του Παντελή Σαββίδη
Με αφορμή τη σύλληψη μονίμων μελών των Ενόπλων Δυνάμεων και την κατηγορία για τρομοκρατία η Εστία έκανε χθες ορισμένες προτάσεις για τον έλεγχο στον οποίο πρέπει να υποβάλλονται όσοι θέλουν να υπηρετήσουν. Οι προτάσεις της θυμίζουν κάτι απο το παρελθόν. Το απώτερο παρελθόν. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.
Ακόμη και αν επικρατήσει η πρόταση της Εστίας το ερώτημα είναι: υπάρχουν νέοι με τέτοια χαρακτηριστικά που θα ήθελαν να υπηρετήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις;
Η άποψή μου είναι: ελάχιστοι, ακόμη. Και σε λίγο ούτε και αυτοί οι ελάχιστοι θα υπάρχουν.
Όταν το ελληνικό κατεστημένο αποδομεί και περιγελά την έννοια της πατρίδας και του έθνους στο όνομα ποίου θα καλέσει τη νέα γενιά να υπηρετήσει και τι να υπερασπιστεί;
Και όταν η νέα γενιά βλέπει την διαφθορά να κυριαρχεί σε όλο το φάσμα και σε όλη την ιεραρχία της δημόσιας ζωής, ευλόγως δεν θα πει: εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν;
Η επιλογή απαξίωσης των δύο εννοιών (πατρίδας και έθνους) είναι συνειδητή. Οπότε δεν υπάρχει αντιστροφή στην ρευστοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ολοένα και περισσότερο ακούς: για ποιόν και γιατί να πολεμήσω;
Για την αναβίωση του φαινομένου της τρομοκρατίας η στήλη έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό: δημιουργούνται οι κοινωνικές συνθήκες και η δημόσια συμπεριφορά στελεχών του κράτους που θα την εκθρέψουν.
Κανείς δεν ακούει. Ίσως και κανέναν να μην ενδιαφέρει.
Η τρομοκρατία μας έλειπε σε μια πορεία αυτοδιάλυσης. Θα την επιταχύνει.
Εκτός και αν την χρειάζονται. Διότι θα τους βολέψει.
O κύριος Σαββίδης μπαίνει στη ουσία του προβλήματος, ενώ το άρθρο της Εστίας θυμίζει ηθικολογικό κήρυγμα χωρίς καμία επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Άλλωστε η εν λόγω εφημερίδα έχει αντιφατικό πολιτικό λόγο: από τη μιά ξιφουλκεί για το έθνος και τις παραδοσιακές αξίες και από την άλλη μοιράζει ρυπαρογραφήματα, (επιεικής χαρακτηρισμός), κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, του μοναδικού πολιτικού ολκής που ανέδειξε η Ελλάδα τον 20o αιώνα. Σ΄αυτό συντελεί βέβαια η “παραταξιακή συνείδηση” του διευθυντή της.
Η τρομοκρατία-όποιας μορφής- προφανώς και δεν δικαιολογείται να υπάρχει σε καθεστώς μιας πολυφωνικής και πολυκομματικής Δημοκρατίας και ούτε εκτρέφεται από υπάλληλους της Πολιτείας , υπάρχει όμως και στην Ελλάδα της 50χρονης Αβασίλευτης Δημοκρατίας μας ,επειδή την ”εκτρέφουν” ασυνειδήτως στις οικογένειες στα σχολεία και στην πανσπερμία των νεανικών οργανώσεων με την ανοχή της ανυπότακτης συμπεριφοράς τους και την απουσία παντός είδους ελέγχου.
Η Δημοκρατία υποστηρίζουν με πάθος πολλοί ότι πρέπει να είναι ανεκτική ,να ”μη τα βάζει ” με την υπερτιμημένη” χρυσή” νεολαία, που τελευταία καθιέρωσε το γνωστό μπούλινγκ από τα νηπιαγωγεία ,την νεολαία, την οποίαν παρακολουθούν στα εκπαιδευτήρια διορισμένοι από το κράτος ψυχολόγοι -δείγμα ανικανότητος γονέων και δασκάλων-και η οποία στη συνέχεια μένει αβοήθητη ψυχολογικά και απροσάρμοστη κοινωνικά.
