Η σιωπή του Ιρανικού λαού για την παλαιστινιακή διαμάχη με το Ισραήλ
Η σιωπή του ιρανικού λαού σχετικά με την κατάσταση στη Παλαιστίνη, ένα μήνα μετά την ξαφνική επίθεση των μαχητών της Χαμάς κατά του Ισραήλ, η οποία πυροδότησε για άλλη μια φορά πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς στη Γάζα, εγείρει το ερώτημα γιατί ο ιρανικός λαός δεν υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους, όπως αναμενόταν από την κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Τις τελευταίες εβδομάδες, χιλιάδες άνθρωποι στις δυτικές χώρες έχουν πραγματοποιήσει διαδηλώσεις και πορείες καλώντας για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα και καταδικάζοντας τη δολοφονία αμάχων. Ωστόσο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι δεν υπήρξε καμία αυθόρμητη λαϊκή συγκέντρωση στο Ιράν για υποστήριξη των Παλαιστινίων και ό,τι αυτές οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν κατόπιν κυβερνητικού σχεδιασμού.
Γιατί ο ιρανικός λαός είναι αδιάφορος απέναντι στην Παλαιστίνη;
Στον περιορισμένο πολιτικό και μιντιακό χώρο εντός του Ιράν, ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες και μέσα ενημέρωσης επιβεβαίωσαν αυτήν την έλλειψη αυθόρμητης υποστήριξης από τους Ιρανούς προς τους Παλαιστίνιους, αν και ταυτόχρονα προσπάθησαν να αναφερθούν σε αυτό το θέμα με έντονο αντισραηλινό αίσθημα, για να αποφύγουν τον κυβερνητικό έλεγχο.
Για παράδειγμα, ο διαδικτυακός ιστότοπος της εφημερίδας Etemad δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: «Γιατί οι κάτοικοι της Τεχεράνης δεν διοργάνωσαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την Γάζα όπως έκαναν οι κάτοικοι των Παρισίων, της Κωνσταντινούπολης και του Λονδίνου, ενώ επιτέθηκαν στους «μαχητές» της Γάζας (σ.σ Χαμάς). Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει δηλώσει ότι η πλειοψηφία των Ιρανών εξακολουθεί να υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους.
Η εφημερία Etemad αναφέρει επίσης, ότι οι Ιρανοί δεν βγαίνουν στους δρόμους όπως οι πολίτες άλλων χωρών, για να υποστηρίξουν τους Παλαιστινίους, διότι είναι εφησυχασμένοι ότι η ηγεσία τους υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους.
Ωστόσο, σε άλλο δημοσίευμα, η ίδια εφημερίδα, επικαλούμενη τον πρώην διπλωμάτη Kourosh Ahmadi, ανέφερε ότι η πιο αξιοσημείωτη αντίδραση των Ιρανών για το Παλαιστινιακό ζήτημα σε αυτή την κρίση, είναι η αδιαφορία. Ο Mohammad Javad Zarif, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας, επιβεβαίωσε επίσης, πρόσφατα, σε δηλώσεις του, την σιωπηρή έλλειψη υποστήριξης από τον ιρανικό λαό προς τους Παλαιστίνιους, παρά τη συνήθη ρητορική αξιωματούχων της Ισλαμικής Δημοκρατίας κατά του Ισραήλ.
Αναφέρθηκε επίσης, σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Τεχεράνη για το θέμα της Παλαιστίνης, λέγοντας ότι «το σύνταγμά μας ορίζει ότι το Ιράν πρέπει να υπερασπιστεί τους καταπιεσμένους, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να πολεμήσουμε στη θέση των καταπιεσμένων». Χωρίς να αντιτίθεται ρητά στις πολιτικές της κυβέρνησης για την περιοχή, πρόσθεσε ότι πιστεύει επίσης, ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί να πληρώνει το κόστος και δεν χρειάζεται να το αναλάβουμε εμείς.
