Όπως γίνεται αντιληπτό στο παρακάτω κείμενο, η ανατολική Λιβύη φαίνεται πλέον να περνάει υπό την πολιτική επιρροή του άξονα Γαλλίας-Ρωσίας-Αιγύπτου, με έντονη χρηματοοικονομική στήριξη από τα ΗΑΕ. Το βορειο-δυτικό κομμάτι παραμένει υπό Ιταλική πολιτική-ενεργειακή επιρροή και με έναν έντονο διχασμό μεταξύ του σχήματος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που στηρίζεται από την Άγκυρα και αυτού που στηρίζεται από Ουάσινγκτον-Μ. Βρετανία.
Γράφει η Mona el Mahruki
Η Άγκυρα συγκρούεται ολοένα και περισσότερο με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Λιβύης, ιδίως ενόψει της επιμονής της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών να συνεχίσει με την πρόταση διορισμού του Aguila Saleh, τωρινού προέδρου του κοινοβουλίου της Λιβύης, ως επικεφαλής του νέου προεδρικού συμβουλίου και ο υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας, Fathi Bashagha, ως αρχηγός της κυβέρνησης.
Παράλληλα, οι εικασίες ξεκινούν για τις προθέσεις της Άγκυρας να εγκαταλήψουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Λιβύης και να την αντικαταστήσουν με αυτό που είναι γνωστό τοπικά ως «Κίνημα Μουφτή» ή «Ομάδα μάχης της Λιβύης», μια ομάδα γνωστή για τις σκληρές στάσεις της που απορρίπτουν κάθε διευθέτηση.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Λιβύης φαίνεται να ακολουθούν την πρόταση των Η.Π.Α., αλλά αυτό με τη σειρά του δημιουργεί δίλημμα για τα συμφέροντα της Τουρκίας στη Λιβύη.
Η Άγκυρα φοβάται ότι ο Aguila Saleh, που κάποτε ανέλαβε την προεδρία του προεδρικού συμβουλίου, ενδέχεται να πιέσει για ακύρωση της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων που υπέγραψε ο Fayez al-Sarraj, τωρινός πρόεδρος του προεδρικού συμβουλίου, τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, και η οποία πυροδότησε διεθνείς συγκρούσεις καθώς η Τουρκία άρχισε να παρεμβαίνει στο έδαφος για να αποκρούσει την πολιορκία του Λιβυκού Εθνικού Στρατού στην Τρίπολη.
Κατά την τελευταία περίοδο, τα μέσα ενημέρωσης της Λιβύης που συνδέονται με τους ισλαμιστές κυκλοφόρησαν δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που εξέφρασαν τον θυμό του για την επαναπροσέγγιση του Μπασάγκα με τη Γαλλία και την Αίγυπτο. Η πηγή αυτών των δηλώσεων δεν αποκαλύφθηκε. Ακτιβιστές που συνδέονται με το Κίνημα Μουφτή – ένα κίνημα που πήρε το όνομά του από τον απολυθέντα μεγάλο μουφτή Σαντάντ αλ-Γκαριάνι, γνωστό για τα εξτρεμιστικά του συνθήματα που υποκινούσαν βία και πόλεμο – ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον του Μπασάγκα, κατηγορώντας τον για «προδοσία» και αποκάλυψη στρατιωτικών μυστικών.
Ανάμεσα στις πιο εξέχουσες από αυτές τις εχθρικές φωνές είναι ο πολιτικός ακτιβιστής Numan bin Othman, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχτισε καριέρα ως ακτιβιστής, υπερασπιζόμενος πρώτα το πρώην καθεστώς, στη συνέχεια στηρίζοντας τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης με επικεφαλής τον στρατάρχη Khalifa Haftar, για να καταλήξει πίσω από το μαχητικό ρεύμα, η Λιβυκή Ομάδα Μάχης, στην οποία ανήκε κατά τη δεκαετία του 1990 και πολεμούσε στις τάξεις της στον πόλεμο του Αφγανιστάν.
Ο Μπιν Όθμαν είναι πλέον ένας αγώνας στα κανάλια της Λιβύης που μεταδίδουν από την Τουρκία. Πρόσφατα, ισχυρίστηκε ότι η Άγκυρα είχε εξασφαλίσει ένα αντίγραφο του διαλόγου που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Μπασάγκα και των αιγυπτιακών κομμάτων και ότι ο Μπασάγκα ”έθεσε ζητήματα επιβεβαιώνοντας την προδοσία του από τον Τούρκο σύμμαχο που υπερασπίστηκε την Τρίπολη τη στιγμή της δυσκολίας όταν ο κόσμος μας εγκατέλειψε. Η Τουρκία έχει πληρώσει αυτόν τον πόλεμο με περισσότερους από 28 μάρτυρες. ”
Ο Μπιν Οθμάν θεώρησε ότι ο Μπασάγκα επηρεάστηκε από την απεσταλμένη του Ηνωμένου Βασιλείου στη Λιβύη, τη Στέφανι Γουίλιαμς, όταν αποκάλυψε μυστικά που σχετίζονται με την Τουρκία στην Αίγυπτο και ότι το έκανε με την ελπίδα να εξασφαλίσει την υποστήριξη της Αιγύπτου για την υποψηφιότητά του να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, οι παρατηρητές επεσήμαναν ότι η δυσαρέσκεια της Άγκυρας με τον Μπασάγκα ξεκίνησε πριν από την επίσκεψη του τελευταίου στην Αίγυπτο και τη Γαλλία. Πιστεύουν ότι η δυσπιστία της Άγκυρας για τον Μπασάγκα ήταν πίσω από τον διορισμό του Σαλάχ Ελ-Νιν-Ναμούρο ως υπουργού Άμυνας τον περασμένο Αύγουστο.
