεια, ακεραιότητα και κυριαρχία, αυτοδύναμα και με χρονική αμεσότητα! Κι αυτό βέβαια γιατί οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να μας αιφνιδιάσουν, μέρα ή… νύχτα!
-Με αφορμή την συζήτηση που έχει ανοίξει εκ νέου για τα 12 ναυτικά μίλια, αλλά και με αφορμή τις νέες προαναγγελθείσες έρευνες για υδρογονάνθρακες, θα θέλαμε να μας βοηθήσετε να ξεδιαλύνουμε ποια τελικά είναι τα δικαιώματά μας σχετικά με ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα.
Η Ελλάδα, όπως και όλες οι παράκτιες χώρες, δικαιούται να θεσπίσει Αιγιαλίτιδα Ζώνη 12 ν.μ. σε όλες τις ακτές της, ηπειρωτικές και νησιωτικές, και μάλιστα με εσωτερική νομοθεσία της, μονομερώς.
Η Αιγιαλίτιδα Ζώνη είναι περιοχή πλήρους κυριαρχίας (με εξαίρεση το δικαίωμα των άλλων χωρών για αβλαβή διέλευση) που καλύπτει τα ύδατα, τον εθνικό εναέριο χώρο, τον βυθό και το υπέδαφός του. Από το τέλος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης αρχίζει η ΑΟΖ (μέχρι τα 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης) που ο βυθός της και το υπέδαφός του αποτελούν την Υφαλοκρηπίδα (που μπορεί υπό γεωλογικές προϋποθέσεις να ξεπεράσει τα 200 ν.μ.).
Η ΑΟΖ παρέχει στα παράκτια κράτη οικονομική κυριαρχία, με αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα και δικαιοδοσία για κάθε φυσικό πόρο που υπάρχει στο χώρο της και κάθε οικονομική δραστηριότητα που μπορεί να ασκηθεί στην περιοχή της.
Σε αυτά τα δικαιώματα ή δικαιοδοσίες ανήκουν όλοι οι ζώντες και μη ζώντες φυσικοί πόροι, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η θαλάσσια επιστημονική έρευνα και η προστασία του περιβάλλοντος.
Επίσης στο παράκτιο κράτος ανήκουν και όλες οι νέες οικονομικές χρήσεις του θαλάσσιου χώρου που θα προκύψουν από την τεχνολογική πρόοδο.
Τα κυριαρχικά αποκλειστικά δικαιώματα καλύπτουν την εξερεύνηση, την εκμετάλλευση, την διαχείριση και διατήρηση των φυσικών πόρων.
Η ΑΟΖ προϋποθέτει την θέσπισή της από το παράκτιο κράτος, ενώ ο βυθός της ταυτίζεται με την Υφαλοκρηπίδα μέχρι τα 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης.
Για την Υφαλοκρηπίδα δεν χρειάζεται προηγούμενη ανακήρυξη αλλά απαιτείται οριοθέτηση όταν υπάρχει επικάλυψή της με Υφαλοκρηπίδα άλλου κράτους.
Αντίστοιχα, απαιτείται οριοθέτηση και για την ΑΟΖ όταν υπάρχει αλληλοεπικάλυψη με την ΑΟΖ γειτονικού κράτους. Η διαδικασία οριοθέτησης είναι ταυτόσημη και για τις δύο ζώνες.
Όπως σε κάθε διεθνή διαφορά, η επίλυσή της συνήθως αρχίζει με συνομιλίες-διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο ή περισσότερων κρατών, και εφόσον δεν εξευρεθεί λύση (κοινά αποδεκτό όριο), τότε το ζήτημα παραπέμπεται σε Διεθνές Δικαστήριο.
