του Jean-Yves Le Gallou
Ανάμνηση η ελευθερία λόγου
Η κρατική λογοκρισία που προσέφερε – παρά τις αδυναμίες της – δικαστικές εγγυήσεις (διαδικασίες, αντιπαραθέσεις, προσφυγές, αναίρεση) αντικαταστάθηκε από την τόσο αυθαίρετη όσο είναι η μονομερή λογοκρισία των GAFA. Και οι λόγοι λογοκρισίας αυξάνονται: εκφράσεις πολιτικά απρεπείς για την ιστορία, ή τα φύλα, ορισμένες θρησκείες, ειδικότερα το Ισλάμ. Αλλά ο ζήλος των λογοκριτών εξαπλώνεται: μας συνιστούν τώρα να αποφεύγουμε την αμφισβήτηση των αμερικανικών προεδρικών εκλογών του 2020 ή ορισμένων εμβολίων κατά του Covid-19: με δυο λόγια, αυξάνονται τα άτομα που κρίνονται “επικίνδυνα”, τα οποία και πρέπει να αποφεύγονται ή να γίνονται δεκτά με επιφύλαξη. Ειδικά επειδή οι απερίσκεπτες λέξεις μπορούν να οδηγήσουν σε στέρηση του επαγγέλματος ή σε κοινωνικό θάνατο.
Η εμπιστοσύνη στην επιστήμη διαβρώνεται
Οι γιατροί, ως επιστήμονες, που αλληλοδιαδέχονταν στα ΜΜΕ ενημερώνοντάς μας για την επιδημία Covid-19, έχουν πει τα πάντα και τα αντίθετά τους: έτσι έχουν συμβάλει σημαντικά στην υποτίμηση του λόγου των «ειδικών». Η δημοσίευση στο κορυφαίο ιατρικό περιοδικό Lancet μιας εξόφθαλμα γελοίας στατιστικής μελέτης σχετικά με την αποτελεσματικότητα της χλωροκίνης στην αντιμετώπιση του Covid-19 δημιούργησε αμφιβολίες σε περιοδικά με «επιτροπές σύνταξης». Το βάρος των μεγάλων συμφερόντων φαίνεται πανταχού παρόν στην επιστήμη και όχι μόνο στην ιατρική.
Φυσικός, διευθυντής εργαστηρίου του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, και ειδικός της Διακυβερνητικής Επιτροπής Αλλαγής του Κλίματος του ΟΗΕ, ο François Gervais, δημοσίευσε ένα βιβλίο: Η κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι απάτη. Εξηγεί: Εγώ μπορώ να το γράψω αυτό, είμαι ομότιμος καθηγητής, αλλά θα συνιστούσα σε έναν νεαρό ερευνητή να μην εκφράσει τις ίδιες αμφιβολίες σχετικά με την «στο κόκκινο» κατάσταση του κλίματος επειδή θα καταστρέψει την καριέρα του. Πίσω από τις εκστρατείες για την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη, υπάρχουν ιδεολογικά και συμφεροντολογικά λόμπι, που προωθούν το πέρασμα στις φημισμένες και όμως … πολύ ρυπογόνες (αιολική, ηλιακή, μπαταρίες, σπάνια μέταλλα) πράσινες οικονομίες.
Σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, η ελευθερία της έρευνας σήμερα περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ανάγκη απόκτησης πιστώσεων και τη δημοσίευση των εργασιών της. Για να μην αναφέρουμε την πρόσβαση στα ΜΜΕ και τους εκδότες.
Η πίστη στη δημοκρατία καταρρέει
Το «Η εκπροσώπηση είναι προδοσία» είναι κλασικό αξίωμα της πολιτικής επιστήμης: δείχνει τα όρια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ειδικά καθώς οι εκλογές (και η επανεκλογή) εξαρτώνται από τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας και την εικόνα ενός υποψήφιου που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί ο αυξανόμενος ρόλος των διεθνών οργανισμών και των δικαστών στον καθορισμό των ακολουθούμενων πολιτικών.
