του Παντελή Σαββίδη
Ένα ενδιαφέρον συνέδριο Γεωπολιτικής, Γεωοικονομίας και Γεωστρατηγικής πραγματοποιήθηκε το τριήμερο που πέρασε στη Θεσσαλονίκη στο οποίο συμμετείχαν σημαντικές προσωπικότητες απο το χώρο της Διπλωματίας των Ενόπλων Δυνάμεων, Καθηγητές ΑΕΙ, Αναλυτές Ινστιτούτων, Δημοσιογράφοι κλπ.
Οι Ανιχνεύσεις βοήθησαν στην διεξαγωγή των ανοικτών εκδηλώσεων του συνεδρίου με την διαδικτυακή παρουσίασή τους.
Ψυχή του συνεδρίου ήταν ο Υποναύαρχος ε.α. Στέλιος Φενέκος, μια αξιόλογη προσωπικότητα με δημόσιο λόγο και δράση. Ο κ. Φενέκος είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Ο Παπαναστασίου υπήρξε μια απο τις αξιολογότερες πολιτικές φυσιογνωμίες του μεσοπολέμου.
Το ενδιαφέρον του συνεδρίου εστιάσθηκε, κυρίως, στις κλειστές συνεδριάσεις του τις οποίες δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω διότι είχα την ευθύνη των ανοικτών ζωντανών μεταδώσεων. Απο ό,τι πληροφορήθηκα υπήρξαν σημαντικές παρεμβάσεις.
Και στις ανοικτές εκδηλώσεις ακούστηκαν ενδιαφέροντα πράγματα. Παρότι βρίσκονται στο κανάλι των Ανιχνεύσεων στο you tube (https://www.youtube.com/user/pantelisavvidis/featured), τις επόμενες ημέρες θα κωδικοποιήσω μερικές και θα τις αναρτήσω ομαδοποιημένες.
Στο πλαίσιο του Γεωπολιτικού Συνεδρίου πραγματοποίησαν μια δική τους εκδήλωση οι Ανιχνεύσεις, για τον Γεωπολιτικό ρόλο της Θεσσαλονίκης. Η εκδήλωση είχε ενδιαφέρον και μας τίμησαν αρκετοί με την παρουσία τους. Θα επιμείνουμε έστω και αν χρειασθεί να μοιράζουμε καραμέλες για να σηκώσουμε τον κόσμο απο τον καναπέ του.
Ήταν η δεύτερη εκδήλωση με παρόμοιο θέμα που έκαναν οι Ανιχνεύσεις. Είμαστε, ακόμη, στην κάπως θεωρητική περιγραφή του ζητήματος. Σιγά σιγά θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι αν, φυσικά, βοηθήσουν φορείς που μπορεί-και πρέπει να έχουν άποψη για το θέμα.
Γενικώς ως χώρα βουλιάζουμε επικίνδυνα. Και η Θεσσαλονίκη βουλιάζει πιο επικίνδυνα απο το μέσο όρο της χώρας.
Το ότι έχει, ακόμη, κόσμο στους δρόμους που καταναλώνουν στα καταστήματα εστίασης δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Είναι μια ψευδής εικόνα που παραπλανά.
Δεν πρόκειται η πόλη να βοηθηθεί απο το κεντρικό κράτος. Έχω συγκεκριμένη αντίληψη για την ιδεολογία του σύγχρονου αθηναϊκού κράτους την οποία δεν θα επαναλάβω εδώ.
Οι πολίτες της πόλης πρέπει να εξαναγκάσουν τους φορείς της να αναλάβουν πρωτοβουλίες σωτηρίας.
Απο τις ανοικτές συζητήσεις τις οποίες παρακολούθησα με προσοχή ήταν η ανυπαρξία αμυντικής βιομηχανίας στη χώρα. Εξαιρετικό το πάνελ. Ακούσθηκαν πράγματα τα οποία προσέθεσαν στην απαισιόδοξη πρόσληψη της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Αυτό το χαοτικό στοιχείο του κράτους είναι χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσής μας το οποίο περνάμε και στη λειτουργία της πολιτειακής μας υπόστασης ή κάτι άλλο;
Σε ένα άλλο πάνελ που παρακολούθησα συνειδητοποίησα πως απο την Ελλάδα δεν απουσιάζει, απλώς, ο σιδηρόδρομος, αλλά και εκεί που υπάρχει βρίσκεται σε αρχαϊκό επίπεδο. Η αμαξοστοιχία απο την Αλεξανδρούπολη (κέντρο γεωπολιτικού ενδιαφέροντος) ως τα σύνορα με τη Βουλγαρία βρίσκεται ακόμη στην εποχή του μουτζούρη. Ενώ η Βουλγαρία έχει δίκτυο το οποίο κινείται με ηλεκτρισμό. Ειρήσθω εν παρόδω πως η Αλεξανδρούπολη είναι ξεκομμένη σιδηριοδρομικά απο την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια. Το ίδιο και η Θεσσαλονίκη απο την Αθήνα. Η ικανότητα του κράτους να διατηρήσει ΜΙΑ μόνο γραμμή που να συνδέει Αθήνα και Θεσσαλονίκη προσκούει σε φαινόμενα τύπου Τεμπών.
