του Philippe Kerlouan
Κατά τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η υπόθεση, ένα χρόνο τώρα, λιμνάζει στις νομικές υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία λατρεύει να δίνει διδάγματα ηθικής, απεχθάνεται να καθαρίσει τον οίκο της; Η Le Monde μας αποκαλύπτει ότι, περισσότερο από ένα χρόνο μετά το σκάνδαλο διαφθοράς του Κατάρ, στο οποίο εμπλέκεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μαζί με το Μαρόκο και την Μαυριτανία, η δικαστική υπόθεση λιμνάζει. Θα μπαίναμε στον πειρασμό να σκεφτούμε, αν είχαμε κακόβουλοι, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μερικές φορές επιτρέπει να διαφθείρεται από ξένα λόμπι και ότι οι ένθερμοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μόνο ο Ταρτούφοι.
Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν είναι το πρώτο “Καταργκέιτ”, καθώς το Κατάρ ήταν ήδη ύποπτο για διαφθορά για να αναλάβει τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022. Κατά τη διάρκεια αυτής της νέας υπόθεσης, ορισμένα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατηγορήθηκαν ότι έλαβαν χρήματα σε αντάλλαγμα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του Κατάρ. Ιδιαίτερα εμπλέκεται η Εύα Καϊλή, αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στο Κατάρ τον Νοέμβριο του 2022, δήλωσε ότι «το Κατάρ είναι ηγέτης στα εργασιακά δικαιώματα». Χρειάζεται να δούμε σχέση αιτίας και αποτελέσματος;
Στις 9 Δεκεμβρίου 2022, αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν στις Βρυξέλλες, στα σπίτια του πρώην Ιταλού σοσιαλιστή ευρωβουλευτή Pier Antonio Panzeri και του Francesco Giorgi, βοηθού του κοινοβουλίου, συντρόφου της Éva Kaïlí. Στο διαμέρισμα του ζευγαριού βρέθηκε χρηματικό ποσό 878.355 ευρώ και στο σπίτι του κ. Panzeri 669.950 ευρώ. Εάν οι βασικοί πρωταγωνιστές έχουν παραδεχθεί τα γεγονότα και περιμένουν τη δίκη, οι έρευνες, στις οποίες θα εμπλέκονται και άλλες προσωπικότητες, συνεχίζονται.
Θα γίνει όμως πραγματικά η δίκη; Μπορούμε να αμφιβάλουμε. Η Le Monde επικαλείται τη μαρτυρία του ομοσπονδιακού εισαγγελέα, Frédéric Van Leeuw, ο οποίος δήλωσε στη βελγική τηλεόραση, τον Σεπτέμβριο του 2023: «Είμαι ομοσπονδιακός εισαγγελέας για σχεδόν δέκα χρόνια και δεν έχω δει ποτέ τόση πίεση σε μια υπόθεση. Παντού υπάρχουν διαρροές, υπάρχουν ξένοι δικαστές που επικοινωνούν μαζί μας και θέλουν κάποιες φορές να εμπλακούν στην έρευνα, υπάρχει ξέσπασμα κατά του προηγούμενου ανακριτή και της οικογένειάς του. Για μένα είναι αηδιαστικό.» Η χρήση αυτού του όρου, στο στόμα ενός εισαγγελέα, που πρέπει να έχει δει δύσκολες στιγμές, υποδηλώνει κατά πόσο αυτοί οι έντιμοι άνθρωποι, που κινδυνεύουν να εμπλακούν, έχουν σταθερή υποστήριξη.
«Ανάλογα με το αν είσαι πανίσχυρος ή άθλιος/Οι δικαστικές αποφάσεις θα σε κάνουν λευκό ή μαύρο », έγραφε ο La Fontaine, στο Τα ζώα άρρωστα από χολέρα. Αυτή η θλιβερή διαπίστωση είναι καθολική και επαληθεύεται ακόμα και σήμερα. Αυτό το νέο «Καταργκέιτ» δείχνει σε ποιο βαθμό η δύναμη του χρήματος μπορεί να κάνει χώρες αξιοσέβαστες, που δεν είναι πάντα αυτό που θέλουν να φαίνονται. Δείχνει επίσης πώς επιδιώκουμε να φιμώσουμε τη δικαιοσύνη, όταν αυτή θα μπορούσε να αποκαλύψει τους ύποπτους ελιγμούς προσωπικοτήτων που αποτελούν μέρος μιας αυτοαποκαλούμενης και υποδειγματικής ελίτ ή τις πιέσεις των ξένων χωρών με τις οποίες προτιμούμε να διατηρούμε καλές σχέσεις.
Δεν είναι βέβαιο ότι αυτό το νέο υπόδειγμα υποκρισίας ενισχύει τη γνώμη που μπορούμε να έχουμε για όσους περιστρέφονται γύρω από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Μάλλον δικαιώνουν αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι πιο ένθερμοι ευρωπαϊστές δεν είναι παρά αρπακτικά χωρίς πίστη και νόμο που σκέφτονται μόνο να γεμίσουν τις τσέπες τους.
L’Union européenne cherche-t-elle à étouffer un nouveau « Qatargate » ?