Η διαδικασία οριοθέτησης ξεκινάει, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, από την χάραξη (προσωρινής) μέσης γραμμής μεταξύ των ενδιαφερόμενων γειτονικών και ευρισκόμενων απέναντι κρατών, ή γραμμής ίσης απόστασης για παρακείμενα, πλευρικά γειτονικά κράτη. Η γραμμή αυτή μπορεί να διαφοροποιηθεί αν υφίστανται ειδικές συνθήκες, ώστε η τελική κατανομή των θαλασσίων περιοχών να αποδίδει «δίκαιο αποτέλεσμα». Αυτό αποτελεί την εφαρμογή της αρχής της «ευθυδικίας», η οποία όμως (με βάση πάγια νομολογία των Διεθνών Δικαστηρίων) πρέπει να μην αντίκειται στις νομικές ρυθμίσεις, ούτε να εφαρμόζεται πριν από αυτές, αλλά να είναι συμβατή με τους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας. Άρα, δεν πρόκειται για ανατροπή του Δικαίου αλλά για διορθωτική επέμβαση, ώστε να μην προκύπτουν ακραία αποτελέσματα. Δεν πρόκειται λοιπόν για αναμόρφωση της γεωγραφίας αλλά για αποφυγή ακραίων επιπτώσεων από την εφαρμογή των νομικών ρυθμίσεων.
Χαρακτηριστική και καθοριστική τέτοια νομική ρύθμιση είναι του άρθρου 121 της Σύμβασης του 1982 του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, που καθορίζει ότι οι ακτές των νησιών έχουν ισότιμα δικαιώματα με αυτές των ηπειρωτικών εδαφών ως προς τις θαλάσσιες ζώνες.
Συνεπώς όλα τα νησιά της Ελλάδος που είναι κατοικημένα ή μπορούν έστω να υποστηρίξουν αυτόνομη οικονομική ζωή, θα δικαιούνται και τις 4 θαλάσσιες ζώνες: Αιγιαλίτιδα (12 ν.μ.), Συνορεύουσα (άλλα 12 ν.μ.), ΑΟΖ (200 ν.μ.) και Υφαλοκρηπίδα αντίστοιχα.
Η Ελλάδα έχει καθορίσει και οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ιταλία στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ έχει οριοθετήσει μερικώς ΑΟΖ και με την Αίγυπτο, Νοτίως και Ανατολικά της Ρόδου μέχρι την Ανατολική Κρήτη και μέχρι τις Αιγυπτιακές ακτές στα δυτικά παράλια της χώρας αυτής.
Επίσης, η Ελλάδα με τον Νόμο 4001/2011, έχει διεκδικήσει όλες τις θαλάσσιες ζώνες που τις ανήκουν κατά το Δίκαιο της Θάλασσας, μέχρι την μέση γραμμή με τις απέναντι γειτονικές κατά θάλασσαν χώρες.
Μέχρι να υπάρξει, ενδεχομένως, αντίρρηση από κάποιο απέναντι γειτονικό κράτος για τις μέσες γραμμές, όπως χαράχθηκαν σε Χάρτες (χωρίς όμως, καθόσον γνωρίζω, να κατατεθούν ακριβείς συντεταγμένες), και εστάλησαν στο Τμήμα Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ (DOALOS), η Ελλάδα δικαιούται να εξερευνά την Υφαλοκρηπίδα των περιοχών αυτών για εντοπισμό υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων (φυσικού αερίου ή πετρελαίου) και κανένας άλλος δεν μπορεί να το πράξει χωρίς την δική της άδεια και εξουσιοδότηση.
Εάν υπάρξει εναντίωση κάποιου κράτους (π.χ. Λιβύη, Τουρκία) αυτό οφείλει να απόσχει από ενέργειες στην Ελληνική Υφαλοκρηπίδα (ή ΑΟΖ για τα ύδατα) και να προσφύγει στη Διεθνή Δικαιοσύνη εφόσον δεν τελεσφορήσει ενδεχόμενος διάλογος που τυχόν θα διεξαχθεί.
