Νέα «ρουκέτα» Moody’s: Υποβάθμιση της Ελλάδας, εάν δεν περικοπούν οι συντάξεις
Το θέμα με τις συντάξεις δεν είναι οικονομικό. Είναι πολιτικό. Αποβλέπει σε ένα, ακόμη, τσάκισμα, μέρους του ελληνικού λαού. Και λέω μέρους διότι είναι αρκετοί εκείνοι που λένε να τελειώνουμε με τους 70χρονους. Αρκετά έζησαν. Το μήνυμα είναι πολιτικό. Δεν θέλουν όσους δεν βρίσκονται στην παραγωγική ηλικία. Αυτό δεν λέγεται καπιταλισμός. Αυτό λέγεται αλητεία.
Αν, επιπλέον, λάβουμε υπόψη μας ότι πολλές απο τις οικονομικές εκτιμήσεις που έκανε η τρόϊκα και οι θεσμοί που εκπροσωπούσε αποδείχτηκαν λανθασμένες, γιατί να μην είναι ένα τέτοιο λάθος και η εμμονή στην περικοπή των συντάξεων;
Γιατί άλλη μια φορά πρέπει να γίνουμε πειραματόζωα;
Είπαμε να βοηθήσουν και να τους ανταποδώσουμε αδρά. Αυτό, όμως, δεν είναι βοήθεια, όπως έχουν ξελαρυγγιστεί να λένε τα παπαγαλάκια τους. Αυτό είναι συμπεριφορά γκάγκστερ.
Τα πήραν όλα. Θέλουν και τις ψυχές μας. Όχι, λοιπόν. Δεν θα περάσουν.
Γιατί δεν μιλά κανείς για περικοπές στις σκανδαλώδεις απολαβές και συντάξεις των πολιτικών, αφού οι ίδιοι δεν έχουν την ευαισθησία να τις κάνουν, αλλά αντιθέτως γυρεύουν και αναδρομικά;
Πόσα πρέπει να “σκάσει” ένα κράτος στον Moody’s και τούς λοιπούς “οίκους”, για να μην έχει αρνητική αξιολόγηση; Ποιος με διαβεβαιώνει ότι δεν είναι απλοί εκβιαστές;
“Όχι, λοιπόν. Δεν θα περάσουν”. Θα περάσουν, όπως περνούν τώρα και 10 χρόνια. «Νο pasaran!» (δεν θα περάσουν) είχε πει και η Πασιονάρια τo 1936 για τούς φαλαγγίτες τού Franco, αλλά μια χαρά πέρασαν.
Ανακάλεσα στην μνήμη μου παλαιότερες ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις στον εξωτερικό παράγοντα του Ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου.
Προξενούσε ενδιαφέρον το πως οργάνωνε την σκέψη του και προασπιζόταν τον εθνικό πλούτο.
Σήμερα η “βιοπολιτική του μνημονίου” μας έχει υπαγάγει σε έναν απολιτικό βαρβαρισμό.
Φταίνε οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι πτυχιούχοι, οι νοσούντες, ι δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι εκτός των ελίτ που καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού ελέγχοντας την “οικονομία” ή οι παθογένειες που υπονομεύουν την δυνατότητα ανάταξης των κοινωνιών και προκοπής των μελών τους.
Αν αυτό δεν αλλάξει σε λίγα χρόνια θα συζητούμε πως θα περικοπούν οι …επικίνδυνες συντάξεις των 300€ που “κωλλυσιεργούν” την “μεταρρυθμιστική” ανοησία των κακοφορμισμένων μεταφεουδαλικών ελίτ.
“Εάν δεν υπάρχουν φράγκα θα πάρετε τα α….σας. Τόσο απλό είναι!
ΥΓ: ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ διότι είναι ψηφισμένα…κορόιδο, από αυτούς που ψήφισες τους ανελ που νόμιζες πως θα κάνουν επανάσταση.
Τώρα ρούφα το αυγό σου μαζί με τους άλλους και φυσικά και το ενάμισι χιλιαρικάκι Ευρώ και όχι μπολιβάρ Βενεζουελάνικα για όσο μπορείτε να εκβιάζετε.
Τελειώνει το ζήτημα όμως, είτε πεθάνετε”
Δεν είμαι συνταξιούχος, ούτε δήλωσα ψηφοφόρος οποιουδήποτε κόμματος.
