του Στράτου Σιμιτζή*
Είναι μερικοί τύποι που στέκονται έξω από ένα κατάστημα εξυπηρέτησης, π.χ. καφέ-μπαρ, καφέ και τα συναφή, και ζητούν από το προσωπικό να εξυπηρετηθούν εκεί έξω όπως στέκονται, επειδή δεν έχουν μάσκα για να εισέλθουν.
Σε τέτοιους τύπους τι να πει κάποιος; Είναι δυνατόν να υπάρχει τόση ανευθυνότητα; Όποιος δεν διαθέτει μάσκα, πηγαίνει σε ένα φαρμακείο, σε ένα σούπερ μάρκετ, σε ένα περίπτερο καταβάλλει 20 και 30 cents και προμηθεύεται μία.
Μάλιστα, σε λίγο μάσκες θα διαθέτουν και οι κάθε μορφής πλανόδιοι.
Άκου κουβέντα. Δεν έχω μάσκα. Προμηθεύσου μία.
Για μάσκα μιλούμε, σήμερα είδος πρώτης ανάγκης, δεν μιλούμε για χρυσό ή κάτι δεύτερο. Και περιμένουμε από τέτοιους τύπους να δείξουν κοινωνική ευθύνη και να εμβολιαστούν.
Φαίνεται πως πλησιάζει το τέλος μου
Απ’ όλα τα σημεία του πλανήτη, οι γνώμες των ειδικών συγκλίνουν πως σύντομα θα τελειώσουμε με τον Covid 19 και αυτό γιατί οι μεταλλάξεις που υφίσταται συνεχώς τον εξαφανίζουν.
Άλλωστε και οι υγειονομικές πληροφορίες που μας έρχονται από τη Νότια Αφρική, χώρα όπου το πρώτον εκδηλώθηκε η μετάλλαξη “Ο” λένε, πως τα συμπτώματα αυτής είναι σχετικά ήπια, κάτι σαν αυτά της εποχιακής γρίπης.
Είναι αλήθεια πως “ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται” ή ακόμη “ευσεβείς πόθοι”.
Μα, μετά απ’ όσα περάσαμε, όλοι δικαιούμαστε να προσδοκούμε κάτι καλύτερο, ακόμη και να ονειρευόμαστε.
Ιεροσυλία!
Όταν επιχειρούνται διασκευές κλασσικών ταινιών με πρωταγωνιστές ορισμένους αριστείς της υποκριτικής, και δίνετε σ’ αυτές σύγχρονο ύφος και κυρίως φρασεολογία, τότε ένας παραδοσιακός φίλος του κινηματογράφου ενοχλείται και δυσανασχετεί.
Η ταινία “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός” έφερε μαζί τρεις σπουδαίους ηθοποιούς. Τον Βασίλη Αυλωνίτη, την Γεωργία Βασιλειάδου και το Νίκο Ρίζο, οι οποίοι και σε άλλες ταινίες συνέστησαν ένα εκπληκτικό τρίο.
Είναι κάτι σαν ιεροσυλία, όταν επιχειρεί να υποκαταστήσεις εκείνους τους τρεις κολοσσούς “Δεν γίνεται”. Ασφαλώς, όλοι οι καλλιτέχνες έχουν δικαίωμα στην υποκριτική τέχνη, όμως όταν επιχειρείς να “αντιγράψεις” μία κλασική, διαχρονική ταινία, που έγραψε ιστορία, μοιραίως. Τότε υπόκεισαι στην φυσιολογική σύγκριση και αυτό είναι ελάχιστα κολακευτικό για σένα.
Πρόκειται για αριστουργήματα που δεν επαναλαμβάνονται. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζουμε τις ταινίες αυτές ανεπανάληπτες και τους συντελεστές μοναδικούς.
Η άποψη ενός φίλου του κινηματογράφου και όχι κριτικού.
Μόνον ο έλεγχος και η δημοσίευση ισολογισμών
Για να υπάρχει διαφάνεια και χρήση οποιασδήποτε επιχορήγησης, ιδίως προς ομάδων εθελοντικής προσφοράς προς τρίτους, όπως είναι οι ΜΚΟ, ένας τρόπος υπάρχει.
Αφενός λογιστικός έλεγχος από Ορκωτούς λογιστές, αφετέρου δημοσίευση ισολογισμών. Είναι απορίας άξιον πως ουδέποτε οι φορολογούμενοι πολίτες είδαμε παρόμοια δημοσίευση στον Τύπο, αν και στον τόπο μας δραστηριοποιούνται πολλές ΜΚΟ, οι οποίες ασφαλώς διαχειρίζονται μεγάλα ποσά για την άσκηση της εθελοντικής προσφοράς τους προς τρίτους.
Όταν δεν υπάρχει έλεγχος και δεν επιβάλλεται η δημοσίευση ισολογισμών για να δουν και οι πολίτες πως χρησιμοποιούνται οι δημόσιες επιδοτήσεις, τότε άνετα μπορεί να εξέλθουν απορίες και αμφιβολίες.
Σε τελευταία ανάλυση, όταν κάποιος βρίσκεται σε πλήρη τάξη, όταν διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα, θα πρέπει ο ίδιος να επιζητεί τον έλεγχο και προπαντός την διαφάνεια.
Αυτό το διάστημα διεξάγεται μια ταυτοποίηση στο ζήτημα αυτό, για να μπει μια τάξη. Η διαχείριση δημοσίου χρήματος είναι λεπτή και υπεύθυνη υπόθεση και οποιοσδήποτε “άτακτος” οφείλει να λογοδοτεί.
Δεν πείθει, επιβάλλονται τομές
Για μια ακόμη φορά την τελευταία περίοδο πάλαι ποτέ κρατικός ΠΑΟΚ, που δεν επιτρέπεται να λείπει από την κορυφή, φύσει, θέσει και ουσία, δεν έπεισε τους πολυπληθείς οπαδούς τους, ούτε καν τους έδωσε ελπίδες και προοπτική για αποκατάσταση της ισχύος του.
Συνεπώς επιβάλλονται τομές και πιο αρμόδιοι γι’ αυτό είναι η διοίκηση και η τεχνική ηγεσία, γιατί στην τόπο μας, οι τεχνικοί της κερκίδας είναι πολύ περισσότεροι από τους καθ’ ύλην αρμόδιους.
Ούτως ή άλλως, οι λύσεις, οι τομές και οι επεμβάσεις είναι επιβεβλημένες. Αν μιλούσε για ένα κραταιό δυναμικό και δυνατό ΠΑΟΚ.
Αν όμως μιλούμε για μία συνήθη ποδοσφαιρική ομάδα, τότε όλα βαίνουν καλώς.
*Ο Στράτος Σιμιτζής είναι Δημοσιογράφος και Συγγραφέας. Από τα βιβλιοπωλεία διατίθεται η νέα συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: “Η αρχόντισσα του κάμπου”. Εκδόσεις “Μέθεξις”.
