του Στράτου Σιμιτζή*
Χαράς ευαγγέλιο για τους ξενύχτηδες και άπασαν την Επικράτεια. Η προσφιλής συνήθεια, χαζοξενύχτι για τους περισσότερους, με τα μέτρα ξαναμπαίνει στο ρεπερτόριο του Έλληνα, μάλιστα πλήρες.
Γλέντι μετά μουσικής. Μοιραίως θα επανέλθει και η τραγική συνήθεια του Έλληνα με ένα πλούσιο μεταμεσονύκτιο δείπνο. Ό,τι ακριβώς “επιτάσσει” ή υγιεινή διατροφή. Άντε τώρα να τους πιάσεις τους ξενύχτηδες, τώρα που θα τα δώσουν όλα για να βγάλουν τα σπασμένα.
Ξενύχτι να ‘ναι και ο,τι να ‘ναι λοιπόν, όπως έλεγε ο Άλκης Στέας διαφημίζοντας την παλιά εποχή μάρκα ξυρίσματος.
Αλυσίδες έχεις, ξέρεις να τις φορέσεις, τότε βγες στο δρόμο αν είναι ανάγκη
Η πρόσφατη χιονοθύελλα που έπληξε κυρίως την Αττική, έκτος από την ασυνεννοησία των αρμοδίων φορέων και την έλλειψη συντονισμού ενεργειών τους, όπως παραδέχτηκε και ο Πρωθυπουργός, εκφράζοντας και ένα θαρραλέο και ξεκάθαρο συγγνώμη, αλλά και τις κραυγαλέες παραλείψεις της διαχειρίστριας εταιρίας της Αττικής Οδού, όπου συνετελέστη και το μεγάλο κακό, εν μέρος της ευθύνης έχει και η επιπολαιότητα και ανευθυνότητα του Έλληνα, με εκείνο το χαμό να βγει στους δρόμους.
Κάποιοι είχαν αλυσίδες μέσα στο πορτ-μπαγκάζ, αλλά πολλοί δεν θα ήξεραν να τις περάσουν στα αυτοκίνητα τους και το χάος δεν άργησε να έρθει.
Που πας ρε Καραμήτρο και βγήκες με το αυτοκίνητό σου να δεις το χιόνι;
Μεγάλο μέρος της ευθύνης για το δημιουργηθέν χάος έχουν και οι νταλίκες που βγήκαν στους δρόμους και με απλό φρενάρισμα δίπλωσαν στους δρόμους και τους … αχρήστευσαν.
Οι περιπτώσεις αυτές είναι σαν το ταγκό, όπου χρειάζονται δύο για να χορέψουν. Και μακάρι να ήταν δύο φορείς να δώσουν λύσεις, όμως ήταν πολλοί για να συνεννοηθούν και είχαν και την επιπολαιότητα του Έλληνα να αντιμετωπίσουν. Την επόμενη φορά, ας αποδείξουμε πως κάτι έχει αλλάξει σ’ αυτόν τον τόπο.
Άλλωστε το “δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”. Ευτυχώς, σ’ όλη αυτή την υπόθεση δεν άνοιξε ούτε μύτη. Και αυτό είναι σημαντικό.
*Συγγραφέας, Δημοσιογράφος
Τι καλά θα ήταν τέτοια σχόλια να εκφωνούνταν κάθε μέρα στα κεντρικά δελτία ειδήσεων όλων των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών ,για να ”λογικεύουν” τους νεοέλληνες ,που ούτε τα στοιχειώδη γράμματα μαθαίνουν ,αλλά και στη συνέχεια πουθενά και από κανένα δεν ”διδάσκονται’ ‘ για τα στοιχειώδη της επιβίωσής τους σε εναλλασσόμενες περιβαλλοντικές καταστάσεις.
Φεύγουν και από τα 18 τους από τα χωρά τους και την Φύση ,μειώθηκε και η στρατιωτική θητεία-το δεύτερο σχολείο – και τώρα αναζητούν χαρές ,χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους ,που φυσικά αυξάνονται και θα αυξάνονται. Έχουν όμως ελεύθερο χρόνο και χρήματα αλλά και ”η αργία μήτηρ πάσης κακίας”.