του Παντελή Σαββίδη
Φωτογραφία: διαδήλωση στο Μάλμε, όπου διεξάγεται ο διαγωνισμός της Eurovision, κατά της συμμετοχής του Ισραήλ
Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ τον διαγωνισμό της Eurovision. Και αν δεν συνέβαινε το περιστατικό με το οποίο όλοι ασχολούνται (αντιδράσεις τραγουδιστών που συμμετέχουν στον διαγωνισμό, κατά του Ισραήλ) δεν θα καταλάβαινα και φέτος ότι πραγματοποιήθηκε.
Η ουσία του όλου θέματος που συζητείται βρίσκεται στο αν καλώς ή κακώς αντέδρασαν οι τραγουδιστές στην παρουσία εκπροσώπου του Ισραήλ. Το αισθητικό μέρος (χασμουρητά, ύπνος, ειρωνικά χαμόγελα ή οτιδήποτε άλλο) είναι το επικάλυμμα.
Πιθανόν να μην γνωρίζουν ποιο είναι το έγκλημα. Εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ημέρα, (ξεπέρασαν τις 35.000) άμαχοι, γυναίκες, παιδιά, γέροντες σκοτώνονται απο τις ισραηλινές επιχειρήσεις ενώ λιμός απειλεί 1,5 κατομμύριο ανθρώπους. Ποιο είναι το έγκλημά τους; Ότι είναι Παλαιστίνιοι και βρίσκονται σε διαμάχη με τους Ισραηλινούς για ένα κομμάτι γης που τους ανήκει και τους το αρνούνται.
Όσοι επικρίνουν την στάση της ελληνίδας τραγουδίστριας το κάνουν διότι δεν θα επιθυμούσαν να αντιδράσει κατά του Ισραήλ. Και όσοι την επαινούν έχουν μια στάση επικριτική του Ισραήλ σε όσα συμβαίνουν στη Γάζα. Ας μην υποκρινόμαστε.
Ποιό είναι το ανομολόγητο κίνητρό τους;
Μια αντίληψη που επικράτησε με την ορολογία politically correct και θεωρεί πως ό,τι κάνει το Ισραήλ είναι καλώς γενόμενο λόγω του ολοκαυτώματος, οι ΗΠΑ έχουν δίκαιο διότι προασπίζονται τις ελευθερίες του δυτικού κόσμου, ο νεοφιλελευθερισμός είναι το ανώτατο στάδιο της οικονομικής εξέλιξης και άλλα παρόμοια που έχουν τεθεί και έχουν συζητηθεί δημοσίως.
Το Ισραήλ με την συμπεριφορά του έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις επιφανών εβραίων της διασποράς, κυρίως αμερικανών εβραίων και η δημοκρατία των ΗΠΑ μπορεί να εστιασθεί στην απειλή που 12 Γερουσιαστές των απήθυναν στο Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να μην εκδόσει ένταλμα σύλληψης της ισραηλινής ηγεσίας για εγκλήματα πολέμου διότι διαφορετικά θα έχει επιπτώσεις ο ίδιος και η οικογένειά του. Σ αυτήν την αντίληψη συμπυκνώνεται η δημοκρατία των ΗΠΑ στις μέρες μας και αυτήν υπερασπίζονται και με τους προληπτικούς πολέμους.
Πριν την ανακοίνωση των 12 Γερουσιαστών η ισραηλινή ηγεσία ζήτησε την προστασία των ΗΠΑ απο τις πιθανές ενέργειες του Εισαγγελέα.
Είναι το ίδιο δικαστήριο που στην ad hoc πρώτη εκδοχή του, πριν καταστεί μόνιμο, δίκασε τον Μιλόσεβιτς και επειδή δεν μπόρεσε να στοιχειοθετήσει κατηγορίες για να τον καταδικάσει οι δυνάμεις που το συνέστησαν τον έστειλαν στον Αβραάμ και η δίκη διεκόπη διότι εξέλιπε ο κατηγορούμενος. Σήμερα, η πιθανή απόφασή του δεν συμφέρει στις δυνάμεις αυτές και απειλούν να στείλουν τον εισαγγελέα να πάει να βρεί τον Μιλόσεβιτς.