Θλίβομαι όμως για το κατάντημα κάποιων “συνανθρώπων” μου.
Πραγματικά θλίβομαι…
Αἱμορραγία ἐγκεφάλων εἶναι καί αὐτό πού συμβαίνει στήν Ἑλλάδα μέ τούς συνταξιούχους, πολλοί ἀπό αὐτούς ἀρκετά νέοι. Ἡ παραγωγικότητα στή χώρα δέν μετριέται οὔτε στούς ἐργαζόμενους. Ὑπάρχουν κάποιοι πού ἐργάζονται παραγωγικότατα καί αὐτοί συνήθως ἀνήκουν στό περιθώριο, κάποιοι ἁπλῶς δουλεύουν τυπικά καί κάποιοι δέν ἐνδιαφέρονται. Καί σέ μία χώρα χρεωμένη θά ‘πρεπε να ἐνδιαφέρει ἡ παραγωγικότητα καί ἡ ἀποτελεσματικότητα ὅλων, ἀκόμα καί τῶν συνταξιούχων. Γιατί ἀρκετοί συνταξιοῦχοι διαθέτουν γνώση, ἐμπειρία, τεχνογνωσία συσσωρευμένες πού δέν ἀξιοποιοῦνται πρός ὄφελος τοῦ συνόλου. Θεωροῦνται βάρος ἀπό κάποιους, οἱ ἴδιοι καί ἰδιαιτέρως ὅσοι ἔχουν ὄρεξη, βαριοῦνται καί παθαίνουν κατάθλιψη ἀπό τήν ὑπερεργασία στήν ἀχρηστὶα καί στήν μιζέρια. Πόσες ἀνάγκες ὑπάρχουν καί σέ πόσους τομεῖς θά μποροῦσαν νά ἀξιοποιηθοῦν οἱ συνταξιοῦχοι εἶναι εὔκολο νά σκεφθεῖ ὁ καθένας, ὅπως περιπολίες ἀπό ὁμάδες, βοήθεια στά σχολεῖα, τά νοσοκομεῖα, τά γηροκομεῖα, καθαρισμό δασῶν, ἀκτῶν, πρόνοια δυσμενῶν συνθηκῶν, ἐνεργειακἀ προγράμματα, συμβουλευτική μελετῶν κλπ. Μία συνδυαστική πρακτική, μία γέφυρα μεταξύ ἐργαζομένων, νέων, ξένων, δημοσίου καί ἰδιωτικοῦ, μία συμβουλή, ἕνα χέρι βοήθειας, ἕνας ἔλεγχος ἐπιπλέον, μία συλλογική προσπάθεια ζωντανέματος ἑκατέρωθεν καί δημιουργίας κοινωνίας. Στόν κάθε Δῆμο, στήν κάθε περιοχή. Ἀντί γιά βάρος, ἀξιοποίηση.
Πρωτότυπη προσέγγιση, πραγματικά.
Μια διασταση που δεν είχα σκεφτεί.
Άλλωστε αν το καλοσκεφτούμε στα πανεπιστήμια θα μπορούσαν οι ομότιμοι καθηγητές να εκπαιδεύουν τους αποφοίτους σχολών για να ανακτήσουν τις δεξιότητές τους κατά επιστήμες (κοινωνικές/ανθρωπιστικές, θετικές, υγείας κοκ…).
Συνταξιούχοι δημοσιογραφοι θα μπορούσαν να εκπαιδεύουν νέους που πάνε να ξεκινήσουν μια προσπάθεια στο διαδίκτυο, παλαιότερα θαρρώ απόστρατοι αξιωματικοί βοηθούσαν σε έργα κοινοτικά κλπ….
Αυτή η συνθήκη επεκτείνεται σε όλες τις κατηγορίες.
Ένας παλαίμαχος προπονητής δεν θα μπορούσε να συνδράμει μια πρωτότυπη αθλητική δραστηριότητα που να αφορά την εκγύμναση όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως ηλικίας, οικονομικής ή φυσικής κατάστασης ακόμα και ανθρώπων με προβλήματα υγείας;;
Οι λαμπρές ιδέες από παντού ξεπηδούν αρκεί να το πιστεύουμε.
