1. Ο ελέφαντας στο δωμάτιο που συνήθως δεν τον δίνουμε σημασία όταν συζητάμε για ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ότι, οι δύο χώρες ανήκουν στον ίδιο διεθνή οργανισμό που έχει πολιτικοστρατιωτική φύση και τα κράτη-μέλη του συγκροτούν μία Συμμαχία (Alliance), με συγκεκριμένα βέβαια γεωγραφικά όρια (βλ. άρθρο 6).
Συνεπώς, επί της αρχής θεωρείται αδιανόητο από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ΚΑΙ των δύο κρατών (Ελλάδας – Τουρκίας), το πολεμικό γεγονός.
Ο θεματοφύλακας αυτού του γεγονότος είναι οι ΗΠΑ, όπου το πολιτικοστρατιωτικό προσωπικό (διπλωμάτες, ακόλουθοι άμυνας, κοκ) στα δύο αυτά κράτη, είναι επιφορτισμένα να αποτρέψουν τον πόλεμο μεταξύ δύο κρατών μελών της συμμαχίας.
Λέμε ότι, πολλές φορές ήρθαμε στα πρόθυρα σύρραξης αλλά ξεχνάμε ότι, πολλές φορές + 1 , ΔΕΝ έγινε σύρραξη.
Συνοψίζοντας, το ΝΑΤΟ, αποτελεί παράγοντα που διατηρεί την Τουρκία σε χαρτογραφημένα νερά. Και αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει.
Προφανώς βέβαια, αυτό λαμβάνεται υπ’ όψιν στην εθνική στρατηγική της Χώρας μας και επηρεάζει το επίπεδο των εξοπλισμών των ΕΔ (έστω και αν εκκρεμεί η γραπτή διατύπωση του κειμένου της Εθνικής Στρατηγικής της Ελλάδας).
2. Η Τουρκία, από πλήθος πολιτικών και ιστορικών πηγών, ερμηνεύεται ως κράτος που “φοβάται” τη (συλλογική) Δύση.
Αυτοί που διοικούν την Τουρκία διακατέχονται από το σύνδρομο των Σερβών (συνθήκη Σεβρών) και τους στοιχειώνει η Λωζάνη (όπου παρέδωσαν τεράστια τμήματα της Αυροκρατορίας τους).
3. Σύμφωνα με τη μελέτη Mearsheimer & Rosato [Mearsheimer, John J. & Rosato, Sebastian (2023). How States Think: The Rationality of Foreign Policy. Yale University Press, αφορά μία πρωτοποριακή εξέταση ενός κεντρικού ερωτήματος στις διεθνείς σχέσεις: δρουν τα κράτη ορθολογικά; ] οι ορθολογικές αποφάσεις στη διεθνή πολιτική στηρίζονται σε αξιόπιστες θεωρίες για το πώς λειτουργεί ο κόσμος και προκύπτουν από διαβουλευτικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Χρησιμοποιώντας αυτά τα κριτήρια, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα περισσότερα κράτη είναι ορθολογικά τις περισσότερες φορές, ακόμη και αν δεν είναι πάντα επιτυχημένα.
Συνεπώς, αυτό πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν
όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τους προηγούμενους και τους σημερινούς ηγέτες των δύο κρατών [κατά πόσον έχουν ενεργήσει ορθολογικά στο πλαίσιο σημαντικών ιστορικών πολιτικών γεγονότων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας].
