του Βασίλη Τσακρακλίδη*
Ο χάρτης με τις εννιά γραμμές που υπέβαλε η Κίνα στον ΟΗΕ για να υποστηρίξει ότι το μεγαλύτερο μέρος της Νότια Κινεζικής Θάλασσας (80%) ανήκει στην επικράτειά της
Η Νότια Κινεζική Θάλασσα (ΝΚΘ), αποτελεί το Μήλον της Έριδος μεταξύ Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΗΠΑ) τα τελευταία χρόνια, αφότου ανακαλύφθηκε ότι κρύβει στο βυθό της εκτεταμένα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η Κίνα, ως ο ισχυρότερος παράγων της περιοχής, αποφάσισε να επεκτείνει την επιρροή της σ όλη την θάλασσα, διεκδικώντας μεθοδικά και αποφασιστικά την κυριότητα της.
Οι ΗΠΑ, όταν είδαν ότι στα τεχνιτά νησιά που δημιούργησε στο σύμπλεγμα των νησιών Σάρτλυ, η Κίνα εγκατέστησε στρατιωτικές βάσεις διεκδικώντας τον πλήρη έλεγχο ζωτικών για το παγκόσμιο εμπόριο θαλάσσιων οδών, αποφάσισε να επέμβει δυναμικά, στέλνοντας πολεμικά πλοία και αεροσκάφοι να επιτηρούν στενά τις δραστηριότητες των Κινέζων. Η Κίνα διαμαρτυρήθηκε έντονα για την παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων που παρακωλύουν, όπως υποστηρίζει, ‘ειρηνικές δραστηριότιτές, που γίνονται για το καλό όλων των παράκτιων χωρών’. Τό παράδειγμα των ΗΠΑ ακολούθησαν όλες σχεδόν οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις διενεργώντας τακτικές περιπολίες ‘ελεύθερης ναυσιπλοίας’ στην ΝΚΘ.Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, πολλοί φοβούνται ότι ενέχει τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου με απρόβλεπτες συνέπειες.
Έγκυροι στρατηγικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ΝΚΘ αποτελεί σήμερα το πιο κρίσιμο σημείο για την ανθρωπότητα, και ότι μπορεί να αποτελέσει αφορμή για την έναρξη τρίτου παγκοσμίου πολέμου.
Με αυτά τα δεδομένα, τους τελευταίους επτά μήνες που ζω στη Συγκαπούρη, από το λιμάνι της οποίας διέρχονται όλα τα πλοία προκειμένου να εισέλθουν στα νερά της ΝΚΘ, αποφάσισα να συγκεντρώσω ό,τι σχετικό γράφεται και μεταδίδεται από τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Μεγάλη πρωτογενή πηγή πληροφοριών για τον γράφοντα, αποτελούν οι αγγλόφωνες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές από τις Φιλιππίνες, την χώρα που περισσότερο από κάθε άλλη χώρα, πλήττει η επεκτατική πολιτική της Κίνας.
Το παρόν πόνημα είναι πρϊόν μιας ειλικρινούς ψύχραιμης καταγραφής της επικρατούσας κατάστασης στην ΝΚΘ, όπως τη βιώνει ένας ερασιτέχνης γεωπολιτικός παρατηρητής.
Οι χώρες που εμπλέκονται στην περιοχή της ΝΚΘ
Η Νότια Κινεζική Θάλασα (ΝΚΘ) είναι μια μεγάλη περιοχή, με έκταση 3,5 εκατομμυρίων τετρ.χλμ., στα όρια του Δυτικού Ειρηνικού Ωκεανου. Τα όρια της στο Βορρά είναι οι ακτές της Κίνας, (από όπου και το όνομα), στα Δυτικά η χερσόνησος της Ινδοκίνας, στα Ανατολικά η Ταiβάν και oι Φιλιππίνες, και στο Νότο το Βόρνεο και η Σουμάτρα. Στη ΝΚΘ βρίσκονται 25 χιλιάδες νησιά, τα περισσότερα μικρά, κοραλλιογενή και ακατοίκητα, που το έδαφος τους βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, όταν τα νερά είναι ανεβασμένα. Ενώ σε άμπωτη αναδεικνύονται κορυφές που φθάνουν σε ύψος λίγων μέτρων.
