Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Αυτό βγαίνει από την είδηση που μετέδωσαν η ηλεκτρονική έκδοση του Le Monde και του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP) στις 1-11-2019 με τίτλο : «’Eνας νόμος για τον έλεγχο του διαδικτύου τίθεται σε ισχύ στη Ρωσία» (Une loi sur le contrôle d’Internet entre en vigueur en Russie). «Οι ρωσικές αρχές περιορίζουν 
στο εξής το εθνικό δίκτυο του Internet, εμποδίζοντας τα περιεχόμενα και τους ιστοτόπους που σχετίζονται με την αντιπολίτευση, αλλά και τις υπηρεσίες που αρνούνταν να συνεργαστούν μαζί τους».
Έλεγχος των περιεχομένων, απομόνωση, κίνδυνος της ελευθερίας έκφρασης … Ένας αμφιλεγόμενος νόμος τέθηκε σε ισχύ την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019 στη Ρωσία με στόχο τη δημιουργία ενός «κυριαρχιστικού Διαδικτύου» (Internet souverain ), απομονωμένου από τους μεγάλους διακομιστές του κόσμου.
Το κείμενο του νόμου αυτού προβλέπει τη δημιουργία μιας υποδομής που να επιτρέπει τη διασφάλιση της λειτουργίας των ρωσικών πόρων του Διαδικτύου, σε περίπτωση αδυναμίας για τους Ρώσους operators να 
συνδεθούν με τους ξένους διακομιστές Internet. Οι ρώσοι πάροχοι υπηρεσιών Ίντερνετ θα πρέπει επίσης να διασφαλίσουν στο εξής ότι τα δίκτυά τους διαθέτουν «τεχνικά μέσα» που να επιτρέπουν έναν
«κεντρικό έλεγχο της ψηφιακής κυκλοφορίας» (εδώ βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης, ο κεντρικός έλεγχος) για την αντιμετώπιση των πιθανών απειλών. Δηλαδή ένα ρωσικό Διαδίκτυο αποσυνδεδεμένο από τον κόσμο. Εξ ου και οι κινητοποιήσεις που είχαν γίνει σχετικά στη Ρωσία και στις οποίες είχε αναφερθεί η δημοσιογράφος Isabelle Mandraud στις 12-3-2019 στον ηλεκτρονικό Le Monde.
Aμφιλεγόμενος Νόμος
Ο νόμος έχει επικριθεί ως μια απόπειρα ελέγχου των ψηφιακών περιεχομένων ή ακόμα και σταδιακά της απομόνωσης το ρωσικό διαδίκτυο, έναν από τους τελευταίους χώρους ελευθερίας για την αντιπολίτευση και τις κριτικές φωνές ενάντια στην εξουσία.
«Η κυβέρνηση μπορεί τώρα να λογοκρίνει άμεσα το περιεχόμενο ή ακόμα και να μετατρέψει το ρωσικό Διαδίκτυο σε κλειστό σύστημα χωρίς να ενημερώνει το κοινό για το τι κάνει ή γιατί το κάνει», κατήγγειλε μέσα σε ένα δελτίο τύπου η οργάνωση Human Rights Watch. Η οργάνωση πιστεύει ότι το κείμενο, το οποίο προκάλεσε διαδηλώσεις διαμαρτυρίες τον Μάρτιο του 2019, «θέτει σε κίνδυνο το δικαίωμα των Ρώσων στην ελευθερία της έκφρασης και της απευθείας ενημέρωσης» και ανοίγει το δρόμο σε μια «μαζική επιτήρηση». Το κείμενο έχει επίσης επικριθεί για το υψηλό κόστος που θα υποστούν οι ρώσοι φορείς εκμετάλλευσης του Διαδικτύου, μερικοί από τους οποίους ενδέχεται να εξαφανιστούν. Τον Απρίλιο, πολλοί οργανισμοί για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δήλωσαν σε ένα κοινό ανακοινωθέν ότι φοβούνται «νέους περιορισμούς στο Διαδίκτυο και στα ήδη περιορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης».
Οι ρωσικές αρχές δεν έχουν σταματήσει να σφίγγουν τη βίδα ελέγχου αυτά τα τελευταία χρόνια στο εθνικό ρωσικό διαδίκτυο, εμποδίζοντας τα περιεχόμενα και τους ιστοτόπους που σχετίζονται με την αντιπολίτευση, 
αλλά και τις υπηρεσίες που αρνήθηκαν να συνεργαστούν μαζί τους, όπως η πλατφόρμα βίντεο Dailymotion, το κοινωνικό δίκτυο LinkedIn και Telegram . Το Κρεμλίνο, από την πλευρά του, αρνείται κάθε επιθυμία να ανεγείρει το ρωσικό ισοδύναμο του κινεζικού «Μεγάλου Ψηφιακού Τείχους» και, αντίθετα, προτείνει την προάσπιση του ρωσικού Διαδικτύου.
Στο μεταξύ το Facebook ανακοινώνει τη διάλυση μιας ρωσικής επιχείρησης παραπληροφόρησης στην Αφρική, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του ηλεκτρονικού Le Monde και του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων στις 30-10-2019 με ίδιο τίτλο «Facebook annonce le démantèlement d’une opération de désinformation russe en Afrique». Οι λογαριασμοί, οι σελίδες και οι αφορόμενες ομάδες συνδέονταν με «οντότητες που σχετίζονταν» με έναν συγγενή του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος κατηγορήθηκε ήδη ότι ηγήθηκε της καμπάνιας κατά του Κλίντον και υπέρ του Trump στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2016.
Έτσι λειτουργούν οι δήθεν λαοπρόβλητοι ηγέτες σαν τον Πούτιν, οπαδοί του «ανελεύθερου Φιλελευθερισμού» (illiberalisme), που κάνουν μεν προεκλογικές καμπάνιες και εκλογές σε τακτά χρονικά διαστήματα, όμως με ελεγχόμενη τη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και τώρα την πρόσβαση στα διάφορα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
