22/03/2024
Όμως, με αποθάρρυνε το περιεχόμενο διαδικτυακής συνέντευξης (*) της καλής συναδέλφου Μάρως Βασιλειάδου, κατά την οποίαν ο κ. Χέρτζφελντ (Γερμανοεβραϊκής καταγωγής) ισχυρίστηκε ότι «κανείς θεσμικός φορέας, όπως το κράτος, είτε η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει καμία απολύτως σχέση με την θρησκεία ή την εθνικότητα», διότι ως είπε «σε στιγμές κρίσεως μπορούν να μεταμορφωθούν σε εργαλεία μίσους». Λίγο παρακάτω ο καθηγητής του Χάρβαρντ εξειδικεύει την σκέψη ότι «και το βασικό υπόβαθρο του ελληνικού εθνικισμού είναι αυταπάτη».
Αν αυτά έλεγε ο ομιλητής, όχι στην φιλόξενη χώρα μας, αλλά στην Γερμανία ή το Ισραήλ, θα του αντέτειναν ότι την Μεταρρύθμιση έκαμε ο Μάρτιν Λούθηρος (1483-1546) και το Ισραήλ δεν θα ήταν σήμερα κράτος, με τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό στον κόσμο. Η Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπήρξε προϊόν διαφυλάξεως του «εθνικισμού» των Ελλήνων, πάνω από 500 χρόνια. Αν στην Ελλάδα δεν είχαμε την Εκκλησία και τους λειτουργούς της δεν θα μιλούσαμε ελληνικά σήμερα, ολίγον απέχοντες από την γλώσσα του Θουκυδίδη – μοναδικό επίτευγμα παγκοσμίως.
Κι αν το ελληνικό κράτος δεν συσπείρωνε το γένος δια του εθνικισμού, οι κάτοικοι της χώρας αυτής θα είχαν είτε την τύχη των Ποντίων αδελφών μας, οπόταν σφαγιάσθησαν από τον Μουσταφά Κεμάλ και τους Μπολσεβίκους το 1919, είτε σήμερα των Παλαιστινίων στη Γάζα. Κι αν ο καθηγητής θεωρεί “περιφρονητικά” τα ερωτήματα περί εθνικότητας, ας είναι βέβαιος ότι ούτε ένας από τα δέκα εκατομμύρια κατοίκους της χώρας μας δεν αισθάνεται καταφρονημένος που είναι Έλλην. Αντίθετα είναι υπερήφανος, παρά τις αστοχίες της κυβερνήσεώς του.
Μια απάντηση στον καθηγητή του Χάρβαρντ
Έγραφε ο Καβάφης σχετικά:
«Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες
Τα “που οι Έλληνες” και “που τα Ελληνικά”
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροι μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ’ εμείς»
ΥΓ: Παρωδούμενο, το Καβαφικό ποίημα “ΦΙΛΕΛΛΗΝ” τελειώνει:
«Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε
μας έρχοντ’ από την… Εσπερία σοφισταί
Και στιχοπλόκοι κι άλλοι ματαιόσπουδοι.
Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα ,θαρρώ»
Όταν λέει μίσος εννοεί καχυποψία καξ ορι στις δρασεις της Φυλής. Έτσι οι ομοφυλοι του καθηγητού μέσω της Φυλής της Φρανκφούρτης έβαλαν στόχο την βιοπολιτιστική αποδόμηση του Λευκού χριστιανού. Πόλεμος ενός είδους εναντιον του αλλου.
Έπειτα είναι και άλλο.
Σημασία έχει πρωτίστως εκείνος ο οποίος διαχειρίζεται τα εργαλεία και όχι τα εργαλεία ως τέτοια.
Είναι σαν να θέλεις να εξαφανίσεις την βία στον πλανήτη απαγορεύοντας τα πιστόλια.