Η σοφία δεν χάνεται συν τω χρόνω, αλλά ισχύει το “γηράσκω δ’ αεί πολλά διδασκόμενος” του Σόλωνα.
Είναι όντως ένας τεράστιος πλούτος ανθρώπινου κεφαλαίου ανεκμετάλλευτος.
Για εμένα όλες οι ηλικίες είναι δώρο Θεού και κάθε μια έχει το δικό της ιδιαίτερο αποτύπωμα στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Όμως σε μια συμπλεγματική πραγματικότητα, αυτοματισμών, μιζέριας και φθόνου, ισοπέδωσης των πάντων και σαπισμένων μικρολογιστικών προσεγγίσεων του γίγνεσθαι όλες οι πρωτότυπες ιδέες και τα σημαντικά στην ζωή χάνονται στον βόρβορο της λάσπης και της μικρότητας.
Δυστυχώς…
Συγχαρητήρια για την προσέγγιση. Είμαι σίγουρος ότι μεταξύ των συνταξιούχων υπάρχουν πολλοί άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν, ελλείψει των νέων μας που μετανάστευσαν, να παίξουν κάποιο ρόλο στην αντιστροφή του κλίματος στην οικονομία και να κάνουν τους “οίκους αξιολόγησης” να τρίβουν τα μάτια τους.
Πράγματι το πρόβλημα είναι Πολιτικό και ως τέτοιο πρέπει να επιλυθεί, προτείνω λοιπόν:
1. Αρση της απαγόρευσης της παράλληλης απασχόλησης σε συνταξιούχους.
2. Φορολογικές ελαφρύνσεις στους βάναυσα φορολογούμενους “ελεύθερους επαγγελματίες”
3. Οργάνωση και χρηματοδότηση της εθελοντικής εργασίας.
4. Προγράμματα για άνεργους που ηλικιακά ευρίσκονται κοντά στην σύνταξη και που σήμερα δεν βρίσκουν εργασία.
και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να αναστρέψει το αντι-αναπτυξιακό κλίμα στην χώρα.
Ἡ παραγωγική γλῶσσα εἶναι πού δέν ἀντιλαμβάνονται κάποιοι. Παράγω κάτι ἐγώ ἐμπνεόμενη ἀπό κάποιον καί αὐτό ἀποτυπώνεται στήν ὕλη. Αὐτό εἶναι τρία σημεῖα σέ ἀλληλεξάρτηση μέ πολλές ἄλλες τριάδες. Τό παράγω ἔχει μέσα καί ἀπό ποῦ παίρνω τά μέσα, σκέψη, ἰδέες, ὑλικά καί πρός τά ποῦ τό ἀπευθύνω, ἀγοραστικό κοινό, κοινότητα ὡς ἐθελοντική ἐργασία κλπ. Αὐτά πρέπει κάποιος νά ἀσχοληθεῖ καί νά στά μάθει. Δέν ἀντικαθιστᾶ κανένας κανέναν. Οἱ νέοι ἔχουν ἄλλες ἱκανότητες καί οἱ συνταξιοῦχοι ἄλλες. Ἄν δέν μιλιέται ἡ παραγωγική γλῶσσα στήν χώρα πού δημιούργησε πολιτισμούς μέ αὐτήν τή γλῶσσα, οἱ παραγωγικοί νέοι θά μείνουν στίς παραγωγικές χώρες. Κοινωνία σημαίνει ὅλοι μαζί.
Συγχωρήστε με αλλά νομίζω ότι αντιφάσκετε. Η Ελλάδα είναι μία γηρασμένη χώρα αποτελούμενη σήμερα από 3 εκ. συνταξιούχους, 2 εκ ανέργους 1.5 εκ. νέους μετανάστες και 1.5 εκ. χαμηλόμισθους εργαζόμενους και Δημόσιους Υπαλλήλους. Δεν αντικαθιστά κανείς κανέναν και δεν περισσεύει κανείς στην παραγωγική διαδικασία ούτε κάν ένας συνταξιούχος. Οι συνταξιούχοι θα μπορέσουν να στηρίξουν την αγροτική οικονομία ελλείψει νέων. Το πρόβλημα είναι η Νεοφιλελευθερη χειραγώγηση της οικονομίας μας και το Ευρώ που είναι μή ελεγχόμενο από εμάς νόμισμα. Αὐτά πρέπει κάποιος νά ἀσχοληθεῖ καί νά στά μάθει.