-Με την ειδική γνώση σας θα θέλαμε να μας αναλύσετε πως το Άρθρο 2 της ελληνογαλλικής συμφωνίας για στρατιωτική συνδρομή αφορά ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα;
Η στρατιωτική συνδρομή που προβλέπεται στην Ελληνογαλλική Συμφωνία από τη Γαλλία προς τη χώρα μας αφορά ενδεχόμενη επίθεση κατά της εδαφικής μας ακεραιότητος και κυριαρχίας. Δηλαδή, με την διατύπωση αυτή υπονοείται η ελληνική επικράτεια, χερσαία και θαλάσσια, ηπειρωτική και νησιωτική, βεβαίως. Στην θαλάσσια περιλαμβάνεται και η Αιγιαλίτιδα Ζώνη της Ελλάδος. Αν αυξηθεί το εύρος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης πάνω από τα 6 ν.μ., προφανώς θα καλύπτεται και το νέο όριο (π.χ. 12 ν.μ.) από την υποχρέωση αυτή της στρατιωτικής συνδρομής.
Επειδή ο τουρκικός επεκτατισμός εκδηλώνεται κυρίως στον νησιωτικό και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, ενδεχόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων θα διέλθουν και μέσα από την ελληνική ΑΟΖ, που θα κηρυχθεί ή θα είναι δυνητικά ελληνική με βάση τις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας και ιδίως το άρθρο 121 της Σύμβασης του ΟΗΕ (Montego Bay) του 1982. Το άρθρο αυτό έχει αποκτήσει και εθιμική ισχύ και άρα δεσμεύει και τα λίγα κράτη, όπως η Τουρκία, που δεν έχουν συμβατική δέσμευση. Το ίδιο ισχύει και για περιοχές των διεθνών υδάτων που ο βυθός τους ανήκει στην Ελληνική Υφαλοκρηπίδα, έστω δυνητικά, καθώς γι’ αυτήν δεν χρειάζεται κήρυξη.
Επειδή λοιπόν η Τουρκία παραβιάζει το Δίκαιο της θάλασσας και στον τομέα της ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας, όπου η Ελλάδα ασκεί οικονομική κυριαρχία (αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα), οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, προφανώς, θα αφορούν ή θα διέλθουν ή θα διεξάγονται και μέσα στην ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα (προβλεπόμενη από το Δίκαιο της Θάλασσας) έστω και μη οριοθετημένη, λόγω άρνησης της Τουρκίας να συμφωνήσει σε νόμιμη οριοθέτηση.
Είναι βέβαιο ότι στρατιωτική δράση των Τούρκων θα χρησιμοποιήσει και περιοχές ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας που διεκδικεί νόμιμα η Ελλάδα, για να προσβάλει στόχους στον ελληνικό χερσαίο ή θαλάσσιο χώρο (Αιγιαλίτιδα Ζώνη). Θα είναι αδύνατο να περιοριστεί η στρατιωτική συνδρομή μόνο στην, με στενή έννοια, ελληνική επικράτεια, καθώς θα διεξάγεται με αεροσκάφη, πλοία, πυραυλικά και συστήματα πυροβολικού…! Άλλωστε, στόχους θα αποτελέσουν εξέδρες άντλησης υδρογονανθράκων που πιθανότητα θα βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα, εκτός Αιγιαλίτιδας Ζώνης!
-Από την μια τα τουρκικά «νταηλίκια» με παραβιάσεις, προκλήσεις, πυραύλους σαν τον TAYFUN , απαιτήσεις αποστρατικοποίησης των νησιών μας κλπ και από την άλλη η διαρκής συζήτηση για επέκταση στα 12 ν.μ και το casus belli. Θεωρείτε πιθανή εκτροπή της κατάστασης ή κάποια προβοκάτσια; Είναι το Αιγαίο ο εθνικός στόχος του Ερντογαν για το 2023;
Σύμφωνα με επαναλαμβανόμενη ρητορική του Ερντογάν και συνεργατών του, την οποία αναπαράγει ενορχηστρωμένα το τουρκικό σύστημα των ΜΜΕ, σχεδόν στο σύνολό του, εθνικός στόχος της Τουρκίας είναι πλέον η καρικατούρα της «Γαλάζιας Πατρίδας», δηλαδή η αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο ιδιοποίηση του μισού Αιγαίου, ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, που διχάζει στα δύο το Αιγαίο, από το Πόρτο Λάγος (Ξάνθη) στο Βορρά μέχρι τις ακτές του Ηρακλείου στο Νότο(στην Κρήτη)!
