του Μιχαήλ Κωσταράκου*Ετήσιες Κρίσεις Ανώτατων Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων:
Μια απάνθρωπη αιμορραγική διαδικασία που βλάπτει το Έθνος και πρέπει επιτέλους να σταματήσει.
Ολοκληρώθηκαν χθες οι Κρίσεις της Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) με αποτελέσματα που τιμούν την αριστεία, τις ΕΔ, και τη λογική. Όσων Αρχηγών Γενικών Επιτελείων, ο Νόμος προβλέπει ετήσια παράταση θητείας, η θητεία τους παρατάθηκε, ενώ ο Α/ΓΕΑ Πτέραρχος Γ. Μπλιούμης ολοκλήρωσε ευδοκίμως την ήδη παραταθείσα από πέρυσι απόλυτα πετυχημένη θητεία του, και αποστρατεύθηκε τιμώμενος από την Πατρίδα και τους συναδέλφους του.
Η κατάσταση στη κορυφή της ηγεσίας είναι πλέον ξεκάθαρη γιατί επικράτησε η αξιοπρέπεια, η λογική και η κανονικότητα.
Το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου έχει κάθε χρόνο τεράστια σημασία για τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) γιατί στο διάστημα αυτό διεξάγονται οι Ετήσιες Κρίσεις των Ανωτάτων Αξκων των ΕΔ (πλην των κρίσεων των Αρχηγών Γενικών Επιτελείων που έχουν συνήθως ήδη προηγηθεί). Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοτυπία σπατάλης ανθρωπίνων πόρων και μια απόλυτα αιμορραγική και απάνθρωπη διαδικασία για το Έθνος και τις ΕΔ. Άρχισε κατά την Δικτατορία συνεχίστηκε στη Μεταπολίτευση και συνεχίζεται έκτοτε με ένα αιμορραγικό και εξαντλητικό τρόπο, καθοριστικό και καταλυτικό για τις ζωές, την τύχη, την τιμή, την υπόληψη και τις οικογένειες των ανώτατων στρατιωτικών. Όλα βέβαια εκτελούνται όπως προβλέπεται από τις θεσπισμένες διαδικασίες και με ένα καθόλα νόμιμο και συνταγματικό τρόπο. Οι Ηγεσίες στο ρόλο της Μοίρας, με έξοδα του Έθνους.
Μετά τις Κρίσεις των Αρχηγών ακολουθεί λοιπόν και σύμφωνα με τις ισχύουσες διαδικασίες, μετά από διαδικασία κρίσεως από Ανώτατα Συμβούλια, η προαγωγή, ή η αποστρατεία, ή η μετάθεση του συνόλου ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους της ανώτατης Ηγεσίας των ΕΔ από το βαθμό του Συνταγματάρχου, Πλοιάρχου ή Σμηνάρχου και άνω. Και αυτό συνιστά κατά τη γνώμη μου μεγάλο πρόβλημα. Αυτό είναι και το απόλυτα ανόητο και αιμορραγικό για τις ΕΔ, σημείο της παράλογης αυτής διαδικασίας.
Εν ονόματι μιας αμφισβητούμενης «ανανέωσης», ακολουθώντας τον επισφαλή κανόνα του «up or out» (προς τα επάνω ή έξω), πετυχημένοι Διοικητές, Διευθυντές ή Επιτελείς θα αντικατασταθούν με τη συμπλήρωση ενός έτους στα καθήκοντα τους. Έμπειροι και μορφωμένοι αξιωματικοί γύρω στην ηλικία των 50 ετών, μετά από περίπου 30 χρόνια υπηρεσίας θα αποστρατευθούν (ή καλύτερα θα «εκδιωχθούν») από τις ΕΔ χωρίς ιδιαίτερο λόγο, πλην της αμφίβολης «απαιτούμενης ανανέωσης της ηγεσίας» και θα σταλούν σε 35-40 χρόνια σύνταξης και απραξίας, και ενώ το Κράτος έχει δώσει πολλά εκατομμύρια για την εκπαίδευση και τη μόρφωση τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ακόμη και όσοι προαχθούν ή μετατεθούν θα έχουν στην πλειονότητα τους αντικατασταθεί από τη θέση τους (και ιδίως από τις διοικήσεις τους) μετά από θητεία ενός έτους, γεγονός που καταδικάζει το σύστημα σε μόνιμη στασιμότητα. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ετήσιο κύκλο κύριων δραστηριοτήτων και εκπαιδεύσεως, και να αντικαθιστούμε κατ’ έτος τους Διοικητές που υλοποιούν τις δραστηριότητες αυτές. Δεν βλέπουμε και δεν εκτιμούμε ούτε την ατομική αξία ούτε τα αποτελέσματα. Ακυρώνουμε και καταστρατηγούμε εξ αιτίας των συνεχών αντικαταστάσεων, τη διαδικασία της προόδου και της βελτίωσης του συστήματος μας με την αδυναμία εφαρμογής της παγκοσμίως γνωστής βελτιωτικής διαδικασίας των «Αναγνωρισθέντων και Διδαχθέντων Μαθημάτων – LESSONS IDENTIFIED and LESSONS LEARΝED» και καταδικάζουμε έτσι το σύστημα σε ένα διαρκές, (επι δεκαετίες τώρα), «βήμα σημειωτόν», με ελάχιστες δυνατότητες προόδου και εξέλιξης. Μ´ αυτές τις συνεχείς αντικαταστάσεις δεν δίνεται σε κανέναν ο χρόνος και η ευκαιρία να βελτιωθεί, και συγχρόνως να βελτιώσει το σύστημα που υπηρετεί.
Και τι πρέπει να γίνει; Απλά και εύκολα, μια τολμηρή νομοθετική πρωτοβουλία που θα αλλάξει το σύστημα. Οι ΕΔ δεν είναι «ιδιοκτησία» καμμίας πολιτικής ή στρατιωτικής ηγεσίας για να «διώχνει» τους αξιωματικούς που δεν «συμπαθεί». Οι ΕΔ ανήκουν στο Έθνος.Κανείς δεν «αποστρατεύεται» ξαφνικά, παρά μόνο όταν φθάσει στο προβλεπόμενο όριο ηλικίας ή συμπληρώσει κάποια θεσμοθετημένα χρόνια στην «κορυφή» της ηγεσίας. Ηλικία 55 ετών για τους υπαξιωματικούς, 58 ή 60 για τους αξιωματικούς και 62 για τους Αρχηγούς, είναι ένα λογικό όριο που δίνει το χρόνο σε όλους να υλοποιήσουν μια ασφαλή καριέρα χωρίς ανασφάλεια, εξαρτήσεις και εμπλοκές.
Η κορυφή της Στρατιωτικής Ηγεσίας έχει συγκεκριμένο χρόνο παραμονής στη θέση τους (3 ή 4 χρόνια) μετά την οποία αποστρατεύονται τιμητικά και αυτεπάγγελτα, εφόσον βέβαια δεν προαχθούν στον επόμενο βαθμό ή στο επόμενο επίπεδο διοικήσεως. Φυσικά οι ετήσιες αξιολογήσεις όλων των στελεχών παραμένουν, η αποπομπή από τις ΕΔ υπό μορφή ποινής για παραβάσεις του νόμου, του ήθους των ΕΔ ή των ελαχίστων παραδεκτών επιπέδων αποδόσεως συνεχίζει να ισχύει, όπως πάντα με νόμιμες προβλεπόμενες συνταγματικές διαδικασίες όπως συμβαίνει σε κάθε Κράτος Δικαίου. Όλες οι θέσεις Διοικήσεως και Ευθύνης είναι υποχρεωτικά τουλάχιστον διετείς με δυνατότητα παρατάσεως, για να διασφαλιστεί η πρόοδος και η αποτελεσματικότητα. Κανένας δεν περισσεύει ξαφνικά στις ΕΔ.
Στο παρελθόν μέσα στη τελευταία δεκαετία, οι προτάσεις αυτές ξαναέγιναν από τις στρατιωτικές ηγεσίες περισσότερες από μια φορές, χωρίς όμως αποδοχή και υποστήριξη για διάφορους λόγους. Ίσως τώρα να ήρθε πλέον η ώρα να φέρουμε τις ΕΔ δυνάμεις στον 21ο αιώνα, να αποκαταστήσουμε την πραγματική κανονικότητα και τη σχέση κόστους- αποτελεσματικότητος, να δούμε επιτέλους τις επενδύσεις μας στο ανθρώπινο δυναμικό των ΕΔ να αποδίδουν στο μέγιστο, και κυρίως να δείξουμε στους ανθρώπους αυτούς που υπηρετούν πιστοί στον όρκο τους την πατρίδα για δεκαετίες, τον έμπρακτο σεβασμό που τους αξίζει.
*Ο Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος είναι Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και διετέλεσε Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το σχόλιο είναι απο την σελίδα του στο fb.
Αναμένονται σχόλια από αποστράτους συναδέλφους του στρατηγού ,αλλά με ποια πλειοψηφία της Βουλής θα γίνουν αποδεκτές οι προτάσεις του ,ύστερα από 40 χρόνια ,κατά τα οποία επικράτησε ο ”εκδημοκρατισμός” των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, οι φορείς των οποίων – πλην τιμητικών εξαιρέσεων- έγιναν οι ”ορτινάτσες” των πολιτικών με τις συνεχείς απαιτήσεις τους -ανάλογες της εργατικής νομοθεσίας-, ενώ αυτοί υπηρετούσαν και υπηρετούν αυτοθυσιαστικά την ΠΑΤΡΙΔΑ και οι πρόγονοί τους έχυσαν ποταμούς αίματος γιαυτήν την φλούδα της ης από το 1821, και παλιά μέχρι την Ινδία, την Βόρεια Αφρική ,την Νότια Ιταλία και σε όλη την Βαλκανική;;;.
Κάποιος -ονόματα δεν λέμε-δογμάτισε ότι ”το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω” ,ενώ ισχύει και το ”τα πάντα ρει ” ,αλλά ακόμη δεν τολμούν οι στρατιωτικές Αρχές- ηγεσίες δεν τις λες- να μπουν στο ρεύμα των απαιτήσεων της σημερινής Ελλάδος ,με τα προβλήματα εθνικής επιβιώσεως της .
ΥΠΟΜΟΝΗ.
Καλό μήνα.
Η Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια δέχθηκε έναν μεγάλο κραδασμό από την οικονομική κρίση και από τις αρχές του 2020 αντιμετωπίζει την υγειονομική κρίση, φυσικές καταστροφές και την επιθετικότητα της Τουρκίας. Οι στρατιωτικοί σε αυτό το απαιτητικό περιβάλλον πορεύονται με διττό ρόλο, ως δημόσιοι λειτουργοί αυξημένων επιχειρησιακών απαιτήσεων και ως άνθρωποι (άτομα, οικογένεια, κοινωνία).
Ενώ πολλά άλλαξαν και αλλάζουν στο κράτος, οι θεσμικές αλλαγές στις ένοπλες δυνάμεις που αφορούν το εργασιακό των στρατιωτικών ήταν ελάχιστες και αποσπασματικές. Τρία μνημόνια και εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι ψηφίστηκαν μετά το 2010 και οι ένοπλες δυνάμεις επιμένουν στην αβελτηρία. Οι ένοπλες δυνάμεις φαίνεται ότι εξακολουθούν να παραμένουν ένας κλειστός οργανισμός, που δύσκολα αντιλαμβάνεται τις αλλαγές και τις κοινωνικές εξελίξεις, πιθανόν λόγω του κατεστημένου και των εγγενών νοοτροπιών που υπάρχουν.
Τα κόμματα που άσκησαν την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία τα τελευταία 10 χρόνια κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Πρώιμες αποστρατείες και εν συνεχεία επαναφορά στην ενεργό υπηρεσία των στελεχών για κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών. Παρατηρείται δε ότι το κόμμα που είναι κάθε φορά στην αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για αδιαφανή και πελατειακό τρόπο επαναφοράς των επανελθόντων. Υπάρχει δηλαδή μία συνεχής θεατρική παράσταση, της οποίας όμως το βασικό σενάριο έχει γραφτεί με συμφωνία των κομμάτων εξουσίας.
Το εργασιακό των στρατιωτικών παραμένει στην αβεβαιότητα (πότε θα εξέλθουν από την υπηρεσία), αντιμετωπίζεται περιστασιακά και πάνω από όλα με το πολιτικό «κριτήριο» της εκάστοτε χρονικής στιγμής. Παρόμοια αβεβαιότητα δεν συναντάται σε άλλους δημόσιους λειτουργούς. Προς άρση της αβεβαιότητας και των προφανών αρνητικών συνεπειών στις ένοπλες δυνάμεις, στους στρατιωτικούς και στην κοινωνία θα πρέπει να θεσπισθεί ως κατώτερο όριο αποστρατείας όλων των στρατιωτικών όπως προτείνεται και στο άρθρο για τους παρακάτω λόγους:
1) Επιχειρησιακή και κρατική αναγκαιότητα. Οι ένοπλες δυνάμεις στερούνται σε ώριμη και παραγωγική ηλικία, υψηλής ποιότητας έμπειρο, εκπαιδευμένο, επιχειρησιακό ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει εξειδικευμένη γνώση και υπηρεσιακή αφοσίωση. Η Ελλάδα το 2021 υπέγραψε την προμήθεια αμυντικού υλικού 10 δις ευρώ. Χρειάζεται έμπειρο προσωπικό για την υλοποίηση και την εν συνεχεία υποστήριξη των συμβάσεων. Μην επαναληφθούν τα λάθη των μετά-Ίμια προμηθειών. Το 2020, με τα γεγονότα στον Έβρο και στο Αιγαίο, απέδειξε ότι απειλείται η ασφάλεια της Ελλάδος. Είναι οξύμωρο να έρχεται η FRONTEX να υποστηρίξει το επιχειρησιακό σκέλος της ασφάλειας συνόρων και ταυτόχρονα να αποστρατεύονται έμπειροι στρατιωτικοί 50-58 ετών. Οι εν ενεργεία στρατιωτικοί προσφέρουν υπηρεσίες, πέραν των αρμοδιοτήτων τους, στο κράτος σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων (μεταναστευτικό, πολιτική προστασία, υγειονομικές κρίσεις, φυσικές καταστραφείς, μεταφορές, επικοινωνίες, κατάρτιση, υποδομές, ΕΦΚΑ κ.λπ.). Σχεδόν όλα τα υπουργεία ζητούν συνεχώς τη συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων για να ανταπεξέλθουν στο έργο τους.
2) Προστασία του δικαιώματος της εργασίας των αξιωματικών. Απαιτείται εναρμονισμός της εργασιακής νομοθεσίας (40 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας) και για τους στρατιωτικούς. Η ηλικία αποτελεί πλέον ξεπερασμένη και παντελώς αβάσιμη δικαιολογία. Οι πόλεμοι σήμερα γίνονται με την τεχνολογία και όχι με τα τυφέκια. Όπως το έχουν πετύχει όλα τα δυτικά κράτη και οι άλλοι στρατοί (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας) μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί ο τροχός. Η βούληση χρειάζεται. Η εργασία δεν είναι απλά χρηματική αμοιβή, είναι αγαθό, έκφραση και σκοπός ζωής, επικοινωνία, δημιουργία, πρόοδος και εξέλιξη, ιδέες, πρωτοβουλία, και παραγωγή έργου.
3) Αποφυγή της κοινωνικής κριτικής κατά των πρόωρα συνταξιούχων στρατιωτικών. Οι λοιποί εργαζόμενοι που βλέπουν νέους συνταξιούχους στρατιωτικούς αντιδρούν επιφυλακτικά στο φαινόμενο των πενηντάρηδων συνταξιούχων, ιδίως μετά από δέκα χρόνια σκληρής οικονομικής κρίσης. Αν ήταν δυνατόν να γίνει δημοσκόπηση μεγάλο ποσοστό θα δήλωνε αντίθετο με τις πρόωρες αποστρατείες των στρατιωτικών και την απονομή σύνταξης, όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων θα πάρει σύνταξη στα 67 έτη από το 2022. Το ΥΠΕΘΑ και οι υπηρεσιακοί παράγοντες φαίνεται ότι δύσκολα αντιλαμβάνονται τις έννοιες κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική συνοχή.
4) Εξασφάλιση «εσωτερικής εξισορρόπησης – δικαιοσύνης» εντός ενόπλων δυνάμεων, ηρεμίας και ανύψωση του ηθικού. Λόγω στελέχωσης των υπηρεσιών με διαφορετικής προέλευσης στελέχη δεν εκλείπουν οι εσωτερικές διαφορές «γιατί δεν έγινες υπαξιωματικός», «εσύ γιατί δεν έγινες αξιωματικός», «ας μην γινόσουν ανώτατος», «ας γινόσουν και εσύ καταδρομέας» κλπ. Με την ίση εργασιακή (από πλευράς χρόνου υπηρεσίας) αντιμετώπιση θα εξαλειφθούν ή θα μειωθούν σημαντικά οι όποιες εργασιακές ανισότητες, που δεν οφείλονται στους στρατιωτικούς, αλλά τις δημιούργησε το κράτος .
5) Σεβασμός της πολιτείας στους στρατιωτικούς ως προς τον χρόνο εξόδου από την υπηρεσία και τον ανάλογο προγραμματισμό. Οι αξιωματικοί κάθε Μάρτιο ζουν τον Γολγοθά τους και οι υπαξιωματικοί προσπαθούν είτε μέσω των ενώσεων είτε με βουλευτικές παρεμβάσεις να επεκτείνουν τον χρόνο παραμονής τους. Πίσω από κάθε στρατιωτικό υπάρχει οικογένεια, παιδιά που κρέμονται στην κυριολεξία από την εργασία του στρατιωτικού γονέα, συζύγου, αδελφού ή παιδιού. Γνωρίζοντας ο κάθε στρατιωτικός τον χρόνο αποστρατείας του θα προγραμματίσει την ζωή του και την ζωή της οικογένειας του. Θα σχεδιάσει το επόμενο βήμα στη ζωή του. Αυτό που γίνεται τώρα είναι μία βιαιότητα ή καλύτερα μία τραγωδία που δεν αξίζει για ανθρώπους που δίνουν τον εαυτό τους για την πατρίδα. Το μειωμένο ενδιαφέρον των νέων κυρίως για τα ΑΣΕΙ οφείλεται και στην εργασιακή αβεβαιότητα του χρόνου εξόδου (πρόωρα γηρατειά).
6) Μείωση του κομματισμού και του παρεμβατισμού στις ένοπλες δυνάμεις. Τα κριτήρια που έχουν τεθεί για επέκταση του χρόνου παραμονής στην υπηρεσία είναι περισσότερο υποκειμενικά (κρίση υπηρεσιακού συμβουλίου) και λιγότερο αντικειμενικά. Πολύ δύσκολα γίνεται αποδεκτό ότι ο επανελθών τάδε στην ενέργεια ήταν καλύτερος από τον μη επανελθόντα. Απλώς ο επανελθών έχει «μπάρμπα στην Κορώνη». Επίσης θα μειωθεί ο κομματισμός, ο παρεμβατισμός και η υποκειμενικότητα κατά τις ετήσιες κρίσεις των αξιωματικών, αφού θα έχει εξασφαλιστεί για όλους η παραμονή μέχρι τα 58 και δεν θα δίνεται μάχη επιβίωσης και ανταγωνισμού στα συμβούλια κρίσεων.