Γηρασμένη χώρα, πῶς ἀλλάζει αὐτό;
3εκ. συνταξιοῦχοι πού ἤ θά φροντίσεις νά μήν μείνουν ἄνεργοι οἱ γιατροί ἤ θά θέλεις νά ζοῦν καί νά ἀξιοποιεῖ παραγωγικά τό σύνολο τήν ὕπαρξή τους.
2 ἑκ. ἄνεργοι χρειάζονται ἀνάλογες θέσεις ἐργασίας. Ὁ κλάδος τῶν Μηχανικῶν μέ τά συναφῆ ἐπαγγέλματα μπορεῖ νά ἀπορροφήσει μεγάλο μέρος, ἐνῶ εἶναι ἀνενεργός. Καί ἡ πράσινη ἀνάπτυξη πού εἶναι μέρος τῆς παραγωγικῆς διαδικασίας, τά ἐνεργειακά προγράμματα, ὁ ἐκσυγχρονισμός στά μέσα δόμησης, ἡ ἔρευνα καί ἡ μελέτη καί ἡ πράξη ἀφοροῦν καί ἐμᾶς καί τούς ἄλλους καί περνοῦν ἀπό ἕνα ζωντανό κλάδο Μηχανικῶν.
Οἱ νέοι μετανάστες δέν ἦρθαν ἐδῶ γιά νά δουλέψουν ἀλλά γιά νά μάθουν δουλεύοντας.
Οἱ ἐργαζόμενοι πρέπει νὰ εἶναι εὐχαριστημένοι ἀπό τή δουλειά τους γιά νά γίνουν ὑψηλόμισθοι, ἄν καί πολλές φορές ἄν σέ εὐχαριστεῖ ἡ δουλειά σου δέν εἶναι ἡ οἰκονομική ἀπολαβή τό ζητούμενο, αὐτό ἀκολουθεῖ.
Ἡ ἀγροτική οἰκονομία χρειάζεται τήν ἐμπειρία τῶν παλιῶν ἀλλά τά νέα μέσα, οἱ νέες μέθοδοι στούς νέους ἀπευθύνονται. Τά ἑλληνικά προϊόντα ἀποκτοῦν φήμη ὄσο πιό ἁγνά παραμένουν, εἶναι πολύ νόστιμα λόγω περιοχῆς καί κλίματος καί ἡ αὔξηση τοῦ τουρισμοῦ ὀφείλεται ἐν πολλοῖς στήν κουζίνα μας. Ὀ κλάδος τῆς μαγειρικῆς εὐημερεῖ στή χώρα μας.
Το κλίμα εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος καί οἱ πιό προηγμένες χῶρες ἔχουν ἀρχίσει νά στρέφουν την οἰκονομία τους στήν προστασία τοῦ πλανήτη καί τοῦ ἀνθρώπου.
μάζευε τά μυαλά σου
καί η
Ελένη Π.,
Μορφωτική Ακόλουθος τής Μαούνας μας,
ανασταίνει συνταξιούχους μπροστά στά μάτια μας,
ανασταίνοντας τήν πολιτική…
παράτα τά πληθωριστικά πληθυντικά καί
τάξε της βόλτα μέ τό διώροφο…
Μηπως ειναι υποβολιμιαιος και οχι τυχαιος ο διαχωρισμος-διχασμος των συνταξιουχων και των νεων εργαζομενων και ανεργων ,που αναλογιζονται οτι δεν θα παρουν συνταξεις , ενω τροφοδοτουν το ασφαλιστικο συστημα για να παιρνουν τις συνταξεις τους οι σημερινοι συνταξιουχοι -ιδιως οι ανω των 70 χρονων- που περιλαμβανονται μαλιστα σαυτους που μας εφεραν την οικονομικη κριση;;;.
Ξερουμε ποσα εκατομυρια ειναι οι δυο αυτες κατηγοριες- ανεργοι και εργαζομενοι με χαμηλους μισθους -που δεν ελπιζουν σε συνταξιοδοτηση και θα γινει προσπαθεια να ψηφισουν τον Συριζα ;;;.
