Την άποψη, ότι οι επανειλημμένες εκκλήσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και ορισμένων χωρών για μια διαρκή κατάπαυση του πυρός, μάλλον δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα εκφράζει η δημοσιογράφος Isabelle Lasserre στην εφημερίδα Le Figaro.
Και αυτό, επειδή, όπως υποστηρίζει, όλα τα μέρη έχουν συμφέρον για τη συνέχιση του πολέμου, αρχής γενομένης από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου (Benyamin Netanyahou), για τον οποίον δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί όλοι οι στόχοι που έθεσε.
Σημειώνει ότι η αποτροπή έχει αποφευχθεί εν μέρει με τη Χεζμπολάχ, η οποία μέχρι στιγμής έχει μείνει μακριά από τη σύγκρουση, αλλά η «καταστροφή» της Χαμάς, η απελευθέρωση των ομήρων και η για πάντα εξάλειψη του τρομοκρατικού πειρασμού στη Γάζα είναι ακόμη μακρινοί και αναμφίβολα εν μέρει ανέφικτοι στόχοι.
Προσθέτει ότι ο Benyamin Netanyahou έχει κάθε συμφέρον να παρατείνει τον πόλεμο όσο το δυνατόν περισσότερο, καθώς παίζει την πολιτική του επιβίωση.
Την ίδια άποψη ως προς τον Netanyahou εκφράζει και διπλωμάτης, κοντά στην υπόθεση, αναφέροντας:
«Χρειάζεται χρόνο για να ανοικοδομήσει την εθνική ενότητα. Διαφορετικά, θα εκδιωχθεί από την εξουσία για κατάρρευση ασφάλειας και πολιτικής και ηθικής χρεοκοπίας. Αλλά αν επιμείνει στον πόλεμο του για έξι μήνες και καταφέρει να αποδυναμώσει τη Χαμάς, έχει πιθανότητες να επιβιώσει».
Ο ίδιος θεωρεί επίσης, ότι η Χαμάς πρόλαβε το Παλαιστινιακό ζήτημα, καθώς, όπως σημειώνει, «όσο περισσότεροι κάτοικοι της Γάζας σκοτώνονται από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, τόσο περισσότερο ο μουσουλμανικός κόσμος θα ξεσηκώνεται εναντίον των Εβραίων και τόσο περισσότερο θα εξυπηρετεί την υπόθεση της Χαμάς».
«Το μίσος του κατακτητή βρήκε μια υπέροχη διέξοδο εκεί. Η Παλαιστινιακή Αρχή συνέχισε να καταρρέει. Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα διεφθαρμένο ερείπιο, που εκλαμβάνεται ως συνεργάτης του Ισραήλ», σημειώνει ο Élie Barnavi, πρώην πρέσβης του Ισραήλ στη Γαλλία.
Σχετικά με τη στάση των άλλων χωρών της περιοχής, Ευρωπαίος διπλωμάτης, που εδρεύει εδώ και καιρό στο Ισραήλ, υποστηρίζει, ότι «δεν είναι υπέρ της επίλυσης του παλαιστινιακού ζητήματος. Το αντίθετο μάλιστα».
«Η σύγκρουση εμπόδισε το Ισραήλ να είναι μεγάλη δύναμη. Εάν διευθετηθεί, το Ισραήλ θα έχει έναν δρόμο για να γίνει αυτή η μεγάλη δύναμη. Οι αραβικές χώρες θα έρθουν τότε αντιμέτωπες με τη μετριότητα και τις ανεπάρκειές τους», σχολιάζει.
Κατά την δημοσιογράφο, το ενδιαφέρον τους είναι, όπως έχουν αποδείξει πολλές φορές, να διατηρήσουν τη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων ως απόστημα καθήλωσης, έναν πόλεμο χαμηλού θορύβου, χαμηλής έντασης, που συνεχίζεται επ’ αόριστον, με τον διπλωμάτη να χαρακτηρίζει τους Παλαιστίνιους « χρήσιμους ηλίθιους της αραβικής συνοχής»
Ο πόλεμος στη Γάζα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δυνάμεων που αμφισβητούν τη διεθνή τάξη, με πρώτο απ’ όλα το σιιτικό Ιράν, το οποίο, χωρίς να εμπλακεί, κατάφερε να αμφισβητήσει την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, που πριν από τις 7 Οκτωβρίου, είχε ανακτήσει δυναμική.
