Του Παντελή Σαββίδη
Κανένα από τα αγωνιώδη ερωτήματα που έχουν τεθεί μέχρι στιγμής δεν έχει απάντηση οδηγώντας σε ένα αδιέξοδο τέλμα τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη.
Μέσα στην τραγωδία που βιώνουν οι κάτοικοι της περιοχής, θεωρείται ευτύχημα η μη άμεση, ισοπεδωτική αντίδραση του Ισραήλ στο χτύπημα της Χαμάς, γεγονός σπάνιο καθότι δεν φημίζεται για την αυτοσυγκράτησή του.
Κυριάρχησαν, φαίνεται, οι στρατιωτικές δυνάμεις που ζήτησαν χρόνο να προετοιμαστούν καθώς, η μακρά πολιτική κρίση αποδιοργάνωσε και την στρατιωτική ετοιμότητα μιας χώρας που εξ ορισμού βρίσκεται επι ποδός πολέμου.
Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι επιμένουν στην προετοιμασία για εισβολή στη Γάζα αλλά, πέραν των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων που επισημαίνουν πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, και ο πρόεδρος Μπαϊντεν συνέστησε στην ηγεσία του να μην κάνει το λάθος που έκαναν οι Αμερικανοί ύστερα από την κατάρριψη των δίδυμων πύργων.
Οι Αμερικανοί αντέδρασαν θυμικά με αποτέλεσμα να εμπλακούν σε έναν ατέρμονα πόλεμο στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Συρία, να φύγουν με ταπεινωτικό τρόπο από το Αφγανιστάν και να είναι μπλεγμένοι ακόμη και σήμερα στο μεσανατολικό τέλμα.
Επί πλέον, είναι αβέβαιο αν το Ισραήλ θα μπορούσε να πετύχει σήμερα τις νίκες του παρελθόντος καθώς στο πάζλ της περιοχής έχουν εμπλακεί και άλλοι δρώντες όπως η Χεζμπολάχ του Λιβάνου της οποίας η δύναμη και οι ικανότητες είναι υπολογίσιμα μεγέθη, το Ιράν που εξέφρασε τη βούληση εμπλοκής με δικές του περιφερειακές δυνάμεις αν το Ισραήλ πραγματοποιήσει την εισβολή και άλλοι μικρότεροι αλλά αποφασιστικοί δρώντες που έχουν σχέση με την πολυπλοκότητα του ισλαμιστικού κινήματος.
Εκείνο, όμως, που ανησυχεί περισσότερο τους διεθνείς δρώντες και ευρύτερες δυνάμεις της περιοχής είναι να ξεφύγουν οι εξελίξεις από την τοπικότητά τους και να προκληθεί ένα περιφερειακό ντόμινο με απρόβλεπτη κατάληξη. Θα είναι το χειρότερο σενάριο το οποίο μπορεί να εμπλέξει ακόμη και χώρες όπως η Ελλάδα εκούσα άκουσα.
Οι Αραβικές χώρες τόσο αυτές που βρίσκονται πλησιέστερα στη Χαμάς όσο και εκείνες που είναι απομεμακρυσμένες από την πολιτική της αντιμετωπίζουν, ήδη, αντιδράσεις από τους πληθυσμούς τους για την στάση τους στο θέμα. Ακόμη και στην Δυτική Όχθη όπου βρίσκεται η Παλαιστινιακή αρχή υπήρξαν διαδηλώσεις τις τελευταίες ημέρες για συμπαράσταση στη Χαμάς.
Η Δύση (ΗΠΑ και ΕΕ) ανησυχεί για τις εξελίξεις στο εσωτερικό των φιλικά διακείμενων προς αυτήν αραβικών χωρών και δείχνει προσεκτική στις συστάσεις της προς το Ισραήλ, παρά την παρουσία δύο αμερικανικών αεροπλανοφόρων και άλλων δυτικών δυνάμεων στην περιοχή. Στόχος των δυνάμεων αυτών είναι να αποτρέψουν πιθανή συντονισμένη στρατιωτική επίθεση κατά του Ισραήλ και να το βοηθήσουν στις επιχειρήσεις του.
Σε πολιτικό επίπεδο κανέναν -ούτε το ίδιο το Ισραήλ-δεν συμφέρει μια εισβολή στη Γάζα διότι θα ανοίξει τον Ασκό του Αιόλου αλλά και στο θέμα αυτό το Ισραήλ βρίσκεται σε αδιέξοδο. Εκείνο που αμφισβητήθηκε με την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου ήταν η αποτροπή που με την δύναμη και την αποφασιστικότητά του επέβαλε το Ισραήλ στη Χαμάς.
