Κατ αρχάς να διευκρινήσω πως η ανάρτησή μου δεν έχει σχέση, ή, μάλλον, έχει έμμεση σχέση με την επικαιρότητα και το τραγικό θαλάσσιο ναυάγιο στο οποίο έχασαν την ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι. Είμαι, απολύτως, εναντίον όσων προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αναλγησία τους με την λογική του “τι ήθελαν εδώ”.
Επικαλούμεθα την ελληνική μας συνέχεια αλλά ο πολιτισμός τον οποίο επικαλούμεθα ήταν ανοικτός στον κόσμο και ανθρωπιστικός. Στην διεθνή βιβλιογραφία η αναφορά στον ανθρωπισμό παραπέμπει στην αρχαία Ελλάδα.
Και τώρα στο ζητούμενο του σχολίου μου.
Ο καλός συνάδελφος Κώστας Καντούρης έχει ένα ρεπορτάζ στο ιστολόγιο Voria σύμφωνα με το οποίο αθωώθηκε ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΝΤΙΟΣ 81 χρονών ο οποίος σύμφωνα με το ρεπορτάζ: υπέβαλε μία αίτηση για ένα επίδομα πριν τέσσερα χρόνια. Ύστερα από έρευνα διαπιστώθηκε ότι η σφραγίδα στη βίζα παλιννόστησής του, που είχε τεθεί το 1993, ήταν πλαστή. Όμως ο ίδιος δεν το γνώριζε. Νόμιζε πως είχε μπει στο τότε προξενείο της Μόσχας, όμως κάποιοι επιτήδειοι είχαν εκμεταλλευτεί την αδυναμία του να επιστρέψει εκείνη την περίοδο για να παραλάβει ο ίδιος τα έγγραφα. Συνέπεια αυτού ήταν να ανακληθεί η τότε απόφαση με την οποία του χορηγήθηκε η ελληνική ιθαγένεια. Και από τότε είναι ξένος στην ίδια του την πατρίδα”.
Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέχεια:
“Ο υπερήλικας στο δικαστήριο προσκόμισε μία σειρά από έγγραφα, κυρίως των σοβιετικών αρχών, ορισμένα μάλιστα από αυτά πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Έδειχναν ότι από την προγιαγιά του οι ρίζες του είναι ελληνικές. Βέβαια το σημαντικότερο ντοκουμέντο ήταν η ταυτότητά του στον σοβιετικό στρατό στην οποία έγραφε ότι η εθνικότητά του είναι ελληνική. Ήταν αρκετό να τον αθωώσουν, επιβεβαιώνοντας ότι είναι Έλληνας. Ωστόσο, όμως, για τη διοίκηση αυτό δεν είναι αρκετό. «Είναι λογικό να χάσει την ιθαγένειά του, παρότι αποδείχτηκε ότι είναι Έλληνας, για κάτι για το οποίο ο ίδιος δεν ευθύνεται; Τι θα πει η απόφαση δεν δεσμεύει τη διοίκηση;», διερωτήθηκε ο συνήγορος υπεράσπισης του 81χρονου, Αθανάσιος Καμάς.
Ένας άνθρωπος με αναμφισβήτητη ελληνική καταγωγή ταλαιπωρείται απο την ΑΘΛΙΑ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ” ΔΙΟΙΚΗΣΗ και την ΑΘΛΙΑ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ” ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ.
Μια διοίκηση, ένα κράτος και ένα πολιτικό σύστημα μικροελλαδικής νοοτροπίας που μισεί τον οικουμενικό ελληνισμό.
Αυτό το κράτος δεν είναι, απλώς, εχθρικό προς τους πολίτες του. Μισεί οτιδήποτε θυμίζει ελληνική συνέχεια. Και ο ποντιακός ελληνισμός είναι απο τους ελάχιστους θύλακες που μπορούν να επικαλεστούν αυτήν την συνέχεια.
Μήπως αυτό είναι αρνητικό στοιχείο; Μήπως κάποιοι δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως η προσπάθεια που γίνεται απο το 1821 είναι να δημιουργηθεί ένα ελληνικό κράτος;
Και το τραγικότερο: τι θα πει πως η απόφαση του δικαστηρίου ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΕΙ την διοίκηση; Η διοίκηση κάνει ότι θέλει; Και γιατί τόσος φανατισμός της διοίκησης;
Μην επικαλεστείτε τους νόμους και άλλα παρεμφερή. Διότι οι νόμοι- ιδιαιτέρως όταν αποδεικνύονται στραβοί- αλλάζουν. Στον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τον οποιονδήποτε άλλον αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να αλλάζουν τους νόμους-ακόμη και με φωτογραφικές διατάξεις- όποτε θέλουν και όπως θέλουν.
Δεν θα πρέπει να προσαρμοσθούν και οι νόμοι της πολιτείας στην πραγματικότητα;
Αυτό το κράτος, δεν μας θέλει. Το έχουμε συνειδητοποιήσει. Καιρός είναι να το κάνουμε ελληνικό. Και ελληνικό σημαίνει κράτος δομημένο στις αρχές και τις αξίες των οικουμενικών αντιλήψεων του ελληνισμού.
