Γεννήθηκε στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης το 1929. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής, καταγόμενος από τα Χανιά. Η μητέρα του, το γένος Γραμμενόπουλου, ήταν από το Σκλήθρο Φλώρινας, κόρη του Μακεδονομάχου Κοσμά Γραμμενόπουλου Ήταν πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εισήλθε στον δικαστικό κλάδο το 1955. Το 1961 ήταν ανακριτής στο Αγρίνιο, στην ανάκριση του παιδαγωγού Μιχάλη Παπαμαύρου.
Το 1956 υπηρέτησε ως Ειρηνοδίκης στην Κλεισούρα Καστοριάς. Το 1963 υπηρέτησε στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, και έγινε γνωστός ως ανακριτής στην υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη. Διεξήγαγε την ανάκριση χωρίς να υποκύψει σε πολιτικές πιέσεις που δέχτηκε από την τότε πολιτική και δικαστική εξουσία. Η γενναία στάση του αποτυπώθηκε στην ταινία “Ζ” του Κώστα Γαβρά.
Με εκπαιδευτική άδεια έκανε στο Παρίσι κατά το διάστημα 1965-1967 μεταπτυχιακές σπουδές στο Εμπορικό Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο.
Το 1968, επί Χούντας, απολύθηκε από το δικαστικό σώμα και στη συνέχεια συνελήφθη δύο φορές, βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και φυλακίστηκε, χωρίς δίκη. Απολύθηκε από τις φυλακές της Χούντας μετά από διεθνή κατακραυγή το 1971. Με την πτώση της δικτατορίας αποκαταστάθηκε στην υπηρεσία του τον Σεπτέμβριο του 1974 με τον βαθμό του Εφέτη.
Το 1976 συμμετείχε στη σύνθεση του Συμβουλίου Εφετών η οποία απέρριψε το αίτημα της Γερμανίας για την έκδοση του Ρολφ Πόλε, καταζητούμενου για τρομοκρατική δράση, με το σκεπτικό ότι τα εγκλήματά του είναι πολιτικά και ως εκ τούτου η έκδοσή του απαγορεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε πειθαρχική δίωξη κατά των τριών πλειοψηφησάντων δικαστών (Κ. Αλεξόπουλος, Σ. Βάλλας, Χ. Σαρτζετάκης) γι’ αυτή την απόφαση, γεγονός που θεωρήθηκε ανεπίτρεπτη παρέμβαση στη δικαστική ανεξαρτησία.
Το 1981 προήχθη στον βαθμό του Προέδρου Εφετών και το 1982 στον βαθμό του Αρεοπαγίτη.
Κατά την προεδρική εκλογή του 1985 ο Χρήστος Σαρτζετάκης προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ και εξελέγη από αυτό και τα κόμματα της αριστεράς στις 29 Μαρτίου 1985 Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 5 Μαΐου 1990.
Η εκλογή του συνδέθηκε με δύο προβλήματα Συνταγματικού Δικαίου, τα «χρωματιστά ψηφοδέλτια» και την «ψήφο Αλευρά». Για την ψηφοφορία χρησιμοποιήθηκαν ψηφοδέλτια διαφορετικού χρώματος για κάθε υποψήφιο, κάτι που η τότε αξιωματική αντιπολίτευση (Νέα Δημοκρατία) κατήγγειλε ως απόπειρα ακύρωσης του μυστικού χαρακτήρα της ψηφοφορίας, επειδή, όπως υποστήριξε, το χρώμα του κάθε ψηφοδελτίου διακρινόταν από τον ημιδιαφανή φάκελο. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Γιάννης Αλευράς δεν έπρεπε να λάβει μέρος στην ψηφοφορία ως εκτελών χρέη Προέδρου της Δημοκρατίας μετά την πρόωρη παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Μετά το 1990 είχε αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από τη δημόσια ζωή. Ήταν παντρεμένος με την Έφη Αργυρίου και έχουν μαζί μία κόρη.