Η ΝΚΘ είναι μια περιοχή με πολύ μεγάλο οικονομικό και στρατηγικό ενδιαφέρον. Το ένα τρίτο της παγκόσμιας ναυτιλίας διέρχεται από την περιοχή μεταφέροντας εμπρεύματα αξίας πέντε τρισεκατομμυρίων δολατίων κάθε χρόνο. Τεράστιες ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου πιστεύται ότι βρίσκονται κάτω από το βυθό της. Ακόμη περιέχει πλούσια αλιεύματα, (το 12% της παγκόσμιας παραγωγής) τα οποία ειναι κρίσιμα για τη διασφάλιση της διατροφής εκατομμυρίων κατοίκων χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, που περιλαμβάνουν μερικές από τις μεγαλύτερες χώρες του πλανήτη: την Ινδοκίνα 274 εκ., τις Φιλιππίνες, 111 εκ., Βιετνάμ 97 εκ., Ταϋλάνδη 70 εκ., Μαλαισία 33 εκ.
Η κυριότητά πολλών νησιών στην ΝΚΘ αμφισβητείται από δύο η περισσότερες χώρες της περιοχής. Στις αμφισβητούμενες περιοχές ανήκουν κυρίως δυο συστάδες νησιών: Tα νησιά Σπράτλυ που περιλαμβάνουν 14 νησιά,14 ανυψώνεις του βυθού, (τις τελευταίες οι Έλληνες ψαράδες τις λένε ‘ξέρες’) και 113 ύφαλους, συνολικής έκτασης 490 στρεμμάτων, που εκτείνονται σε θαλάσσια περιοχή 425 εκατομμυρίων τετρ. χλμ.Τα νησιά Σπρατλυ είναι υψίστης στρατηγικής σημασίας, γιατί βρίσκονται στην καρδιά της ΝΚΘ και ο κάτοχος τους αποκτά κυριαρχικά δικαιώματα σε μεγάλη θαλάσσια έκταση. Σήμερα, η περιοχή κατέχεται από την Κίνα.
Η δεύτερη συστάδα είναι τα νησιά Παρασελ, τα οποια αποτελούν ένα αρχιπέλαγος 130 νησιών και ανυψώσεων συνολικής έκτασης 15 τετρ. χλμ μέσα σε θάλασσα 7,75 τετρ.χλμ., η οποία βρίσκεται σε ίση απόσταση από τις ακτές της Κίνας και των Φιλιππίνων. Η Κίνα, το Βιετνάμ και η Ταϊβάν, διεκδικούν την περιοχή, η οποία όμως σήμερα είναι de facto υπό την κατοχή της Κίνας.
Το χρονικό της έντασης
Για χιλιάδες χρόνια, οι ψαράδες από τις χώρες που συμμετέχουν σήμερα στις αμφισβήτήσεις, συνήθιζαν να εισέρχονται σε περιοχές νησιών που ανήκαν στην ΑΟΖ άλλων χωρών, με συνέπεια να δημιουργούνται εντάσεις με τις αρχές που είχαν τον έλεγχο της περιοχής. Οι εντάσεις αυτές εκτονώνονταν τοπικά, χωρίς ευρύτερες συνέπειες, μεχρι το 2012, οπότε η Κίνα άρχισε να επεμβαίνει δυναμικά στην περιοχή, δημιουργγώντας με επιχωματώσεις και άλλα σύγχρονα μέσα, τεχνιτά νησιά που άλλαζαν τη γεωμορφολογία της περιοχής. Στα νησιά που δημιούργησε η Κίνα κατασκεύασε στρατιωτικές βάσεις εξοπλισμένες με σύγχρονα οπλικά συστήματα προηγμένης τεχνολογίας, επανδρωμένες με πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό, και στόλο πλέον των 200 σκαφών, για την υπεράσπισή τους.