Τα εργαλεία είναι όπως και οι προφάσεις: εάν θέλει κάποιος, τα βρίσκει…
Μέρα που είναι ας θυμηθούμε ότι η Σοφία των Ελλήνων τους κάνει να πολεμούν “υπέρ βωμών και εστιών” (στην αρχαιότητα) “υπέρ πίστεως και πατρίδος” το ’21. Στη σοφή ελληνική Κοινωνία το Κράτος και η Εκκλησία είναι αδιανόητοι ως εξω-κοινωνικοί “θεσμοί”: οι ελληνικοί Θεσμοί είναι του ΕΜΕΙΣ, είναι το ίδιο το ΕΜΕΙΣ, είναι Αυτοθέσμιση. Πού να καταλάβουν οι αγνοούντες την ελληνική Σκέψηη;….
Κράτος καί ᾿Εκκλησία εἶναι ὅλος ὁ λαός, ὁλόκληρος ὁ ῾Ελληνισμός. ῾Η ἱστορία τοῦ ῾Ελληνισμοῦ εἶναι βαθύτατα συνυφασμένη μέ τήν θρησκεία, ὄχι μόνον ὡς ᾿Εκκλησιασμός ποιμνίου ἀλλά ὡς ὀντολογικά γεγονότα. Πορεία καί ἀγώνας γιά τήν ἀθανασία, ἀπό τά πρῶτα πρῶτα σκιρτήματα τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. ῾Η κάθε σελίδα ἕπεται τῆς προηγούμενης σέ μία διαρκῆ συνέχεια. Παράδειγμα τό ἔργο τοῦ Μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου, μέ συγκεκριμένους γονεῖς, προσχεδιασμένη πορεία, πορεία ἐκπολιτιστική γιά θέματα τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. ᾿΄Ας μελετηθεῖ σέ βάθος γιατί ἡ συνέχεια δέν ὑπάρχει ἄν δέν γνωρίζουν ὅλα τά προηγούμενα. Οἱ θεοί ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἔστηναν γέφυρες γιά νά μοιράζουν τήν ἀθανασία.
Οἱ ἥρωες τοῦ 1821 ἐμυοῦντο στά μυστήρια τοῦ ῾Ελληνισμοῦ ἀλλά αἰσθάνονταν οἱ ἴδιοι τήν συνέχεια καί πίστευαν στά ἱερά τοῦ ῾Ελληνισμοῦ καί στήν συνέχειά τους. Τά σύμβολα τῆς σημαίας πού ἀνῆκε στόν Κολοκοτρώνη εἶναι χαρακτηριστικά.
https://www.iefimerida.gr/politismos/moyseio-mpenaki-labaro-toy-1821-me-ena-klik
Τώρα βέβαια ἄν πεῖς ὅτι εἴμαστε συνέχεια τῶν ἀρχαίων, τῶν βυζαντινῶν καί ὅλου τοῦ σύγχρονου ῾Ελληνισμοῦ κάποιοι θά γελᾶνε, τόσο φτωχοί, ἀδύναμοι, καταφρονεμένοι φαινόμαστε. ᾿Αφοῦ μποροῦν νά δώσουν ὅποια ἑρμηνεία θέλουν στήν ἱστορία μας, νομίζουν ὅτι ἄλλαξε αὐτή ἡ ἱστορία. Σημαίνοντες οἱ στίχοι τοῦ Καβάφη:
Οὐκ ἔγνως
Για τες θρησκευτικές μας δοξασίες —
ο κούφος Ιουλιανός είπεν «Aνέγνων, έγνων,
κατέγνων». Τάχατες μας εκμηδένισε
με το «κατέγνων» του, ο γελοιωδέστατος.
Τέτοιες ξυπνάδες όμως πέρασι δεν έχουνε σ’ εμάς
τους Χριστιανούς. «Aνέγνως, αλλ’ ουκ έγνως· ει γαρ έγνως,
ουκ αν κατέγνως» απαντήσαμεν αμέσως.