Πριν από τον συνεχιζόμενο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ο πολιτικός αναλυτής Sadegh Zibakalam είχε πει ότι εάν διεξαγόταν δημοψήφισμα στο Ιράν, η πλειοψηφία του λαού θα ήταν ενάντια στις πολιτικές του Ισραήλ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν τη Χαμάς, την οποία υποστηρίζει η Ισλαμική Δημοκρατία, τρομοκρατική οργάνωση.
Η μεταβαλλόμενη έννοια του όρου «Καταπιεσμένοι» στην Ισλαμική Δημοκρατία
Από την ίδρυση της, η ταυτότητα της εξωτερικής πολιτικής της Ισλαμικής Δημοκρατίας έχει καθοριστεί από την αντιαμερικανική και αντι-ισραηλινή της στάση και έχει επιβαρυνθεί με σημαντικό κόστος για την αντιμετώπιση της Δύσης και την καταστροφή του Ισραήλ. Αξιωματούχοι της Τεχεράνης ισχυρίζονται ότι η πολιτική της αντίθεσης στο Ισραήλ και της υποστήριξης ομάδων πληρεξουσίων στην περιοχή βασίζεται σε μια θεμελιώδη αρχή του συντάγματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας, η οποία ορίζει ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας πρέπει να βασίζεται σε ισλαμικά κριτήρια, αδελφική δέσμευση προς όλους τους μουσουλμάνους και άνευ όρων υποστήριξη στους καταπιεσμένους ανθρώπους του κόσμου.
Ωστόσο, το σύνθημα της κυβέρνησης για υποστήριξη των απόρων είναι πολύ οικείο στον λαό εντός του Ιράν και οι εμπειρίες των οργανώσεων που ιδρύθηκαν στο Ιράν μετά την επανάσταση με αυτό το σύνθημα έχουν καταστήσει σαφείς τις προθέσεις και τους σκοπούς της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, το Ίδρυμα των Καταπιεσμένων της Ισλαμικής Επανάστασης, που δημιουργήθηκε από τις κατασχεμένες περιουσίες ορισμένων ομάδων ανθρώπων, όχι μόνο δεν μείωσε τα στατιστικά στοιχεία της φτώχειας και των διακρίσεων, αλλά μετατράπηκε σε ένα από τα κέντρα οικονομικής διαφθοράς στο Ιράν.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Basij Organisation of the Oppressed, γνωστή και ως Basij Resistance Force, η οποία επί του παρόντος δεν έχει καμία πρακτική αποτελεσματικότητα εκτός από την καταστολή των επικριτών, των αντιπάλων της Ισλαμικής Δημοκρατίας και των απλών διαδηλωτών στους δρόμους και τις αγορές. Σε μια κατάσταση όπου οι υποσχέσεις της κυβέρνησης να βοηθήσει τους μη προνομιούχους δεν εκπληρώθηκαν, ακολούθησαν αλλεπάλληλα κύματα διαμαρτυριών και οι αξιωματούχοι της Ισλαμικής Δημοκρατίας προσπάθησαν να υπερασπιστούν τις επιδόσεις τους αλλάζοντας ριζικά την έννοια του όρου «αδύναμοι» στη κοινή αντίληψη.
Πριν από τέσσερα χρόνια, σε μια δημόσια ομιλία, ο Αλί Χαμενεΐ, ο ανώτατος ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, δήλωσε ανοιχτά ότι ο όρος «καταπιεσμένοι» δεν αναφέρεται σε ευάλωτες κοινωνικές τάξεις, αλλά μάλλον στους ιμάμηδες, ηγέτες και πιθανούς διαδόχους της ανθρωπότητας και κληρονόμους της γης. Αυτή η νέα ερμηνεία του «καταπιεσμένου» από τον Χαμενεΐ επικυρώθηκε επίσημα από τον ανώτατο κυβερνητικό αξιωματούχο, δηλώνοντας ότι οι υπάρχοντες πόροι και το κεφάλαιο πρέπει να δαπανηθούν στους κυβερνώντες και στους ισχυρούς, όχι στους απλούς ανθρώπους.
