24 -6-2023
Ως γνωστόν μετά την 12 βραδινή της παραμονής των εκλογών, δηλαδή ξημερώνοντας Σάββατο απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, η πραγματοποίηση ομιλιών, η ανάρτηση και διανομή αφισών και εντύπων, η μετάδοση εκπομπών και μηνυμάτων προεκλογικού περιεχομένου, καθώς και η προεκλογική δραστηριότητα στο διαδίκτυο.
Απουσία μιας αξιόλογης εκπομπής, μιας πολιτικής τηλεμαχίας, η τηλεοπτική έρημος, λαμβάνει διαστάσεις, καθώς επικρατούν τα γνωστά Show, που ουδένα αφορούν, αλλά τρόπον τινά είναι αναγκαία για να επεκτείνουν στο άπειρο το κενό του εγκεφάλου των τηλεθεατών.
Τότε γυρίζεις π.χ. στο κανάλι της βουλής ελπίζοντας ότι η όποια πολλοστή επανάληψη θα έχει σχετικό ενδιαφέρον. Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν μερικές εκπομπές, που δεν εμπίπτουν στην διάταξη για την απαγόρευση προεκλογικών δραστηριοτήτων όπως αυτές ορίζονται στο άρθρο 48 του π.δ. 26/2012.
Τι περιμένεις να δείς κοντά στις 03.00 τα ξημερώματα; Έκπληξη! “Τα Τετράδια Κοινοβουλευτικού Λόγου”, που είχε προβληθεί στις 10 Οκτωβρίου 2016. Δηλαδή κάπου ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Το αφιέρωμα, που αφορούσε την πολιτική ζωή του τόπου ήταν τόσο πρόσφατο και επίκαιρο όσο η ημέρα που γεννήθηκα. Προ 60 και πλέον ετών. Το θέμα της εκπομπής: «Ηλίας Ηλιού: 23/06/1965 Η Κρίση Εξουσίας του 1965». Με την ευγενική συμμετοχή του καθηγητού Κωνσταντίνου Τσουκαλά και του αείμνηστου εκλογολόγου Ηλία Νικολακόπουλου, που δεν είναι της παρούσης οποιαδήποτε υπενθύμιση για το πόσο αριστερός ήταν.
Στο επίκεντρο της τηλεοπτικής εκπομπής ο Ηλίας Ηλιού, ο οποίος ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στις 23 Ιουνίου 1965 εκφώνησε μια ομιλία, η οποία για κάποιο λόγο κρίθηκε επίκαιρη για συζήτηση το 2016. Οι δυο καθηγητές-συνομιλητές έδωσαν την δέουσα βαρύτητα στο αγαπημένο θέμα της αριστεράς, δηλαδή στις παρεμβάσεις των ΗΠΑ, στον ρόλο της Φρειδερίκης στην λήψη αποφάσεων εντός των ανακτόρων και στην διαμόρφωση της πολιτικής στην χώρα, καθώς και στην επιρροή που ασκούσαν οι ξένες δυνάμεις. Παράλληλα, η απαξιωτική αναφορά στον στρατό, τον οποίο εν συνόλω συνέδεσε με την χούντα των συνταγματαρχών, απευθυνόταν στα αντανακλαστικά της κοινωνίας του 2016, προκειμένου να την κρατήσει δέσμια σε ένα προ 50ετίας παρελθόν, κάτι που αποτελεί μόνιμη επωδό των αριστερών κομμάτων, τα οποία άγνωστο πως, μάλλον δεν γιόρτασαν την πρωτοχρονιά του 2000 προς 2001, όταν σήμανε ο 21ος αιώνας. Κατανοητοί λοιπόν οι λόγοι μιας τέτοιας θεματολογίας το 2016. Κάπου έπρεπε να στηριχτεί το νέο πολιτικό αφήγημα. Σε ιστορίες εξήντα και πλέον ετών… νεότατες.
Φυσικά για την νέα γενιά ακόμη και των σαραντάρηδων αυτά είναι Tabula Rasa. Και όπως θα έλεγε κάποιος μεγαλύτερος περσινά ξινά σταφύλια.