Και ας αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις. Ενωμένοι ΔΕΝ είμαστε. Η ενότητα είναι ζητούμενο. Πολλά μας χωρίζουν. Πολλά που προοιωνίζονται δύσκολη πορεία. Αλλά την ενότητα θα την διασφαλίσει η πολιτεία με την ορθολογική πολιτική της και την συμπεριφορά της. Να δώσει το παράδειγμα.
Παντελής Σαββίδης
Τι μου θυμίσατε -υπήρξα αρμόδιος -αγαπητέ κύριε Σαββίδη με την περίπτωση του 81χρονου Πόντιου ,προφανώς από τις περιοχές του Καυκάσου, που καλώς αθωώθηκε τώρα που παρουσίασε την στρατιωτική του ταυτότητα του Ρωσικού στρατού ,στον οποίον υπηρέτησε και στην οποίαν ανεγράφετο η ελληνική καταγωγή του .
Ε.. λοιπόν αυτήν την ταυτότητα δεν την παρουσίασε στο αρμόδιο Προξενείο ,στο οποίο ούτε ο ίδιος παρουσιάστηκε ,αλλά την υπόθεσή του την διεκπεραίωσε αυτόκλητος Πρόεδρος του χωριού του , ο οποίος και βεβαίωσε και υπέγραψε -προφανώς όχι δωρεάν- ότι ήταν Πόντιος ελληνικής καταγωγής ,χωρίς να παρουσιάσει κανένα στοιχείο ή υπεύθυνες δηλώσεις ομοχωρίων του .
Δυστυχώς από το 1991 ,λόγω και των πολεμικών επιχειρήσεων στον Καύκασο παλιννόστησαν πολλοί ”Πόντιοι” που δεν εγνώριζαν ούτε μια λέξη της ποντιακής διαλέκτου και τότε έγινε η έρευνα για πλαστά πιστοποιητικά των ”Προέδρων” τους και για πλαστές βίζες του Προξενείου , ιδίως της Μόσχας, οι οποίες προφανώς ακυρώθηκαν και ο 81χρονος έκτοτε δεν διώχθηκε μεν αλλά ήταν ανιθαγενής , με ευθύνη και των οικείων ή συγγενών του .
Τώρα θα ξεκινήσει την υποβολή των αναγκαίων παραστατικών και και μετά την αθωωτική του απόφαση θα επισπευσθεί η ανάκτηση της υπηκοότητός του. Αυτεπαγγέλτως δεν θα γίνει η προβλεπόμενη διοικητική πράξη και ο δικηγόρος του κ. Καμάς παρέσυρε και αυτόν και εσάς.
Ζητούνταν μάλιστα για όλους τους παλιννοστούντες και Υ.Δ Ν.1589/86 για την φιλοξενία τους επί 3μηνον από συγγενείς τους στην Ελλάδα και εκεί να δείτε τι γινόταν και ποια βοήθεια προσέφερε ο Πόντιος Γ.Γ του τότε ΥΜΑΘ αείμνηστος Τσαλουχίδης .
Υ.Γ Το θέμα το διάβασα χθες (15.06.2023) και στο ΕΘΝΟΣ , το οποίο περιέλαβε και δήλωση κυρίας με το εξής περιεχόμενο ”είναι μηχανισμός , θέλουν να πλήξουν τους Πόντιους ομογενείς” , δήλωση την οποίαν δεν εξέλαβα ως προεκλογική παρόλα.
Ελληνικό κράτος “δομημένο στις αρχές και τις αξίες των οικουμενικών αντιλήψεων του ελληνισμού” και “ανοικτός στον κόσμο”;
Προφανώς ο οικοδεσπότης είναι συναισθηματικά φορτισμένος με το συγκεκριμένο ζήτημα το οποίο προέκυψε.
Ὅσοι ἀγαπᾶμε τόν ῾Ελληνισμό, πρέπει νά μελετήσουμε καί νά ζωντανέψουμε τόν πολιτισμό μας. Πολιτισμό πού διαδόθηκε καί ἔφερε καρπούς καί σέ ἄλλους λαούς.
Στίς ρίζες μας ὁ ἔχων ἔδινε σέ αὐτόν πού δέν εἶχε, παράδειγμα γνωστό οἱ Διόσκουροι. Στήν Δημοκρατία ἡ ἐκπαίδευση καί ὁ πολιτισμός μόρφωνε τούς πολίτες καί τήν ῾Ελλάδα. Ἄν ἐκπολιτίσεις ἕνα σημεῖο καί φέρεις ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐκεῖ, δέν θά χωρᾶνε. Νά διαδώσεις τόν πολιτισμό, αὐτό εἶναι τό ἔργο. Αὐτό ἔγινε τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου. ῾Ο ᾿Ορθόδοξος Χριστιανισμός καί ἡ ὀργάνωση τῶν πρακτικῶν του εἶχαν στόχο τήν ἰσότητα ὅλων, σέ ἐπίπεδο ὄχι μόνο κοινωνικό ἀλλά σέ ἐπίπεδο ἀθανασίας. Καί αὐτό δωρεάν. Δέν εἶχαν ἀνάγκη οἱ ἀθάνατοι νά πάρουν οὔτε σῶμα οὔτε ψυχή ἀπό τούς θνητούς.
