ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ξυπνάει ο μιλιταρισμός;

του διπλωμάτη M.K. Bhadrakumar

Τα εδάφη που έχασε η Γερμανία με τη λήξη του 2^ου Παγκόσμιου Πολέμου (1945) και ενσωματώθηκαν  στην Πολωνία (με κίτρινο) και στη Σοβ. Ενωση [σήμερα Ρωσία] (καφέ).

Η υπόθεση ότι ο αγγλοσαξωνικός άξονας βρίσκεται στο επίκεντρο του πολέμου δι΄αντιπροσώπου που διεξάγεται στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας είναι μόνο εν μέρει αληθινή. Η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Ουκρανίας, μετά τις ΗΠΑ. Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς υποσχέθηκε νέο πακέτο όπλων αξίας 700 εκ. ευρώ, πρόσθετα τανκς, πυρομαχικά και συστήματα αεράμυνας Patriot, τοποθετώντας το Βερολίνο, όπως είπε, στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής υποστήριξης για την Ουκρανία.

Ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους τόνισε ότι «έτσι, συμβάλλουμε σημαντικά στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας της Ουκρανίας ». Ωστόσο, η παντομίμα που παίζεται μπορεί να έχει πολλαπλά κίνητρα.

Βασικά, το κίνητρο της Γερμανίας συνδέεται με τη συντριπτική ήττα από τον Κόκκινο Στρατό και δεν έχει καμία σχέση με την Ουκρανία ως τέτοια. Η ουκρανική κρίση έδωσε το απαραίτητο πλαίσιο για την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας. Εν τω μεταξύ, τα συναισθήματα εκδίκησης επανεμφανίζονται και υπάρχει μια «δικομματική συναίνεση» μεταξύ των κύριων κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας – CDU, SPD και Πράσινοι – ως προς αυτό.

Σε συνέντευξή του, ο ξένος και αμυντικός εμπειρογνώμονας του CDU Roderich Kiesewetter (πρώην συνταγματάρχης που ηγήθηκε της Ένωσης Εφέδρων,  2011 –  2016) πρότεινε ότι εάν η κατάσταση στην Ουκρανία το δικαιολογεί, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να « αποκόψει το Καλίνινγκραντ από τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού . Βλέπουμε πώς αντιδρά ο Πούτιν όταν βρίσκεται υπό πίεση ». Το Βερολίνο εξακολουθεί να υποφέρει από την παράδοση της πρώην πρωσικής πόλης Königsberg τον Απρίλιο του 1945.

Ο Στάλιν διέταξε 1,5 εκατομμύριο σοβιετικούς στρατιώτες, υποστηριζόμενους από αρκετές χιλιάδες τανκς και αεροσκάφη, να επιτεθούν στις μεραρχίες των Ναζί Panzer οχυρωμένες στο Königsberg. Την κατάληψη του οχυρού του χαιρέτισε ο σοβιετικός στρατός στη Μόσχα με την εκτόξευση 24 οβίδων από καθένα από τα 324 πυροβόλα.

Σαφώς, οι παρατηρήσεις του Kiesewetter δείχνουν ότι τίποτα δεν ξεχνιέται ούτε συγχωρείται στο Βερολίνο, ακόμη και μετά από οκτώ δεκαετίες. Η Γερμανία είναι επομένως ο στενότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Μπάιντεν στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση δήλωσε ότι κατανοεί την αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης Μπάιντεν να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυρομαχικά διασποράς. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε στο Βερολίνο: « Είμαστε σίγουροι ότι οι Αμερικανοί φίλοι μας δεν πήραν την απόφασή τους επιπόλαια για την παράδοση αυτού του τύπου πυρομαχικών ».

Ο Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier παρατήρησε ότι « στην παρούσα κατάσταση, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να παρεμποδίζονται ». Πράγματι, ο επικεφαλής του CDU Kiesewetter πρότεινε σε συνέντευξή του στην καθημερινή taz, που συνδέεται με το κόμμα των Πρασίνων, ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να λάβει μόνο « εγγυήσεις, και αν χρειαστεί ακόμη και πυρηνική βοήθεια, ως ενδιάμεσο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ .

