ΠΗΓΑ προχθές στήν τράπεζα γιά νά παραλάβω τίς βεβαιώσεις πού ἀπαιτοῦνται γιά τήν συμπλήρωση καί κατάθεση τῆς ἐτησίας δηλώσεως περιουσιακῆς κατάστασης, αὐτῆς πού ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ὀνόμαζε (τό ἀποκαλύπτει ὁ Γεώργιος Βλάχος σέ ἕνα ἄρθρο του στήν «Καθημερινή») ….«ὑποληπτόμετρον».

Τό πόθεν ἔσχες εἶναι μονάδα μετρήσεως τῆς ὑπολήψεως ἑνός ἑκάστου καί ἑκάστης. Οἱ ὑπάλληλοι μέ ἐνημέρωσαν ὅτι ἡ τράπεζα μέ τήν εὐκαιρία καλεῖ τούς πελάτες της νά ἀπαντοῦν σέ ἕνα ἐρωτηματολόγιο, πόσα χρήματα σέ μετρητά καταθέτουν συνήθως στούς λογαριασμούς τους μέσα στήν χρονιά. Μηδέν ἕως χίλια εὐρώ; Χίλια εὐρώ ἕως πέντε χιλιάδες εὐρώ; Πέντε χιλιάδες ἕως δέκα χιλιάδες εὐρώ πού εἶναι συνήθως καί τό ἀνώτατο ποσό; Ρώτησα γιατί γίνεται αὐτή ἡ στατιστική ἄσκηση, καί μοῦ ἀπάντησαν ὅτι τά στοιχεῖα αὐτά τά χρειάζεται ἡ ἁρμόδια Ἀρχή κατά τῆς νομιμοποίησης ἐσόδων ἀπό παράνομες ἐγκληματικές δραστηριότητες. Ὁ ἀλγόριθμός της πιό συγκεκριμένα.

Βεβαίως ὅταν τά ἐμπεριστατωμένα πορίσματα τῆς Ἀρχῆς ἀκουμποῦν πρόσωπα πού πιθανόν μέσα ἀπό καλλιτεχνικές δραστηριότητες ἀσπρίζουν τυχόν μαῦρο χρῆμα –μή ἀποκλειομένου τοῦ πολιτικοῦ, ἡ τύχη τῶν πορισμάτων αὐτῶν εἶναι γνωστή. Τά πορίσματα ὁδηγοῦνται καμμιά φορά, ὄχι πάντα, στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τῆς δικαιοσύνης.

Τό βράδυ τῆς ἰδίας μέρας δείπνησα μέ συναδέλφους ἀπό τά παλαιά στό ἱστορικό ταβερνάκι τοῦ Παγκρατίου, τόν «Καραβίτη», καί σέ διπλανό μου τραπέζι κάθονταν μιά μεγάλη γνώριμη σέ μένα ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια στήν ΟΝΝΕΔ νεοδημοκρατική οἰκογένεια. Ἀναντάμ παπαντάμ, πού λέμε. «Ὅρμησαν». Ὄχι ἐναντίον μου ἀλλά ἐναντίον τοῦ συνόλου τῆς πολιτικῆς μας τάξης. «Μά εἶναι δυνατόν νά ψηφίζει ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων τήν μέρα τοῦ δυστυχήματος τῶν Τεμπῶν νόμο μέ τόν ὁποῖο οἱ πολιτικοί μας ἐξαιροῦν τούς ἑαυτούς τους ἀπό τό νά δηλώσουν καί νά δικαιολογήσουν στό πόθεν ἔσχες τους ἀγορές μέ μετρητά ἀπό τό… μαξιλάρι; Μά αὐτοί οἱ ἴδιοι δέν εἶναι πού τίς προάλλες ψήφισαν ἄλλο νόμο μέ τόν ὁποῖο καταργοῦνται οἱ ἀγορές ἀκινήτων μέ μετρητά γιά ἐμᾶς τούς κοινούς θνητούς; Γιά τήν πάρτη τους τά μετρητά ἰσχύουν, καί γιά ἐμᾶς ὄχι; Αὐτοί, ἀγαπητέ μου, ὅλοι τους, καί αὐτοί πού εἰσηγήθηκαν τήν ρύθμιση στήν Βουλή καί ἐκεῖνοι τῆς ἀντιπολίτευσης πού σιώπησαν καί δέν εἶπαν λέξη γιά τό σκάνδαλο εἶναι …λωποδύτες μέ πτυχίο!» σχολίασαν ἐν ἐξάλλῳ.

