του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Ο θάνατος των τριών ισραηλινών ομήρων, που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν από τη Χαμάς, από πυρά ισραηλινών στρατιωτών, καίτοι είχαν σηκώσει λευκή σημαία και ήσαν ημίγυμνοι ως ένδειξη ότι δεν ήσαν ζωσμένοι με εκρηκτικά, ήταν αποκαλυπτικός της περιφρόνησης του πολεμικού δικαίου από το Ισραήλ. Όπως και οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων, σχολείων, οι εκατόμβες των αμάχων. Γιατί όμως οι Ισραηλινοί αντιμετωπίζουν τους Παλαιστινίους ως “υπανθρώπους” σε σημείο μάλιστα να θέλουν να τους εκτοπίσουν από τον τόπο τους σε αφρικανική χώρα;; Από πού εκπορεύεται αυτή η αντίληψη για την ανωτερότητά τους με φυλετικά μάλιστα κριτήρια; Είναι αποτέλεσμα της νοοτροπίας των αποικιοκρατικών κρατών της Ευρώπης, όπου επί αιώνες διαμόρφωσαν τις αντιλήψεις τους, πριν εποικίσουν την Παλαιστίνη.
Με την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, μας λέει ο Ένζο Τραβέρσο, εδραιώθηκε η έννοια της κρατικής κυριαρχίας στην Ευρώπη και θεμελιώθηκε η ευρωπαϊκή τάξη ενώ με το Συνέδριο της Βιέννης (1815) και την “εκατονταετή ειρήνη” που ακολούθησε, εμπεδώθηκε το αίσθημα σε όλες τις χώρες ότι ανήκαν στον ίδιο πολιτισμό και μοιράζονταν τις ίδιες αξίες. Αυτός ο πολιτισμός ορίζονταν ως το αντίθετο του αποικιακού κόσμου όπου η βία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς όρια και κανόνες. Οι κατακτητικοί πόλεμοι ή ακόμη και οι αποικιακές σφαγές μετατρέπονταν σε “δίκαιους πολέμους” στο όνομα του φυσικού δικαίου (του εμπορίου, της διακίνησης και της ιδιοκτησίας, δηλαδή της ιδιοποίησης εδαφών και αγαθών που υποτίθεται ότι δεν ανήκαν σε κανέναν). Καθώς δεν αντιμετώπιζαν τακτικούς στρατούς αλλά φυλές και πολεμιστές που δεν είχαν καθορισμένη υπόσταση από τη σκοπιά των κατακτητών, οι αποικιακοί πόλεμοι δεν έκαναν καμία διάκριση μεταξύ στρατιωτών και αμάχων. Με αυτήν την έννοια οι σφαγές που στιγμάτισαν την ιστορία της αποικιοκρατίας δημιούργησαν ένα μοντέλο για τους ολοκληρωτικούς πολέμους του 20ου και του 21ου αιώνα.
Ποιό θα είναι το επόμενο βήμα; Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει συνειδητοποιήσει ότι η συνέχιση του πολέμου είναι αυτή που διασφαλίζει την παραμονή του στην εξουσία. Η πρόσφατη δημοσκόπηση του Israel Democracy Institute σύμφωνα με την οποία μόνον το 15% των Ισραηλινών επιθυμεί την παραμονή του στη θέση του πρωθυπουργού, προοιωνίζεται όχι μόνον τη συνέχιση του πολέμου στη Γάζα αλλά και την επέκτασή του στην ευρύτερη περιοχή ώστε να υπάρχει συνέχεια. Τί νόημα είχε η δολοφονία του υπαρχηγού της Χαμάς Σαλέχ αλ Αρούρι και μάλιστα σε ξένο κράτος, στη Βηρυτό, όταν ισοπεδώνεις τη Γάζα, τί νόημα είχε η τελευταία επιδρομή, στο Λίβανο πάλι, με τη δολοφονία διοικητή της Χεζμπολάχ ή η δολοφονία υψηλόβαθμου Ιρανού διοικητή στη Συρία, αν όχι της πρόκλησης της Χεζμπολάχ και του Ιράν; Το βέβαιο είναι ότι οι προθέσεις του Νετανιάχου συνάδουν με τα σχέδια της Ουάσινγκτον, διαφορετικά οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να σταματήσουν μέσω του συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τη γενοκτονία στη Γάζα. Όμως πότε οι ΗΠΑ και η Δύση έδειξαν ειλικρινές ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πάντα θεωρούσαν την έννοια της «ανθρωπότητας» ως ιδεολογικό όπλο ιμπεριαλιστικής επέκτασης και αξιοποιούσαν την ανθρωπιστική ηθική ως όχημα οικονομικού ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου είναι αυτές που δημιούργησαν το χάος στην περιοχή με την επέμβαση σε Αφγανιστάν και σε Ιράκ. Έτσι “ευεργέτησαν” το Ιράν, το απάλλαξαν από ένα πρόβλημά τους προς ανατολάς, το Αφγανιστάν, ενώ επέτρεψαν στην Τεχεράνη να επεκτείνει την επιρροή της μέχρι τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου (Ιράκ, Συρία, Λίβανος) χωρίς καμιά προσπάθεια. Σήμερα ο Νετανιάχου αποτελεί το όχημα των ΗΠΑ για επανέλεγχο της περιοχής, που σημαίνει περαιτέρω αποσταθεροποίηση της, εκτός και αν αντιδράσει ο λαός του Ισραήλ στην επέκταση του πολέμου πέραν της Γάζας Επακόλουθο της συνέχισης του πολέμου στη Γάζα είναι η αμερικανοβρετανική επίθεση εναντίον των Χούθι. Ποιά θα είναι η συνέχεια; Γιαυτό, το 1999, ο Σάμιουελ Χάντινγκτον σε άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs προειδοποιούσε ότι για μεγάλο μέρος του πλανήτη οι ΗΠΑ «μετατρέπονται σε υπερδύναμη – ταραξία […] σε βασική εξωτερική απειλή για τις κοινωνίες τους».
Η προειδοποίηση του Χάντινγκτον αφορά άμεσα και τη χώρα μας. Αυτό το “παιχνίδι” ανάμεσα σε Ελλάδα – Τουρκία με τα F -16 και τα F- 35 με υποβολέα την Ουάσινγκτον, αντί της προσπάθειας για ειρήνευση και όχι της υπόθαλψης της ελληνοτουρκικής κρίσης με την πώληση εξοπλισμών, όπως επιβεβαιώθηκε κατά τη συνάντηση του πρωθυπουργού της χώρας μας με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ στα Χανιά, αποδεικνύει ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ εξυπηρετείται από την ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες ώστε να μπορεί να διεισδύει στην περιοχή. Απόδειξη η μετατροπή της πατρίδας μας σε απέραντη αμερικανική βάση στο όνομα της προστασίας μας έναντι της τουρκικής απειλής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Δημήτρης Τσιόδρας επαίρονταν στην ΕΡΤ: “Το 2019, είπε, η Τουρκία ήταν στο πρόγραμμα των F – 35 εμείς προσπαθούσαμε να αναβαθμίσουμε τα F- 16 και σήμερα εμείς είμαστε κοντά στο να μπούμε στο πρόγραμμα των F – 35, που δεν είναι η Τουρκία, και η Τουρκία προσπαθεί να αποκτήσει F- 16. Για να δούμε δηλαδή τί έχουμε πετύχει όλα αυτά τα χρόνια” (Καθημερινή 9/1/2024). Το “παιχνίδι” των ΗΠΑ καλά κρατεί. Όμως, ποιοί υφίστανται και θα υποστούν τις συνέπειες;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
10/1/2024