Αυτή είναι η διεθνής δικαιοσύνη την οποία ασπάζεται η ομάδα των poltically correct.
Αυτό είναι το ένα.
Το άλλο είναι η βαθιά υποκρισία της δύσης που καθιστά στους ίδιους τους πολίτες της αφερέγγυο τον ιδεολογικό και πολιτικό λόγο της.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία καταδικάσαμε την παραβίαση των συνόρων μιας ανεξάρτητης χώρας, της Ουκρανίας, απο το αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν.
Όταν το Ισραήλ εισέβαλε στη Γάζα αρκετοί, επίσης, καταδικάσαμε την εισβολή αλλά η επίσημη δύση, όχι, μόνο την δικαιολόγησε αλλά και την υποστήριξε και την υποστηρίζει.
Τι διαφορετικό υπάρχει στις δύο εισβολές; Θα μου πείτε, η απολύτως καταδικαστέα τρομοκρατική ενέργεια της Χαμάς. Αλλά νεκρούς πριν την εισβολή, και πολλούς, μάλιστα, είχαν και οι Ρώσοι στις ρωσόφωνες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας. Ας παραβλέψω τα υπόλοιπα με την πλατεία Μεϊντάν.
Η μόνη διαφορά είναι ότι το ισραήλ το συμπαθούν και το αγαπούν στη δύση (για λόγους συμφέροντος) ενώ την Ρωσία την αντιπαθούν, (πάλι για λόγους συμφέροντος).
Είναι, όμως αυτός πειστικός λόγος όταν ως δυτική κοινωνία προσπαθείς να διαμορφώσεις κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς για την λειτουργία της παγκόσμιας κοινότητας;
Φυσικά, όχι. Παγκόσμια ειρήνη δεν διαμορφώνεται με διαφορετικές συμπεριφορές. Όσοι αδικούνται και πλήττονται θα αντιδράσουν.
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία απαγορεύτηκαν να ακούγονται, ακόμη και σε παραδοσιακές και φημισμένε αίθουσες συναυλιών, έργα κλασικών συνθετών της Ρωσίας, έργα που θεωρούνται πολιτιστικός πλούτος της ανθρωπότητας. Ακόμη και όταν επρόκειτο για εκδηλώσεις με μακρά παράδοση επιτυχίας. Απαγορεύτηκε οτιδήποτε είχε σχέση με ρωσικό πολιτισμό σε μια απόφαση των δυτικών ηγεσιών που θα στιγματίζει εσαεί την πολιτισμική ιστορία της δύσης. Ήταν μια σύγχρονη Ιερά Εξέταση.
Υπήρξε κάποια διεθνής αντίδραση κατά του Ισραήλ σε επίσημο κρατικό ή διεθνές θεσμικό επίπεδο για να σταματήσει την καθημερινή δολοφονία αμάχων στην Γάζα; Όχι.
Και, τώρα, που επιχειρήιθηκε κάτι ξεσηκώθηκε το σύμπαν με την επίκληση της προσβολής που υπέστημεν ως κράτη που εκπροσωπούνταν στον διαγωνισμό.
Προσβολή απο την συμμετοχή μας στο έγκλημα που συντελείται στη Γάζα ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ δεν έχουμε υποστεί;
Ακόμη και κατά των φοιτητών στα αμερικανικά πανεπιστήμια που ζητούσαν να σταματήσει ο πόλεμος ξεσηκώθηκε το σύμπαν. Τι θέλουμε; Να συνεχιστεί ο πόλεμος; Να ξεριζωθεί ένας ολόκηρος λαός. Ειδικά στην Ελλάδα, ξεχάσαμε τα δικά μας; Ή, βολεμένοι σήμερα δεν μας ενδιαφέρουν;
Είναι αυτές οι στιγμές που το δυτικό οικοδόμημα τρίζει και αναζητά ένα νέο 68 να το ρίξει συθέμελα και να ξαναφτιαχτεί.
Η παρακμή έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της. Αν δεν υπάρξει διεθνής αντίδραση θα οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο, ίσως χειρότερο απο τους προηγούμενους.