Τα σκάφη της κινεζικής ακτοφυλακής με τις συνεχείς περιπολίες που διενεργούν γύρω από τα τεχνιτά νησιά, άρχισαν να παρενοχλούν συστηματικά και πιεστικά τα αλιευτικά σκάφη άλλων χωρών, κυρίως των Φιλιπίνων, του Βιετνάμ, της Ινδοκίνας, .ωστε αυτά να αποφεύγουν την περιοχή και να αναζητούν άλλους ψαρότοπους.
Με την πάροδο των ετών οι εντάσεις μεταξύ της Κίνας και των άλλων χωρών στην περιοχή, αυξήθηκαν σε αριθμό και από μικρές έγιναν σοβαρότερες μέχρι αιματηρές. Επανειλημένες διαμαρτυρίες του Βιετνάμ, της Μαλαισίας και των Φιλιππίνων προς την Κίνα, να παύσει την επεκτατική της πολιτική στην περιοχή και να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα τους, έπεσαν στο κενό. Η σταθερή απάντηση της Κίνας ήταν: ‘H Nότια Κινεζική Θάλασσα είναι στη δική μας επικράτεια. Ποτέ δεν θα την εγκαταλείψουμε’.
Στο σημείο αυτό οι Φιλιππίνες, αφού είδαν ότι υπό την απειλή της Κίνας, ήταν αδύνατο να εκμεταλευτούν τον θαλάσσιο πλούτο τους, και αφού εξήντλησαν όλα τα διπλωματικά μέσα που είχαν στη διάθεσή τους, απευθύνθηκαν στον ΟΗΕ και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αμφότεροι οι Θεσμοί αποφάνθηκαν το 2016, ότι η Κίνα δεν έχει κυριαρχικά δικαιώματα στη ΝΚΘ, πέρα από τα 12 ναυτικά μίλια από τις ακτές της, που αποτελούν τα χωρικά ύδατά της. Η Κίνα δεν έστειλε εκπρόσωπο της στη Χάγη και αποφάσισε να αγνοήσει τις αποφάσεις των Διεθνών Οργανισμών και προχώρησε στα σχέδια της να εδραιώσει την κυριαρχία της στη ΝΚΘ. Όμως, το Πεκίνο θα πρέπει να γνωρίζει ότι οι αποφάσεις του Διαιτητικού Δικαστηρίου είναι οριστικές και αμετάκλητες και δεν επιδέχονται ενστάσεις. Τα δε τετελεσμένα γεγονότα που επιχειρεί να δημιουργήσει με την κατασκευή τεχνιτών νησιών στη ΝΚΘ, δεν έχουν καμιά νομική βάση.
Μετά την απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου για το αβάσιμο των διεκδικήσεων της Κίνας στη ΝΚΘ, το Πεκίνο απηύθηνε έκκληση στις 10 χώρες της ΝΑ Ασίας, να έρθουν σε επαφή μαζί της, για να συμφωνήσουν σε ένα κώδικα συμπεριφοράς στην ΝΚΘ. Μέχρι σήμερα, καμιά από τις 10 χώρες δεν έδωσε οριστική απάντηση στην έκκληση του Πεκίνου, είτε γιατί διαφωνούν μεταξύ τους, είτε γιατί προσδοκούν οικονομικά οφέλη από τον πανίσχυρο γείτονά τους, είτε γιατί υφίστανται πιέσεις από την Ουάσινγκτον.
Στις κινεζικές προκλήσεις απάντησαν δυναμικά η Ινδονησία και το Βιετνάμ, ενώ οι άλλες χώρες της περιοχής, αρκέστηκαν σε δοιπλωματικές διαμαρτυρίες ή εσιώπησαν. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Προέδρου των Φιλιππίνων Ροντριγκο Ντουτέρτε σε μια επό τις πολλές επισκέψεις του στο Πεκίνο:
“O καλύτερος τρόπος για τη χώρα μου είναι να κρατήσει τους δεσμούς της με την Kίνα, παραμένοντας ήρεμη και ταπεινή, με την ελπίδα ότι θα επιτύχει τη συγχώρεση από την Κίνα».