Δεν ειναι τοσο αναλγητοι ουτε ο κ. Τσιπρας,ουτε ο κ. Τσακαλωτος .
Απλως ειναι αμοραλιστες στην πολιτικη, για την εξουσια.
Ἡ παιδεία στίς δημοκρατικές κοινωνίες ἀφορᾶ τό σύνολο τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί τόν καθένα ξεχωριστά, ἀφοῦ ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τίς ἰδιαιτερότητές του καί τά ταλέντα του, ἀπό τήν ἀξιοποίηση τῶν ὁποίων περιμένει ἡ κοινωνία τήν πρόοδό της. Ὅλα μαθαίνονται στήν πράξη. Ὁ πλοῦτος παράγεται ἀπό τήν παραγωγική ἱκανότητα, ἀπό τήν παραγωγική σκέψη και πράξη. Μία κοινωνία παραγωγική δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχει ἀνθρώπους μή παραγωγικούς. Τό παραγωγικό ἔγινε συνήθης σκέψη νά μετριέται μέ τό χρῆμα, δηλαδή παραδείγματος χάριν ὁ καθαρισμός τῶν ξερόκλαδων στά δάση στή χώρα μας ἄν δέν ὑπάρχουν κονδύλια ἀφήνεται καί δέν γίνεται. Εἶναι δουλειά πού μπορεῖ νά τήν μετρᾶς σέ μεροκάματα ἀνθρώπων καί θά μποροῦσαν νά δουλέψουν πολλοί ἄνθρωποι ἀλλά, ἄν δέν ὑπάρχουν τά χρήματα, δέν σημαίνει ὅτι ἡ κοινωνία δέν βλέπει ὅτι ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀνάγκη ἤ ὅτι δέν μαθαίνει νά ἐκπαιδεύει τά ἀντανακλαστικά της ψάχνοντας γιά λύσεις. Ἐξοικονομώντας χρήματα ἀπό αυτή τήν ἀνάγκη μέ τήν ἀξιοποίηση τοῦ ἀνθρώπινου δυναμικοῦ, συνταξιοῦχοι, μαθητές, στρατός, μπορεῖ ἀφοῦ ἔχει γίνει αὐτή ἡ σημαντική γιά τήν παραγωγικότητα ἐργασία, νά ἀξιοποιηθεῖ τό ὑπάρχον κεφάλαιο σέ ἄλλες ἐργασίες. Τό κεφάλαιο δέν αὐξάνεται ἀπό τά μεροκάματα μόνο ἀλλά κυρίως ἀπό τήν παραγωγική σκέψη. Ἡ παραγωγική σκέψη δέν σταματᾶ σάν τό κακῶς ἐννοούμενο δημοσιουπαλληλίκι, στό ὡράριο ἐργασίας. Ἡ παιδεία δέν σταματᾶ μέ τό πτυχίο. Οἱ ἀνάγκες ἐκπαίδευσης εἶναι πάρα πολλές, γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά. Ἐκμάθηση ὑπολογιστῶν καί προγραμμάτων, δεξιοτὴτων σέ ὅλο καί πιό δύσκολες εἰδικότητες, χωρίς νά ἀφήνουμε τά πρωταρχικά καί βασικά, δεξιότητες στήν ἐπαγγελματική ζωή, στήν κοινωνική ζωή, στήν συντροφική ζωή κλπ.
Ἡ παραγωγικότητα τῶν ἐργαζομένων θά δώσει ἐπάρκεια καί στό ἀσφαλιστικό σύστημα, παραγωγικότητα πού δέν ἔμαθε ἡ κοινωνία μας ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη. Χωρίς εἰσφορές στά ἀσφαλιστικά ταμεῖα ἀπό τούς ἐργαζόμενους συντάξεις δέν προβλέπονται, καί αὐτό σημαίνει χωρίς δουλειές ἐργασία δέν ὑπάρχει καί ἡ πρόβλεψη γιά δουλειά ἀφορᾶ τό κράτος καί τήν ἀπαίτηση γιά θέσεις ἐργασίας, ἀλλά καί τήν κοινωνία ἡ ἀπαίτηση γιά παραγωγική σκέψη. Ἡ παραγωγική σκέψη καί δράση προϋποθέτει πρῶτα ἔμπνευση.