Όσον αφορά τέτοιες εκπομπές αναζητείται η σκοπιμότητα τους. Ήταν μόνο επετειακή για την ομιλία Ηλιού; Όταν ακούγονται κάποιες λέξεις “κλειδιά”, όπως δημοκρατία, ρήξη, ανάκτορα, γίνεται αντιληπτό, ότι επιχειρείται επιστροφή στο πνεύμα με το οποίο δομήθηκε η εκπομπή το 2016. Όταν μάλιστα αναφέρθηκε και ο Αλαίν Μπαντιού, ο γνωστός Μαρξιστής φιλόσοφος, τότε η εκπομπή πήρε διεθνείς ή μάλλον διεθνιστικές διαστάσεις. Ο Μπαντιού στο Παρίσι, όπου διαμένει ήταν συνομιλητής του Κ. Τσουκαλά, περίπου ένα χρόνο μετά, το 2017, στην εκπομπή της ΕΡΤ1, «Στα μονοπάτια της σκέψης». Μεταξύ άλλων είχαν μιλήσει για την συγκλονιστική προσωπικότητα του Λένιν, αν και δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στα εγκλήματα που διέπραξε, στον κόκκινο τρόμο που εφήρμοσε, στην φίμωση του τύπου αμέσως μετά το πραξικόπημα του Οκτωβρίου και άλλα συναφή συνδεδεμένα με τον κομμουνισμό, την αριστερά κλπ. Η σκοπιμότητα τέτοιων εκπομπών ήταν προφανής το 2016. Ο Μπαντιού, τότε κάπου στα 80, εκθείασε τον μαρξισμό και ένα σύστημα, που επικράτησε λόγω της βίας και στηρίχτηκε στην προπαγάνδα και τον έλεγχο του τύπου, δια της πλήρους καταργήσεώς του. Απύθμενη σκέψη, “δίχως πάτο”, για οποιονδήποτε έχει διαβάσει στοιχειωδώς τέτοιους κολοσσούς.
Ευτυχώς όμως, το κανάλι της βουλής δεν ασκεί έστω και πλαγίως ανάλογες προπαγανδιστικές πρακτικές.
Ενώ θεώρησα μεγάλη τύχη που έτυχε να παρακολουθήσω μια εκπομπή που είχα χάσει το 2016, εφ’ όσον ο δέκτης μου ήταν μονίμως γυρισμένος στα δορυφορικά προγράμματα, ακολούθησε δεύτερη έκπληξη. Μια από τις εκπομπές του Γιάννη Τζανετάκου στα: Πρωτοσέλιδα ιστορίας, αφιερωμένη στον Καπετάν Γιώτη, γνωστό ως Χαρίλαο Φλωράκη.
Με αυτήν την ιστορική αναφορά το κανάλι της βουλής ταξίδεψε τους τηλεθεατές 80 χρόνια πίσω. Μια αγιογραφία του ηγέτη της αριστεράς, πριν, κατά και μετά τον εμφύλιο, έως την συγκυβέρνηση, το ειδικό δικαστήριο κ.ά., με διακριτική απάλειψη της δράσεως του εκείνη την τρομακτική περίοδο 1943-1949, την οποία σκοτείνιασε με την σκιά του. Άγνωστα στους νεότερους, πολύ οικεία στους μεγαλύτερους. Προφανώς σε αυτό το κοινό απευθύνεται η επανάληψη, ως μήτηρ μαθήσεως.
Μια τηλεοπτική βραδιά (έως τις 6:15 το πρωί), ένας ύμνος σε αριστερά πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες, μονόπλευρη όπως η πολιτική, άλλων εποχών “Οικοδομώντας τον Σοσιαλισμό”. Μετά από τόση εκπαιδευτική τηλεόραση, ακολούθησε το απλοϊκό ερώτημα: γιατί ο μαρξιστής Ρύλε (Otto Rühle), από τα σημαντικότερα στελέχη της αριστεράς στην Γερμανία, που έζησε την περίοδο του ρωσικού μπολσεβικισμού, και ο οποίος στο τσάκ γλύτωσε μαζί με την εβραία γυναίκα του από τους ναζί, το 1939 στο άρθρο του “Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό αρχίζει με τον αγώνα ενάντια στον μπολσεβικισμό” (The Struggle Against Fascism Begins with the Struggle Against Bolshevism), έγραψε ότι «Το Κομμουνιστικό Κόμμα, ακολουθώντας τον μπολσεβικισμό, παρέμεινε μια μικρή, υστερική και θορυβώδης ομάδα».