Έτσι, το σύνολο των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, από την Σαμοθράκη μέχρι την Ρόδο και βέβαια το Καστελλόριζο, αλλά και η πλειοψηφία των Κυκλάδων, θα εγκλωβιστούν σε τουρκικές θαλάσσιες ζώνες (ΑΟΖ ή Υφαλοκρηπίδα) διατηρώντας μόνο τα 6 ν.μ. Αιγιαλίτιδας Ζώνης που έχουν σήμερα!
Εκτροπή της κατάστασης λόγω απώλειας ελέγχου είναι πάντα πιθανή, λόγω της πυκνότητας των τουρκικών παραβιάσεων του εθνικού μας εναερίου χώρου και συχνών NAVTEX για ασκήσεις του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, τις οποίες εύλογα και νόμιμα αναχαιτίζουν ή παρακολουθούν οι ελληνικές δυνάμεις. Το ίδιο ισχύει και με τα επεισόδια παράνομης εισόδου μεταναστών (ή απόπειρας) στα νησιά μας ή στον Έβρο.
Πιθανότερο πάντως είναι να προκαλέσει η Τουρκία σχεδιασμένα κάποια προσβολή εθνικού μας χώρου, στα νησιά ή αλλού, ώστε να προκαλέσει χρήση πυρός από ελληνικές δυνάμεις και να επιρρίψει στην συνέχεια την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην χώρα μας. Δεν αποκλείεται και η μαζική οργανωμένη επίθεση των Τούρκων σε μεγάλο εύρος της μεθορίου, υπό μορφήν αιφνιδιαστικής προσβολής, με επίκληση της στρατιωτικοποίησης ορισμένων νησιών ή άλλο πρόσχημα, ώστε να δημιουργηθεί τετελεσμένο τύπου Ιμίων (1996). Η όποια συμμαχική (π.χ.από τις ΗΠΑ) διπλωματική επέμβαση, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δηλώσεις, μπορεί να προκαλέσει άμεσο ελληνοτουρκικό διάλογο, που μόνον βλάβη θα προκαλέσει στην Ελλάδα, καθώς θα πιεστούμε να απομακρύνουμε ή να μην εγκαταστήσουμε στα νησιά στοιχεία πυροβολικού ή πυραυλικά, που μπορούν να ανασχέσουν την επιθετική αποβατική δράση των Τούρκων στα νησιά μας.
Τέτοια όπλα δύσκολα μπορούν να επανέλθουν στα νησιά, υπό συνθήκες κρίσεως μάλιστα, ενώ δεν είναι ισόρροπο και αναλογικό μέτρο η απομάκρυνση παρόμοιων όπλων ή μονάδων της 4ης Τουρκικής Στρατιάς από τις ακτές της Ιωνίας (Δυτικής Μικράς Ασίας), καθώς είναι εύκολο να επιστρέψουν σε ελάχιστο χρόνο!
Μακροπρόθεσμα, αλλά με έμφαση στην 100η επέτειο της Συνθήκης της Λωζάννης, είναι δεδομένο ότι η Τουρκία επιθυμεί, με την υλοποίηση της «Γαλάζιας Πατρίδας», να επιτύχει σταδιακά: α) Την συγκυριαρχία της στο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου, β) τον εγκλωβισμό και αφελληνισμό των νησιών του Αρχιπελάγους μας, πληθυσμιακά, οικονομικά και στρατιωτικά, εφόσον πιέζει με προτεραιότητα για τον αφοπλισμό τους.