Δεν άργησε να φανεί η αφελής πολιτική του κινεζόφιλου Ντουτέρτε προς την Κίνα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το Πεκίνο προχώρησε στην κατασκευή λιμένων και αεροδρομίων, ανέπτυξε εξελιγμένα συστήματα πυραύλων και στρατιωτικά εφόδια στα νησιά Σπράτλυ, το σύμπλεγμα νησιών το οποίο διεκδικούν εκτός από την Κίνα, η Μαλαισίας, οι Φιλιππίνες, το Βιετνάμ,το Μπρουνέι και η Ταιβάν.
‘Οταν, σε μια πρόσφατη συνέντευξη τύπου, ο κυβερνητικός εκπόσωπος του Ντουτέρτε ρωτήθηκε για τα προηγμένα οπλικά συστήματα που εγκατέστησε το Πεκίνο στα νησιά Σπαρτλυ, που βρίσκονται στα θαλάσσια ύδατα των φιλιππίνων, απάντησε:
«Η θέση του πρωθυπουργού είναι να διατηρήσουμε στενούς δεσμούς με την
Κίνα, ώστε να μην έχει κανένα λόγο να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα στα νησιά μας.
H θητεία του Νουτέρτε λήγει τον επόμενο Μάρτιο και οι Φιλιππίνες προσδοκούν, ο νέος Πρόεδρος (ο Ντουτέρτε δεν έχει δικαίωμα επανεκλογής) που θα εκλεγεί, να υπερασπισθεί δυναμικά, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Εμπλοκή των ΗΠΑ
Η θέση των ΗΠΑ δεν ήταν πάντοτε σταθερή. Διαδοχικοί Πρόεδροι των ΗΠΑ, Κλίντον, Ομπάμα, δεν δέχθηκαν να παρέμβουν στη διαμάχη των Φιλιππίνων με τους Κίνα, εκφράζοντας την ουδετερότητά τους. Μόνο οταν ανήλθε στην προεδρία των ΗΠΑ ο Τραμπ, η Αμερική επικαλούμενη την Αμοιβαία Αμυντική Συμφωνία με τις Φιλιππίνες, δήλωσε ότι σε οποιαδήποτε άδικη επίθεση εναντιον των στρατιωτικών δυνάμεων των Φιλιππίνων στην κινεζική θάλασσα, θα ενεργοποιήσει την αμοιβαία αμυντική συμφωνία των δυο χωρών, η οποία επικηρώθηκε το 1951.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν, σε ό,τι αφορά τη ΝΚΘ, φαίνεται ότι ακολουθεί πιστά την πολιτική Τραμπ,και σκληρύνει την στάση της προς την Κίνα. Πρόσαφατο παράδειγμα, η επικαιροποίηση της αμυντικής συμφωνίας Αμερικής Φιλιππίνων κατά τη συνάντηση του υπουργού άμυνας των ΗΠΑ με τον Πρόεδρο Ντουέρτε στη Μανίλα πριν μια εβδομάδα. ( Εθνικιστικά και Αριστερά κόμματα ζητούν να ακυρωθεί η αμυντική συμφωνία, φωνάζοντας με το γνωστό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ και του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ).
Κατά το τέλος του 2019 πλοίο της κινεζικής ακτοφυλακής βύθισε ένα αλιευτικό σκάφος των Φιλιππίνων, πνίγοντας 20 ανθρώπους σε μια πλούσια σε ενεργειακά αποθέματα περιοχή μέσα στην αποκλειστική οικονομική ζώνη των Φιλιππίνων, που την διεκδικεί δυναμικά η Κίνα. Μετά το επεισόδιο, οι Φιλιππίνες αντέδρασαν για πρώτη φορά δυναμικά στέλνοντας πλοία και μαχητικά αεροσκάφη στην περιοχή.
