του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Προφανώς τις συνθήκες τις μαζικής δολοφονίας μεταναστών και προσφύγων σε καταυλισμό της Λιβύης, δεν τις γνωρίζουμε…
Γνωρίζουμε όμως ότι χιλιάδες άνθρωποι από ολόκληρη την Αφρική, παρασυρμένοι ΚΑΙ από τις μεγαλοστομίες των «ουμανιστών» των ΜΚΟ (για λογαριασμό κάποιας ΜΚΟ άλλωστε ενεργοποιείται και η μανδάμ Ρακέτε) παραμένουν σε συνθήκες κόλασης σε στρατόπεδα της περιοχής, και πάρα πολύ συχνά αποτελούν ζωντανούς στόχους για τα λεβεντόπαιδα των φύλαρχων που συγκροτούν τις συμμορίες της «εκδημοκρατισμένης» από το δίδυμο Κλίντον – Ομπάμα Λιβύης…
40 οι νεκροί και 80 οι τραυματίες πρόσφυγες από χώρες ολόκληρης της Αφρικής. Βεβαίως ήταν αναμενόμενο να αποδοθεί το φονικό στις επιθέσεις του στρατάρχη Χάφταρ. Αλλά αυτή είναι η εκδοχή μέρους των ΜΜΕ (δυστυχώς και των ελληνικών) και φυσικά της Ισλαμικής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας της Λιβύης.
Σε μια χώρα όμως που τα πάντα έχουν τεθεί εκτός ελέγχου, και οι παραστρατιωτικές συμμορίες των φανατικών που στηρίζουν την κυβέρνηση αλωνίζουν ασύδοτα, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ούτε την προβοκάτσια απέναντι στην πλήρως απαξιωμένη ανθρώπινη ζωή, ούτε φυσικά και την χρησιμοποίηση αυτών των ανθρώπων ως ανθρώπινη ασπίδα για λόγους ευνόητους.
Η ομολογία άλλωστε του Μαλίκ Μιρσέκ εκπροσώπου του Κέντρου Αμεσης Βοήθειας του Υπουργείου Υγείας της Λιβύης ότι το κέντρο κράτησης μεταναστών βρισκόταν ακριβώς δίπλα σε στρατόπεδο – δηλαδή σε στρατιωτικό στόχο – ενισχύει κατά την άποψή μας αυτήν την εκδοχή.
Και φυσικά η εκδοχή των εκπροσώπων του στρατάρχη Χάφταρ, ενοχοποιεί ευθέως τους επιτελείς της Λιβυκής κυβέρνησης για την μαζική δολοφονία.
Τα πάντα συνηγορούν στο ότι η αποσταθεροποίηση στην περιοχή θα γενικευτεί.
Η Διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να συνεχίσει να «εκφράζει γενικώς την ανησυχία της» και κατά τα λοιπά να αρκείται σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου.
Η Κυβέρνηση της Λιβύης, έχοντας αποδείξει την καταφανή ανικανότητά της να διασφαλίσει ειρήνευση, αφοπλισμό των συμμοριών και έχοντας πιστοποιήσει ότι παραμένει αυστηρά προσκολλημένη στην Ισλαμική ατζέντα, δεν μπορεί να συνεχίσει να απολαμβάνει διεθνούς αναγνώρισης, αλλά θα πρέπει να πειθαναγκαστεί απ’ αυτούς που την πατρονάρισαν, σε διαπραγματεύσεις για την συγκρότηση ενός κυβερνητικού σχήματος με ευρύτερη δυνατή αποδοχή.
Την ίδια στιγμή, από πολύ αυστηρό μικροσκόπιο επιβάλλεται να περάσει η δράση των ΜΚΟ, οι οποίες συμβάλουν στην κατευθυνόμενη μετακίνηση μεταναστών που από ολόκληρη την Αφρική υπερσυσωρρεύονται στην φλεγόμενη Λιβύη, και δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα στην συνύπαρξή τους με τους ξεσπιτωμένους και κυνηγημένους από τις συμμορίες πολίτες της.
Η Διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να κλείνει το μάτι στη δράση των ΜΚΟ για να διευκολυνθούν τα πολιτικά της παιχνίδια στην Ευρώπη, με στόχο να καμφθούν οι αντιστάσεις των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση και στα συνεπακόλουθά της.
Και φυσικά η Διεθνής Κοινότητα δεν μπορεί να συνεχίσει να στήνει αυτήν την καθ’ όλα αμφιλεγόμενη βιομηχανία παραγωγής νοσηρών φιλομεταναστευτικών πρωτοκόλλων που συντηρούν και ενισχύουν την κουλτούρα της μετακίνησης των πληθυσμών, ως δήθεν μοιραία και αναπόδραστη εξέλιξη, με την οποία θα πρέπει να συμβιβαστούν οι λαοί του πλανήτη.