Παράλληλα με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους (11-12 Ιουλίου), η Rheinmetal, ο 135χρονος γερμανικός γίγαντας όπλων, αποκάλυψε ότι θα ανοίξει ένα εργοστάσιο τεθωρακισμένων οχημάτων στη δυτική Ουκρανία, σε άγνωστη τοποθεσία, τις επόμενες δώδεκα εβδομάδες. Αρχικά, θα κατασκευάζονται και θα επισκευάζονται γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Fuchs, ενώ σχεδιάζεται η κατασκευή πυρομαχικών και πιθανώς ακόμη και συστημάτων αεράμυνας και τανκς.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Rheinmetall δήλωσε στο CNN  ότι το νέο εργοστάσιο – όπως και τα ουκρανικά – θα μπορούσε να προστατεύεται από ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις. Η Γερμανία υπερδιπλασίασε το κονδύλιο των 2 δις ευρώ που διατέθηκε το 2022 για τον εκσυγχρονισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων. Το ποσό αυτό ανέρχεται πλέον σε περίπου 5,4 δισ. και υπάρχουν σχέδια για αύξηση στα 10,5 δισ. ευρώ.

Είναι μόνο η Ρωσία; Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία ελπίδα να νικήσει τη Ρωσία στρατιωτικά. Η Γερμανία παίζει μακροπρόθεσμα. Δημιουργεί κεφάλαιο στη δυτική Ουκρανία, όπου ανταγωνιστής της δεν είναι η Ρωσία αλλά η Πολωνία. Από την προέλαση του τσαρικού στρατού στη Γαλικία το 1914, η Ρωσία είχε μια δύσκολη ιστορία με τους Ουκρανούς εθνικιστές. Εάν ο πόλεμος επεκταθεί στη δυτική Ουκρανία, δεν θα είναι επιλογή της Ρωσίας, αλλά μια αναγκαιότητα που θα της επιβληθεί.

Η σοβιετική νίκη στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 1944, η κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό και η συμμαχική διπλωματία είχαν ως αποτέλεσμα την επαναχάραξη των δυτικών συνόρων της Πολωνίας με τη Γερμανία και της Ουκρανίας με την Πολωνία. Σαφώς, η Πολωνία συμφώνησε να εκχωρήσει τη Βολυνία* και τη Γαλικία, στη δυτική Ουκρανία, με αντάλλαγμα γερμανικά εδάφη στα δυτικά. Μια αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών δημιούργησε, για πρώτη φορά μετά από αιώνες, ένα ξεκάθαρο Πολωνο-Ουκρανικό σύνορο, τόσο εθνοτικά όσο και πολιτικά.

Η Γερμανία είναι δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ, σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία: Από 2 δις ευρώ το 2022, χορήγησε ήδη 5,4 δις και προβλέπεται να ξεπεράσει τα 10 δις.

Είναι αρκετά κατανοητό ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει ριζικά τα εδαφικά σύνορα της Ουκρανίας ανατολικά και νότια. Είναι πιθανό ότι θα ανοίξει και πάλι η μεταπολεμική διευθέτηση όσον αφορά τη Δυτική Ουκρανία. Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η Πολωνία σκοπεύει να επανέλθει στην εκχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στη δυτική Ουκρανία. Μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει σίγουρα στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών εδαφών που σήμερα αποτελούν μέρος της Πολωνίας.

Προβλέποντας μελλοντικές ανακατατάξεις, τον περασμένο Οκτώβριο, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επέμβασης τον Φεβρουάριο, η Βαρσοβία ζήτησε αποζημιώσεις 1,3 τρις ευρώ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από το Βερολίνο – ένα ζήτημα που, σύμφωνα με τη Γερμανία, διευθετήθηκε το 1990.

Στο πλαίσιο της Διάσκεψης του Πότσνταμ (1945), τα «πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας», που αποτελούσαν σχεδόν το ένα τέταρτο (23,8%) της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, παραχωρήθηκαν ως επί το πλείστον στην Πολωνία. Το υπόλοιπο, αποτελούμενο από τη βόρεια Ανατολική Πρωσία και τη γερμανική πόλη Königsberg (μετονομάστηκε σε Καλίνινγκραντ), δόθηκε στη Σοβιετική Ένωση.

