του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Τελικά, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εξόντωση των Παλαιστινίων στη Γάζα και το Ισραήλ θα έχει ίσως επικρατήσει σε έναν περιφερειακό πόλεμο, οι Ισραηλινοί θα αισθάνονται ότι είναι οι νικητές; Εγκλωβισμένοι σε ένα γκέτο, το Ισραήλ, που οι ίδιοι δημιούργησαν όταν απελευθερώθηκαν από τα γκέτο της Ευρώπης, καταδικασμένοι να ζουν νυχθημερόν με το όπλο στο χέρι, ο εβραϊκός λαός του Ισραήλ θα αισθάνεται ελεύθερος; Η περίφημη ρήση του Μαρξ (που ήταν Εβραίος), σύμφωνα με την οποία «κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να καταπιέζει άλλο έθνος», δικαιώθηκε πλήρως στην περίπτωση του Ισραήλ. Όχι μόνον διότι ο εβραϊκός λαός είναι υποχρεωμένος να ζει δια βίου με το όπλο στο χέρι αλλά για να επιβιώνει υιοθέτησε μια σχέση συμμαχίας – υποταγής με την Ουάσινγκτον για την οποία αποτελεί απλά ένα εξάρτημα της ηγεμονίας της.
Τους είχε προειδοποιήσει προφητικά η Χάνα Άρεντ από το 1948 με το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών όταν η έκβαση ήταν αβέβαιη, αλλά όχι μόνον την αγνόησαν αλλά και τη λοιδόρησαν. Εάν οι Εβραίοι κερδίσουν τον πόλεμο, έγραφε η Άρεντ, θα έχουν να πληρώσουν τις μόνιμες συνέπειες της επιτυχίας τους: «Οι νικητές Εβραίοι θα ζουν περικυκλωμένοι από έναν εντελώς εχθρικό αραβικό πληθυσμό, ταμπουρωμένοι πίσω από τα σύνορα, υπό διαρκή απειλή, μόνιμα απασχολημένοι με τη φυσική τους αυτοάμυνα σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταπνιγούν όλα τα άλλα ενδιαφέροντα και όλες οι άλλες δραστηριότητες. Η ανάπτυξη της εβραϊκής κουλτούρας θα πάψει να αποτελεί έγνοια ολόκληρου του λαού, οι κοινωνικοί πειραματισμοί θα απορριφθούν σαν άχρηστες πολυτέλειες, η πολιτική σκέψη θα εστιαστεί στη στρατιωτική στρατηγική, η οικονομική ανάπτυξη θα καθορίζεται αποκλειστικά από τις ανάγκες του πολέμου». Ποιό ήταν το αποτέλεσμα της νίκης; Ενώ ο σιωνισμός γεννήθηκε, σύμφωνα με τους ιδρυτές του, για να βγάλει τους εβραίους έξω από τα γκέτο, οικοδόμησε τα τείχη ενός νέου γκέτο στο οποίο κλείνει τους εβραίους για να τους προστατέψει, αποκόβοντάς τους ερμητικά από τον κόσμο που τους περιβάλλει.
O εβραϊκός λαός που διακρίνονταν για τον κοσμοπολιτισμό του λόγω της διασποράς του και την πνευματικότητά του παρέβλεψε ότι οι καλές εποχές για τους κατατρεγμένους Εβραίους ήταν αυτές της συμβίωσής του σε πολυεθνικά κράτη, στην Αυστροουγγαρία και στην Οθωμανική αυτοκρατορία, λησμόνησαν όσα υπέστησαν με το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου στα νέα έθνη κράτη που δημιουργήθηκαν με τη διάλυσή τους, ούτε αξιολόγησαν τον τρόπο ζωής και ευημερίας όσων προσέφυγαν στο χωνευτήρι των λαών, τις ΗΠΑ. Ο κοινωνιολόγος Θορστάιν Βέμπλεν εξηγώντας γιατί «οι εβραίοι έχουν συνεισφέρει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα στη διανοητική ζωή της νεώτερης Ευρώπης», την απέδιδε στη “μιγάδικη” καταγωγή τους: “Α nation of hybrids”, έλεγε, δηλαδή αφομοιωμένων εβραίων που δέχτηκαν πάρα πολύ “μη εβραϊκό αίμα” στην πορεία της ιστορίας τους. Κι όμως αρνήθηκαν τη συνύπαρξη με τους γηγενείς Παλαιστινίους, Γιατί; Διότι απέκτησαν τη δυτική κουλτούρα
