ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ποιος Έλληνας, της Κύπρου ή της Ελλάδος, διαφωνεί με την πιο πάνω σοβαρή επισήμανση; Ανήκει στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Χριστοδουλίδη. Μιλώντας σε χοροεσπερίδα τουΣυνδέσμου Αξιωματικών Κυπριακού Στρατού(30/1/2024), είπε:
«Η ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης τηςΚυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι ένα θέμα στο οποίουπάρχει η οποιαδήποτε διαφωνία ανάμεσα στηνΚυβέρνηση και τα κόμματα, είναι ενδεχομένως τομόνο θέμα στο οποίο υπάρχουν κοινές θέσεις, κοινέςπροσεγγίσεις. Και αυτή είναι η ορθή προσέγγιση, διότιμιλάμε για ένα κράτος που βρίσκεται υπό κατοχή τατελευταία 50 χρόνια».
Ένα κυπριακό ευρωπαϊκό κράτος, που «επιδιώκει όχιμε λόγια αλλά με πράξεις να βρίσκεται στον σκληρόπυρήνα της ΕΕ, ο οποίος περνά μέσα από τηνενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της ΕΕ, κάτι πουη Κυπριακή Δημοκρατία υποστηρίζει ένθερμα».
Ποιος διαφωνεί και πάλι με τα πιο πάνω; Αναφερόμενος στην προηγούμενη θέση του ωςΥπουργός Εξωτερικών, και πόση περηφάνια ένιωθεόταν συναντούσε ομολόγους του της Αιγύπτου, τουΙσραήλ και της Ιορδανίας, και του μιλούσαν για τουψηλό επίπεδο των Κυπρίων αξιωματικών, ο Ν. Χριστοδουλίδης πρόσθεσε:
«Δεν μπορείς να έχεις μιαν ισχυρή, μιαν αξιόπιστηεξωτερική πολιτική αν αυτή δεν συνοδεύεται απόμιαν ισχυρή αποτρεπτική ισχύ. Και στο σημερινόμεταβαλλόμενο περιβάλλον η εξωτερική πολιτικήταυτίζεται άμεσα με την αμυντική πολιτική, με τιςικανότητες του κράτους στα θέματα της άμυνας καιτης ασφάλειας».
Αλληλούια! Ηχήστε οι σάλπιγγες για ορθές θέσειςτου Κύπριου Προέδρου για την άμυνα. Προεκλογικά, είχε εξαγγείλει (29/11/2022) όχι μια, όχι δυο, αλλά 26 προτάσεις για την άμυνα και τηνασφάλεια της Κύπρου. Αυτές κωδικοποιούνταν σεπέντε πολιτικές: 1.- Ενίσχυση ΑποτρεπτικήςΙκανότητας, 2.- Ισχυρές Συνεργασίες –Αναβαθμισμένος Ρόλος της Κύπρου, 3.- ΣύγχρονοςΗμιεπαγγελματικός Στρατός, 4.- ΟυσιαστικήΕφεδρεία και Εθνοφυλακή και, 5.- ΑντιμετώπισηΕκτάκτων Αναγκών.
Ο Κύπριος Πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι θα εκπονηθείΣτρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, που θα συνταχθείαπό το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, με στόχο«την υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος τηςΕθνικής Φρουράς, στοχεύοντας σε θεσμοθετημένεςσταθερές δαπάνες επί του ΑΕΠ ύψους τουλάχιστον2%. Με εκσυγχρονισμό ή και αντικατάσταση παλαιώνοπλικών συστημάτων της Εθνικής Φρουράς, παράλληλα με την προμήθεια καινούργιωνσυστημάτων που θα ενσωματώνουν τις νέεςτεχνολογίες, με προτεραιότητα την ενίσχυση τουπολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίαςτης Εθνικής Φρουράς».
Τέτοια Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ακόμα ναδούμε… Ούτε βλέπουμε υλοποιούμενη την άλληδέσμευσή του ότι ΘΑ μελετήσει «σε συνεργασία μετην Ελλάδα την προοπτική ουσιαστικής αναβίωσηςτου Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού ΧώρουΚύπρου–Ελλάδας, σε επιχειρησιακό επίπεδο». Προεκλογικά φούμαρα αναξιότητας! Θαανατρέξουμε σε έναν βαθύτατο γνώστη τωναμυντικών θεμάτων, τον Φοίβο Κλόκκαρη, αντιστράτηγο ε.α., πρώην υπουργό Άμυνας επίπροεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου.
Σε μόλις πρόσφατη ανάλυσή του (26/1/2024), επισημαίνει για πολλοστή φορά ότι η στρατιωτικήισχύς της Κυπριακής Δημοκρατίας «είναιαποδυναμωμένη». Αναφέρει, επίσης, τη μεγάλησυμπίεση των προϋπολογισμών άμυνας, τηναδικαιολόγητη μείωση της θητείας σε ένα κράτοςυπό κατοχή και την ολέθρια σύγκλιση στιςσυνομιλίες «να αφοπλισθεί το κυπριακό κράτος μετάτη λύση, όπως προέβλεπε και το Σχέδιο Ανάν. Τοδόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) είναιανενεργό από το 2000 και η Τουρκία κυριαρχεί στονθαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου–Ρόδου». Καιπροσθέτει καταγγελτικά:
«Στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, η παρούσαΚυβέρνηση δεν τήρησε την προεκλογική δέσμευση τουΠροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας να ενισχύσειτην αποτρεπτική ικανότητά της:
(1) Δεν τηρήθηκε η δέσμευση για αύξηση τουπροϋπολογισμού άμυνας σε ποσοστό 2% επί του ΑΕΠ. Ο ΠΥ άμυνας του 2024 περιορίσθηκε στο ανεπαρκέςποσοστό του 1,8%.
