Όποτε θέλει η εκάστοτε κυβέρνηση θυμάται τα «Μάρμαρα του Παρθενώνα» για να αλλάξει την εσωτερική πολιτική ατζέντα
Από την δεκαετία του ’80 δημιουργήθηκε στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο μία «χίμαιρα» περί επιστροφής των Ελγίνειων Μαρμάρων του Παρθενώνα, στην Ελλάδα κάτι το οποίο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.
Ο λόγος είναι πολύ απλός: Οι Βρετανοί και συγκεκριμένα το Βρετανικό Μουσείο – δυστυχώς για την ελληνική απαίτηση- δεν έκλεψαν ούτε λεηλάτησαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Τα αγόρασαν από τους νόμιμους (εθνικά ενοχλητικό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα) ιδιοκτήτες του χώρου εκείνη την εποχή, που ήταν… το κράτος των Οθωμανών!
Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα (ορθότερα: Γλυπτά του Παρθενώνα), γνωστά και ως Ελγίνεια Μάρμαρα λόγω του λόρδου Έλγιν, που έκανε την συμφωνία, είναι συλλογή γλυπτών που προέρχονται από το ναό του Παρθενώνα και αγοράστηκαν από τον αρχαιολάτρη Έλγιν, για να… διασωθούν!
Αφαιρέθηκαν από τον Τόμας Μπρους, 7ο κόμη του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από το 1799 μέχρι το 1803, και μεταφέρθηκαν στην Βρετανία το 1806.
Ο Έλγιν με ειδική κυβερνητική απόφαση («φιρμάνι») από τις οθωμανικές αρχές αγόρασε τα γλυπτά. Δυστυχώς, αλλά αληθινό ως γεγονός.
Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816. Το 1939 τοποθετήθηκαν στην αίθουσα.
Θα πει κάποιος «Είναι ελληνικά;»
«Ναι, τα δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες».
Από τότε όμως, πέρασαν δυστυχώς πολλοί κατακτητές και μπορεί να είναι δημιούργημα των προγόνων μας, αλλά δεν ήταν ιδιοκτησίας του ελληνικού, αλλά του οθωμανικού κράτους όταν πουλήθηκαν.
Δυστυχώς ήταν στην ιδιοκτησία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σε κανέναν Έλληνα δεν αρέσει αυτό, αλλά έτσι έγινε.
Με βάση το πολιτικό αφήγημα που ξεκίνησε η Μ.Μερκούρη, θα πρέπει να καταθέσουμε… μήνυση και στην Βενετία κατά των απογόνων του Ενετού Φραντσέσκο Μοροζίνι που ανατίναξε τον Παρθενώνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1687 κατά την διάρκεια ενός εκ των πολλών ενετοτουρκικών πολέμων.
Άλλοι πάλι λένε ότι δεν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις υπογραφές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την κυριαρχία της επί τέσσερις αιώνες στον ελληνικό χώρο. Σε επίπεδο διεθνούς δικαίου δεν υφίσταται τέτοια δυνατότητα, δυστυχώς.
Μην ξεχνάμε ότι μετά την Επανάσταση του 1821 οι υπογραφές των Οθωμανών ήταν αυτές που καθόρισαν και αποδέχθηκαν την ύπαρξη της σύγχρονης Ελλάδας.
Εάν αναγνωρίζουμε τις υπογραφές της όποτε θέλουμε, ή όποτε μας βολεύει, τότε δημιουργούμε μία επικίνδυνη ατραπό κατά την οποία και κάποιοι άλλοι θα μπορούν να αναγνωρίζουν τις υπογραφές τους επίσης με κριτήριο το αν τους βολεύει ή όχι.
Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τις αρχαιότητες που αγόρασαν οι Βρετανοί από τους Οθωμανούς π.χ. από την Αίγυπτο ή οι Γερμανοί την ίδια περίοδο για να γεμίσουν το Μουσείο της Περγάμου.
Οι Αιγύπτιοι το ξέρουν πως έχουν μεταβιβαστεί νόμιμα με τις σφραγίδες του τότε κρατικού φορέα και δεν κάνουν τον κόπο καν να ξεκινήσουν κάποια… διεκδίκηση.
Και είναι ώρα να ειπωθούν κάποιες αλήθειες και να τελειώνουμε με αυτή την ανοησία που την ξεκίνησε η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη και την προώθησε το τότε «παπανδρεϊκό» ΠΑΣΟΚ, για να ξεχαστούν άλλα βασικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η χώρα.
Γιατί περί επικοινωνίας πρόκειται και όχι περί ουσίας.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε μία εποχή που ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει να φάει και αγοράζει μισό… κουνουπίδι, ανέσυρε από την «ναφθαλίνη» το ανύπαρκτο ουσιαστικά ζήτημα των Ελγίνειων Μαρμάρων.
Για μία υπόθεση που δεν μπορεί να έχει αίσιο τέλος, αλλά δεν πειράζει αρκεί να… αλλάξει η ατζέντα.
Τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ανασύρουν εκ νέου το θέμα για να κάνουν γκελ στο δεξιό ακροατήριο.
Γιατί για το αριστερό ακροατήριο δεν τίθεται θέμα καν, είναι κάτι το οποίο δεν αφορά τα κόμματα αυτού του χώρου και ενδιαφέρονται οι ψηφοφόροι τους.
https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/i-ximaira-tis-epistrofis-ton-marmaron-tou-parthenona-giati-ta-elgineia-den-prokeitai-na-erthoun-xrisimeyoun-mono-ston-politiko-apoprosanatolismo/
Συμφωνώ με την κεντρική ιδέα, ασχέτως των όποιων ανακριβειών(*). Προς πληροφόρηση όλων, η ιδέα τής επιστροφής των Γλυπτών τού Παρθενώνος δεν ήταν “αφήγημα” (τι ανόητη λέξη!) τής μακαρίτισσας Μερκούρη, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει από την εποχή τού Χαριλάου Τρικούπη. Αυτό, άλλωστε, έδωσε αφορμή στον μοναδικό Γεώργιο Σουρή να γράψει τον Σκαρτάδο.