Μας το αποσαφηνίζει ο Έντουαρντ Σάιντ ο οποίος στο βιβλίο του «Οριενταλισμός» διαπιστώνει ότι όλη η κουλτούρα της Ευρώπης σφυρηλατήθηκε μέσα από μια αντιπαράθεση προς την αποικιακή ετερότητα. Συμπεραίνει ότι δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς έναν εξωτερικό προς αυτή χώρο που γίνεται αντιληπτός ως χώρος προς καθυπόταξη… Συμπεραίνει επίσης ότι η αποικιακή ετερότητα είναι το κλειδί για να κατανοήσουμε τη διαδικασία σχηματισμού των ευρωπαϊκών εθνικών ταυτοτήτων: η κατασκευή ενός ευρωπαϊκού μοντέλου υπηκοότητας (το έθνος – κράτος) προϋποθέτει την κατώτερη θέση των αποικισμένων. Η υπηκοότητα νοείται σαν προνόμιο του ευρωπαίου ανθρώπου: ένα νομικό και πολιτικό στάτους που απορρέει από ένα υποκείμενο ανθρωπολογικό δεδομένο. Αυτή την κουλτούρα μετέφεραν στην Παλαιστίνη οι έποικοι Εβραίοι που είχαν διαμορφώσει τις αντιλήψεις τους για το έθνος – κράτος στην Ευρώπη. Γιαυτό θεώρησαν και τους ανατολίτες εβραίους του αραβικού κόσμου με αραβική γλώσσα και κουλτούρα ως προσωποποίηση της ανατολίτικης “καθυστέρησης” και βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας εντατικής καμπάνιας “αποαραβοποίησης” και πολιτισμικής αφομοίωσης . Γιαυτο δεν αξιοποιήθηκαν ως γέφυρα ανάμεσα σε μια κοινωνία με ευρωπαϊκή κουλτούρα και το αραβικό της περιβάλλον.
Γιατί η Δύση υπερασπίζεται άκριτα το Ισραήλ; Διότι “εγκατέστησε” τους Εβραίους στην Παλαιστίνη για τα δικά της συμφέροντα και είναι αυτονόητο ότι τα συμφέροντά της προϋποθέτουν την κυριαρχία του Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ένας εκ των πατριαρχών του σιωνισμού Τεόντορ Χερτσλ, στην προσπάθειά του να αποσπάσει τη συναίνεση των αποικιοκρατών στην δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, έγραφε το 1895 ότι «για την Ευρώπη θα είμαστε εκεί κάτω μια αφετηρία ενάντια στην Ασία» ενώ ο έτερος Χάιμ Βάιζμαν προκειμένου να δελεάσει την Μ. Βρετανία διαβεβαίωνε το 1914 ότι οι Εβραίοι που θα εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη «θα είναι οι φύλακες της διώρυγας του Σουέζ». Όμως, αυτή η σύγκρουση των συμφερόντων της Δύσης με τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, που αξιοποιεί το μίσος που τροφοδοτείται μεταξύ Εβραίων και Αράβων εδώ και έναν αιώνα, ποτέ δεν θα σταματήσει γιαυτό δεν θα υπάρξει τελικός νικητής. Όσες φορές κι αν νικήσει στο πεδίο μάχης το Ισραήλ. Μόνον με την ειρήνη θα είναι όλοι νικητές. ‘Όμως οι υποβολείς έχουν διαφορετική γνώμη. Χρειάζονται έναν χωροφύλακα στην περιοχή που με την αμερικανική και την ευρωπαϊκή ισχύ θα τιθασεύει τις αντιδράσεις, είτε με τις συμφωνίες του Αβραάμ είτε με επιθέσεις στα γειτονικά κράτη.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
19/4/2024
Επεκτείνω…
Η σύγκρουση του Ιράν με το Ισραήλ, προς το παρόν αποκλιμακώθηκε. Ήταν η σύγκρουση αυτή, το προοίμιο της σύγκρουσης του ΝΑΤΟ με τους BRICS;
Υπάρχει ένας κόσμος που δύει, είναι αυτός της συλλογικής Δύσης και ένας κόσμος που ανατέλλει, που περιστρέφεται γύρω από το Πεκίνο. Η δημιουργία αυτού του νέου ηλιακού συστήματος, με κέντρο τον αστέρα του Πεκίνου, ήταν μονόδρομος;
Ἐν ἀρχῇ ἦν, η Περσική αυτοκρατορία. Το κέντρο βάρους της πλανητικής εξουσίας, ήταν στην Ασία. Η αλεξανδρινή εκστρατεία, είχε ως γεωπολιτικό παράγωγο, τη μεταφορά του κέντρου βάρους της πλανητικής εξουσίας, από την Ασία, στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Για δύο χιλιάδες χρόνια, από τη Ρωμαϊκή έως τη Βρετανική Αυτοκρατορία, το κέντρο βάρους της πλανητικής εξουσίας, ήταν στη Γηραιά ήπειρο. Η αυτοκαταστροφική ναζιστική παράμετρος, ακύρωσε το παράγωγο, της αλεξανδρινής εκστρατείας. Το κέντρο βάρους εξουσίας, άλλαξε ήπειρο. Οι ΗΠΑ έγιναν η δύναμη παραγωγής, των παγκόσμιων εξελίξεων.