(Οι “γυφτοσκοπιανοί” -όπως αρκετοί ομοεθνείς μας αποκαλούν, καταχρηστικά, τον γειτονικό λαό- έχουν ηλεκτρικό σιδηρόδρομο απο τη δεκαετία του ’60!).
Που είναι, επιτέλους, αυτή η ισχυρή Ελλάδα, για την οποία μας ταλανίζει συνεχώς το κεφάλι ο εκάστοτε πρωθυπουργός;
Τέλος, μια απο τις ενδιαφέρουσες ανοικτές συνεδριάσεις ήταν η συζήτηση για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Ακούστηκαν σημαντικά πράγματα αλλά και εδώ χάος. Δεν κατάλαβα ούτε τι θα κάνει, ούτε ποια νομική υπόσταση θα έχει, ούτε που θα υπάγεται, ούτε την εμβέλεια των αποφάσεών του.
Στο θεμα αυτό έκανα και εγώ ενα σχόλιο: σε μια χώρα που δινει την εικόνα διαλυμένου κράτους, τι νόημα έχει ένας ακόμη θεσμός που θα απαξιωθεί απο τον πρωθυπουργό ή το περιβάλλον του;
Τον ρόλο Συβουλίου Εθνικής Ασφαλείας τον παίζει κατά κάποιο τρόπο το ΚΥΣΕΑ. Πιστεύει κανείς πως μπορεί στο ΚΥΣΕΑ να διαφωνίσει υπουργός με τον πρωθυπουργό; Πριν τελειώσει η συνεδρίαση ο υπουργός θα εκδιωχθεί.
Οδεύουμε προς πολύ ασχημες εξελίξεις με το πολιτικό σύστημα να μην έχει και να μην θέλει να αναζητήσει μπούσουλα πορείας.
Πάλι για την ”Αμερικανιά” το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας για να εξασφαλισθεί και το βόλεμα των αφυπηρετησάντων ανώτερων κρατικών λειτουργών -που όμως επελέγησαν από κυβέρνηση για τις ανώτατες θέσεις και όχι αξιοκρατικώς- και για την πολυφωνία ,που θα εξικνείται μέχρι και προτάσεων για έξοδο από ΝΑΤΟ και Ε.Ε, στις οποίες έχουμε ενταχθεί εδώ και εβδομήντα χρόνια.
Στα εθνικά θέματα δεν μπορείς να έχεις αντιπολίτευση από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Συμβουλίου Ασφαλείας και φυσικά δεν μπορεί να είναι ισόβιοι αυτοί οι σύμβουλοι , που δύσκολα θα παραιτούνται και αν τους ”παραιτεί’ η όποια κυβέρνηση θα καταφεύγουν και στο Ευρωκοινοβούλιο με καταγγελία ότι και σαυτόν τον τομέα δεν λειτουργεί το κράτος δικαίου στη χώρα μας.
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΊΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ , ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΟΥ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΥΤΕΣ .
Δεν θα μπορούσε να παραιτηθεί ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος κ. Λυμπέρης που συμμετείχε στο ΚΥΣΕΑ την νύκτα των Ιμίων το 1996, εφόσον διαφωνούσε όπως περιέγραψε στο βιβλίο του;;;.
Φυσικά δεν έπρεπε να είχε θέσει υποψηφιότητα ,ούτε να εκλεγεί αναπληρωματικό μέλος στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ;;;.
Στο ”Ελλαδιστάν” που δημιούργησε το Πασοκιστάν ζούμε αδέρφια , και κανένας δεν θέλει τον ασυμβίβαστο .
Σωστή η επισήμανση ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη το ΣΕΑ αφού έχει το ΚΥΣΕΑ.
Το ΣΕΑ πιο πολύ ζητείται από ακαδημαϊκούς, πρέσβεις επί τιμή και αξιωματικούς εα, για να μπουν ή επανέλθουν στον κρατικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων.
Αυτά που υποστηρίζουν ότι θα προετοιμάζουν τα κάνουν ήδη κατά κύριο λόγο τα υπουργεία εξωτερικών και άμυνας.
Δεν χρειάζεται άλλος ένας θεσμός γραφειοκρατίας.
Δεν θα είναι μόνο άλλος ένας θεσμός γραφειοκρατίας , αλλά και κομματοκρατίας και το χειρότερο ακριτομυθίας για άκρως απόρρητα εξωτερικά θέματα.
Στην Ελλάδα της τελευταίας 40ετίας ζούμε, στην οποίαν έγιναν και γίνονται φέϊγ-βολάν τα πάντα που λέγονται σε κλειστές αίθουσες.
Χαίρομαι που συμφωνούμε και ελπίζω να μην είμαστε οι μόνοι από τους αναγνώστες των Ανιχνεύσεων.