του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ολοκληρώθηκε και η φετινή πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Κοντολογίς τελειώνουν – αν δεν τελείωσαν ήδη – και τα τελευταία γιουρούσια των γνωστών ανεγκέφαλων, που περιμένουν εναγωνίως κάποια επέτειο για να φορέσουν και πάλι τις κουκούλες τους, να σπάσουν, να κάψουν, να καταστρέψουν ότι βρουν, υποδυόμενοι τους επαναστάτες…
Γι’ ακόμη μια φορά στον δημόσιο διάλογο, ή για να είμαι πιο ακριβής στους δημόσιους παράλληλους μονολόγους που διεξάγονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, κυριάρχησαν οι ίδιες εμμονικές προσεγγίσεις, τα ίδια υποτίθεται αναπάντητα ερωτήματα, η ίδια φτηνή απόπειρα υποβάθμισης της σημασίας των γεγονότων και φυσικά ή ίδια αήθης προσπάθεια από όλους εκείνους που επιδιώκουν είτε τον αφανισμό είτε την οικειοποίηση των νεκρών εκείνων των αποφράδων ημερών, της μαύρης Δικτατορίας που ολοκλήρωσε το βρώμικο έργο της με τον επώδυνο εθνικό μας ακρωτηριασμό…
Αυτή η τακτική, προφανώς και δεν παραπέμπει σε κανενός είδους υπεύθυνη προσπάθεια ενός λαού που οφείλει να σκύψει με σοβαρότητα πάνω στην Ιστορία του και να διδάσκεται από αυτήν, τόσο ό ίδιος όσο και τα παιδιά του…
Αυτή η τακτική, συνιστά προσβολή της Ιστορίας, από όλους εκείνους που δεν διστάζουν στο όνομα μιας φτηνής, μίζερης και κοντόφθαλμης προσέγγισης, να της αφαιρέσουν το αυτονόητο. Το εθνικό της πρόσημο δηλαδή. Και αυτό συνιστά έγκλημα που δεν παραγράφεται στο όνομα των καλών και ευγενικών προθέσεων, τις οποίες μπορεί να επικαλείται ο καθένας…
Από τις κατάμαυρες σελίδες της μέχρι τις πιο λαμπρές στιγμές της… Και από τα πιο σκοτεινά της πρόσωπα μέχρι τους τιμημένους νεκρούς αυτού του τόπου – και κυρίως αυτούς – η ανεξίτηλη ιδιότητα των πάντων είναι η Ελληνική εθνική τους ταυτότητα, που άλλοι την τίμησαν και άλλοι την λέρωσαν. Και φυσικά η θερμοκοιτίδα των πιο ακραίων και φρικιαστικών εγκλημάτων που καταγράφονται, δεν είναι άλλη από το καρκίνωμα του Εθνικού διχασμού…
Στο έδαφος του Εθνικού διχασμού γεννιέται και θεριεύει ο Φασισμός… Στον νοσηρό φανατισμό που ανατροφοδοτεί, συντελούνται οι εθνικές προδοσίες… Στις φαιδρές λογικές που τον συντηρούν, αποχαρακτηρίζονται τα εγκλήματα, σκυλεύονται οι νεκροί, υφαρπάζεται η εθνική ταυτότητα των θυμάτων και η Ιστορία υποβαθμίζεται σε τρίτης διαλογής κομματικό πανηγύρι, από όλους εκείνους που επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται, πως όταν γκρεμίζεται το «εμπορικό κέντρο» στο οποίο στεγάζονται, δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο ούτε στο δικό τους μικρό ή μεγάλο κομματικό «μαγαζί»…
Και φυσικά, σε μια ημέρα σαν την σημερινή, οι πάντες σπεύδουν να καρπωθούν το «δίκιο» ή τον Ηρωϊσμό, την μνήμη ή τα ωφελήματα, αλλά ουδείς μιλά για τις μεγάλες του ευθύνες, για τα λάθη του, για τις εγκληματικές του συμπεριφορές, για την νοσηρή συμβολή του στο διαχρονικό καρκίνωμα του διχασμού που αναπαράγεται… και αναπαράγεται… και αναπαράγεται… Και παραμένει πάντα εδώ… Πάντα παρόν… Και πάντα έτοιμο να ξανανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, με ακόμη χειρότερους όρους απ’ ότι το έκανε στο παρελθόν…
Αυτοί οι κατάφορα αποκρουστικοί μονόλογοι κωφών, με πρωταγωνιστές όλους εκείνους που σπεύδουν να κάνουν πλιάτσικο σε ότι μας κάνει περήφανους αλλά αρνούνται να επωμιστούν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί για όλα όσα μας κάνουν να ντρεπόμαστε και να ανησυχούμε, δεν παραπέμπουν σε μια κοινωνία πολιτικά υγιή και πρόθυμη να αναλάβει πραγματικά να σηκώσει στους ώμους της τις τύχες αυτού του τόπου…
Σε λίγη ώρα ο Νοέμβρης θα έχει 18… Κι αυτήν την νοσηρότητα για την οποία γίνεται λόγος, την φασκελοκουκουλώσαμε κοινή συναινέσει, για να την βρούμε και πάλι όπως την αφήσαμε σε 384 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 47,5 δευτερόλεπτα από σήμερα…
Και το χειρότερο όλων, είναι ότι και τότε, όπως και σήμερα, όπως και χθες, όπως ακριβώς γίνεται χρόνια τώρα, θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην νοσηρή μας αντίληψη, «καλοί» νεκροί αλλά και νεκροί που μας αφήνουν αδιάφορους και ας έπεσαν και οι μεν και οι δε για μια καλύτερη και λεύτερη πατρίδα…
Αυτό κύριοι ΔΕΝ είναι υπεύθυνη προσέγγιση της Ιστορίας και της Αλήθειας. Είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία και θα έχει κόστος για όλους μας. Καλή μας νύχτα…