Στις 21 Δεκεμβρίου 2018, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Το βραβείο απονεμήθηκε για τη δημοσίευση του έργου «Επιτελών το καθήκον μου»,κείμενο με τη μειοψηφική γνώμη που διατύπωσε το 1964 ως ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη, το οποίο αξιολογήθηκε ως λαμπρό δείγμα ευσυνείδητης, εμβριθούς, εξονυχιστικής και θαρραλέας ανακριτικής στάσης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του -όπως κάθε αδελφού χριστιανού-, γιατί ήταν Χριστιανός ορθόδοξος (”δεν πήγαινε” φυσικά τον μακαριστό Χριστόδουλο),αλλά είναι ο ηλικίας 34 ετών άπειρος πρωτοδίκης Θεσσαλονίκης το 1963 -αείμνηστος πια-Χρήστος Σαρτζετάκης ,που επελέγη ως ανακριτής στην σοβαρότατη υπόθεση Λαμπράκη και ο οποίος με τις ανακρίσεις του -που περιέργως διέρρεαν-ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΤΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ (4) ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΙΣΘΗΚΕ ,ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1967 ,ΜΕ ΤΑ ΔΥΣΜΕΝΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤ- ΙΔΙΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ-ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΟΥ 1974 ΚΑΙ ”ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΙΚΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ” ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ 1986 ,ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΑΠΕΔΕΧΘΗ -ΧΩΡΙΣ ΕΚΤΟΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ”ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ” ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΙΑΤΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
”ΕΙΧΕ ΓΚΡΕΜΙΣΘΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟΤΕ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΣΜΟΣ”.
Προτιμώ να τον θυμούμαι σαν νομικό και δικαστή, παρά σαν ΠτΔ. Ο αείμηστος διατηρούσε ιστοσελίδα, στην οποία μπορεί να βρει κανείς πολλά και ενδιαφέροντα. Κατά την γνώμη μου, ένα από τα καλύτερα άρθρα του είναι αυτό με το οποίο αντέκρουσε το σχετικό τού επίσης αειμνήστου πρώην ΠτΔ, Κ. Στεφανόπουλου, με το οποίο ο τελευταίος υποστήριζε την άποψη Σημίτη για προσφυγή στην Χάγη με την Τουρκία.
ΛΟΓΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ
ΕΘΝΙΚΩΣ ΕΠΙΖΗΜΙΟΥ ΑYTOΠΑΓΙΔΕΥΣΕΩΣ Οἱ περὶ τὸ Διεθνὲς Δικαστήριον τῆς Χάγης αὐταπάτες μας.
Ας είναι το χώμα του ελαφρύ.
Για την Χάγη μίλησε το 2006 όταν την είχε αποκλείσει από τον Δεκέμβριο του 2004 ο τότε πρωθυπουργός κ.Κώστας Καραμανλής ,αλλά για το Σκοπιανό , -με μάνα από το το Αμύνταιο και με τον διορισμό του ως Ειρηνοδίκης στην Κλεισούρα -Καστοριάς(τόπο καταγωγής και της Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου) ,είχε συνεχώς την πατριωτική στάση ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική και ίσως λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών, να μην ήθελε δηλώσεις για τον θάνατό του από τον κ.Τσίπρα,
Γιαυτήν την θέση του στο ”Μακεδονικό” έκανε και δηλώσεις ο τέως πρωθυπουργός κ.Σαμαράς.
Υ.Γ Οι παλαιοί θα θυμούνται την ‘΄’γυριστή” στους Σκοπιανούς της Αυστραλίας όταν την επισκέφθηκε το 1998 στο πανώ τους που έγραφε ”Σαρτζετάκη η μάνα σου δεν είναι Ελληνίδα ,αλλά Μακεδόνισσα” και αυτός του απάντησε ότι ” Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα ,γιατί είναι Μακεδόνισσα”.