Η σταθερή απάντηση της Κίνας στους φόβους της Μανίλας για την αυξανόμενη στρατικοποίηση της ΝΚΘ, είναι οτι ο στόλος των 200 πλοίων που βρίσκονται στην περιοχή, δεν ανήκει στις ναυτικές δυνάμεις τους, αλλά είναι αλιευτικά σκάφη που σπεύδουν στην περιοχή για να προστατευθούν από τις κακές καιρικές συνθήκες σε παραδοσιακά κινεζικούς ψαρότοπους, Ομως, φωτογραφίες και βίντεο από την περιοχή δείχνουν ότι τα σκάφη αυτά, με τον εξοπλισμό που διαθέτουν, κάθε άλλο μπορεί να είναι, παρά αλιετικά.
Το νομικό καθεστώς της ΝΚΘ
Το νομικό καθεστώς της ΝΚΘ δεν μππορεί να καθοριστεί με σαφείς όρους, λόγω της ιδιαίτερης γαιωμορφολογίας της περιοχής και των καιρικών φαινομένων που επικρατούν στη θάλασσα.
Με Νόμο για το δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ, η διάκριση γης η οποια ειναι πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας, που χαρακτηρίζεται ως νησί, και της γης που ειναι κάτω απο την επιφάνεια, και χαρακτηρίζονται ως ανυψώνεις σε άμπωτη, καθορίζουν αν μια γη μπορεί να ειναι αντικείμενο κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Μόνο νησιά με έδαφος είναι ικανά να αποτελέσουν αντικείμενο διακδίκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων (να έχουν δηλ. χωρικά ύδατα και ΑΟΖ). Η έκταση των θαλάσσιων δικαιωμάτων εξαρτάται από αν το νησί είναι κατάλληλο για αποίκηση ανθρώπων ή να έχει οικονομική αυτάρκεια. Αν έχει ένα ή και τα δύο, δικαιούται να έχει ΑΟΖ 200 ναυτικών μιλίων και υφαλοκρηπίδα. Αν όχι, χαρακτηρίζεται ως νησίδα ή βραχονησίδα και δικαιούται χωρικά ύδατα μόνο 12 ναυτικών μιλίων.
Τα εδάφη που βρίσκονται κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας σε άμπωτη, δεν δικαιούνται να ονομάζονται νησιά και δεν έχουν κανένα νομικό δικαίωμα. Χαρακτηρίζονται ως βυθός και υπόκεινται στα θαλάσσιο δίκαιο της περιχής ή της ΑΟΖ στην οποια βρίσκονται..
Τα νησιά που δημιουργούνται με τεχνητά μέσα δεν αποκτούν κανένα δικαίωμα θάλασσας΄
Το καθεστώς των νησιών Σπάρτλυ, ως νησιών ή βραχονησίδων, δεν είναι διευκρινισμένο. Οι ΗΠΑ, οι Φιλιππίνες και πολλοί αναξάρτητοι μελετητές ισχυρίζονται οτι τα νησιά αυτά έχουν κορυφές που παραμένουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ακόμη και οταν τα νερά ειναι ανεβασμένα,
Η νομική θέση περιπλέκεται απο το γεγονός οτι 10 νησια στο σύμπλεγμα των νησίών Σπαρτλι κατέχονται, έξη απο την Κίνα και 4 από το Βιετνάμ.
Αν η Κίνα εδραιώσει την κατοχή σε οποιοδάπητε νησί στο σύμπλεγμα των νησιών Σπαρτι, ειναι βέβαιο οτι θα επιτείνει την ένταση όχι μόνο με τις Φιλιππίνες, αλλά και με το Βιετνάμ και με άλλες χώρες της περιοχής.
