του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο το οποίο προσδιορίζει το εύρος των δυνατοτήτων που παρέχονται στην ΕΥΠ, όπως υπάρχουν και Συνταγματικές προβλέψεις για το απόρρητο και την ιδιωτικότητα στην ζωή των πολιτών. Βεβαίως υπάρχει και σχετική με το συγκεκριμένο ζήτημα, νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου…
Κυρίως όμως υπάρχει μια πλειοδοσία στην φλυαρία και στην υπερβολή, κάθε φορά που ανοίγει αυτό το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα, τόσο στην Βουλή όσο και στα ΜΜΕ, να συζητάμε τα πάντα, να συζητάμε ωσάν να βρισκόμαστε σε αποστειρωμένο περιβάλλον, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και αυτιά και φυσικά να συζητάμε αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός πως αυτού του είδους η συζήτηση, εξευτελίζει την χώρα και προσφέρει ένα πρώτης τάξεως υλικό σε αντιπάλους που δεν παίζουν ως σχολιαρόπαιδα το παιχνίδι του δικαιωματισμού, αλλά φροντίζουν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους την διάχυτη πολιτική μας αφέλεια και όχι μόνο.
Την τελευταία περίοδο, η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, όχι μονάχα εξ αιτίας της πρωτοφανούς νοσηρότητας και της ανασφάλειας από την οποία διακατέχεται ο παντελώς απαράδεκτος πρωθυπουργός της χώρας, αλλά και εξ αιτίας της ευκολίας με την οποία κυκλοφορούν στον τύπο υποκλαπέντες διάλογοι υπουργών και Κύριος οίδε τι άλλο πρόκειται να ακολουθήσει στο μέλλον. Αχαρακτήριστη βέβαια θεωρείται και η προσέγγιση την οποία επιχειρούν στο συγκεκριμένο ζήτημα, όλα – χωρίς εξαίρεση – τα κόμματα του κοινοβουλίου.
Δυστυχώς είναι αρκετοί σε αυτήν την χώρα που επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται τον ρόλο που καλείται να φέρει σε πέρας η ΕΥΠ, ως σημαντικός κρίκος στο σύστημα Ασφαλείας που διαθέτει η πατρίδα μας και επιμένουν να την αντιμετωπίζουν ως μηχανισμό παραγωγής γαργαλιστικών ειδήσεων που θα τροφοδοτήσει τα ΜΜΕ με κλικ, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι παράλληλα με αυτό, θα τροφοδοτήσει και τους εχθρούς της Ελλάδας με πληροφορίες χρήσιμες στην προσπάθειά τους να οργανώσουν καλύτερα το υπονομευτικό τους έργο.
Με αφορμή αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, φαίνεται πως έχει έρθει πλέον η ώρα να απαιτήσουμε το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι πως η ΕΥΠ, θα πρέπει δια νόμου να μείνει έξω από τους καιροσκοπικούς τυχοδιωκτισμούς του πολιτικού συστήματος, προκειμένου να μπορέσει να επιτελέσει τον ρόλο της με επάρκεια, αποτελεσματικότητα και κυρίως να τον επιτελέσει απαλλαγμένη από την φαιδρότητα της φαρσοκωμωδίας που είθισται να αποκαλείται κοινοβουλευτικός έλεγχος, ο οποίος μόνο παραλυτικά και ενίοτε ως πέμπτη φάλαγγα μπορεί να λειτουργήσει, κατά την διαδικασία της ενασχόλησής του με τα κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια και με την διαχείριση ευαίσθητων πληροφοριών…
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πολιτική τάξη της χώρας, σπεύδει να αποδείξει στην πρώτη ευκαιρία, που θα της δοθεί, ότι είναι εξαιρετικά ανώριμη, μικρόψυχη και ιδιοτελής και ως εκ τούτου απολύτως ανίκανη αλλά και παντελώς ακατάλληλη να διαχειριστεί αυτά τα ζητήματα, με πραγματικό αίσθημα ευθύνης απέναντι στον τόπο και στους πολίτες. Οι συζητήσεις στην Βουλή, κατά κανόνα εξελίσσονται σε φτηνά σόου ανταλλαγής εξυπνακισμών, από πολιτικούς διαχειριστές που αποδεικνύουν με την στάση τους, ότι δεν έχουν μέτρο και επίγνωση του ρόλου που καλούνται να επιτελέσουν. Από την άποψη αυτή και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναφορικά με την λειτουργία της ΕΥΠ θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής:…
Α. Για την ΕΥΠ, αυτό που θα πρέπει να είναι σαφές και απολύτως προσδιορισμένο, είναι το εύρος των αντικειμένων με τα οποία υποχρεούται να ασχοληθεί και όχι οι ιδιότητες των ανθρώπων με τους οποίους δεν της επιτρέπεται να καταπιάνεται, διότι αυτό δήθεν δεν συνάδει με τα «χρηστά πολιτικά ήθη» της νέας εποχής. Ως πολίτες, έχουμε την απαίτηση η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών να είναι πραγματικά Εθνική, εύστοχη, αποτελεσματική στην δουλειά της και απολύτως εναρμονισμένη με τις προσδοκίες όλων ημών που επιμένουμε πως θα πρέπει να είναι μηχανισμός ενταγμένος στην υπηρεσία του Έθνους και του δημοσίου συμφέροντος και όχι ένα εκφυλισμένο εργαστήρι ίντριγκας και αυτοκαταστροφής. Η δουλειά της ΕΥΠ, δεν θα πρέπει να οριοθετείται από ένα πλέγμα εξαιρέσεων, αλλά από ανυπέρβλητους Εθνικούς κανόνες που σε καμία περίπτωση και στο όνομα απολύτως καμιάς σκοπιμότητας δεν θα επιτρέπεται να παραβιαστούν.