Κυρίως το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ, εμφορείται από τη γεωπολιτική σκέψη, του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι. Η αυτοκαταστροφική αυτή θεώρηση, θα παράξει τη νέα μετατόπιση, προς τον ασιατικό γίγαντα; Ο μεγάλος στρατηγιστής πρόεδρος, ο Ρίτσαρντ Νίξον, άνοιξε την Κίνα, κατά τον ψυχρό πόλεμο, διευρύνοντας τη συλλογική Δύση, θεμελιώνοντας το τέλος του πολέμου, υπέρ των αξιών, της κλασικής περιόδου της αρχαιότητας. Με το τέλος του ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν τη διεύρυνση της συλλογικής Δύσης, ώστε να συμπεριλάβει και άλλους, όπως τη Ρωσία, η οποία φοβάται την Κίνα, που έχει ιστορικές αξιώσεις, για τα εδάφη της εξωτερικής Μαντζουρίας, που έχασε το 1860, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τσινγκ, προς τη Ρωσία, όταν η Κίνα πολεμούσε τους Βρετανούς και τους Γάλλους, κατά τον δεύτερο πόλεμο του οπίου.
Οι ΗΠΑ επέλεξαν στο μεταψυχροπολεμικό κόσμο, την αυτοκρατορική, αυταρχική, ηγεμονική στάση, που παράγει μια αντιαμερικανική συσπείρωση. Εάν οι ΗΠΑ, επέλεγαν τη διεύρυνση της συλλογικής Δύσης, ώστε να συμπεριλάβει χώρες, όπως η Ρωσία, το Ιράν και άλλες, δεν θα ακύρωναν, την σε βάρος τους αντισυσπείρωση, καταργώντας το κινεζοκεντρικό ηλιακό σύστημα, υποχρεώνοντας την Κίνα, για να αποφύγει την απομόνωση, να ενταχθεί στη συλλογική Δύση, ώστε να παραμείνει ο κόσμος αριστοτελοκεντρικός και να μην μεταπέσουμε στον κομφουκιοκεντρικό κόσμο;
Δεν είναι σαφές το τι ακριβώς θα έπρεπε να γίνει από μεριάς ισραηλινών ώστε να εξασφαλιστεί με σιγουριά μια μόνιμη ειρήνη καθώς οι άραβες ήταν εξαρχής, δικαιολογημένα ή όχι, ενάντιοι στη δημιουργία εβραϊκού κράτους.
Επίσης, εφόσον η γενική τάση από τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν η διάλυση των αυτοκρατοριών και η δημιουργία εθνικών κρατών, γιατί να περιμένουμε κάποιοι να εξακολουθήσουν να παραμένουν απάτριδες κοσμοπολίτες;
Τα έθνη κράτη απετέλεσαν πισωγύρισμα συγκριτικά με τα πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Αυτό το έζησαν οι Εβραίοι. Και συνεχίζουν να το ζουν στις ΗΠΑ, όπου η αποδοχή του συντάγματος αρκεί γαι να είσαι αμερικανός πολίτης. Ο συνταγματικός πατριωτισμός ισχύει και στη Γερμανία αλλά βέβαια οι ΗΠΑ οι ΗΠΑ αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση. Η δημιουργία των εθνών κρατών συνοδεύτηκε από αίμα, μετακινήσεις πληθυσμών, μειονότητες, μπορεί να είναι σημείο θετικής εξέλιξης; Η πνευματικότητα των Εβραίων, πραγματικά θαυμαστή, δεν επέτρεπε αυτή την αντίληψη. Έχασαν και την πνευματικότητα τους.Στο σύνολο των αποδεκτών του βραβείου Νόμπελ, το 22% είναι εβραίοι ή άτομα εβραϊκής καταγωγής, τουλάχιστον οι 193 από 885 μέχρι το 2014, από ένα έθνος που αποτελεί μόλις το 0,25% του παγκόσμιου πληθυσμού. Όπως όμως ισχυρίζεται ο Ισραηλινός Ααρόν Κικανόβερ, βραβευμένος με Νόμπελ Χημείας το 2004, η δημιουργία του Ισραήλ στις πολεμικές συνθήκες που επιβιώνει έχει ζημιογόνες επιπτώσεις στην ισραηλινή εκπαίδευση και μάθηση με αποτέλεσμα ενώ οι μισοί από τους εβραίους της υφηλίου ζουν στο Ισραήλ, ελάχιστοι από τους μισούς εβραίους νομπελίστες προέρχονται από το Ισραήλ.
Τους είχε προειδοποιήσει και η Άρεντ
Οι Εβραίοι που μετοίκησαν εκεί αποτελούν πολιτισμικά ξένο σώμα. Υπήρχαν πολλοί Εβραίοι ανατολίτες στους οποίους αναφέρομαι. Ουσιαστικά οι Βρετανοί φύτεψαν ένα ευρωπαϊκό κράτος στην Εγγύς Ανατολή