Όλες σχεδόν οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστραλία, και πάνω απο όλες οι ΗΠΑ, έχουν εκφράσει την σφοδρή τους επιθυμία να μην αλλάξει το καθεστώς στην ΝΚΘ, γιατί θα θέσει εμπόδια στην ελευθερία της ναυσιπλοϊας. Η Αυστραλία, απευθυνόμενη προφανώς στην Κίνα, δήλωσε: θελουμε όλοι να σέβονται τους κανόνες που αφορούν την ελευθερία της ναυσιπλοΐας.
Οι ΗΠΑ δήλωσαν κατηγορηματικά: θα συνεχίσουμε να πετάμε, να πλαίουμε, οπουδήποτε ο διεθνής νόμος μας το επιτρέπει.
Αγνοώντας τις διαθνείς αντιδρασεις, η Κίνα, χρησιμοποιώντας τα αλιευτικά σκάφη και την δύναμη της ακτοφυλακής που έχει αναπτύξει στη ΝΚΘ, προχωράει επιθετικά,για να υποστηρίξει τα κυριαρχικά δικαιώματα της τα οποια, όπως υποστηρίζει, παραβιάζονται. Μια από τις πρόσφατες επιθετικές ενέργειές της, είναι η εντολή που έδωσε στις δυνάμεις της ακτοφυλακής να κάνουν χρήση των όπλων για εκφοβισμό των αλιευτικών σκαφών που επιχειρούν να εισέλθουν ‘παράνομα’ στις θαλάσσιες περιοχές που ελέγχει.
Παρά το γεγονός ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν εγκρίνει τις επεκτατικές ενέργειες τις Κίνας, το Πεκίνο ελπίζει ότι με την πάροδο του χρόνου και την εδραίωση της θέσης της ως της κυρίαρχης ναυτικής δύναμης στη ΝΚΘ, θα υπερισχύσει το ‘Εθιμικό Δίκαιο’ και θα αποκτήσει πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα στη ΝΚΘ.
Οι ΗΠΑ, υπερασπιζόμενες τη σταθερή τους θέση για την ελευθερία της ναυσιπλοϊας αποστέλλουν συχνά μαχητικά αεροσκάφη και ισχυρές ναυτικές δυνάμεις που παρακολουθούν τις επεκτετικές ενέργειες του Κίνας. Το Πεκίνο αντιδρά επιτηρώντας στενά τα πλοία των ΗΠΑ με το στόλο της. Όμως, η στενή επαφή των δύο στόλων, αυξάνει πολύ την πιθανότητα μιας ‘φυσιολογικής’ ενέργειας να καταλήξει σε ένα θερμό διεθνές γεγονός, το οποίο οι δύο υπερδυναμεις απεύχονται να συμβεί. Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη το 2018 στην περιοχή των νήσων Σπαρτλυ, όταν κινεζικό πολεμικό σκάφος παρ’ολίγον να συγκρουσθεί με Αμερικανικό. Η σύγκρουσή αποφεύχθηκε χάρη στους κατάλληλους χειρισμούς του επικεφαλής του αμερικανικού πολεμικού.
Καθώς η επεκτατική διάθεση της Κίνας στην ΝΚΘ, όπως και η προσπάθεια των ΗΠΑ να την ανακόψουν, θα συνεχισθεί, ο αριθμός παρόμοιων επεισοδίων θα αυξηθεί στο μέλλον. Το Πεκίνο και η Ουάσιγκτον έχουν αναπτύξει τα ανακλαστικά που απαιτούνται για την διαχείρηση παρόμοιων κρίσεων, καθώς πολύ καλά γνωρίζουν ότι μια σύγκρουση μεταξύ τους, θα καταλήξει στην καταστροφή και των δυο, νικητών και ηττημένων. Όμως, όσο η ένταση στην περιοχή αυξάνει, όλο και περισσότερες διαθνείς δυνάμεις συμμετέχουν ‘στο παιχνίδι’: Bρετανία, Γαλλία, Ιαπωνία, Ολλανδία, Αυστραλία, διενεργούν συχνές περιπολίες του στόλου τους στην ΝΚΘ, ‘για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας’. Αλλά και χώρες της περιοχής, των οποίων τα συμφέροντα θίγονται άμεσα, όπως οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, η Ινδοκίνα, μπορεί, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, να αρχίσουν να αντιδρούν δυναμικά στις κινεζικές προκλήσεις. Πρόσφατα, και οι Ινδίες δήλωσαν ότι είναι στο πλευρό των ΗΠΑ, ‘για την ελευθερία της ναυσιπλοϊας’.
