του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Γράφουν οι Καρολίν Ελιασέφ και Σελίν Μασσόν, παιδοψυχίατρος και ψυχαναλύτρια η πρώτη και ψυχαναλύτρια και καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Αμιένης η δεύτερη, στο βιβλίο τους “Η κατασκευή του διεμφυλικού παιδιού”: «Δυσκολευόμαστε να φανταστούμε ότι τα παιδιά μπορούν να γίνουν λάβαρα που κραδαίνουν οι ενήλικοι για να αναδεικνύουν την σπουδαιότητα των αγώνων τους. Εντούτοις αυτό ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει στη Γαλλία και στις άλλες χώρες. Στο όνομα μιας εξισωτικής πολιτικής ορθότητας κατά των διακρίσεων, η οποία χρησιμοποιεί άκρως αμφισβητήσιμες επικοινωνιακές πρακτικές, είναι πρέπον να θεωρούμε ότι τα παιδιά μόνον κερδισμένα θα βγουν από αυτόν τον ψευδο – φιλελευθερισμό».
«Τί νόημα έχει, διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός, να αυξάνεται το ΑΕΠ της χώρας χωρίς να συνοδεύεται από ατομικά δικαιώματα, χωρίς να μπορεί κάθε ελληνίδα και κάθε Έλληνας να έχουν ελευθερία; Η χώρα ανήκει εις τη Δύσιν, όπως τόνισε και ο ιδρυτής της παράταξής μας Κωνσταντίνος Καραμανλής. Γιαυτό και όραμά μας είναι η Ελλάδα να αποδίδει σημασία στα ατομικά δικαιώματα των πολιτών». Η ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα σε μια δημοκρατία δεν έχουν όρια; Δεν οριοθετούνται εκεί που αρχίζουν η ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα των άλλων; Τα παιδιά που θα υιοθετηθούν από ομόφυλα ζευγάρια, ποιός θα τα προστατεύσει από τις επιδράσεις της υιοθεσίας; Λαμβάνονται υπόψη μόνον τα ατομικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων που συγκροτούν το ομόφυλο ζευγάρι και αγνοούνται πλήρως τα δικαιώματα των παιδιών που θα υιοθετηθούν; Τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν διαμορφώσει τους χαρακτήρες τους, συνειδητά έχουν κάνει τις επιλογές τους. Τα υιοθετημένα παιδιά όμως θα μεγαλώσουν και θα διαμορφωθούν σε μια οικογένεια με πρότυπο την ομοφυλοφιλία των γονέων. Δεν θα επηρεάσει αυτή η κατάσταση καταλυτικά τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους; Είναι διαφορετικό η επιλογή να υπαγορεύεται από την ίδια τη φύση του ατόμου ελεύθερα μεγαλώνοντας ανάμεσα στα δύο φύλα και διαφορετικό να υπαγορεύεται από τις συνθήκες διαβίωσης με γονείς του ιδίου φύλου. Είναι αυτονόητο το παιδί να θεωρήσει ως κανονικότητα την ομοφυλοφιλία ή τουλάχιστον να επηρεαστεί στο έπακρο από τους ομοφυλόφιλους γονείς του. Είναι αυτονόητος ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του καθενός, το δικαίωμά του να διαμορφώσει τη ζωή του όπως επιθυμεί, εξ άλλου μιλάμε για ισότητα χάριν της διαφορετικότητας. Όχι όμως να επηρεάζεται η ελεύθερη επιλογή της ζωής των παιδιών μέσω της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Ο Γουσταύος Λε Μπον έλεγε ότι «η ψυχή των ζωντανών είναι καμωμένη βασικά από το πνεύμα των νεκρών».
«Στο νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση, αναφέρεται ότι η νομοθέτηση της ισότητας στον γάμο αυτόματα συνεπάγεται ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο των σχέσεων συγγένειας, συμπεριλαμβανομένης της υιοθεσίας και ως εκ τούτου δεν υπάρχει ξεχωριστό άρθρο για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια» (Καθημερινή 25/1/2024). Δηλαδή μαζί με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών θα ψηφιστεί και η δυνατότητα υιοθεσίας εκ μέρους τους. Η ευθύνη όμως δεν βαρύνει μόνον την κυβέρνηση, η οποία προφανώς προβάλλοντας το θέμα αυτό αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τη θεσμοθέτηση ιδιωτικών ΑΕΙ, την ακρίβεια της ζωής, την κατάντια του ΕΣΥ.