Β. Η ΕΥΠ είναι υποχρεωμένη, κατά την άσκηση των καθηκόντων της, να λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες και υψηλά στάνταρντς ούτως ώστε να εξυπηρετούνται πλήρως οι εθνικές προτεραιότητες και όχι να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις αυτονόητες υποχρεώσεις της από την μια και σε κάθε λογής ιστορικές ανακολουθίες, μικροκομματικές σκοπιμότητες, εμμονές αλλά και σύνδρομα καταδίωξης από την άλλη, αυτοακυρωνόμενη έτσι στην προσπάθειά της να ικανοποιήσει όλα τα πολιτικά γούστα.
Γ. Θεμελιώδης υποχρέωση που οριοθετεί την ύπαρξη, την οργανωτική διάρθρωση και την λειτουργία της ΕΥΠ, είναι ο σταθερός προσανατολισμός των υπηρεσιών της στα ζητήματα που σχετίζονται με την εσωτερική ασφάλεια, με τα απαράδεκτα φαινόμενα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς στην πολιτική και στην δημόσια διοίκηση και κυρίως με την εθνική ασφάλεια σε όλες της της εκφάνσεις (κατασκοπία, αντικατασκοπία κλπ). Η ΕΥΠ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εργαλειοποιείται προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πολιτική νοσηρότητα, η νοσηρή ματαιοδοξία και η ανασφάλεια των εκάστοτε πολιτικών της προϊσταμένων.
Δ. Η ενασχόληση με την πολιτική δράση των κομμάτων, προφανώς δεν εμπίπτει μέσα στις αρμοδιότητες της ΕΥΠ, εκτός εάν οι δημόσιοι ή ιδιωτικοί χειρισμοί των μελών και των στελεχών τους, συνδυάζονται με πράξεις ανομίας, εγκληματικής συμπεριφοράς και συμπεριφοράς επιζήμιας για το δημόσιο συμφέρον. Όλα τα παραπάνω, ορίζονται με σαφήνεια στον ποινικό κώδικα και είναι τουλάχιστον γελοίο το να απαιτείται «δημόσια διαβούλευση» ή κοινοβουλευτική συγκατάθεση πριν αναληφθούν από την ΕΥΠ οι συγκεκριμένες και απολύτως ενδεδειγμένες πρωτοβουλίες. Η ζημιά θα έχει ήδη γίνει… Το πουλάκι θα έχει ήδη πετάξει… Και ουδείς θα περιμένει τους φλύαρους αμετροεπείς να ολοκληρώσουν την ακατάπαυστη απεραντολογία τους.