Χρησιμοποιώντας τους πληρεξούσιους της στην περιοχή, κατάφερε επίσης να παρουσιαστεί ως άξονας αντίστασης στο Ισραήλ, καθώς και να αυξήσει τον αντισημιτισμό στον κόσμο και επιπλέον, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, το στρατιωτικό πυρηνικό της πρόγραμμα προχωρά, όσο η επιρροή του στη Μέση Ανατολή αυξάνεται.
Η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν (Poutine) τρίβει και αυτή τα χέρια της. Η Ουκρανία δεν είναι πλέον στα πρωτοσέλιδα στην Δύση, ο πόλεμος στη Γάζα θέτει δημοσιονομικά προβλήματα για τον Λευκό Οίκο, καθώς η βοήθεια προς την κυβέρνηση του Κιέβου έχει μπλοκαριστεί στο Κογκρέσο, αυξάνει το χάσμα μεταξύ του δυτικού δημοκρατικού κόσμου και των χωρών του «παγκόσμιου Νότου» και ολοκληρώνει την κατάρρευση του διεθνούς δικαίου και νομιμοποιεί τη χρήση βίας και την ισορροπία δυνάμεων.
Επιπλέον ο Vladimir Poutine βρήκε την ευκαιρία να επιστρέψει στη διεθνή σκηνή και να βγει από την απομόνωσή του. Η φιλοπαλαιστινιακή γραμμή του, που τρέφεται από την εγγύτητά του με τη Χαμάς, του επιτρέπει να προσελκύει νέες εύνοιες στον «Παγκόσμιο Νότο».
Μπορεί να επεκτείνει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως ειρηνοποιό, ενώ αυξάνει τις επιθέσεις του στην Ουκρανία, χωρίς να διακινδυνεύει διεθνείς διαμαρτυρίες.
Για την Κίνα, μια περαιτέρω αποδυνάμωση του ΟΗΕ, μια διεύρυνση του χάσματος που χωρίζει τα αυταρχικά καθεστώτα από τις δυτικές δημοκρατίες είναι επίσης πλεονεκτήματα, καθώς, όπως και για τη Μόσχα, ο πόλεμος του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς εντάσσεται στην ευρύτερη μάχη που δίνεται ενάντια στη Δύση, για τη δημιουργία ενός «νέου κόσμου».
Έχει επίσης ένα άλλο πλεονέκτημα, αυτό της εκτροπής του αμερικανικού στόχου να πραγματοποιήσει τον ασιατικό άξονα και να εγκαταλείψει, τουλάχιστον προσωρινά, το ζήτημα της Ταϊβάν.
«Όλες αυτές οι δυνάμεις, των οποίων τα καθεστώτα δεν είναι πάντα υπόλογα στους πληθυσμούς τους, εστιάζουν μακροπρόθεσμα. Οι δημοκρατίες δεν έχουν αυτό το χρόνο. Ούτε καν η αμερικανική κυβέρνηση, η μόνη που θα μπορούσε να επηρεάσει την κατεύθυνση του πολέμου, επειδή υποστηρίζει στρατιωτικά το Ισραήλ. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν (Joe Biden) έχει λιγότερο από έναν χρόνο πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές, όπου η σκιά του Trump βαραίνει όλο και περισσότερο», αναφέρει καταλήγοντας η Isabelle Lasserre.
https://hellasjournal.com/2023/12/giati-o-netaniachou-i-chamas-ke-polles-aravikes-chores-echoun-simferon-na-sinechisti-o-polemos-to-misos-tou-kataktiti-vrike-mia-iperochi-diexodo-sti-lorida-tis-gazas/