Κάποια στιγμή όμως αυτή η Δημοκρατία θα αμυνθεί είτε από φόβο ,είτε από ανάγκη ,αλλά τώρα πολιτική κατάσταση με την αγχώδη προσπάθεια ανάκτησης της εξουσίας από την Αριστερά εκτιμώ πως δεν προσφέρεται για εμφανή πάταξή της .
Σίγουρα θα βοηθήσουν η τεχνολογία και τα επίσημα ή ανεπίσημα πρεντατόρ.
“για ποιόν και γιατί να πολεμήσω;”
“Pourquoi et pour qui?”, το γνωστό σύνθημα που υπέσκαψε το ηθικό των Γάλλων κατά τον Β’ΠΠ και νικήθηκαν σε μια εβδομάδα μέσα.
Σωστά όσα γράφει ο κ. Σαββίδης. Ο εθνομηδενισμός έχει βαθύτατα εισχωρήσει στις ψυχές των νεοτέρων Ελλήνων, αφού βλέπουν τούς βολεμένους πολιτικούς των να μην δίνουν μία για έθνος και πατρίδα, αλλά να έχουν ως σύνθημα “είς οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί παρτης”. Κάποτε ήταν τιμή να υπηρετείς την πατρίδα. Σήμερα είναι μαγκιά να την σκαπουλάρεις. Μόλις προ ολίγων ημερών, κάποιος από ‘δω μέσα με ρώτησε “τι κατάλαβα που έχασα 24 μήνες υπηρετώντας στο στρατό”.
Πολύ σωστές οι επισημάνσεις σας. Συγχαρητήρια.
Στα νιατα μου ηθελα να φαω του κακους Τουρκαλαδες….Τωρα χρονια μετα απο χρονια,
κατανοωντας καλα την Κολομβια των Βαλκανιων, η απαντηση ειναι:
ΟΥΤΕ ΣΦΑΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ….αυτης που φυλακισε τον ΚΩΛΟΚΟΤΡΩΝΗ εεεε?
”Το για ποιον και γιατί να πολεμήσω”, που αναφέρεται και στο άρθρο , ακούστηκε στις Πορείες Ειρήνης , οι οποίες όλοι γνωρίζουμε πότε και για ποιον σκοπό άρχισαν , όπως επίσης όλοι γνωρίζουμε από πότε απαξιώθηκε ο στρατός και ιδίως οι ”φασίστες και οι ”χουντικοί’ αξιωματικοί του -που ουδέποτε τελείωσαν και ας υπηρετούν από το 1992 αξιωματικοί που δεν είχαν γεννηθεί στην 7ετία.
Να μη θυμηθούμε πότε επετράπη να κινούνται εκτός των Μονάδων τους με πολιτικά ,-ανεξέλεγκτοι και ανώνυμοι-, πότε προηγούνται με στολές και υψωμένες τις γροθιές στις διαδηλώσεις και από πότε γίνονται ισόβιοι φοιτητές-σπουδαστές για να μη υπηρετήσουν την υποχρεωτική θητεία τους ,ή να υπηρετήσουν την ελάχιστη των 20 ημερών όπως τώρα ο κ. Κασσελάκης;;;.
Και τέλος να μην απορούμε πως δεν υπάρχει ούτε ένας Βορίδης στα διασπασμένα κόμματα της ”Προοδευτικής Συμμαχίας” ,που να τους θυμίζει την Πατρίδα, αλλά να υπάρχει ένας καιροσκόπος πολιτικά τέως Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ ;;;.
Λίγα παιδιά κατατάσσονται για να υπηρετήσουν και να θυσιασθούν αν χρειαστεί για την Πατρίδα , με πρώτους τους αθάνατους αεροπόρους μας.