Ε. Προϋπόθεση για την δημιουργία μιας ΕΥΠ ικανής να ανταποκριθεί σε αυτό το περιβάλλον των σύνθετων προκλήσεων και των πολλαπλών παραμέτρων, είναι:
- Πρώτον: Η διασφάλιση μιας οργανωτικής δομής – με τον αντίστοιχο καταμερισμό αρμοδιοτήτων – που να εναρμονίζεται με τις ανάγκες αυτού του ρόλου…
- Δεύτερον: Η θεσμοθέτηση ενός διοικητικού μηχανισμού, πολιτικά επαρκούς και οργανωτικά ικανού να διαχειριστεί αυτό το δύσκολο έργο. Και…
- Τρίτον: Η ενεργοποίηση ενός εξαιρετικά αυστηρού ποινολογίου για οποιονδήποτε επιδιώξει να μετατρέψει την ΕΥΠ σε καφενείο, διαρροών, στρεβλώσεων και βιασμού του θεσμοθετημένου της χαρακτήρα. Από τον Διοικητή έως τον τελευταίο υπάλληλο και από τον πρωθυπουργό της χώρας, μέχρι τον τελευταίο δημοσιογράφο …
Στ. Προφανώς ΔΕΝ θέλουμε να μεταπέσει η πολιτική ζωή του τόπου μας σε καθεστώς διαρκούς και παρατεταμένης ομηρίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι το άλλοθι, που θα μετατρέψει την ΕΥΠ σε μια ευνουχισμένη και άνευρη υπηρεσία, που θα είναι ευάλωτη σε σκοπιμότητες, ξεφωνημένη στον δημόσιο διάλογο, και περίγελως των αντιπάλων. Γι’ αυτό και οφείλουμε να οριοθετήσουμε επ’ ακριβώς τους κανόνες και όχι τις εξαιρέσεις που θα διέπουν την λειτουργία της. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι:
- Πρώτον: Η Εθνική ασφάλεια, η εσωτερική ασφάλεια και το δημόσιο συμφέρον, αποτελούν στόχους ύψιστης προτεραιότητας χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις…
- Δεύτερον: Από το διερευνητικό έργο των υπηρεσιών της ΔΕΝ εξαιρείται κανένας εξ ορισμού. Δυνητικοί στόχοι της ΕΥΠ μπορούν να είναι οι πάντες, αρκεί αυτή η ανάγκη να είναι επαρκώς αιτιολογημένη κατά περίπτωση. Και…
- Τρίτον: Σε περίπτωση ευρημάτων που θα επιβεβαιώνουν τους διατυπωμένους φόβους που προκάλεσαν την εμπλοκή της ΕΥΠ, τότε το αιτιολογημένο πόρισμα και όλο το αποδεικτικό υλικό, θα παραδίδονται σε διαρκή κοινοβουλευτική διακομματική επιτροπή, με την απαραίτητη παρουσία των αρχηγών των επιτελείων εάν πρόκειται για ζήτημα Εθνικής Ασφάλειας, προκειμένου να επιληφθούν για όλα τα περαιτέρω.
Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών που θα λειτουργήσει με εξαιρέσεις, εξυπηρετήσεις, άδειες σκοπιμότητας, κομματικό πρόσημο και πολιτικό άβατο που δεν θα μπορεί να παραβιάσει, δεν θα είναι Εθνική Υπηρεσία αλλά ένα ευνουχισμένο υποπροϊόν, σε διαρκή αιχμαλωσία και εύκολα χειραγωγήσιμο που μόνο κακό θα κάνει στον τόπο.
Υ.Γ1. Οι λαλίστατοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιποί παρατρεχάμενοι που ενδεχομένως αντιλαμβάνονται ότι η αντίληψή τους για την Δημοκρατία θα δικαιωθεί αν οι μηχανισμοί της ΕΥΠ αρχίσουν να συνεδριάζουν σε live streaming για να μπορεί να έχει πρόσβαση ο κάθε πικραμένος, δεν εξέφρασαν την αγανάκτησή τους ΟΥΤΕ για το γεγονός ότι πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη του τουρκολιβυκού μνημονίου κατόπιν εορτής… ΟΥΤΕ για την απερίγραπτη ομορφιά του πρωτοδίκη στην Φλώρινα… ΟΥΤΕ για την επίσης κατόπιν εορτής πληροφόρηση όλων όσων συντελούνται στην Ελληνικότατη Θράκη…
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν κύριοι, αυτές οι λογικές δεν εξυπηρετούν μονάχα το φαιδρό ιδεολόγημα από το οποίο διακατέχεστε διαχρονικά… Εξυπηρετούν πρωτίστως τους σχεδιασμούς της απέναντι πλευράς του Αιγαίου, αλλά γι’ αυτό απλώς δεν μας καίγεται καρφάκι…
Υ.Γ2. Πολυτέλεια να έχει κανείς την απαίτηση να μας καεί καρφάκι για όλα αυτά. Ο Ερντογάν απειλεί δημοσίως να βομβαρδίσει με πυραύλους την Αθήνα, αλλά εμείς επιμένουμε στο στρατηγικό πλεονέκτημα της σιωπής και πυροβολούμε τον Α/ΓΕΕΘΑ γιατί δεν κάνει το χατίρι των Τούρκων…