(2) Με πρόταση νόμου της Κυβέρνησης, πουυπερψηφίσθηκε από τη Βουλή (μόνο δύο βουλευτέςενός κόμματος την καταψήφισαν), μειώθηκε οσυντελεστής έκτακτης εισφοράς για την άμυνα από το30% στο 17%, σε μια περίοδο που η τουρκική απειλήμεγεθύνεται και οι ανάγκες εκσυγχρονισμού των μέσων της ΕΦ αυξάνονται.
(3) Έγινε λανθασμένος χειρισμός της κρίσης στηνπεριοχή του χωριού Πύλα».
Τι πρέπει να γίνει, που μέχρι σήμερα δεν έγινε, ώστενα ανακοπεί η πορεία τουρκοποίησης της Κύπρου; ΟΦ. Κλόκκαρης εισηγείται:
«(1) Να ενισχυθεί επειγόντως η στρατιωτική ισχύςτης Κύπρου (ΕΦ–ΔΕΑΧ–συμμαχίες),
(2) να απορριφθεί η λύση Διζωνικής ΔικοινοτικήςΟμοσπονδίας, να επανατοποθετηθεί το Κυπριακόστην ορθή βάση του ως θέματος εισβολής, κατοχής, εποικισμού, εθνοκάθαρσης και
(3) να τεθεί φραγμός στη δημογραφική αλλοίωση.Προϋποθέσεις για την αναθεώρηση: (1) Ησυνειδητοποίηση των θανάσιμων κινδύνων από τηνεπιθετικότητα της Τουρκίας και την υποστήριξηεφαρμογής λύσης ΔΔΟ, (2) η κατανόηση της αξίαςτης στρατιωτικής ισχύος (παραγωγός ασφάλειας) για την επιβίωσή μας και η αύξηση των χρηματικώνπόρων προς ενίσχυσή της. Η μόνη ελπίδα νααπαλλαγούμε από την τουρκοβρετανική ΔΔΟ, στηνοποία είναι εγκλωβισμένες η Κυβέρνηση και οιπολιτικές ηγεσίες των περισσοτέρων κομμάτων, είναιη αφύπνιση του λαού. Αν ο λαός ενημερωθείαντικειμενικά και διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις πουτου καλλιεργούν ότι “η ΔΔΟ επανενώνει την Κύπροκαι αποτρέπει την διχοτόμηση”, θα ανατρέψει αυτήντη λύση, που οδηγεί στην τουρκοποίηση τηςΚύπρου».
Ποιοι θα αφυπνίσουν τον λαό; Η Αννίτα Δημητρίου, πρόεδρος του πάλαι ποτέ εθνικόφρονος ΔΗΣΥ, πουθα μας κάνει μαθήματα για τα… «θετικά» τηςαγγλοτουρκοδιζωνικής ανωμαλίας; Ή μήπως οδιζωνιστής ΓΓ του ΑΚΕΛ ή ο με «σωστόπεριεχόμενο» πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Ν. Παπαδόπουλος; Ο διζωνιστής ΠρόεδροςΧριστοδουλίδης δεν έχει υλοποιήσει τίποτε από όσαμε αταλάντευτη συχνότητα και αγωνία προειδοποιείο Φ. Κλόκκαρης. Αντίθετα, παρά τις προεκλογικέςδιακηρύξεις του και για πέντε πυλώνες τηςεξωτερικής πολιτικής (17/12/2022), πρότεινε 14 μονομερή ΜΟΕ προς τους Τ/κυπρίους, για να τουςδελεάσει και να κατευνάσει το ερντογανικό θηρίο, επειδή καίγεται ασυγκράτητα για συνομιλίες «απόεκεί που μείναμε στο Crans Montana».
Η εξωτερική πολιτική είναι στο μεταίχμιο τηςεσωτερικής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων(Hill, Foreign Policy in International Relations). Καιόπως ο Raymond Aron προσδιόρισε: «Το πρόβληματης εξωτερικής πολιτικής είναι το διπλό πρόβληματης ατομικής και συλλογικής επιβίωσης». Ηατομική και συλλογική επιβίωση του κυπριακούΕλληνισμού εξαρτάται από ισχυρή άμυνα ωςπαραγωγού ασφάλειας έναντι της τουρκικήςεπιβουλής. Ισχυρή άμυνα στηρίζει και ενισχύειαξιόπιστη και σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Αυτές τις απλές αλήθειες η πολιτική ηγεσία τηςΚύπρου αρνείται να τις κατανοήσει. Δεν θέλειισχυρή άμυνα, επειδή δεν είναι ικανή να ασκήσειαξιόπιστη, σοβαρή εξωτερική πολιτική. Βολεύεταιμε την αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία, πουοδηγεί στην τουρκοποίηση της Κύπρου.