Οι παρατηρητές των δηλώσεων του Namroush παρατήρησαν τη συνεχή επιδίωξή του για κλιμάκωση. Αρνήθηκε να αποδεχτεί την κατάπαυση του πυρός με τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης και δεν ευλόγησε τις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε αυτό το πλαίσιο, εκτός από τη συνεχή αποκλειστική του συζήτηση για την ηγεσία του στρατού. Μόλις πριν από δύο ημέρες, ο Ναμρούς μίλησε για την αναγκαιότητα του ελέγχου της δύναμης όλων των λιβυκών εδαφών, απειλώντας να περάσει τον πληθυσμό και τις φυλές της ανατολικής Λιβύης που υποστηρίζουν το στρατό.
Από την αρχή των πρόσφατων προσπαθειών για πολιτική διευθέτηση, η Τουρκία δεν έχει κρύψει την απόρριψή της για τη διαδικασία, ειδικά όσον αφορά τη στρατιωτική πορεία, ενώ συνέχισε να στέλνει όπλα και να κινητοποιεί κοντά στο Σέρτε για την προετοιμασία μιας αναμενόμενης επίθεσης σε περίπτωση που τα αποτελέσματα της πολιτικής διαδικασίας υπονομεύει τα συμφέροντά της στη Λιβύη. Η Τουρκία ποντάρει στον Abdul Hamid al-Dabaiba, έναν επιχειρηματία από την Misrata, κερδίζοντας τη θέση του αρχηγού της κυβέρνησης.
Ο Dabaiba υποστηρίζεται σθεναρά από τον θείο του, τον επιχειρηματία Ali Al-Dabaiba, ο οποίος κατέχει το δορυφορικό κανάλι Salam που μεταδίδει από την Τουρκία. Η Άγκυρα στοιχηματίζει επίσης sτον Αμπντέλ-Τζουάντ αλ-Αμπίντι από την ανατολική περιοχή για να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός. Οι δύο Dabaiba (ο θείος και ο ανιψιός) είχαν προηγουμένως κατηγορηθεί ότι προσπάθησαν να αγοράσουν τη στήριξη των συμμετεχόντων στο Λιβυκό Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου στην Τύνιδα για την παράδοση Νταμπάιμπα-Αμπίντι. Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ, Στέφανι Ουίλιαμς, είχε τότε υπαινιχτεί για παραβιάσεις και προσπάθησε να δωροδοκήσει το φόρουμ χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα ονόματα, γεγονός που προκάλεσε τον Ali al-Dabaiba να της ζητήσει να διευκρινίσει αυτές τις κατηγορίες.
Οι παρατηρητές προειδοποιούν ότι το σκληρό ισλαμικό ρεύμα πλησιάζει στον έλεγχο της Λιβύης, ειδικά αφού τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας σχετικά με τον μηχανισμό υποψηφιότητας για το Προεδρικό Συμβούλιο και τον πρωθυπουργό βγήκαν υπέρ της δεύτερης πρότασης (Dabaiba – Abidi) μεταξύ των εννέα επιλογών που παρουσίασε η αποστολή του ΟΗΕ. Η δεύτερη πρόταση ορίζει ότι ο διορισμός του αρχηγού της κυβέρνησης και του επικεφαλής του προεδρικού συμβουλίου αποφασίζεται με ψηφοφορία των 75 μελών και όχι από τις εκλογικές περιφέρειες (Cyrenaica, Tripoli και Fezzan), σε δύο γύρους πριν από την ολομέλεια σύνοδο της επιτροπής διαλόγου.
Η τρίτη πρόταση, η οποία ανοίγει το δρόμο για τον τύπο (Aguila Saleh – Bashagha), ήρθε στη δεύτερη θέση και έλαβε μόνο 24 ψήφους έναντι 39 της δεύτερης πρότασης (Dabaiba-Abidi). Η τρίτη πρόταση ορίζει ότι ο υποψήφιος της κυβέρνησης ή του προεδρικού συμβουλίου που έχει επτά συστάσεις από την περιφέρειά του συμμετέχει στον διαγωνισμό εντός της περιοχής και κερδίζει αυτός που έχει τις υψηλότερες ψήφους στην περιοχή στην οποία ανήκει. Αναμένεται ότι θα διεξαχθεί ένας αποφασιστικός δεύτερος γύρος την επόμενη Δευτέρα για να ψηφίσει η δεύτερη και η τρίτη πρόταση, εν μέσω αυξανόμενων προσδοκιών ότι η πρόταση (Dabaiba-Abidi) θα βγει στην κορυφή.