Αν δεν αντιδράσει η αποτροπή πήγε περίπατο. Αν αντιδράσει μπλέκει και το ίδιο και εμπλέκει ευρύτερες δυνάμεις σε μια περιπέτεια με απρόβλεπτες εξελίξεις. Μπορεί να είναι και δυσάρεστες για όλους.
Διότι, πλέον η Χαμάς δεν είναι, απλώς, μια παλαιστινιακή δύναμη. Στη Χαμάς έχουν εισέλθει και συμμετέχουν διάφορες ισλαμιστικές ομάδες και το διακύβευμα έχει ξεφύγει προ πολλού από το να είναι ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Αυτό και να το δώσουν στη Χαμάς δεν είναι σίγουρο πως θα το δεχθεί. Η Χαμάς, μετεξέλιξη της παλαιστινιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, επιδιώκει την εξαφάνιση- όχι την συνύπαρξη- του Ισραήλ και η ιδεολογία της έχει πάψει προ πολλού να είναι κοσμική.
Κάτω από τα μάτια της δύσης έχει διαμορφωθεί τα τελευταία αρκετά χρόνια ένα δίκτυο ισλαμιστικών οργανώσεων των οποίων τα πλοκάμια δεν βρίσκονται, μόνο, στη Μέση Ανατολή. Το δίκτυο έχει διαχυθεί στην Ευρώπη και αποτελεί, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, τον φόβο και τον τρόμο ευρωπαϊκών κυβερνήσεων οι οποίες δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνια λανθασμένων πολιτικών οι οποίες, τώρα, πληρώνονται.
Το Ισλάμ στα κινήματα αυτά δεν είναι, απλώς, μια θεολογία. Έχει μετατραπεί σε ιδεολογική δύναμη επιβολής, πολιτικής και πολιτισμικής. Οι δυτικοί αρνούνται να καταλάβουν ότι τα πιο αιμοσταγή εγκλήματα γίνονται στο όνομα της θρησκευτικής πίστης. Αντί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο με έναν συνδυασμό αποφασιστικότητας και ευέλικτης ηπιότητας οι διάφοροι δυτικοί κοινωνιολογούντες, αναλίσκονται σε δευτερεύουσας σημασίας αναλύσεις, ενώ τα κράτη υποχωρούν στις μουσουλμανικές παραδόσεις και επιθυμίες.
Το ηθικό των δυτικών πολιτών πέφτει και οι δυτικές κοινωνίες βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδα που προκαλούν το τέλος των πλεονεκτημάτων που τις παρείχε η αποικιοκρατία και το τέλος του μονοπωλίου της τεχνολογίας.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια παγκόσμια ανακατάταξη, με διακύβευμα την παγκόσμια ηγεμονία.
Για τον κόσμο που θα αναδυθεί, είμαστε πολλοί. Είναι ο κόσμος της Τεχνητής Νοημοσύνης που θα βγάλει εκτός παραγωγικής διαδικασίας εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Δεν ενδιαφέρει τους πρωταγωνιστές αν θα μειωθούμε δραματικά.
Είναι στιγμές με διλήμματα σαν και εκείνα που το 1914 και το 1940 έθεσε στην ανθρωπότητα η άνοδος της Γερμανίας.
Από εκείνες τις κρίσεις βρεθήκαμε με τη μεριά των νικητών.
Και σήμερα ταχθήκαμε, ως χώρα, με σαφήνεια. Αλλά η έκβαση των εξελίξεων δεν είναι σαφής. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τον νικητή.
Κυρίως, να συνταχθούμε με όσους θέλουν να αποφύγουν έναν πόλεμο. Για να μην βρεθούμε σε δυσάρεστα και επικίνδυνα διλήμματα. Που μπορεί να μας στοιχήσουν πολύ ακριβά.
Τέλος, για μια γεωπολιτική ματιά στο περιβάλλον της μέσης Ανατολής και τις επιδιώξεις των δυνάμεων ας έχουμε υπόψη αυτά που έγραψε το γαλλικό ιστολόγιο diploweb:
Η Μέση Ανατολή χωρίζεται σε δύο γεωπολιτικές πλάκες που βρίσκονται σε τριβή κατά μήκος μιας γραμμής τεκτονικών ρωγμών που κάνει ζιγκ-ζαγκ από την Κύπρο μέχρι το Στενό του Ορμούζ μέσω του Λεβάντε και του Περσικού Κόλπου.
Η βόρεια πλάκα ελέγχεται τόσο από το Ιράν όσο και από τη Ρωσία, καθεμία από τις οποίες διεκδικεί την ηγεσία των ζωνών. Περιλαμβάνει το Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο και την Τουρκία, που προσχώρησαν σε αυτό κατά τη διαδικασία της Αστάνα.
