του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
μέλους; Τη; ΠΓ της ΔΗ.ΠΟ.Σ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»
Κάποτε υπήρχαν και αναστολές. Υπήρχε έστω το δέος του πιθανού πολιτικού κόστους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε μπροστά σε αυτό. Το αγνόησε… Κυρίως όταν εγκληματούσε…
Η κοινωνία προσαρμόζεται… Εξοικειώνεται με την ιδέα πως συνιστά κανονικότητα ένα περιβάλλον όπου πλέον “δεν υπάρχουν όρια”. Σε τίποτε… Ούτε και στην μειοδοσία…
Ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο μπορεί να ανατραπεί. Το “κεκτημένο” του “αδίστακτου”όμως θα μείνει. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Διότι το “αντίπαλο δέος” των ανάλγητων με το τραβεστί πρόσωπο, είναι οι ανάλγητοι με το αποκρουστικό παρελθόν…
Σε αυτό το φαύλο πολιτικό περιβάλλον, παραμένουν ανεξόφλητα γραμμάτια και υπογραφές εξευτελισμένων σε λευκές επιταγές. Και ένας από τους φέροντες αυτές τις επιταγές, είναι η Τουρκία. Μια Τουρκία που βρίσκεται ήδη στον γκισέ έτοιμη να εξαργυρώσει…
Ας μην έχουμε αυταπάτες λοιπόν. Δεν υπάρχει προσφορά εναλλακτικών λύσεων, από αυτούς που ερωτοτροπούν με την επιχορήγηση. Η διαφορετική δυνατότητα διαχέεται μέσα στην κοινωνία.
- Στην οργή των θυμωμένων…
- Στην αγνότητα του πατριωτισμού της…
- Στην αξιοπρέπεια όλων αυτών που αρνήθηκαν να βάλουν την ψυχή τους υποθήκη ή πολύ περισσότερο να την παραδώσουν στην φαυλότητα και στον συμβιβασμό…
Την πραγματική εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη η κοινωνία και η πατρίδα μας, οφείλουμε να την δημιουργήσουμε, πάνω από τα ερείπια ενός συστήματος που καταρρέει και σέρνεται στον βούρκο της δουλοπρέπειας και της ανυποληψίας. Οφείλουμε να την δημιουργήσουμε…
- Με άλλους κανόνες…
- Με διαφορετικό κώδικα πολιτικής αξιοπρέπειας…
- Στην βάση ενός διαφορετικού συστήματος αξιών…
Να την δημιουργήσουμε…
- Όχι για να χαϊδέψει, αλλά για να ξεσηκώσει την κοινωνία που τελεί υπό παράλυση…
- Όχι για να καθησυχάσει, αλλά για να προειδοποιήσει με σαφήνεια για όλα όσα είναι μπροστά και απειλούν τη χώρα με ακρωτηριασμό στο άμεσο μέλλον…
Όχι για να πουλήσει πέτσινη “υπευθυνότητα” και γιαλατζί “αντιλαϊκισμό”, αλλά για να καταδείξει το ρεαλισμό και τον οδικό χάρτη της ανατροπής που θα ενεργοποιήσει το ντόμινο που τρέμουν.
Η πραγματική πρόκληση επομένως, δεν είναι να πιστώσουμε με καινούρια αποθέματα ανοχής τους συμβιβασμένους, παραδίδοντας τα μυαλά των ανθρώπων στην λαγνεία της αυταπάτης και της συνειδητής εξαπάτησης.
Η πραγματική πρόκληση είναι να δραπετεύσουμε συντεταγμένα από αυτήν την φαυλότητα και να ενεργοποιήσουμε αμετάκλητα την διαδικασία της πολιτικής δημιουργίας δυνάμεων που δεν διεκδικούν μερίδιο στην διαχείριση, αλλά ρόλο στην διεργασία της πολιτικής ανατροπής.