Ως εκ τούτου, η κατανόηση που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας ως άνευ όρων υποστήριξη για τους καταπιεσμένους του κόσμου έχει εφαρμοστεί στην ιδεολογία της Ισλαμικής Δημοκρατίας ως μέσο πάλης εξουσίας και επέκτασης της διακυβέρνησης πέρα από τα σύνορα του Ιράν.
Επιπλέον, η αντίφαση αυτής της ερμηνείας όλων των Μουσουλμάνων και των καταπιεσμένων του κόσμου στην εξωτερική πολιτική της Ισλαμικής Δημοκρατίας αποκαλύφθηκε τώρα από την εμφανή σιωπή της κυβέρνησης της Τεχεράνης σχετικά με την αντιμετώπιση των Μουσουλμάνων Ουιγούρων από την κινεζική κυβέρνηση. Σε βαθμό που κάθε είδηση δίωξης και παρενόχλησης των Ουιγούρων από την κινεζική κυβέρνηση μετατρέπεται σε θέμα δημόσιας ανησυχίας στο Ιράν λόγω της σιωπής της Ισλαμικής Δημοκρατίας στο θέμα αυτό.
Η μοίρα της Παλαιστίνης είναι συνυφασμένη με την Ισλαμική Δημοκρατία.
Από την ίδρυση της, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει καταστείλει έντονα αριστερές ομάδες και αντ’ αυτού υποστήριξε ομάδες με ισλαμικό προσανατολισμό στην υπεράσπιση του παλαιστινιακού ζητήματος. Αυτή η υποστήριξη περιλάμβανε εκτεταμένη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια σε διάφορες οιονεί στρατιωτικές ομάδες στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των παλαιστινιακών ισλαμικών ομάδων, ενώ οδήγησε μόνο στην επέκταση της τρομοκρατίας και στη γέννηση τρομοκρατικών ομάδων.
Το τελευταίο παράδειγμα των συνεπειών αυτής της υποστήριξης και όπως δηλώθηκε πρόσφατα από ογδόντα πολιτικούς και πολιτικούς ακτιβιστές, είναι η πρόσφατη επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ που έχει εκτρέψει τον νόμιμο αγώνα του παλαιστινιακού λαού στο τυφλό μονοπάτι της τρομοκρατίας. Ο λαός του Ιράν, μέσω της συνεχιζόμενης σειράς διαδηλώσεων του, έχει εκφράσει την αντίθεσή του στην πολιτική της Ισλαμικής Δημοκρατίας με συνθήματα όπως «Ούτε Γάζα ούτε Λίβανος, η ζωή μου είναι αφιερωμένη στο Ιράν».
Σε μια έκθεση με τίτλο «στο Ιράν, ο κόσμος είναι ενάντια στην υποστήριξη του καθεστώτος της Χαμάς», που δημοσιεύτηκε από την Courier International, αναφέρεται ότι ένα σημαντικό μέρος της ιρανικής κοινωνίας πιστεύει ότι η εξουσία πρέπει να επικεντρωθεί σε εσωτερικά κυρίως ζητήματα, παρά το παλαιστινιακό πρόβλημα.
Ο λαός του Ιράν γνωρίζει από τη δική του εμπειρία ότι η ιδεολογία της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι αντίθετη σε κάθε είδους συμβιβασμό και η συνέπεια αυτής της προσέγγισης δεν είναι παρά πολιτικός αποκλεισμός, κυρώσεις και καταστολή. Η σιωπή των Ιρανών κατά τον πρόσφατο πόλεμο μπορεί να ερμηνευθεί ως η πρώτη βοήθεια προς τους Παλαιστινίους και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την εδραίωση διαρκούς ειρήνης στην περιοχή, είναι να τερματιστεί η ισλαμική ιδεολογική προσέγγιση και να βρεθεί μια άλλη λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα.
https://en.irangate.news/the-silence-of-the-iranian-people-regarding-the-palestinian-issue/?amp=1