Η νότια πλάκα κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες στηρίζονται στο Ισραήλ, την Αίγυπτο (κέντρο της Διώρυγας του Σουέζ) και τις μοναρχίες της Αραβικής Χερσονήσου.
Η αμερικανική ηγεσία, χωρίς να αμφισβητηθεί ανοιχτά, αποδυναμώνεται.
Η εμπλοκή της Ρωσίας έχει βαθύνει με τον αυξανόμενο ανταγωνισμό μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον και με τις αμερικανικές αποτυχίες στο Ιράκ και τη Συρία. Μπορεί να σημειωθεί ότι οι περιφερειακές εντάσεις ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς και τους Ρώσους δικαιολογώντας την παρουσία τους και τον ρόλο τους ως χορηγών, προμηθευτών όπλων και υποστήριξης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι δύο δυνάμεις γνωρίζουν, ωστόσο, ότι αυτή η ένταση δεν πρέπει να αυξηθεί με κίνδυνο να προκαλέσει πυρκαγιά που θα αποδεικνυόταν πολύ επιζήμια για τις ίδιες και για την περιφερειακή τους επιρροή».
Σπουδαία ανάλυση! Συγχαρητήρια κ. Σαββίδη.
Να προσθέσω κάτι: την Φορμόζα να φοβόμαστε.
Αν γίνει οτιδήποτε εκεί, θα έχουμε μπροστά μας επισήμως τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έστω και χωρίς κατά μέτωπον επιθέσεις μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων.
Λεπτομερής περιγραφή της υφισταμένης γεωπολιτικής καταστάσεως , η οποία όμως δεν προοιωνίζει ούτε προδικάζει Παγκόσμιο-έστω μίνι- πόλεμο .
Δεν ζούμε την πληγωμένη Γερμανία μετά τις Βερσαλλίες, ούτε μπορεί να συγκρίνουμε τους μεθοδικούς και πατριώτες Γερμανούς και το κυριότερο τον Χίτλερ που τους γοήτευσε, με οποιονδήποτε ηγέτη της Χαμάς, που διοικεί την μικρή και εύκολα ελεγχόμενη Λωρίδα της Γάζας από το 2008 δικτατορικά , χωρίς ερείσματα στους άτυχους Παλαιστινίους ,που αφέθηκαν στη μοίρα τους πρώτα από όλους τους άλλους Άραβες και στη συνέχεια από το Ισραήλ και την ην Δύση , η οποία τώρα στέλνει την μαζικότερη ανθρωπιστική βοήθεια-τα βλέπουμε στις τηλεοράσεις- και θα αλλάξει ,εφόσον πούνε και υπογράψουν όλοι οι Παλαιστίνιοι το ”απεταξάμην τον Σατανά”-Χαμάς.
Η χθεσινή συγκέντρωση πολλών ηγετών-ιδίως Αράβων- μέχρι και της ΥΠΕΞ της Ιαπωνίας στο Κάϊρο ”δεν μυρίζει” προετοιμασία πολέμου.
Βέβαια οι φρενοβλαβείς πάντα υπάρχουν ,αλλά αυτήν την φορά μετά το Ουκρανικό , που πέρασε τις 600 μέρες πολέμου ”θα φάει πολύ ξύλο” όποιος μπει στο φρενοκομείο .
Το Ισραήλ που αυτοσυγκρατείται λόγω της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος , θα καταλάβει ζωτικό στρατιωτικά χώρο στην βόρεια πλευρά της Λωρίδας της Γάζας , την οποίαν θα ανασυγκροτήσει (και με κεφάλαια της Δύσης και όχι μόνο) ”υποδειγματικά” στρατοκρατώντας την .
ΤΗΝ ΧΑΜΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ”ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ”.
Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΌΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΕΞΥΠΝΑ ΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ.
ΕΥΧΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΥΤΗ Η ΠΛΗΓΗ .
Για το αν υπάρχουν πιθανότητες να γίνει ένας ΠΠ, έστω και μίνι ΠΠ, κανείς δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει με σιγουριά. Ο Αριστοτέλης στην Ποιητική του συμβουλεύοντας τον δραματουργό τονίζει ότι θα πρέπει να παρουσιάζει τα δυνατά ως πιθανά, που σημαίνει ότι εφόσον έχει γίνει κάτι τέτοιο, πχ. ο ΠΠ–δυνατό–μπορεί να παρουσιαστεί και ως πιθανό–να επαναληφθεί–και όχι τα πιθανά ως δυνατά–πχ. η εισβολή αιμοσταγών εξωγήινων ή ο καθολικός ξεσηκωμός των γυναικών με άγριες διαθέσεις ενάντια στους άντρες.