Ο Θουκυδίδης (469-400 π.Χ.) έγραφε: ;’ Οταν μια κυρίαρχη δύναμη φοβάται ότι μια αναπτυσσόμενη δύναμη απειλεί την ηγεμονία της, ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος.
Με κομένη την ανάσα η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις κινήσεις των δύο μεγάλων δυνάμεων, Κίνας και Αμερικής, Αμερικής και Κίνας, αν αυτές θα οδηγήσουν στη σωτηρία ή την καταστροφή της ανθρωπότητας, στην καταστροφή ή την σωτηρία του πλανήτη Γη.
Γι’ αυτό το βασανιστικό ερώτημα, ο Γκράχαμ Αλλισον, καθηγητής στο Χάρβαρντ, έγραψε το βιβλίο: Προορισμένοι για πόλεμο. Μπορεί η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποφύγουν την παγίδα του Θουκυδίδη;
Ο Αλλισον παρατήρησε ότι σε 12 από 16 περιπτώσεις που μια αναπτυσσόμενη δύναμη έχει αντιμετωπίσει μια κυρίαρχη μεγάλη δύναμη, το αποτέλεσμα υπήρξε αιματοχυσία. Και συνεχίζει λέγοντας ότι «με τις σημερινές συνθήκες, ο πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας εντός των προσεχών δεκαετιών, είναι όχι μόνον πιθανός, αλλά πολύ περισσότερο πιθανός από ό,τι φαντάζει σήμερα. Η αποφυγή της παγίδας του Θουκυδίδη απαιτεί τρομερή προσπάθεια από τις δυο χώρες. Απαιτεί επίσης για ριζικές αλλαγές στις απόψεις και τις αντιδράσεις των ηγετών και της ελίτ των δύο χωρών τους. Σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο της ανθρωπότητας, οι πράξεις και οι αποφάσεις των δύο Προέδρων, Τζο Μπάιντεν και Σι Σιγκπιγκ, είναι κρίσιμες για όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για τις χώρες τους.
Υ.Γ. Περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη ΝΚΘ, σκεφτόμουν συνεχώς, πόσο η περιγραφή θα ταίριαζε με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Αιγαίο, αν τις λέξεις Φιλιππίνες και Κίνα, τις αντικαθιστούσαμε με τις λέξεις Ελλάδα και Τουρκία.Η σκέψη μου πήγε ακόμα πιο παληά, στο 1953, όταν, ως πρωτοετείς φοιτητές της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με μεγάλη απογοήτευση, ακούγαμε τον σοφό Καθηγητή Φυσικής Βάρβογλη, να τονίζει κατηγορηματικά: ΕΥΤΥΧΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ
Αεροφωτογραφία τεχνιτού νησιού της Κίνας στα νησια Σπάρτη δείχνει ποσό έχουν προχωρήσει τα έργα κατασκευής αεροδρομίου κα λιμανιού απο το 2015 μεχρι το 2018
Αεροφωτογραφία κοραλλιογενούς νησιού (atoll) με την τυπική δακτυλιοειδή διάταξη βράχων γύρω απο μια μια λιμνοθάλασσα (lagoon). Tη στιγμή της φωτογράφησης, η στάθμη των υδάτων ήταν σχετικά ανεβασμένη και πολύ μκρό μέρος του νησιού ήταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας
*Ο Βασίλης Τσακρακλίδης υπήρξε στρατιωτικός ιατρός.