Οι περισσότεροι εξασφαλίζουν μια καλή εξέλιξη με καλές αποδοχές μέχρι του βαθμού του Συνταγματάρχη- και των ομοιοβάθμων τους στα άλλα όπλα -σπουδάζουν δωρεάν και παίρνουν ειδικότητες ανάρπαστες από τον ιδιωτικό τομέα -γιαυτό και οι πολλές παραιτήσεις όταν συμπληρώσουν τον απαραίτητο χρόνο μειωμένης σύνταξης – η οποία τώρα και δεν αναστέλλεται-.
Ποιοι πολιτικοί -που σίγουρα δεν δίνουν παράδειγμα φιλοπατρίας -ευθύνονται για την ποιότητά τους .
Οι γονείς και δάσκαλοί τους-προ και μετά την κατάταξη τους-ευθύνονται αποκλειστικά .
Υ.Γ Θα γνωρίζετε ότι οι Παραγωγικές στρατιωτικές σχολές έγιναν από το 1998 Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΣΕΙ) -με ιδιώτες καθηγητές και τρόπο διοικήσεως ανάλογο με τα ΑΕΙ-, που διδάσκουν μαζί με την επιστήμη τους και τις κοινωνικοπολιτικές γνώσεις και εμπειρίες τους επί τέσσερα χρόνια για να παράγουν όχι ετοιμοπόλεμους -βασικά με την ”φίλη” Τουρκία -αλλά δημοκράτες βαθμοφόρους που θα διαπραγματεύονται το λαβείν τους και για την συμμετοχή τους και σε ασκήσεις ή άλλες αποστολές .
Πλήρης υπαλληλοποίηση του εθνικού λειτουργήματός τους .
Φυσικά αγνοούν ή δεν θέλουν να θυμούνται και την ρήση ”ου περί χρημάτων αλλά περί αρετής τον αγώνα ποιούμεθα ” , που απαντούσαν στον Άγγλο Χάρτινγκ οι νέοι της θρυλικής ΕΟΚΑ , η οποία είναι η τελευταία νεανική Πατριωτική Οργάνωση του Ελληνισμού.
Υ.Γ Να μη θυμίσουμε ότι και στον Μακεδονικό αγώνα 1904-1908 και στους Βαλκανικούς πολέμους οι νέοι -μαζί με τους εθνεγέρτες ποιητές μας- πρωτοστάτησαν ;;;.
Οι πολιτικοί τότε απλώς δεν τους απογοήτευαν για τον πατριωτισμό τους , αλλά ”εκμεταλλεύθηκαν” πλήρως τον ενθουσιασμό τους και το πνεύμα αυτοθυσίας τους , ιδιαίτερα όσοι θαυμάσθηκαν και θαυμάζονται για σπουδαίοι στην πρώτη 10ετία του 20ου αιώνος .
Χωρίς αυτούς τους νέους θα ήταν απλοί διαχειριστές της κρατικής εξουσίας.
Δεν είχε εμφανιστεί φυσικά και ο διεθνισμός-κομμουνισμός.
ΤΟΥΤΩΝ ΔΟΘΕΝΤΩΝ ”ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΦΟΡΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ” ,ΚΑΤΑ ΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο Κ. ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ.
Δέν εἶναι «επιλογή απαξίωσης των δύο εννοιών (πατρίδας και έθνους)» ἀλλά ἐπιλογή ἀπαξίωσης τοῦ ῾Ελληνισμοῦ. Κάποιος συνομιλητής στήν ἱστοσελίδα αὐτή ἑστίαζε τήν ἐπιλογή ἀπαξίωσης στό «῾Ελληνικό καί ᾿Ορθόδοξο».