Ζητούμενο ωστόσο είναι το είδος αυτού του Πολέμου. Στους προηγούμενους ΠΠ, αν εξαιρέσει κανείς το Ναζιστικό αφήγημα περί παγκόσμιας Σιωνιστικής συνωμοσίας και πισώπλατου μαχαιρώματος, τα κράτη που ενεπλάκησαν δεν είχαν, εκτός ίσως από τις ΗΠΑ που φιλοξενούσαν στο εσωτερικό τους ένα ορισμένο αριθμό Ιαπώνων, το πρόβλημα της ύπαρξης μεγάλων μαζών από θρησκευτικούς και φυλετικούς όμοιους και όμοιες με τον αντίπαλο πληθυσμούς, όπως συμβαίνει τώρα με τους Άραβες και Μουσουλμάνους οι οποίοι βρίσκονται σε σχετικά υπεράριθμες ποσότητες σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, για ν’ αναφέρω μοναχά αυτές τις δύο. Στην Γερμανία κατά την εποχή του Μεσοπολέμου υπολογίζεται ότι ζούσαν περίπου 300.000 Ιουδαίοι, καμία σχέση με τον αριθμό των Μουσουλμάνων ο οποίος υπολογίζεται σε 5 με 6.000.000 αυτή την εποχή. Τι γίνεται με αυτούς τους κατοίκους στην περίπτωση μίας σύγκρουσης όπου είτε η Γαλλία είτε η Γερμανία είτε η Ελλάδα πάρουν το μέρος της αντίπαλης από την Ισλαμική πλευρά; Εδώ η χρήση της ισχύος του κράτους δεν μπορεί να προβληθεί όπως αυτό θέλει. Θα πρέπει να προβεί σε εγκλήματα πολέμου, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, όπως κάνει και το Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους της Γάζας.
Πράγμα το οποίο ακόμα και αν το κράτος επιτύχει τον σκοπό του, την μέγιστη εκκαθάριση δλδ. των ξένων στοιχείων εντός του ή την νίκη σε διακρατικό επίπεδο συμπλοκής του με άλλο κράτος, το μίσος και το τραύμα που θα έχει μείνει πίσω θα είναι τέτοια ώστε στο μέλλον κάποια στιγμή όταν οι συγκυρίες το επιτρέπουν οι προσωρινά ηττημένοι θα εκδικηθούν, θα πολεμήσουν, θα πεθάνουν, αδιαφορώντας για την ειρήνη και την ίδια την ζωή τους. Άμα το μίσος εγκατασταθεί στην καρδιά για να ξεριζωθεί θα πρέπει να ξεριζώσεις και την καρδιά.
Αυτό το συναισθηματικό υπόλοιπο που μένει σαν κατακάθι στην ψυχή του ηττημένου διψάει για εκδίκηση και αίμα, δεν συμβιβάζεται ούτε συναινεί. Ένας πόλεμος, μία σύρραξη άπαξ και ξεκινήσει δεν τελειώνει ποτέ. Όπως έλεγε και ο Πλάτων, μόνο οι νεκροί βλέπουν το τέλος του πολέμου. Για μας τους ζωντανούς ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Παράδειγμα η σχέση μας με τους Τούρκους. Ό,τι και να γίνει θα είμαστε μέχρι το τέλος του κόσμου στα μαχαίρια. Το ίδιο και οι Ιουδαίοι με τους Μουσουλμάνους, το ίδιο οι Καπιταλιστές με τους Κομμουνιστές, το ίδιο οι Ολυμπιακοί με τους Παναθηναϊκούς, το ίδιο ο Χ γείτονας με τον Ψ γείτονα του. Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν συστήνονται πάνω στην βάση της φιλίας και της αγάπης αλλά πάνω στον αποκλεισμό του άλλου, δλδ. στην έριδα. Εγώ είμαι με σένα διότι εσύ είτε δεν είσαι αυτός ο εχθρικός άλλος είτε είσαι εχθρός του όπως κι εγώ, κι αυτό μας κάνει συμμάχους. Προσωρινούς βέβαια.
Ας είμαστε σοβαροί, ο μόνος τρόπος για να πάψει τελειωτικά η σύγκρουση είναι είτε η εξάλειψη όλων είτε η εξάλειψη τους ενός από τους αντιμαχόμενους. Κανείς δεν τα έχει πια με τους Χετταίους, ούτε με τους Καρχηδόνιους. Γιατί; διότι δεν υπάρχουν. Απλά πράγματα.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΓΗ