Με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί μοιάζει ο Δημοκρατικός Συναγερμός εξαιτίας της εκλογικής ήττας της περασμένης Κυριακής, που τον φέρνει ενώπιον σκληρών διλημμάτων ενόψει του δεύτερου γύρου της προσεχούς Κυριακής.
Το εκρηκτικό κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στα κομματικά στελέχη αλλά και στη βάση του κόμματος, αποτυπώθηκε στην ψεσινή κρίσιμη σύνοδο του Πολιτικού Γραφείου, η οποία στιγματίστηκε από φωνές, αποδοκιμασίες και λεκτικούς διαπληκτισμούς μεταξύ συνέδρων, ενώ τα χειρότερα αποφεύχθηκαν μετά από παρέμβαση των ψυχραιμότερων όταν άτομα που ήταν έξω από την αίθουσα της συνεδρίασης έφθασαν λίγο πριν τη χειροδικία κατά δημοσιογράφων.
Η ατμόσφαιρα στο Πολιτικό Γραφείο κάθε άλλο παρά ευνοούσε τη συζήτηση σεναρίου στήριξης Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος το πρωί είχε προτείνει στον Αβέρωφ Νεοφύτου την ουσιαστική συμμετοχή του ΔΗΣΥ στην επόμενη κυβέρνηση, σε περίπτωση που εκλεγεί. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι τελικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν παρέστη στη συνεδρίαση με την ιδιότητα του Επίτιμου Προέδρου της Παράταξης. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η απουσία του Προέδρου κρίθηκε αναγκαία μετά από πληροφορίες για πρόκληση επεισοδίων. Υπέρ της υποστήριξης Μαυρογιάννη τάχθηκαν στελέχη, τα οποία υιοθέτησαν την πρόταση για ψήφο κατά βούληση και παραμονή της παράταξης στην αντιπολίτευση.
Η προσοχή στη βάση
Όσα διαδραματίστηκαν στη συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου σε μεγάλο βαθμό αποτυπώνουν και το κλίμα που επικρατεί και στη βάση του κόμματος, το οποίο θα πορευτεί στις κάλπες χωρίς σαφή προσανατολισμό από την ηγεσία, αφού η ψήφος κατά βούληση δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωση φυγόκεντρων τάσεων, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Τις επόμενες μέρες, ίσως και από σήμερα, αναμένεται να αρχίσουν οι τοποθετήσεις στελεχών της παράταξης για τη στάση που θα τηρήσουν την Κυριακή, κάτι το οποίο θεωρείται σίγουρο ότι θα βάλει την παράταξη σε διαδικασία εσωστρέφειας, με τους μεν να στηρίζουν Χριστοδουλίδη και τους δε, Μαυρογιάννη.
Η απόφαση για μη συμμετοχή της παράταξης στην κυβέρνηση, στόχο έχει να επιτρέψει στο κόμμα την άσκηση του ρόλου του ως αντιπολίτευσης, χωρίς την ανάγκη λογοδοσίας για τα πεπραγμένα μιας διακυβέρνησης με την οποία διατηρεί σοβαρές πολιτικές διαφωνίες, τόσο ως προς τα πρόσωπα όσο και ως προς τις πολιτικές.