Διαβάζουμε στον Τύπο απόψεις βουλευτών της αντιπολίτευσης, όπως του κ. Βασίλη Κόκκαλη που αναμένοντας το νομοσχέδιο δήλωσε: “Θα περιμένω να δω πώς προστατεύεται το δικαίωμα του παιδιού. Γιατί τα υπόλοιπα δικαιώματα έχουν κατοχυρωθεί και καλά έκαναν όπως των ομόφυλων ζευγαριών” Αλλά και της κ. Όλγας Γεροβασίλη: “Από πλευράς μας το αντιμετωπίζουμε ως ένα νομικό ζήτημα το οποίο έρχεται να επιλύσει στην πραγματική ζωή και βεβαίως να υπερασπιστεί, πρωτίστως, τα δικαιώματα των παιδιών”. Ώστε το ζήτημα είναι απλά νομικό; Είναι όμως προφανές ότι το ενδιαφέρον τους δεν αμφισβητεί τη δυνατότητα της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια αλλά εστιάζεται στο να ρυθμιστούν ζητήματα που αναφέρονται σε παιδιά ήδη υπαρχουσών ενώσεων ομοφύλων, όπως κληρονομικά ζητήματα, υγείας, κ.α. τα οποία μπορούν να επιλυθούν με σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις.
Αναφέρεται ως επιχείρημα ότι από το 1946 με νόμο προβλέπεται η υιοθεσία από μεμονωμένα άτομα, γεγονός που σήμερα δημιουργεί ζητήματα. Δεν εξηγείται όμως γιατί μια κοινωνία τόσο συντηρητική τότε, νομοθέτησε αυτή τη δυνατότητα. Διότι η χώρα εξερχόμενη από πόλεμο και από λιμό στη διάρκεια της Κατοχής είχε να αντιμετωπίσει πολλά κοινωνικά προβλήματα με ορφανά παιδιά και μεμονωμένα άτομα. Όμως στην περίπτωση αυτή για το παιδί που υιοθετείτο ήταν αυτονόητο ότι ο γονέας που απουσίαζε ήταν αντίθετου φύλου. Σήμερα μπορεί ένας νόμος που νομοθετήθηκε πριν 80 χρόνια σχεδόν να προβάλλεται ως επιχείρημα σε εντελώς διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες; Να θυμίσουμε ότι τότε, τη δεκαετία του 1950, 4000 περίπου ελληνόπουλα δόθηκαν για υιοθεσία στις ΗΠΑ και στις Κάτω Χώρες; Σήμερα όμως πρόβλημα αποτελεί το δημογραφικό. Και στον Αραβικό κόσμο επιβλήθηκε πριν αιώνες η πολυγαμία για να αναπαράγεται η κοινωνία, διότι με τους επεκτατικούς πολέμους των Αράβων οι απώλειες του ανδρικού πληθυσμού ήταν μεγάλες αλλά σήμερα δεν ισχύει στα κοσμικά κράτη της Ανατολής.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν αποδέχονταν ως στοιχεία της μοίρας των ανθρώπων, μια σειρά καταστάσεων τις οποίες δεν μπορούμε να επηρεάσουμε: Πράγματα που μας συμβαίνουν και δεν είναι αποτέλεσμα της δράσης μας, όπως ο γεωγραφικός τόπος όπου γεννηθήκαμε ή η κληρονομικότητα. Γιατί να προσθέσουμε άλλο ένα στοιχείο στη μοίρα των παιδιών;
Αυτή η ενάρετη εκστρατεία που έχει δρομολογηθεί στο όνομα του παιδιού για το καλό του παιδιού, είναι στην ουσία, μας λένε οι δύο Γαλλίδες ψυχαναλύτριες, μια άρνηση του δικαιώματος του να προστατεύεται.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
28/1/2024
Το μεγάλο θέμα είναι το εξής, νομίζω. Θέλουμε ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια;;; Και εν πασει περιπτώσει, επειδή είμαστε στο μεταίχμιο Παρασκευής παιδιών στα εργαστήρια, πιθανόν να μην έχει νόημα να το συζητάμε. Κλωνοποίηση, εξωσωματική, παρένθετες, κλπ. Τα πάντα βέβαια περιστρέφονται γύρω από μια μήτρα. Που με διάφορους τρόπους την αποδομούμε. Αυτή η μήτρα η δυστυχισμένη. Σε όλους τους αιώνες από την γεωργική εποχή και μετά αλυσοδεμένη ήταν. Σήμερα, με όλη την τεχνολογική πρόοδο, με χιλιάδες μυαλά, που συνεισέφεραν στην πρόοδο, με γυναίκες που ζήσανε σε ζοφερές εποχές κι όμως μεγαλούργησαν, χωρίς εκπαίδευση πάνω απ´ολα, διοτι ο κάθε άντρας μέχρι τον 20ο τουλάχιστον αιώνα, είχε την κάθε ευκαιρία, αυτές οι ίδιες γυναίκες, τον 21ο αιώνα γίνονται στην καλύτερη, σύμβολα του σεξ, στην χειρότερη παρένθετες μητέρες ( γιατί λέει αφού δανείζεις χέρι πόδι συκώτι και καρδιά -σιγά τι κοστίζει να δανείσεις μήτρα- 10-20000 ευρώ;;;) και ακόμη χειρότερα θύματα. Θύματα με χιλιάδες βασανιστικούς τρόπους. Ένα πράμα σαν τα σκυλιά που βλέπουμε κάθε τόσο στις ειδήσεις. Με αρέσει δε ότι κατηγορούμε τους ανατολικούς για καταπίεση του μισού πληθυσμού της γης στις χώρες τους, αλλά και οι δικοί μας ισχυροί δεν πάνε πίσω. Στην Δύση όλοι έχουν γυναίκες, παλλακίδες και τυχαίες. Άμα λαχεία τις σκοτώνουν κι ολας γιατί τους χαλάνε το Ιματζ.
