του Στράτου Σιμιτζή*
Η Θεσσαλονίκη, χωρίς αμφιβολία, την γραφικότητα και την όμορφη εμφάνισή της, την οφείλει στο παραλιακό μέτωπο της το υγρό στοιχείο.
Όμως, αυτό το δώρο και προνόμιο, ουδεμία αρμόδια αρχή, το εκμεταλλεύθηκε για να το αξιοποιήσει στον βαθμό που θα έπρεπε. Αυτό δημιουργεί τη ζωηρή εντύπωση πως είτε το αγνοεί, είτε δεν ενδιαφέρεται για την αξιοποίησή του.
Αυτή την αδιαφορία την αντιλαμβάνεται κάποιος απ’ την εικόνα που παρουσιάζει η πόλη στο ζήτημα αυτό.
Μια μεγαλούπολη με συνεχή ροή ιστορίας δύο και πλέον χιλιετών, δεν διαθέτει κλασικό συντριβάνι, που να κοσμεί την περιοχή και να προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα.
Το ωραίο είναι πως ούτε η Ιστορική Πλατεία μαι περιοχή Συντριβάνι διαθέτει έστω και έναν εντυπωσιακό πίδακα ύδατος.
Πριν από πολλά χρόνια στην Πλατεία Λευκού Πύργου όταν η κίνηση διεξαγόταν κυκλικώς, λειτουργούσε εντυπωσιακό συντριβάνι που κοσμούσε και ομόρφυνε την περιοχή.
Η νέα κυκλοφοριακή διαμόρφωση, έφερε και το τέλος του σιντριβανιού.
Οι παλαιότεροι θυμούνται πόσο εντυπωσιακή και ελκυστική ήταν η ιστορική Πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα με τεράστιο συντριβάνι της.
Δυστυχώς, αυτή η κακοδαιμονία που χρόνια τώρα έχει καταλάβει την κατά καιρούς δημοτική αρχή, φαίνεται πως συνεχίζεται και μόνον μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί η αδιαφορία της για την αξιοποίηση του υγρού στοιχείου.
Και όμως η αισθητική της πόλης θα άλλαζε ριζικά, αν δύο τρεις κεντρικές πλατείες ή σημεία διέθεταν συντριβάνι. Στην Ευρώπη, αλλά και την υπόλοιπο κόσμο, δεν υπάρχει μεγαλούπολη που να μην διαθέτει αριθμό εντυπωσιακών σιντριβανιών.
Άραγε, εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη πότε θα αξιοποιήσουμε το υγρό στοιχείο;
Φαίνεται πως μονίμως μας διαφεύγει ότι σ’ αυτό οφείλουμε την γραφικότητα και την ομορφιά της, για να αναφέρουμε παράλληλα και τους τομείς της ναυτιλίας και της επιχειρηματικότητας εν γένει.
Της γλώσσας τα περίεργα
Στην γλώσσα μας υπάρχουν πολλές φράσεις οι οποίες συγχρόνως περιέχουν άρνηση και κατάφαση ή αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες λέξεων.
Και όμως αυτές έχουν καθιερωθεί και χρησιμοποιούνται σε καθημερινή βάση.
Πόσες φορές δεν ακούμε να λένε “πάμε πουθενά να πάρουμε τίποτα”
Μια φράση που έχει θετική πρόθεση και όμως περιλαμβάνει δύο αρνήσεις.
Μήπως την ίδια απορία δεν εκφράζει η φράση “άκου να δεις”. Δύο αισθήσεις με εκ διαμέτρου αντίθετα αισθητήρια όργανα.
Στο ίδιο μήκος κινείται και η φράση “κάθισε όρθιος”.
Όμως και οι πιο απλές και καθημερινές όπως “στάσου, να δεις”, “βιάσου λιγάκι”, “πολύ αργείς” και τόσες άλλες έχουν ενταχθεί στο ημερήσιο λεξιλόγιο μας και το χρησιμοποιούμε κατά καιρόν.
Εξ άλλου, αντιθέσεις εκφράζει και το αρχαϊκό “σπεύδε βραδέως” με διαφορετική ερμηνεία.
Ασχέτως κι αν έχουμε φραστικές και εννοιολογικές αντιθέσεις, ο λαός έχει προ πολλού υιοθετήσει τις φράσεις αυτές και τις χρησιμοποιεί με άνεση και χωρίς προβληματισμό.
Είναι από τα πολλά περίεργα της γλώσσας αντιφάσεις, αντιθέσεις και τα συναφή.
Ακόμη εκεί είμαστε!!
Περίπου δύο χρόνια τώρα ακόμη και οι … γάτες θα έπρεπε να γνωρίζουν την αναγκαιότητα του εμβολιασμού εναντίον του Covid-19, εν τούτοις τα ενημερωτικά και παραινετικά τηλεοπτικά σποτάκια προς τον κόσμο αυτό παίρνουν και δίνουν όπως φυσικά και οι συστάσεις εκπροσώπων της Κυβέρνησης, της Εκκλησίας και της επιστήμης.
Όμως η συνεχιζόμενη καμπάνια ένα μόνο μπορεί να υποδηλοί. Πως ακόμη υπάρχουν πολλοί Έλληνες που δεν εννοούν να το καταλάβουν.
Τώρα δεν εννοούν, δεν θέλουν ή θεωρούν πως με τον τρόπο αυτό κάνουν αντίσταση, αυτό το ξέρουν οι ίδιοι.
Έτσι, κοντά στους τόσους κατά καιρούς, αντιστασιακούς, ουσία ή κατά δήλωσις, γνήσιους ή γιαλαντζί έχουν προστεθεί και οι αντιστασιακοί κατά του εμβολιασμού.
Πάντως το να υπενθυμίζεις τους Έλληνες ακόμη τόσο έντονα για ένα παγκόσμιο κίνδυνο, πάει πολύ, πάρα πολύ.
Εκτός αν στην περίπτωση των βραδυπορούντων ισχύει ρήση “ή επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης”.
*Ο Στράτος Σιμιτζής είναι Δημοσιογράφος και Συγγραφέας. Από τα βιβλιοπωλεία διατίθεται η νέα συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: “Η αρχόντισσα του κάμπου”. Εκδόσεις “Μέθεξις”.