Δέν εἶναι ὁ στρατός πού θά ἐκφράσει τήν σημασία τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, ἄν ἦταν μόνο αὐτό δέν θά εἶχε πραγματικά νόημα. Εἶναι ὅλα αὐτά πού συνιστοῦν τόν ῾Ελληνισμό πρίν ἀπό αὐτό καί πού τά βίωναν καί τά αἰσθανόντουσαν οἱ Ἕλληνες ἀπό τά ἀρχαιότατα χρόνια ὥστε νά τά προστατεύσουν. Τά βίωναν μέσα στίς πόλεις πού ἵδρυσαν, μέ τά ἱερά, τά μυστήρια, τό ζωντανό πνεῦμα καί τίς ἀρχές τοῦ πολιτισμοῦ, τούς δασκάλους, τήν παιδεία, τό κάλλος πού εἶχε τόσο σημασία γιατί ἀπεικόνιζε τό ἰδεατό κάλλος τῆς ψυχῆς καί τοῦ πνεύματος, τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς καί τοῦ πνεύματος πού πίστευε ὁ κάθε ἄνθρωπος ὅτι πρέπει νά φροντίσει, τήν συνέχεια. Αὐτά τά βαθύτατα νοήματα δέν κατανοοῦνται, τά θεωροῦν εὔκολα προσεγγίσιμα, καί ἀντί γιά προσωπικό ἀγώνα γιά ἄνοδο τοῦ ἑαυτοῦ, ἀσχολοῦνται μέ κριτική καί διαχείριση τῶν ἄλλων. Δέν φαίνεται κανένας σκοπός γιά νά γίνεται καλύτερος ὁ ἄνθρωπος.
Ἀπὸ τὸν «πανηγυρικὸ» τοῦ Ἰσοκράτους, τό
«καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἤ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας» σημαίνει τήν δυνατότητα βαθειᾶς κατανόησης αὐτῆς τῆς γλώσσας, αὐτῶν τῶν νοημάτων. Αὐτό ἀντί νά εἶναι ζητούμενο καί νά ἀναζητοῦνται τρόποι γιά νά τό φθάσουν ὅλοι, πολεμήθηκε χωρίς νά κατανοηθεῖ. Πολεμήθηκαν ὅλες οἱ προσπάθειες τοῦ ῾Ελληνισμοῦ καί ὅλοι οἱ τρόποι πού ἐπινόησαν οἱ Ἕλληνες, παιδεία, Δημοκρατία, πολιτισμός, ᾿Ορθοδοξία, διάδοση.
Δέν ἀρκεῖ νά εἶσαι πολίτης αὐτῆς τῆς χώρας καί νά τήν ἀγαπήσεις σάν χῶρο, οὔτε τό νά μετέχεις τῆς ὁποιασδήποτε παιδείας, ἄν ἡ παιδεία αὐτή δέν εἶναι κάν ἀξιόλογη.
᾿΄Ας σκεφθοῦμε πῶς καί ἀπό πότε δημιουργήθηκε ἡ ῾Ελληνική γλώσσα ἤ πῶς δημιουργήθηκε ἡ θρησκεία τῶν ἀρχαίων θεῶν, ὅπως χαρακτηριστικά παρατήρησε ὁ Δ. Λιαντίνης:
«Η θρησκεία των Ελλήνων, είναι όχι γέννημα της υπόθεσης και της φαντασίας, όπως όλες οι άλλες θρησκείες, αλλά είναι η αισθητική αναπαράσταση των φαινομένων της φύσης.
Οι θεοί των Ελλήνων είναι εικονισμοί των φυσικών φαινομένων καμωμένοι με ευφυία και ραδινή δεξιοσύνη.
Με άλλες λέξεις, η θρησκεία των Ελλήνων είναι μία αισθητική εμπραγμάτωση των στοιχείων της φύσης, και κατά τούτο είναι μια παραλλαγή της τέχνης των Ελλήνων.
Τη γεωμετρική απόδειξη αυτής της πρότασης τη δίνει το γεγονός ότι τη θρησκεία των Ελλήνων την περιέχει η τέχνη τους.»