᾿Ιδέες ἀριστερές ὅπως λέγονται, εἶχαν σκοπό τήν καταπολέμηση τῶν ταξικῶν διαφορῶν, μέ πολλές ἀντικρουόμενες ἀπόψεις, καί ἐρώτημα ἀκόμα καί σήμερα τί εἶναι ´ἡ ἀριστερά τοῦ Κυρίου ´. Καί στήν χώρα μας βρῆκαν ἔδαφος αὐτές οἱ ἰδέες, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἀξιόλογοι ἀριστεροί. Δέν σέ κάνει ἀριστερό μόνο τό dna. ῾Η ἀγωνιστικότητά τους σήμερα ἐμφανίζεται σέ θέματα ΛΟΑΤΚΙ.
Τί μένει ἀπό ὄλα αὐτά; ῾Η Εὐρώπη καί ὁ Δυτικός πολιτισμός ἀποδομεῖ τόν πολιτισμό πού εἶχε ἀνθρωπιστικούς σκοπούς, ἀγνοώντας ὅλη τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου καί τόν σκοπό ἀνάπτυξής του, καί καταντοῦν νά ἐμφανίζουν μόνο τεχνολογική ἀνάπτυξη. Στήν ᾿Ανατολή πολεμήθηκε ὅ,τι εἶχε σχέση μέ ῾Ελληνισμό καί Χριστιανισμό, μιά ματιά στόν χάρτη μᾶς δείχνει ὄχι μόνο τήν Τουρκία πού ἑστιάζουν, ἀλλά τό μέγεθος τοῦ ᾿Ισλαμικού κόσμου. ᾿Από τήν Ἀφρική καί τούς ᾿Ανατολικούς φτωχούς καί ὑποβαθμισμένους λαούς παρατηροῦμε κύματα δουλεμπορίου πρός τήν Εὐρώπη κυρίως, ἐνῶ ἀναπτύσσονται ταχύτατα καί ἡ Κίνα καί οἱ ᾿Αραβικές χῶρες. ῾Η γερασμένη Εὐρώπη δέχεται στά γερασμένα ἀστικά κέντρα μέ τά πολλά παλιά κτίρια , κύματα λαῶν φτωχῶν καί κατατρεγμένων πού ζητοῦν μιά θέση στήν ζωή, καί βρίσκονται στιβαγμένοι σέ ἐλάχιστους χώρους, κακοποιούμενοι πολλές φορές, ἄγνωστο ἄν θά ἀφομοιωθοῦν σέ μία κοινωνία μέ μία ἀναλογία πολιτισμοῦ-ἐπιβίωσης φθίνουσα.
Παρατηρεῖται, ὄχι μόνο στήν ῾Ελλάδα, μία αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ τῶν μεγάλων πόλεων, καί μία μείωση τῶν ἀγροτικών περιοχῶν, τῶν καλλιεργήσιμων ἐκτάσεων, μέ πολιτικές ἐπιδοματικές ὄχι γιά ἐργασία καί ἀνάπτυξη. ᾿Αντί νά μειώνεται ἡ δόμηση στά ἀστικά κέντρα μέ τήν προσθήκη πρασίνου, καί νά σχεδιάζεται ἡ ἀνάπτυξη καί ἄλλων πόλεων καί περιοχῶν, μέ σκοπό καί τήν προστασία τοῦ πλανήτη καί μία βιώσιμη ἀνάπτυξη. ῾ Η τεχνολογική πρόοδος καί τά νέα ψηφιακά μέσα, εἶναι φτιαγμένα γιά νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο ἄν θά καταφέρει νά τά χρησιμοποιεῖ γιά τήν πραγματική εὐημερία του.
Ο πολιτισμός δεν μπορεί να σταθεί ως αφηρημένη έννοια. Πολιτισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι “επεξεργάζονται” τις προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν συλλογικά ή τουλάχιστο ταυτόχρονα. Είναι δηλαδή φαινομενολογικά η δημιουργία μιας συλλογικής αυτοσυνειδησίας, άμεσα συνδεδεμένης με την γεωγραφία (από την οποία προέρχονται και οι περισσότερες απειλές). Δεν είναι αντικείμενο εκμάθησης (“εκπολιτισμού”) σε έδρανα σχολείων και σεμιναρίων.
Πολιτισμός είναι η συμπεριφορά ανθρωπίνων ομάδων η οποία πάντα έχει σχέση με το υλικό περιβαλλον.
αυτός θα έλεγα ότι είναι ο ορισμός της μόρφωσης, όχι του πολιτισμού.