Μάρτιος 16, 2020. 12:33
Το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό μέρος, σε μια από τις κορυφές της οροσειράς της Κερύνειας. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια του Βυζαντίου και των Σταυροφόρων, που χρησιμοποίησαν το γραφικό αυτό φρούριο για να ελέγξουν το πέρασμα.
Το 1974, οι αρχαίες οχυρώσεις χρησιμοποιήθηκαν και πάλι για τον επιδιωκόμενο σκοπό τους – κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όταν η δύναμη αποβίβασης της Τουρκίας, που έφτασε από την ηπειρωτική χώρα μαζί με τοπικές παραστρατιωτικές ομάδες τούρκων εθνικιστών, κατέλαβε το αρχαίο λιμάνι της Κερύνειας, μετονομάζοντάς το με τον δικό της τρόπο – σε Γκίρνε.
Η όμορφη μικρή πόλη έγινε μέρος της μη αναγνωρισμένης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και ο περισσότερος τοπικός πληθυσμός – Έλληνες και Μαρωνίτες (Χριστιανοί Άραβες) – έφυγαν μαζικά νότια, αφήνοντας τα σπίτια τους για πάντα.
Τώρα παρομοιάζει σαν ένα μνημείο κοντά στο κάστρο. Δίπλα βρίσκεται η βάση των τουρκικών ειδικών δυνάμεων, που φυλάσσουν ένα στρατηγικά σημαντικό βουνό.
Περιβάλλεται από έναν φράκτη με συρματόπλεγμα, στην οποία έχουν τοποθετηθεί πινακίδες που απαγορεύουν τη φωτογράφηση.
Όταν ξημέρωσε για τα καλά, παρατηρήσαμε την κίνηση γύρω- παραστρατιωτικοί ντυμένοι με ρούχα καμουφλάζ έχοντας τουφέκια και καραμπίνες είχαν την προσοχή τους στην απομονωμένη οροσειρά.
Προφανώς, υπήρχε κάτι εκεί σαν μια επείγουσα στρατιωτική συνάθροιση. Μετά από λίγο εμφανίστηκε στο δρόμο ένα τζιπ του στρατού. Ένας αξιωματικός βγήκε από αυτό, ο οποίος ανέφερε ότι η περιοχή ήταν κλειστή λόγω στρατιωτικών ασκήσεων και ότι όλα τα μη εξουσιοδοτημένα άτομα έπρεπε να φύγουν αμέσως από τα υψώματα που ήταν δίπλα στο κάστρο.
Η νευρικότητα της κατάστασης που επικρατούσε τις τελευταίες ημέρες στην Κατεχόμενη Κύπρο οφειλόταν σε γεγονότα στη γειτονική Συρία, όπου αυξήθηκε η αντιπαράθεση μεταξύ του τουρκικού στρατού, των ισλαμικών ομάδων που τις υποστηρίζει και των στρατευμάτων της κυβέρνησης Μπασάρ αλ Άσαντ, η οποία υποστηρίζεται από τη Ρωσία και το Ιράν.
Η μη αναγνωρισμένη τουρκική δημοκρατία (ΤΔΒΚ) βρίσκεται γεωγραφικά πολύ κοντά στο πεδίο των γεγονότων – απέχει μόνο 65 χιλιόμετρα από την ίδια την Τουρκία και με καλή ορατότητα φαίνονται οι ορεινές ακτές της από την Κερύνεια.
Η Συρία είναι λίγο πιο μακριά – 100 χιλιόμετρα, αλλά αυτή δεν είναι η μεγαλύτερη απόσταση για τους ανθρώπους που φεύγουν από τον πόλεμο.
Και οι καπετάνιοι από την Κερύνεια, που κάποτε ήταν γνωστή βάση πειρατών της Μεσογείου, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κερδίζουν επιπλέον χρήματα μεταφέροντας παράνομους μετανάστες, προσπαθώντας να τους μεταφέρουν κρυφά στα ελληνικά νησιά της Ρόδου και της Κω.
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτήν την ίδια θαλάσσια διαδρομή έκανε το περίφημο πλοίο «Κερύνεια» του 4ου π.Χ. αιώνα – το μοναδικό επιβλητικό αρχαίο πλοίο που εκτίθεται σήμερα στο τοπικό μουσείο και θεωρείται το εθνικό σύμβολο ολόκληρης της Κύπρου- μάλιστα η εικόνα του διακοσμεί το ένα σεντς του ευρώ που κόπηκε στο νότιο τμήμα του νησιού.
Ορισμένες φορές τα (λαθρομεταναστευτικά) σκάφη εμποδίζονται να προσεγγίσουν στην Κύπρο. Στο τέλος του περασμένου έτους, η Frontex κράτησε ένα σκάφος που μετέφερε 122 παράνομους μετανάστες από τη Συρία, μεταξύ των οποίων υπήρχαν μικρά παιδιά. Και τον περασμένο Δεκέμβριο καταδικάστηκαν πέντε Κύπριοι λαθρέμποροι στην Κύπρο, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για εμπορία και παράνομο λαθρεμπόριο μεταναστών στη ανατολική Μεσόγειο.
 |
| Το αρχαίο πλοίο της Κερύνειας- αναπαράσταση |
Οι τουρκικές αρχές αντιδρούν σε αυτήν τη λαθρομετανάστευση πολύ ρεαλιστικά, δηλαδή, ανάλογα με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.