7) Εξάλειψη του συνεχούς δικαστικού αγώνα από όσους αποστρατεύονται. Όλοι οι αξιωματικοί τώρα προσφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια και δικαιώνονται. Οι περισσότερες κρίσεις (σχεδόν όλες) κρίνονται παράνομες από τα δικαστήρια, οπότε αυτό σημαίνει ότι κατά τη διεξαγωγή των κρίσεων γίνεται άνιση και διακριτική αντιμετώπιση απέναντι στον νόμο, όσων κρίνονται δυσμενώς. Ένας σημαντικός αριθμός επιτελών και δικαστικών ασχολούνται με τις προσφυγές, δίκες, επανακρίσεις και το αποτέλεσμα είναι γνωστό, με απονομή αναδρομικά βαθμών, μισθών και χρόνου υπηρεσίας. Δηλαδή αυτοί που φεύγουν θα πληρωθούν σαν εν ενεργεία και θα πάρουν χρόνο υπηρεσίας, ενώ δεν θα δουλεύουν! Μέχρι και η τρόικα είχε ζητήσει να καταργηθεί αυτή η «φαρσοκωμωδία» αλλά το κατεστημένο επικράτησε της λογικής.
Το κράτος που οραματίζεται τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την πράσινη ανάπτυξη, την επιστροφή του brain drain, τη silicon valley, τα start-up, το elevate, τις επενδύσεις και το e-government, θα πρέπει να εξασφαλίζει συνεχώς την ασφάλεια του κράτους, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και να υποστηρίζει την εργασία. Καλές οι υλικές επενδύσεις, αλλά ακόμα καλύτερη η επένδυση στους ανθρώπους.
Οι δύσκολες θεσμικές αλλαγές χρειάζονται ευρεία θεσμική συναίνεση, κοινωνική αντίληψη, σεβασμό στον άνθρωπο, όραμα, έμπνευση και φωτεινά μυαλά για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Στην τελευταία φράση σας κύριε Κώστα αναφέρετε πολλές προυποθέσεις ,οι οποίες -το καταλαβαίνετε και εσείς-δεν μπορούν να πληρωθούν ,ξεκινώντας από την ανύπαρκτη -όχι μόνο-την τελευταία 10ετία,αλλά πολλά χρόνια θεσμική συναίνεση .
Και επειδή αυτές οι προυποθέσεις δεν θα εξασφαλισθούν -ίσως ποτέ να μη ήταν εξασφαλισμένες-επιβάλλεται η λεγόμενη φυσική ηγεσία όλων των ‘ενστόλων” λειτουργών του κράτους να απαιτήσουν-και να απαιτούν συνεχώς- από όλα τα κόμματα να μην αμφισβητούν ύστερα από 47 χρόνια την δημοκρατική τους κοσμοθεωρία και πράξη και από αύριο να συναποφασίσουν ότι δεν θα εφαρμόζουν πλήρως τις θελήσεις των πολιτικών γιατί ΚΑΙ ” ούτε όλα του γιατρού ,ούτε όλα του πνευματικού” .
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ . Να παρουσιάσουν αυτές οι φυσικές ηγεσίες ένα ”μοντέλο” λειτουργίας των Οργανισμών τους ,προσαρμοσμένο στην νίκη τους επί των εχθρών -εσωτερικών και εξωτερικών-της Πατρίδος ,γιατί προβληματίζει , ΑΝ ο συνδικαλισμός των ”ενστόλων” -που μπήκε για τα καλά-συμβάλλει, εκτός των άλλων- στο αξιόμαχο τους, που πληρώνει περιμένει όλος ο Ελληνισμός.