Πράγματι, ἡ πληροφορία αὐτή γιά τά μετρητά τῶν πολιτικῶν ἔχει γίνει γνωστή ἀπό τήν Κρήτη ἕως τόν Ἕβρο καί ἀπό τήν Ἀθήνα μέχρι τήν Καστοριά καί τήν Ρόδο διά τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως.

Ὄχι τῶν παραδοσιακῶν συστημικῶν μέσων. Ἡ πολιτική μας τάξη δέν δικαιοῦται μέ βάση αὐτά τά δεδομένα νά κουνᾶ τό δάκτυλο οὔτε μεταξύ ἀλλήλων –τόν πρῶτο πού θά ἔπρεπε νά καταγγείλει θά ἦταν ὁ ἑαυτός της ἐν συνόλῳ.

Τά παρατράγουδα θά μποροῦσαν νά εἶχαν τελειώσει ἐδῶ ἄν δέν κυκλοφοροῦσαν δύο ἀκόμη πληροφορίες. Ἡ πρώτη γιά μιά ὑπουργική ἀπόφαση πού πρόκειται νά ὑπογραφεῖ ὁσονούπω καί δίδει τήν δυνατότητα στήν πολιτική μας τάξη νά συμπληρώσει τίς νέες δηλώσεις περιουσιακῆς της καταστάσεως μέ τό παλαιό ἠλεκτρονικό σύστημα πού ὁ ὑπόχρεος ἦταν καί ὁ συντάξας τήν δήλωση.

Ἀνελάμβανε τήν εὐθύνη νά συμπληρώσει ὁ ἴδιος τά περιουσιακά του στοιχεῖα. Μέ τό νέο σύστημα πού υἱοθετήθηκε μέ προσφάτως ψηφισθέντα νόμο ἐφεξῆς τό ψηφιακό κράτος (ἐφορίες, τράπεζες, κτηματολόγιο) θά προσυμπληρώνουν ἠλεκτρονικά τίς δηλώσεις τοῦ ὑποχρέου καί ὁ ἴδιος ἁπλῶς θά ἐπιβεβαιώνει τό ἀληθές, θά τίς ὑπογράφει καί θά τίς ὑποβάλλει. Ἄρα καί νά θέλει νά κρύψει κάτι παριστάνοντας ὅτι τό ξέχασε, πλέον δέν μπορεῖ.

Κανείς δέν θά μπορεῖ. Ἡ ὑπό ἔκδοση ὑπουργική ἀπόφαση λέγεται ὅτι κατά τήν πρώτη ἐφαρμογή θά ἐπιτρέψει στήν πολιτική μας τάξη καί στούς ὑπολοίπους νά ὑποβάλλουν τήν δήλωση μέ …δική τους εὐθύνη. Ὁ κόσμος τῶν social media μπορεῖ σωστά μπορεῖ καί λάθος (ἀλλά εἶναι τέτοια ἡ καχυποψία πού ἔχει δημιουργηθεῖ πού τοῦ δικαιολογοῦνται ὅλα), ἤδη ἔχει βγάλει τά συμπεράσματά του. Συνδυάζει –αὐτό μοῦ ἔλεγαν οἱ νεοδημοκράτες τοῦ «Καραβίτη»– τήν μετάθεση τῆς προθεσμίας ὑποβολῆς τῶν δηλώσεων πόθεν ἔσχες γιά μετά τίς εὐρωεκλογές μέ ὅσα ἀκούει γιά τίς κλειστές πλατφόρμες τῶν νέων συστημάτων καί τά ταυτίζει μέ τήν γενική συσκότιση. Δέν ὑπάρχει τίποτε χειρότερο ἀπό αὐτό. Ἀπό τήν δηλητηρίαση τοῦ δημοσίου βίου.

Γιατί τό δηλητήριο σέ αὐτές τίς περιπτώσεις δέν εἶναι ἐφάπαξ. Διαρκεῖ. Ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ πολιτική μας εἶναι τάξις, εἶναι τέκνο ἑνός ἀνωτέρου Θεοῦ ἀπορρίπτεται. Ὑποτίθεται ὅτι εἶχε πάρει τό μάθημά της ἀπό τά μνημόνια. Ἐάν ὄχι, ἄς μήν ἀποροῦν οἱ ταγοί μας πού ἡ ἀτμόσφαιρα στήν κοινωνία θυμίζει καί πάλι πλατεῖες ἀγανακτισμένων. Ἰσχύει.

estianews.gr