Δ. Μακροδημόπουλου: στον απόηχο των εκλογών

του Δ. Μακροδημόπουλου

Αν θέλουμε να αξιολογήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από τις εκλογές και τί μας επιφυλάσσει, εύλογα θα συμπεράνουμε ότι δεν άλλαξε κάτι που μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους. Τουναντίον μάλιστα. Θα συνεχίσουν να κυβερνούν άλλα τέσσερα χρόνια όσοι ενέχονται για την ανυπαρξία του “επιτελικού” κράτους, την πλήρη διάλυση του ΕΣΥ, την ακρίβεια, την ανελευθερία του Τύπου, για τα Τέμπη, την Εύβοια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πελατειακές σχέσεις με τα μπλοκάκια και τις μετατάξεις, τη συνέχιση του brain drain. Δηλαδή οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια νοοτροπία. Το αρνητικό είναι ότι η κυβέρνηση με την επανεκλογή της αισθάνεται δικαιωμένη για όλα τα παραπάνω και θα συνεχίσει επιθετικότερα την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτά γράφονται διότι εντυπωσιάζει η διάσταση πρωτοφανούς θριάμβου που προσέδωσαν οι νικητές και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος στην επικράτησή τους, εξωραΐζοντας έτσι την κυβερνητική θητεία που προηγήθηκε. Ας μη ξεχνάμε ότι τον Οκτώβρη του 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου είχε επικρατήσει με 43,92%, σημαντικά υψηλότερο ποσοστό από το 40,56% της ΝΔ και μάλιστα με συμμετοχή του 70,95% του εκλογικού σώματος έναντι 52,84% την 25η Ιουνίου ενώ σε προηγούμενες αναμετρήσεις κόμματα επικράτησαν με ακόμη υψηλότερα ποσοστά, αυτό όμως δεν απέτρεψε την πορεία της χώρας στα μνημόνια. Σήμερα επιχαίρουν και θριαμβολογούν διότι ο Συριζα καταποντίστηκε σε απρόσμενα ποσοστά, εκλαμβάνουν δηλαδή την εκλογική συρρίκνωση του Σύριζα ως ταξική νίκη. Ξεχνούν όμως ότι το 60% καταψήφισε τη ΝΔ και την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, άσχετα αν το εκλογικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, έδωσε στη μειοψηφία ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Πώς όμως κατόρθωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αυτή την πολιτική να ανανεώσει την κυβερνητική του θητεία και να διατηρήσει τα εκλογικά ποσοστά του 2019;

«[Θα] πρέπει, μας λέει ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, να ενισχυθεί τεχνητά ή τουλάχιστον να δραματοποιηθεί τεχνητά το θέμα της προσωπικής ασφάλειας, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εμπνεύσει ένα επαρκές επίπεδο φόβου και την ίδια στιγμή να υπερβεί σε βαρύτητα, να επισκιάσει και να υποβιβάσει σε δευτερεύουσα θέση την οικονομικά παραγόμενη ανασφάλεια, για την οποία η κυβέρνηση του κράτους δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα, με το τίποτα να είναι αυτό που πρόθυμα θέλει τελικά να κάνει».

Πώς μεθοδεύτηκε αυτή η τακτική; Αρχικά με την επιχείρηση εισβολής προσφύγων από την Τουρκία στη χώρα μας μέσω του Έβρου τον Μάρτιο του 2020. Δόθηκε χαρακτήρας ελληνοτουρκικού πολέμου από τον οποίο η πατρίδα μας εξήλθε νικήτρια.  Η Τουρκία εργαλειοποίησε το προσφυγικό για να στείλει το μήνυμα της στην Ευρώπη και το πέτυχε. Απόδειξη, η σύγκληση τετραμερούς, δύο εβδομάδες μόλις μετά την επιχείρηση εισβολής, στις 17 Μαρτίου, με τη συμμετοχή της Μέρκελ, του Μακρόν του Τζόνσον και του Ερντογάν, χωρίς να προσκληθεί η χώρας μας που υπέστη την επίθεση! Γιαυτό η μεταφορά των προσφύγων στην Αδριανούπολη δεν είχε τον χαρακτήρα του αιφνιδιασμού αλλά έγινε πομπωδώς. Με κομβόι από λεωφορεία, με τα τηλεοπτικά δίκτυα να μεταδίδουν τα γεγονότα απ’ ευθείας καθώς και συνεντεύξεις αναχωρούντων  προσφύγων Θα μπορούσαν να εισβάλλουν ποτέ οι δυστυχείς πρόσφυγες στον Έβρο όπου παρατάσσεται το κύριο σώμα των ενόπλων δυνάμεών μας; Συνεχίστηκε η πολιτική της ανασφάλειας με την καθημερινή προβολή ειδήσεων με δηλώσεις μέχρι και του τελευταίου Τούρκου ιθύνοντα από σύσσωμα τα ΜΜΕ δημιουργώντας καθημερινά τον φόβο ενός επικείμενου ελληνοτουρκικού πολέμου. Ήταν και η πανδημία, η εργαλειοποίηση του φόβου με την ανεπιτυχή διαχείρισή της που οδήγησε σε χιλιάδες νεκρούς. Σε αντιστάθμισμα αυτής της αποτυχίας η κυβέρνηση μοίρασε με οριζόντιο τρόπο 43 δις στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας, συνολικά περί τα 65 δις και για προεκλογικές σκοπιμότητες που καθόρισαν και το εκλογικό αποτέλεσμα. Όλα αυτά μου έφεραν στο νου το 2019, όταν ο Σύριζα δεν εργαλειοποίησε το “μαξιλάρι” των 35 δις για να διασωθεί εκλογικά. Ήθελε και δεν μπορούσε; Το θέμα είναι ότι τα 35 δις έμειναν ανέγγιχτα και υπάρχουν και σήμερα ενώ η ΝΔ αύξησε το χρέος της χώρας κατά 44 δις χωρίς κανένα, μα κανένα παραγωγικό αποτύπωμα.

Βέβαια αλλού θα έπρεπε να είχε εστιάσει η κοινωνία τους φόβους της, στην αποδεδειγμένη ανικανότητα και επικινδυνότητα του “επιτελικού κράτους”, διότι τη βιώνει και την απειλεί καθημερινά. Το αποτέλεσμα των εκλογών απέδειξε ότι τραγωδίες, όπως στα Τέμπη, αντιμετωπίστηκαν από το εκλογικό σώμα λες και προκλήθηκαν “εκ Θεού”, από τη Φύση που υπερέβη τις δυνατότητές μας.  Όμως η τραγωδία στα Τέμπη είχε ολοφάνερα το αποτύπωμά της, τη σφραγίδα των ηθικών αυτουργών της. Ήταν το αδιέξοδο της τεχνολογικής εξέλιξης αφενός και των πελατειακών σχέσεων αφετέρου, στις προσλήψεις με μπλοκάκι και στις μετατάξεις σε έναν τομέα κλειδί για την ασφάλεια της κυκλοφορίας καίτοι είχαν συμβεί και επισημανθεί από τη ΡΑΣ και άλλα περιστατικά που προοιώνιζαν το απευκταίο. Όμως, αφού δεν άγγιξε “τα δικά μας παιδιά”, το εκλογικό σώμα το προσπέρασε! Αυτή η αντίληψη κυριάρχησε. Αύριο όμως; Ποιός ξέρει για ποιόν θα κτυπήσει η καμπάνα;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947 – 771412

10/7/2023