(*) Δεν αγοράστηκαν. Αν ναι, τότε τι τίμημα πληρώθηκε; Άρθρο χωρίς πηγές, μπορεί να αμφισβητηθεί.
Αγοράστηκαν από το Βρετανικό Μουσείο μετά την πτώχευση τού Έλγιν, συνεπώς τούς ανήκουν και γι αυτό το θέμα είχε λήξει. Ας αφήσομε τις λαϊκίστικες σαχλαμάρες τής Μερκούρη.
Ο Έλγιν έκαμε μεγάλη ζημιά για να τα ξεκολλήσει, κατάσπασε τα μισά και όταν ο Λόρδος Byron αντίκρυσε αυτό το χάλι, έγραψε “quod non fecerunt Gothi, hoc fecerunt Scotti” (“αυτό που δεν έπραξαν οι Γότθοι, το έπραξαν οι Σκώτοι”), κατ’ άλλους στην Ακρόπολη (πού;), κατ’ άλλους ως τίτλο ενός των πολλών άρθρων που δημοσίευσε για το θέμα στους Times τού Λονδίνου. Έδωσε τέτοιον αγώνα με ποιήματα και άρθρα, ώστε έκαμε τον Έλγιν να εξαφανισθεί από την κοινωνική ζωή τού Λονδίνου. Ποια Μερκούρη, λοιπόν, και πράσσειν άλογα;
Elgin Marbles
Το θέμα κατά την ταπεινή μου άποψη δεν πάει ακριβώς έτσι. Αν δεχόμαστε ότι οι κατοχές είναι κατοχές κι αν δεχόμαστε ότι οτιδήποτε αποχτιέται κατά την διάρκεια τους είναι παράνομο, τότε δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι ο Έλγιν τα απέκτησε νόμιμα. Χώρια που κατέστρεψε το μνημείο για να τα αποσπάσει.
Ως αποικιοκράτες οι δυτικοί χρησιμοποίησαν τα πάντα για να πάρουν την πολιτιστική κληρονομιά των χωρών υπό κατοχή τους. Οι Οθωμανοί δεν είχαν πρόβλημα να τα δώσουν, θέλοντας να ξεφορτωθούν την κληρονομιά των υπό κατοχή λαών. Ήδη την Έφεσο πχ δεν την λένε σήμερα ότι είναι ρωμαϊκή και όχι ελληνική;;; Δεν έχουν κατασπαράξει την Αίγυπτο και την Μεσοποταμία οι δυτικοί;;; Και με το σκεπτικό τα αρχαία του κόσμου δεν ανήκουν στις χώρες καταγωγής, αλλά προέχει η παγκόσμια κληρονομιά τους, δεν είναι δικαιολογία υφαρπαγής και ιδιοποίησης;;; Από που κι ως που;;; Από που κι ως που, ανήκουν στο βρετανικό, στο γαλλικό, στο αμερικανικό μουσείο;;; Δλδ συγγνώμη, ο πήλινος στρατός δεν ανήκει στην Κίνα; Οι πυραμίδες και οι οβελίσκοι στην Αίγυπτο;;; Η Πέτρα στον Λίβανο;; Ο τάφος του Ιησού στο σημερινό Ισραήλ;;; Και ων ουκ εστι αριθμός;;; Δεν ισχύει ότι στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τρέχανε οι εμπλεκόμενες χώρες να εξασφαλίσουν τα πολιτιστικά αγαθά που κάτεχαν οι χώρες υπό κατοχή;;; Οι αγγλικάνοι και οι Γάλλοι γιατί δεν κρατάνε στα μουσείο τους τους πίνακες και τα κοσμήματα τους και να επιστρέψουν τα κλεμμένα και κατασχεμένα;;; Έτσι κι αλλιώς δεν τα έφτιαξαν αυτοί. Θέλετε δλδ να αναγνωρίσω την κατοχή της βόρειας Κύπρου (κατά επέκταση του Ισραήλ στην Γάζα και την δυτική όχθη) τις πωλήσεις των περιουσιών των Ελλήνων και άρα εμμέσως την κατοχή και το δικαίωμα στην εκποίηση;;;
Παγκόσμια κληρονομιά ναι, στην θέση τους όμως, στην εποχή και στην δημιουργία τους. Αν βρω αρχαίο του μεγάλου Αλεξάνδρου στις χώρες κατοχής, να πω ότι ναι μεν είναι αυτουνού ανήκει όμως εκεί, εκεί το έφτιαξε, γι αυτή την χώρα. Όχι στα βρετανικά, αμερικανικά, γαλλικά κ.ο.κ. Μουσεία επειδή σκάψαμε σε συνθήκες κατοχής και αποικιοκρατίας. Και με το πρόσχημα της παγκόσμιας κληρονομιάς, πέφτουμε στην τρύπα της οικειοποίησης.
Και όχι δανεικά τα ελγίνεια. Κλεμμένα. Τα δανεικά σημαίνει ότι κάποιος έχει την ιδιοκτησία. Και την ιδιοκτησία αυτή με την λέξη δανεικά την αναγνωρίζουμε στους Άγγλους. Ποσό ολιγιστοι αποδεικνυόμαστε κάθε φορά…. Ποσό πιο πολύ κατεστραμμένοι…