Πιθανότατα πριν τις εκλογές στην Τουρκία (Μάιος ή Ιούνιος 2023) θα επιχειρηθεί νίκη επί της Ελλάδος, έστω σημειακή αλλά με υψηλό συμβολισμό, και για τις εκλογικές ανάγκες του Ερντογάν ώστε να προβληθεί ως ανώτερος από τον Μουσταφά Κεμάλ! Η συνέχεια του πολέμου στην Ουκρανία τον εξυπηρετεί ιδιαίτερα, καθώς η Δύση δεν θέλει μεγαλύτερη σύμπραξή του με τη Ρωσία, όσο διαρκεί ο πόλεμος και ίσως του παράσχει δέλεαρ εναντίον της Ελλάδας, ώστε να επιτύχει την συναίνεση της Τουρκίας για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και Φινλανδίας. Η πολιτική αυτή είναι μυωπική, γιατί παραβλέπει την ριζική αποκοπή της Τουρκίας από τους στόχους και τις αξίες της Δύσης και την προσπάθειά της πλέον να ηγηθεί του παγκόσμιου Σουνιτικού Ισλάμ, να συμμαχήσει πολύπλευρα με την αυταρχική και επιθετική Ρωσία και πιθανότατα την Κίνα, ώστε να καταστεί Μεγάλη Δύναμη παγκοσμίως, διεκδικώντας μάλιστα και θέση Μονίμου Μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ!
Η προσπάθεια αυτή πρέπει να εμποδισθεί από τον Ελληνισμό αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα υποστούν πρώτοι τον τουρκικό επεκτατισμό και την επικίνδυνη μεγαλομανία.
Το μεταναστευτικό και η εργαλειοποίησή του, αλλά και η δημογραφική έκρηξη συνολικά του Ισλαμικού κόσμου, αποτελούν τα ισχυρότερα «ειρηνικά» όπλα σ’ αυτή την προσπάθεια…
-Σας ανησυχεί η νέα συμφωνία που υπέγραψαν οι Τούρκοι στη Λιβύη;
Η παράνομη και ανυπόστατη «συμφωνία» (Μνημόνιο οριοθέτησης) του Νοεμβρίου 2019 Τουρκίας-Λιβύης, αλλά και η νέα «συμφωνία» για έρευνες και γεωτρήσεις στην ίδια περιοχή, δεν γίνονται αποδεκτές από τα Ηνωμένα Έθνη, γιατί παραβιάζουν εμφανώς: α) τις αρμοδιότητες της προσωρινής Κυβέρνησης της Τρίπολης που δεν της επιτρέπουν να προβαίνει σε διεθνείς συμφωνίες με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα που άπτονται θεμάτων κυριαρχίας, καθώς δεν κυρώθηκαν από νόμιμα εκλεγμένο και καθολικά αποδεκτό Λιβυκό Κοινοβούλιο, το δε Κοινοβούλιο της Κυβέρνησης της Βεγγάζης έχει αντιταχθεί σ’ αυτές τις «συμφωνίες», και β) τις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας για τα θαλάσσια δικαιώματα των νησιών (άρθρο 121 της Σύμβασης του 1982). Οι όποιες λοιπόν τουρκικές ή λιβυκές ενέργειες με βάση αυτές τις «συμφωνίες», θα είναι παράνομες και θα παραβιάζουν δικαιώματα της Ελλάδος και της Αιγύπτου, από την μεταξύ τους νόμιμη διεθνώς οριοθέτηση, από τον 26ο έως των 28ο Μεσημβρινό! Συνεπώς μπορούν να αντιμετωπιστούν με προσφυγή στα Διεθνή Δικαστήρια και να εμποδιστούν με χρήση βίας, αν συνεχισθούν.
-Σε πολιτικό επίπεδο πως κρίνετε την στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας απέναντι στους λεονταρισμούς των Τούρκων;
Οι καταγγελίες της Ελληνικής Κυβέρνησης θα πρέπει να γίνουν πιο δραστικές με τη χρήση θεσμικών μέσων, όπως το βέτο, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και συνεχείς καταγγελίες στα Ηνωμένα Έθνη, με εκτενή και συντονισμένη ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας και της κοινής γνώμης (με έμφαση και στην ελληνική).
Army-Voice.gr