Στο θέμα όμως. Το θέμα είναι όπως μου είχε πει μια φίλη ψυχίατρος, έχει πεθάνει ήδη, μιλάγαμε τότε για υιοθετημένα (οι παρένθετες ήταν όχι και παρά πολύ μακρινό μέλλον) είναι καλύτερα ένα παιδί να ζει με αγάπη σε ένα σπίτι έστω και ομόφυλων παρά σε ίδρυμα. Το θεώρησα λογικό.
Είμαι εναντίον του γάμου, εναντίον σίγουρα των παρένθετων, αλλά η υιοθεσία έστω μέσω του γάμου συμβίωσης ( με το παραπάνω σχόλιο) ίσως θα έπρεπε να υπάρχει. Και ο γάμος γιατί τους απασχολεί;;;
20000 γάμοι θρησκευτικοί, 20000 πολιτικοι.
Πάντως πάνω απ´ολα καμία προοδευτικότητα δεν χωρεί αν ο μισός πληθυσμός της γης είναι έρμαια εκμετάλλευσης παντός είδους. Έστω και μέσω της επιστήμης.
Στα Σκόπια πχ ένας γιατρός γυναικολόγος φίλος μου είχε πει ότι πάνε Αλβανοί να κάνουν εξωσωματικές. Είχε κάνει 15 σε μια γυναίκα. Του είπα είσαι σοβαρός;;; Αυτή θα πεθάνει με καρκίνο πριν προλάβει να δει το παιδί της. Νομίζω μετά από τότε έγινε ογκολόγος. Μα μου είχε πει, τότε…. Το θέλαμε, η οικογένεια.
Είναι φρικτή η ιστορία του ανθρώπου.
Και ακόμη φρικτότερη την σημερινή εποχή, που τα μέσα απίστευτα και η οπισθοδρόμηση στον μεσαιωνα
Καλή η περιγραφή της καταστάσεως και των αποτελεσμάτων της ,αλλά ”ο κύβος ερρίφθη” και οι περισσότεροι βουλευτές και οι μισοί Έλληνες πέρασαν τον Ρουβίκωνα.
Ελπίδα μας οι υπόλοιποι να μη ”κιοτέψουμε” και να αγωνιζόμαστε ως οι πρώτοι χριστιανοί και οι κομμουνιστές .
Δεν είναι αποπροσανατολισμός είναι απόφαση , -με πίεση ή από εκσυγχρονιστική μανία- που επισπεύθηκε με την έλευση του ”ορθίου παραδείγματος” του ομόφυλου γάμου και με δηλωθείσα πρόθεση τεκνοθεσίας Αρχηγού του Σύριζα κυρίου Κασσελάκη.
Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΙΕΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 1981.
Δεν είναι θέμα ούτε χριστιανισμού ούτε κομμουνισμού. Είναι η φυσιολογική τάξη των πραγμάτων.
Υπάρχει και ένας ολοκληρωτισμός στη διατύπωση των απόψεων. Όποιος δεν συναινεί είναι αναχρονιστικός. Η κατανόηση και ο σεβασμός της ιδιαιτερότητας των ανθρώπων αποτελεί πρόοδο, όχι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής κανονικότητας.
Όμως το πρόβλημα είναι αλλού.
Ο πρωθυπουργός στις εκλογές όχι μόνον δεν εξασφάλισε την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος αλλά απέχει πολύ από αυτήν. Το 40,55% απέχει πάρα πολύ από το 50%. Με το 40,55% έρχεται να ισοπεδώσει τα πάντα, παραβιάζοντας μάλιστα και το Σύνταγμα όπως στην περίπτωση των ιδιωτικών ΑΕΙ Στην προκειμένη περίπτωση διερωτάται κανείς αν έχουμε κοινοβουλευτική δικτατορία του ενός.
Κοινοβουλευτική δικτατορία όντως έχουμε ,αλλά την έχουμε από την Συνταγματική αναθεώρηση του 1986, την οποίαν ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και οι άλλες ‘Δημοκρατικές’ Δυνάμεις, οι οποίες έκτοτε δεν προτείνουν την κατάργησή της ,οπότε έτσι θα πάμε και θα πρέπει να το δεχθούμε.
Με άλλους πρωθυπουργούς είχαμε χειρότερα.
Και μη χειρότερα!!!