Μερικές φορές καθυστερούν τα σκάφη που είναι γεμάτα με ανθρώπους, τα ρυμουλκούν πίσω στην ηπειρωτική χώρα και μερικές φορές δεν τα εμποδίζουν να εισέλθουν στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας – όπως φημολογείται ότι συμβαίνουν σε αυτήν την περιοχή όλες τις τελευταίες μέρες.
Οι αρχές του Ψευδοκράτους, κατά κανόνα, δεν τιμωρούν τους καπετάνιους των σκαφών του λαθρεμπορίου. Πιστεύεται ότι βοηθούν τους συμπατριώτες τους και το σημαντικότερο, όλοι καταλαβαίνουν ότι οι απόγονοι των πειρατών πρέπει κάπως να κερδίσουν χρήματα στις ειδικές συνθήκες που βιώνει το Ψευδοκράτος, απομονωμένο από οικονομική και πολιτική άποψη, όπου ο πληθυσμός ζει από τουρίστες που προέρχονται από το νότιο τμήμα της Κύπρου.
Επιπλέον, η ίδια η Άγκυρα διευκολύνει τη μετακίνηση πληθυσμού από την ηπειρωτική χώρα προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των κατοίκων του ελεγχόμενου τμήματος του νησιού που χωρίστηκε μετά το 1974.
Εξάλλου, οι πόλεις και τα χωριά της (κατεχόμενης) Βόρειας Κύπρου δεν έχουν ακόμη ανακάμψει από το μαζικό διωγμό του ελληνικού πληθυσμού, που υπήρξε θύμα εθνοκάθαρσης ευρείας κλίμακας στα εδάφη που καταλήφθηκαν κατά την εισβολή των Τούρκων.
Αυτό είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στην πόλη της Αμμοχώστου, την οποία οι Τούρκοι λένε Γκαζιμαγκούσα.
Πρόκειται για την αρχαία πρωτεύουσα των σταυροφόρων, που κυβέρνησε η γαλλική δυναστεία Λουσινιάν. Είναι διάσημη για τον καθεδρικό ναό που μετατράπηκε σε τζαμί, που αντιγράφηκε από τη βασιλική της Ρώμης και τα γραφικά ερείπια πολυτελών γοτθικών κτιρίων μεσαιωνικών χρόνων.
Αλλά τώρα οι άνθρωποι έρχονται εδώ για να δουν άλλα ερείπια, γνωστά σε όλο τον κόσμο.
Πρόκειται για την εγκαταλελειμμένη συνοικία Βαρώσια – ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, κλαμπ, κτίρια κατοικιών που βρίσκονται στις ακτές μιας θαυμάσιας παραλίας, όπου η Μπριζίτ Μπαρντό και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ αγάπησαν.
Ο τουρκικός στρατός ανάγκασε τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την πόλη μέσα σε 24 ώρες – ωστόσο, η περιουσία μιας πλούσιας τουριστικής περιοχής ανήκε σε πολίτες από όλο τον κόσμο και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ειδικό ψήφισμα που απαγόρευσε τη χρήση των κτιρίων που είχαν καταληφθεί.
«Οι προσπάθειες για την κατοίκηση οποιουδήποτε τμήματος της συνοικίας Βαρώσια από οποιονδήποτε άλλο εκτός από τους κατοίκους της είναι απαράδεκτες», αναφέρει το κείμενο αυτού του εγγράφου.
Και τα διεθνή δικαστήρια διώκουν τους καταληψίες που έχουν εγκατασταθεί σε σπίτια άλλων ανθρώπων.
Βαδίσαμε στην περίμετρο της περιφραγμένης περιοχής, όπου υπάρχουν επιγραφές που απαγορεύουν κάθε φωτογραφία ή βιντεοσκόπηση – και στη διάσημη παραλία υπάρχουν ειδικοί πύργοι από τους οποίους οι Τούρκοι στρατιώτες αναζητούν τουρίστες που φωτογραφίζουν τα ερείπια.
Άδεια επί μισό αιώνα, η Βαρώσια, μου θυμίζει περισσότερο το γνωστό Πρίπιατ – με τη διαφορά ότι η ακτινοβολία (ραδιενέργειας) αντικαθίσταται εδώ από αόρατες ακτίνες ανθρώπινου μίσους και εχθρότητας.
Οι Δυτικοί δημοφιλείς Σκηνοθέτες δεν αφιερώνουν για εδώ τηλεοπτικές εκπομπές, για να μην προσβάλλουν (την Τουρκία) έναν σύμμαχο στο στρατιωτικό μπλοκ του ΝΑΤΟ και να μην διαφημίζουν τον ασυνείδητο ρόλο των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, οι οποίοι ήταν οι πραγματικοί διακινητές των τραγικών γεγονότων του 1974 – πιέζοντας τους εθνικιστές εκατέρωθεν στα μέτωπά τους.
Σύμφωνα με τους ίδιους τους Κυπρίους, η Άγκυρα προσπαθεί να εφαρμόσει στο Ιντλίμπ και το Αφρίν το ίδιο σχέδιο που εφαρμόστηκε κάποτε σε αυτό το νησί – δημιουργώντας μια εντελώς ανεξάρτητη κρατική οντότητα εκεί, προκειμένου να προσπαθήσει στη συνέχεια να αφομοιώσει αυτά τα εδάφη ως μέρος του έργου της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι μυστικό ότι στα σχέδια της Τουρκίας εδώ και καιρό ήταν να εισβάλει στη Συρία.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι τέτοιες συγκρούσεις (για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) οδηγούν σε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών για να αποφύγουν τη σύγκρουση και έτσι δημιουργείται το μέγα πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών που ταλανίζει πολλές χώρες.