Αυτό το απαράδεκτο – για 21ο αιω- προαγομενου του νεότερου οι αρχαιότεροι…. στο σπίτι τους. Ποιες χώρες το εφαρμόζουν;;
ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΑΣ.
ΡΩΤΗΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΑΞ/ΚΟ ,ΑΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ -ΕΝ ΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΤΟΥ -ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΑΧΘΕΝΤΟΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΚΥΡΟΣ ΘΑ ΔΙΟΙΚΟΥΣΕ;;;
ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΒΑΘΜΟΙ .
Άρα απορφανισμός των Ε .Δ. απο εκπαιδευμένους,έμπειρους,ώριμους και παραγωγικούς αξιωματικούς με μεγάλη σημασία σε μεγάλες εξειδικεύσεις πχ πυροβολικού,τεθωρακισμένων,ναυτικού ,αεροπορίας.Άλλες χώρες πώς το αντιμετωπίζουν ;
Παντού γίνεται το ίδιο. Οι αρχαιότεροι παραιτούνται, όταν νεώτερος προαχθεί σε υψηλότερο βαθμό. Είναι φυσικό και δεν γίνεται μόνο στις ΕΔ, αλλά και σε άλλες υπηρεσίες, όπως π.χ. το ΔΣ.
Πολλές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν το τέχνασμα αυτό, για να εξαναγκάσουν στρατιωτικούς και όχι μόνο σε παραίτηση, για να γλυτώσουν λεφτά από τις συντάξεις.
Η αρνητική κριτική είναι χαρακτηριστικό των άτολμων, μίζερων, γκρινιάριδων, κακομοίρηδων, ψυχολογικά κατεσταλμένων με μαζοχιστικές τάσεις.
Όταν πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ γράφει για απάνθρωπη και αιμορραγική διαδικασία το θέμα είναι σοβαρό. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η κουλτούρα σκέψης των στρατιωτικών, διότι το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Γίνονται αρχηγοί ορισμένοι και σκέφτονται ως μαθητές ΑΣΕΙ.
Όπως δικαστές, διπλωμάτες, καθηγητές πανεπιστημίου, βρήκαν την λύση μεταξύ ιεραρχίας και παραμονής στην εργασία θα μπορούσαν και οι στρατιωτικοί να βγουν από αυτή την απάνθρωπη και αιμορραγική διαδικασία.
Απλώς δεν θέλουν οι ηγεσίες γιατί πάσχουν από έλλειψη κοινωνικής κουλτούρας. Σκέφτονται ατομικά και ανταγωνιστικά και το πώς θα πάνε στο χωριό τους να πουν , εγώ έγινα αρχηγός, τούς έφαγα τους άλλους.
Η λύση θα έρθει μόνο όταν καλλιεργήσουν οι στρατιωτικοί την κοινωνική κουλτούρα, την ευγενή άμιλλα, τη συναδελφικότητα και την αγάπη για τον άνθρωπο. Διαφορετικά πάντα θα επικρατεί η απάνθρωπη διαδικασία.
Μπράβο στον πρώην αρχηγό για την τόλμη του να μιλήσει ανοιχτά.
Η μαύρη αλήθεια. Στο στενό και ευρύτερο δημόσιο μπορεί ο τμημ/ρχης,Δ/ντής ,Γεν.Δ/ντής να είναι νεώτερος κάποιων υπαλλήλων ,αλλά λόγω προσόντων,εμπειρίας,προϋπηρεσίας να υπερέχει.Φόρμουλες μπορούν να βρεθούν,αλλά ……
Θα μπορούσαν οι ανιχνεύσεις να κάνουν μία εκπομπή για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα. Έχουν εξαιρετικούς συνεργάτες και ο κ. Σαββίδης γνωρίζει πολύ καλά τον χώρο.