Η άμεση δημοκρατία είναι επίσης απογοητευτική, διότι οι κυβερνώντες ή οι δικαστές συχνά υπερισχύουν της γνώμης που εξέφρασαν οι ψηφοφόροι: σχετικά με το ευρωπαϊκό σύνταγμα στη Γαλλία, τη νομοθεσία περί μετανάστευσης στην Ελβετία, με το γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων στην Καλιφόρνια. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, από τα οποία βγαίνει ένα μόνο συμπέρασμα: “Ψηφίστε αλλά, έτσι κι αλλιώς, εμείς θα κάνουμε αυτό που θέλουμε. ”
Οι προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ έδειξαν ότι ένα άλλο βήμα έγινε με την οργάνωση της βιομηχανικής απάτης τουλάχιστον σε πολλά βασικά κράτη. Ψηφοφόροι με αβέβαιη ταυτότητα, νεκροί που εγκαταλείπουν τα νεκροταφεία, αντικαταστάσεις ψηφοδελτίων, Ρεπουμπλικάνοι ελεγκτές που εξαιρούνται από τις αίθουσες καταμέτρησης ή ψηφιακή απάτη (μηχανές ψηφοφορίας, μηχανές μέτρησης). Η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο και ο ηγέτης του «ελεύθερου κόσμου» έδειξε ότι έχει εξωφρενικές εκλογικές διαδικασίες. Και τώρα υπάρχει λόγος να φοβόμαστε ότι αυτές θα εξαχθούν στην Ευρώπη με την επέκταση της ψήφου με εξουσιοδότηση, την επιστροφή της ταχυδρομικής ψήφου και την εγκατάσταση μηχανών ψηφοφορίας.
Η άνοδος του λαϊκισμού
Ας μη απορούμε λοιπόν για τη λαϊκιστική άνοδο στον δυτικό κόσμο. Είναι μια αντίδραση στη δικτατορία των ολιγαρχών και το λιβάνισμα των “ειδικών”. Το παράδοξο είναι ότι η απάντηση σε αυτήν την λαϊκιστική έξαρση είναι όλο και περισσότερο προπαγάνδα και όλο και περισσότερη λογοκρισία. Λογοκρισία και προπαγάνδα που με τη σειρά τους ενισχύουν τη δυσπιστία. Δυσπιστία που με τη σειρά της οδηγεί στην αύξηση των δόσεων της προπαγάνδας και στον πολλαπλασιασμό της λογοκρισίας. Μέχρι πού; Για τον δυτικό κόσμο, πλησιάζει η εποχή των αναταραχών. Θα πάμε σε μια επανίδρυση; Εχουμε την ευκαιρία να προβληματιστούμε για μια επανίδρυση με βάση τις μεγάλες πολιτισμικές αρχές που δημιούργησαν το μεγαλείο της Ευρώπης.
Προς μια επανίδρυση;
Μια ευκαιρία να προβληματιστούμε σχετικά με την αποκατάσταση των βασικών πολιτιστικών αρχών που έκαναν την Ευρώπη μεγάλη:
- Ελεύθερη συζήτηση, ο μόνος τρόπος – έξω από τα θρησκευτικά δόγματα – να προσεγγίσουμε την αλήθεια.
- Σεβασμός στην ποικιλομορφία του λόγου, που προϋποθέτει την αποκατάσταση της πολυφωνίας των μέσων ενημέρωσης και την απόρριψη της λογοκρισίας.
- Η κυριαρχία του λαού η οποία πρέπει να επανακτήσει την εξουσία που μονοπωλείται από τους ολιγάρχες της οικονομίας, των ΜΜΕ και της δικαιοσύνης.
Ένα τεράστιο πρόγραμμα που άρχισαν να εφαρμόζουν οι λαϊκές δημοκρατίες της Κεντρικής Ευρώπης – Πολωνία και Ουγγαρία. Χώρες που πρέπει να υποστηριχθούν. Και αναμφίβολα να πάρουμε ως πρότυπο.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: polemia.com