Η σημασία των ανατολικών συνόρων για τον γερμανικό πολιτισμό και την πολιτική δεν πρέπει να παρεξηγηθεί. Πράγματι, υπάρχει πάντα κάτι ασταθές σε μια «ανάπηρη» μεγάλη δύναμη, όταν μια εντελώς νέα ένταση εμφανίζεται στις πολιτικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, που ωθεί τους κυβερνώντες να μετατρέψουν τις ιδέες σε πραγματικότητα, και ότι η εκδικητική και ιμπεριαλιστική ρητορική που αθόρυβα αλλά σταθερά εμφανιζόταν κάτω από την επιφάνεια προσεκτικά μελετημένων διπλωματικών προσπαθειών αρχίζουν να βολιδοσκοπούν την πανεθνικιστική επέκταση.

Εκ των υστέρων, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον δαιμονικό ρόλο της Γερμανίας –ιδίως του τότε υπουργού Εξωτερικών και σημερινού Προέδρου Σταϊνμάιερ– που ταύτισε τη Γερμανία με νεοναζιστικά στοιχεία κατά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 και την επακόλουθη γερμανική απιστία στην εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ  «λύση Steinmeier»), όπως παραδέχτηκε πρόσφατα η πρώην καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ τον Φεβρουάριο.

Παρόλο που η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι Γερμανοί υπεύθυνοι χάραξης εξωτερικής πολιτικής έρχονται για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με την ανάγκη να επαναπροσδιορίσου τι είναι γερμανικό. Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο το μέσο για έναν σκοπό. Πρόσφατες αναφορές υποδεικνύουν ότι το Βερολίνο είναι επιτέλους έτοιμο να καλύψει τη ζήτηση της Ουκρανίας για πυραύλους κρουζ Taurus με βεληνεκές άνω των 500 km και μια μοναδική «κεφαλή πολλαπλών αποτελεσμάτων» που μπορεί να αλλάξει τη δυναμική μάχης επί τόπου και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη νίκη.

Παράλληλα, οι Γερμανοί στρατιώτες αποτελούν ήδη σχεδόν το ήμισυ της τακτικής δύναμης του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία. Ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Βίλνιους, ότι η Γερμανία προετοιμάζει την απαραίτητη υποδομή για τη μόνιμη βάση 4.000 στρατευμάτων («μια ισχυρή ταξιαρχία») στη Λιθουανία, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει στρατιωτική ευελιξία στην ανατολική πλευρά. Η απόφαση αυτή υποστηρίζεται τόσο από τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο Kiesewetter, εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU και μέλος της Bundestag, χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας γερμανικής βάσης στη Βαλτική «εύλογη και αξιόπιστη απόφαση». Πράγματι, έχουν γίνει προσπάθειες στο παρελθόν, από ιστορική άποψη , να δημιουργηθεί μια γερμανική αρχή στις χώρες της Βαλτικής, με βάση τις αναθεωρητικές αξιώσεις στα νέα κράτη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, όπου είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί άποικοι από τον 12ο και 13ο αιώνα**.

* «Η Πολωνο-Ουκρανική συμφιλίωση πρέπει επίσης να περιλαμβάνει την αναγνώριση των σφαλμάτων και τη μνήμη των θυμάτων», δήλωσαν στις 11 Ιουλίου, ομόφωνα, οι Πολωνοί βουλευτές σε κοινή δήλωσή τους με την ευκαιρία 80η επέτειος από τη σφαγή της Βολυνίας  – περίπου 100.000 Πολωνοί σφαγιάστηκαν – μεταξύ 1943 και 1945 από μαχητές του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA).

**Δείγμα της επέκτασης των Γερμανών ανατολικά: Αρχές του 13^ου αιώνα οι Τεύτονες Ιππότες υποχρέωσαν τους ορθόδοξους κατοίκους της πόλης Ταρτού (σήμερα Εσθονία) να ασπαστούν τον ρωμαιοκαθολικισμό. Τον 15^ο αιώνα (1472) τους 72 ορθόδοξους που είχαν απομείνει τους έπνιξαν όλους (ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, 8 Ιαν.)

Πηγή: https://reseauinternational.net/lallemagne-vise-louest-de-lukraine/