Κλήση αφύπνισης! Το Qatargate ,που συγκλονίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,θα μπορούσε να είναι μια κραυγή: «Ξυπνήστε»! Το σκάνδαλο έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την ΕΕ και κατά μείζονα λόγο για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
Αντιμέτωπη με μια νέα παγκόσμια γεωπολιτική, που απειλεί να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο τη Γηραιά ήπειρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση, κινδυνεύει να γίνει ο περίγελως όλου του πλανήτη ως μια παγκόσμια δύναμη με δήθεν στέρεες δημοκρατικές αξίες. Αλλά για να γίνει αυτό με αξιοπιστία, η ΕΕ έχει το καθήκον να δώσει το παράδειγμα. Απέχει ωστόσο παρασάγγας ,από αυτό το σημείο. Και το χειρότερο! Όλοι φοβούνται ότι έχουμε δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου που ακούει στο όνομα Qatargate και απειλεί να μετατρέψει την ΕΕ σε …Τιτανικό.
Με τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να παραμένουν ευάλωτες στις παγίδες του χρήματος. Η διπλωματία των πετροδολαρίων που εφαρμόζουν τα κράτη του Κόλπου όχι μόνο δεν φαινόταν να ενοχλεί ,αλλά γινόταν δεκτή με τυμπανοκρουσίες. Η Εύα δεν ήταν η μόνη φέρεται να χρηματιζόταν από τους σείχηδες. Απλά, σε αυτήν έλαχε να σκάσει η βόμβα. Η μισή FIFA φέρεται να έχει δωροδοκηθεί για να δώσει στο Κατάρ το εφετινό Μουντιάλ. Γάλλοι και άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, το ίδιο. Και δυστυχώς έπονται και άλλες αποκαλύψεις, που θα συνταράξουν συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Το σκάνδαλο κάνει κακό σε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του οποίου η εικόνα παραμένει θολή στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Διαβρώνει την εμπιστοσύνη σε ένα σημαντικό θεσμικό όργανο της ΕΕ και θα υποδαυλίσει ακόμη περισσότερο τις καταγγελίες για τις ευρωπαϊκές ελίτ που είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα. Απέναντι σε τέτοιες πρακτικές διαφθοράς, πρέπει να επικρατήσει η αρχή της μηδενικής ανοχής. Γιατί το δημοκρατικό οικοδόμημα παραμένει εύθραυστο. Το είδαμε κραυγαλέα στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Ντόναλντ Τραμπ και, πιο πρόσφατα, με τη συνωμοσία που υποδαυλίστηκε από ακροδεξιούς εξτρεμιστές και ματαιώθηκε από τις γερμανικές αρχές, για την ανατροπή της κυβέρνησης στο Βερολίνο.
Οι «αμμόλοφοι» που μεταφέρονται από τον άνεμο που φυσάει από χώρες του Κόλπου, στέλνοντας εκατομμύρια ευρώ σε μίζες, μπορεί να οδηγήσουν σε μια δικαστική λύση και μια παραδειγματική τιμωρία στην περίπτωση της Καϊλή. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν ένα ολόκληρο σύστημα διαχείρισης της εξουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο θεσμικό όσο και κομματικό, να μην έχει καταλάβει τίποτα; Πώς μπορεί ένα σύστημα εκπροσώπησης να μην εξαγοράζεται από χρήματα, όταν βρίσκεται αντιμέτωπο με γίγαντες με απεριόριστα οικονομικά συμφέροντα; Πώς μπορούν οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι να εμπιστευτούν για παράδειγμα, τους γίγαντες της υψηλής τεχνολογίας, των τραπεζικών κολοσσών και της βιομηχανίας, εάν οι μηχανισμοί λήψης αποφάσεων είναι διάτρητοι; Μήπως η Ευρώπη κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα Locus horribilis- έναν φρικτό τόπο-, όπου οι πολίτες θα πρέπει να αντιληφθούν πώς τα πολυτελή ταξίδια αξιωματούχων στο Κατάρ, όσο θεμιτά κι αν είναι, θα συνοδεύονται από σακούλες με λεφτά;
Πολύ σωστές, οι οργισμένες αντιδράσεις που έχει πυροδοτήσει το σκάνδαλο Καϊλή. Αρκεί να μην περιοριστούν σε μια θεαματική δίκη εντυπωσιασμού. Και σε μια θυσία Ιφιγένειας!
Πριν από μερικά χρόνια, ο Αυστριακός συντηρητικός ευρωβουλευτής Ερνστ Στράσερ, ενεπλάκη στο σκάνδαλο «μετρητά για τροπολογίες», όπως και άλλα τρία μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από την Ουγγαρία, την Σλοβενία και την Ισπανία. Συντάκτες της εφημερίδας Sunday Times οι οποίοι υποδύονταν τους λομπίστες κατέγραψαν τον Στράσερ ενώ εκείνος απαιτούσε 100.000 ευρώ για να προωθήσει μια τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα είχε δεσμευτική ισχύ για την ΕΕ. Ο Στράσερ καταδικάστηκε. Τότε, η ΕΕ είπε: «Ήταν μια απολύτως μεμονωμένη περίπτωση. Δεν θα ξανασυμβεί». Έλα όμως που ξανασυνέβη . Και δυστυχώς θα ξανασυμβεί…
naftemporiki.gr