Τις έπταιξε για την κατάντια της μικρής υστερικής ομάδας; Μήπως ο Γιαροσλάβσκι (Yemelyan Yaroslavsky), εις εκ των τριών γραμματέων της Κ.Ε. του [CPSU (B)], λιγότερο γνωστός ως Γκούμπελμαν (Minei Izrailevich Gubelman), όπως ήταν το όνομά του, ο οποίος το 1924 ζήτησε να απαγορευτεί η μουσική των Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ, Μότσαρτ και Μπαχ, ενώ συνέταξε λίστες με τα βιβλία των Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Πλάτωνα και Καντ, που έπρεπε να απαγορευτούν και να καταστραφούν. Γιατί υπάρχει εγγενής ασυμβατότητα μεταξύ αυτών των ιδεολογιών με την δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό και τις αστικές ελευθερίες; Γιατί η πίστη ενός αυτόκλητου επαναστάτη όπως και ενός ακολούθου μιας θρησκείας, δεν χρειάζεται εξηγήσεις, δεν απαιτεί αποδείξεις; Πόσο τυφλή είναι;
Ερωτήματα που δεν μπορείς να απαντήσεις στις επτά το πρωί. Μετά από τέτοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα περίμενα μήπως ακολουθούσε κάποιο αφιέρωμα στην κομμούνα του Παρισιού, ή στον Babeuf. Ματαίως. Ίσως αποζημιωθώ με μια καλή δόση ιστορικής αναδρομής το βράδυ του Σαββάτου, ξημερώματα προς Κυριακή…
Ευτυχώς, τέτοιες εκπομπές προβάλλονται, χωρίς να εμπίπτουν στις διατάξεις που αφορούν τον επηρεασμό του κοινού, εν όψει εκλογών, χωρίς προπαγανδιστική χροιά και χωρίς πολιτική σκοπιμότητα.
Όταν ο κόσμος ζει ιστορικές ανατροπές ποιος θα ασχοληθεί με τις ελληνικές εκλογές; Η κατάληψη του αρχηγείου στο Ροστόφ από τις δυνάμεις των μισθοφόρων της Wagner, με τον επικεφαλής της Prigozhin να κηρύττει πόλεμο στην ρωσική στρατιωτική ηγεσία, αλλάζει τα δεδομένα. Αλλά υπέρ ποίου; Είναι ο Πριγκοζίν η 5η φάλαγγα που θα επικαλεστεί ο Πούτιν για να δικαιολογήσει την αποτυχία του πολέμου του στην Ουκρανία ή για να δημιουργήσει την εικόνα της χώρας που έχει εχθρούς εντός των τειχών και να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, να απαιτήσει θυσίες, όπως οι Λένιν και Στάλιν; Εκ πρώτης όψεως θυμίζει το αποτυχημένο πραξικόπημα των σκληροπυρηνικών κομμουνιστών τον Αύγουστο του 1991. Ίσως αυτός είναι ο σχεδιασμός. Εκεί παραπέμπει το πισώπλατο μαχαίρωμα για το οποίο μίλησε ο Πούτιν. Ακριβώς την ίδια αναφορά έκανε ο Χίτλερ, για την Γερμανία που υπέστη πισώπλατο μαχαίρωμα κατά τον Α΄ Π.Π., προκειμένου να δικαιολογήσει τον Β΄Π.Π.. Ποιος είπε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται;
Τα γεγονότα τρέχουν πιο γρήγορα από εκπομπές με παρωχημένη θεματολογία.
Ε.Ε.Δ.
Μήπως ο κ. Πριγκόζιν-για να έρθουμε στην επικαιρότητα- είναι μυρμήγκι που έβγαλε φτερά και όλοι γνωρίζουμε τι παθαίνουν τα μυρμήγκια που βγάζουν φτερά;;;.