Όσοι νομίζουν ότι θα συνεχίσουν να γλεντούν στον Τιτανικό θα αντιληφθούν το λάθος τους όταν θα είναι αργά.
Δυστυχώς, θα συμπαρασύρουν όλους μας.
1. Δεν εκπροσωπείς τον εαυτό σου αλλά έναν ολόκληρο λαό. Άλλοι συμφωνούν με την πράξη σου, άλλοι όχι. Αυτό δεν είναι πολιτική ορθότης αλλά απλή λογική και συναίσθηση ευθύνης.
2. Η σοβαρότητα της διαμαρτυρίας και του αγώνα για οποιονδήποτε σκοπό είναι ευθέως ανάλογη με το καταβαλλόμενο προσωπικό κόστος. Τα άλλα είναι εκ του ασφαλούς. Αν θες να διαμαρτυρηθείς, παραιτήσου από τον διαγωνισμό.
3. Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν πουθενά οι φοιτητές με τη φρικτή εισβολή στο Ισραήλ; Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
σε ό,τι με αφορά, έχω ήδη καταθέσει την άποψή μου και δεν θεωρώ ότι το παρόν άρθρο αλλάζει κάτι ώστε να χρειαστώ επιπλέον σχόλιο.
Μια χαρα αντιδραση ηταν και θελει να εχεις πολυ θαρρος για να το κανεις οταν εξαρτασαι απο το ολο συστημα που σε εστειλε σε αυτον το ‘ψευτικο’ και συγνωμη για την εκφραση, γελοιο διαγωνισμο. Με πολυ μεγαλυτερο αντικτυπο απο μια απλη παραιτηση που κανενας δεν θα ειχε ασχοληθει. Εφοσον βεβαα εγινε εσκεμμενα και οχι απλα απο κουραση….
by te way, ο διαγωνισμός δεν μπορεί να είναι γελοιότερος από τους καλλιτέχνες οι οποίοι δέχονται (και όχι τους έστειλαν με το ζόρι) να συμμετέχουν σε αυτούς.
Ο θάνατος του Μιλόσεβιτς είναι ένα σοβαρό θέμα, με αυτό τελείωσε η σχέση της λογικής και της ηθικής με την δυτική συστημική πολιτική.
Φάνηκε, ότι δεν είχαν αποδείξεις να τον καταδικάσουν και ξαφνικά πήγε στον άλλο κόσμο ενώ ήταν κρατούμενος!.
Το Διεθνές Δίκαιο της νέας τάξης είναι μια σοβαρή απειλή για την ανθρωπότητα.
Στην Γιουγκοσλαβία επίσης είχαμε μια εισβολή χωρίς πραγματική αιτία, με ψευδείς κατηγορίες όπως και στο Ιράκ. Άρα η Δύση διαλύει κράτη όποτε της αρέσει, το θεωρεί δικαίωμα της. Η Ουκρανία δεν είναι η αρχή και η Γάζα δεν φαίνεται να είναι το τέλος.
Σε κάθε επιχείρημα που προβάλλεται, υπάρχει και το αντίστοιχο σοβαρό αντεπιχείρημα της άλλης πλευράς. Γενικά υπάρχει μια ανοιχτή προσωπική μονομέρεια σαφώς υπέρ του ενός. Τα ηθικιστικα επιχειρήματα είναι μάλλον υποκριτικά, γενικά οι καλοκάγαθοι και αυτόκλητοι κήρυκες μιας παγκόσμιας ηθικής και δικαιοσύνης καλό είναι να αντιμετωπίζονται καχύποπτα, ενώ αρκετά φαιδρή είναι και η επίκληση του Μάη του ’68, της μεγάλης νεοφιλελεύθερης πολιτιστικής επανάστασης που διαμόρφωσε καθοριστικά τον σημερινό κόσμο και τις αξίες του. Πραγματικά αστείο να καταγγέλλεται η σημερινή παρακμή, κάνοντας επίκληση στη μήτρα που τα γέννησε, το μεγάλο χάπενιγκ του ’68.